Η ελληνική οικονομία και η απασχόληση

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η ελληνική οικονομία, ιδιαίτερα μάλιστα την αμέσως επόμενη περίοδο με τις νέες συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 25 κρατών-μελών των 470 εκατομμυρίων πολιτών και τη σύγχρονη διαδικασία διεθνοποίησης με τις νέες προκλήσεις και τα νέα χαρακτηριστικά στοιχεία, απαιτείται να θέσει ως κεντρικό αναπτυξιακό στόχο των οικονομικών και κοινωνικών της επιλογών την επίτευξη της πραγματικής σύγκλισης σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. Οι νέες προκλήσεις και τα νέα στοιχεία της σύγχρονης διαδικασίας διεθνοποίησης αφορούν στη μεταβολή του προτύπου της κρατικής παρέμβασης στις αγορές αγαθών, χρήματος και εργασίας, σ’ ένα πρότυπο φιλελευθεροποίησής τους, διεθνοποίησης των αγορών κεφαλαίου και χρήματος και αυτονόμησής τους από την πραγματική οικονομία*. Aποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων είναι τα τελευταία χρόνια οι διεθνείς και ευρωπαϊκές πολιτικές να προσανατολίζονται περισσότερο στον στρατηγικό άξονα των απελευθερωμένων αγορών και των αποκλεισμένων κοινωνιών, παρά στον άξονα των αποτελεσματικών οικονομιών και των αλληλέγγυων κοινωνιών.

Ιδιαίτερα κατά το 2003 όπου παρατείνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οικονομική επιβράδυνση, οι προβληματισμοί και οι πολιτικές που υποστηρίζονται για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας επικεντρώνονται στις απόψεις: είτε της περισσότερης ελευθερίας των αγορών και της ανάληψης ατομικής ευθύνης είτε της ανάπτυξης και της αύξησης των κοινοτικών πόρων για πολιτικές συνοχής και αλληλεγγύης.

Παράλληλα, η σύγχρονη διαδικασία διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν πρέπει να αποτελέσει ανταγωνιστική συνιστώσα της εμβάθυνσης και της πραγματικής σύγκλισης. Έτσι, οι νέες προκλήσεις και τα νέα στοιχεία για τον κόσμο της εργασίας, αφορούν στην νέα στόχευση της αναπτυξιακής στρατηγικής (επίτευξη πραγματικής σύγκλισης σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο) καθώς και στην διαμόρφωση της νέας σύνθεσης στην οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Η νέα αυτή σύνθεση προϋποθέτει την ενεργοποίηση των κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας μας, ξεπερνά τα εθνικά μας σύνορα, αφού μετά την κυκλοφορία του ευρώ και την διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κεντρικό αίτημα των κοινωνικών και οικονομικών φορέων της Ένωσης αναδεικνύεται η αναγκαιότητα βελτίωσης της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας των ευρωπαίων πολιτών καθώς και η ανάπτυξη ευρωπαϊκών οικονομικών, κοινωνικών κλπ. πολιτικών, ως εφαλτήριο αναβάθμισης, εκτός των άλλων, της θέσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο παγκόσμιο πολιτικό και κοινωνικό -οικονομικό σύστημα. Στο πλαίσιο αυτό, η κεντρική επιδίωξη της Έκθεσης για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση του έτους 2003, συνίσταται στην διερεύνηση και επισήμανση των εξελίξεων που συντελούνται τα τελευταία και τα αμέσως προσεχή χρόνια: στην οικονομική, παραγωγική, περιφερειακή, εισοδηματική, εργασιακή, μεταναστευτική και κοινωνικο-ασφαλιστική σφαίρα της ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας.

Για την επίτευξη του κεντρικού αυτού στόχου της Έκθεσης, απαιτήθηκε, μεθοδολογικά, η ανάλυση των εξελίξεων που συντελούνται στην ανάπτυξη, στην παραγωγή, στις μακροχρόνιες τάσεις της ελληνικής οικονομίας, στις επενδύσεις, στην απασχόληση, στην ανεργία, στην παραγωγικότητα της εργασίας, στους μισθούς, στις περιφερειακές ανισότητες, στις εργασιακές σχέσεις, στην μετανάστευση και στην κοινωνική ασφάλιση καθώς και η συσχέτισή τους με το αναπτυξιακό και κοινωνικό απόθεμα, το παραγωγικό πλεόνασμα, το εισόδημα, τον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό και την περιφερειακή σύγκλιση.