Καλοκαιρινές πνοές

O Aνδρέας Kαρκαβίτσας (1865-1922), κύριος εκπρόσωπος του ηθογραφικού διηγήματος, μετά τον Παπαδιαμάντη, γεννήθηκε στα Λεχαινά Hλείας. Ήταν πρωτότοκος γιος του Δημητρίου Καρκαβίτσα και της Άννας το γένος Σκαλτσά. Είχε τέσσερις αδερφούς και τέσσερις αδερφές. Τα πρώτα γράμματα έμαθε στη γενέτειρά του και δεκατριών χρόνων πήγε στην Πάτρα για γυμνασιακές σπουδές. Στην Πάτρα μελέτησε ελληνική μυθολογία και ελληνική λογοτεχνία, κυρίως τους Επτανήσιους και τους πεζογράφους της Α' Αθηναϊκής Σχολής. Την περίοδο αυτή χρονολογείται ο άτυχος έρωτάς του για την Ιολάνθη Βασιλειάδη, από τη μορφή της οποίας θεωρείται πως εμπνεύστηκε για την ηρωίδα της "Λυγερής" (1896). Το 1883 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από οπού αποφοίτησε πέντε χρόνια αργότερα. Στην Αθήνα σχετίστηκε με τον Κωστή Παλαμά, τον Κωνσταντίνο Χατζόπουλο και τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Η προκήρυξη του διαγωνισμού διηγήματος της "Εστίας" τον ώθησε στο χώρο της ηθογραφίας και ταξίδεψε σε χωριά της Ρούμελης για να συλλέξει λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία τα οποία χρησιμοποίησε στα πρώτα έργα του. Το 1889 στρατεύτηκε και κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Μεσολόγγι γνώρισε τις άθλιες συνθήκες ζωής της ελληνικής υπαίθρου. Τις εντυπώσεις του κατέγραψε σε μια σειρά οδοιπορικών σημειώσεων, που αξιοποίησε στη νουβέλα του "Ο ζητιάνος" το 1897. Υπηρέτησε επίσης ως έφεδρος δόκιμος γιατρός και το 1891 μετά τη λήξη της στρατ��ωτικής του θητείας διορίστηκε υγειονομικός γιατρός στο ατμόπλοιο "Αθήναι", με το οποίο ταξίδεψε στη Μεσόγειο, τη Μαύρη Θάλασσα, τα παράλια της Μικράς Ασίας και τον Ελλήσποντο. Οι εμπειρίες του από την περίοδο αυτή της ζωής του περιέχονται στο ταξιδιωτικό ημερολόγιο "Σ' Ανατολή και Δύση" και αξιοποιήθηκαν στη συλλογή διηγημάτων "Λόγια της πλώρης" (1899). Από τον Αύγουστο του 1896 και ως το 1921 υπήρξε μόνιμος αξιωματικός του ελληνικού στρατού φθάνοντας ως το βαθμό του γενικού αρχίατρου. Από τη θέση αυτή συνέχισε να ταξιδεύει με συνεχείς μεταθέσεις που επιδίωξε ο ίδιος (την έντονη αυτή επιθυμία του για τα ταξίδια ονόμαζε ο ίδιος "αειφυγία"). Υπήρξε μέλος της Εθνικής Εταιρίας που προωθούσε τη Μεγάλη Ιδέα και η ήττα του 1897 στάθηκε για τον Καρκαβίτσα πολύ μεγάλη απογοήτευση. Μέλος του Στρατιωτικού Συνδέσμου το 1909, συμμετείχε στο κίνημα στο Γουδί, στράφηκε όμως στη συνέχεια εναντίον του Βενιζέλου. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους ως στρατιωτικός γιατρός και το 1916 αντιτάχτηκε στο κίνημα Εθνικής Αμύνης με αποτέλεσμα να τεθεί σε περιορισμό και να εξοριστεί στη συνέχεια στη Μυτιλήνη. Στο στράτευμα επανήλθε το 1920 και αποστρατεύτηκε δυο χρόνια αργότερα με δική του αίτηση. Οι κακουχίες της εξορίας συνέβαλαν στον κλονισμό της υγείας του και το 1922 πέθανε από φυματίωση του λάρυγγα. Σύντροφός του στα τελευταία χρόνια της ζωής του στάθηκε η Δέσποινα Σωτηρίου. Η πορεία του Ανδρέα Καρκαβίτσα στα γράμματα ξεκίνησε στο πλαίσιο της φθίνουσας περιόδου του Αθηναϊκού Ρομαντισμού. Από την περίοδο αυτή σώζονται χειρόγραφα από ποιητικά και πεζά έργα του στην καθαρεύουσα. Πολύ σύντομα όμως στράφηκε στη δημοτική και έγινε δημοφιλής στους λογοτεχνικούς κύκλους, δημοσιεύοντας από το 1885 άρθρα ποικίλου περιεχομένου, διηγήματα και νουβέλες σε πολλά αθηναϊκά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Τις εκδόσεις των έργων του φρόντιζε ο ίδιος διορθώνοντας και συμπληρώνοντας τις αρχικές μορφές των κειμένων του. Το 1898 βραβεύτηκε στο διαγωνισμό της Εστίας για το διήγημα "Πάσχα στα πέλαγα" και το 1911 τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό. Γύρω στο 1905 η λογοτεχνική παραγωγή του παρουσίασε σημαντική κάμψη που διάρκεσε ως το τέλος της ζωής του με μοναδική εξαίρεση τη διετία 1918-1920, οπότε ξεκίνησε η ενασχόλησή του με τη συγγραφή σχολικών αναγνωσμάτων σε συνεργασία με τον Επαμεινώνδα Παπαμιχαήλ. Πριν το θάνατό του εξέδωσε δυο ακόμη συλλογές παλιότερων διηγημάτων του με στρατιωτική θεματογραφία ("Διηγήματα για τα παλικάρια μας" και "Διηγήματα του γυλιού"), ενώ δεν κατόρθωσε να ολοκληρώσει τον "Αρματωλό", μυθιστόρημα που είχε ξεκινήσει από το 1894. Στο λογοτεχνικό έργο του Καρκαβίτσα κυριαρχεί η δημοτική γλώσσα στη μετριοπαθή της έκφραση. Η συμβολή του συγγραφέα στο δημοτικιστικό Αγώνα χρονολογείται ήδη από το 1892 (τέσσερα χρόνια μετά την έκδοση του έργου του Ψυχάρη "Το ταξίδι μου"), όταν στον πρόλογο της έκδοσης της πρώτης συλλογής διηγημάτων τοποθετήθηκε υπέρ της δημοτικής. Στη συνέχεια πήρε μέρος στην ίδρυση της εταιρίας "Η Εθνική Γλώσσα" (1905) και ήταν μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου και της Λαογραφικής Εταιρίας του Νικόλαου Πολίτη. Ωστόσο ποτέ δεν ασπάστηκε τις ακρότητες του Ψυχάρη και προσπάθησε να σταθεί ανάμεσα στις ακραίες θέσεις του γλωσσικού ζητήματος. Η πεζογραφία του κινήθηκε αρχικά στα πλαίσια της ειδυλλιακής ηθογραφίας με αρκετά λαογραφικά στοιχεία και πέρασε σταδιακά προς τον ρεαλισμό με στοιχεία κοινωνικού προβληματισμού, με σχηματικό ορόσημο τη "Λυγερή" (1890) και κορυφαία έκφραση τον "Ζητιάνο" (1897). Από τα ογδόντα συνολικά διηγήματά σταθμός στάθηκε η συλλογή "Τα λόγια της πλώρης" του 1899, ενώ στο τελευταίο έργο του "Ο αρχαιολόγος" (1904) προσπάθησε να λειτουργήσει διδακτικά, προβάλλοντας τις ιδέες του για μια γόνιμη σχέση των νεοελλήνων με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Ανδρέα Καρκαβίτσα βλ. Καλαντζοπούλου Βίκυ, "Καρκαβίτσας Ανδρέας", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 4., Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Ξύδης Θεόδωρος, "Καρκαβίτσας Ανδρέας", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 8. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Σταυροπούλου Έρη, "Ανδρέας Καρκαβίτσας", στο "Η παλαιότερη πεζογραφία μας · από τις αρχές της ως τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο", τ. Η’ (1880-1900), σ.174-217, Αθήνα, Σοκόλης, 1997 και Τσούρας Νίκος Α., "Βιοχρονολόγιο του Αντρέα Καρκαβίτσα", περιοδικό "Νέα Εστία", τ. 128, ετ. ΞΔ΄, 15/9/1990, αρ.1517, σ.1199-1201. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών Ε.ΚΕ.ΒΙ.)

Ο Αργύρης Εφταλιώτης (1849-1923) (ψευδώνυμο του Κλεάνθη Μιχαηλίδη) γεννήθηκε στο Μόλυβο της Λέσβου, γιος του δασκάλου Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη. Στη γενέτειρά του πέρασε τα παιδικά και μαθητικά χρόνια του και πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο ιδιωτικό σχολείο του πατέρα του. Το 1866 πέθανε ο πατέρας του και ο δεκαεφτάχρονος τότε Αργύρης ανέλαβε να συνεχίσει τη διδασκαλία των συμμαθητών του ως το τέλος της χρονιάς. Το 1866 ξενιτεύτηκε λόγω των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπιζε η οικογένειά του. Εργάστηκε αρχικά στην Πόλη, κοντά στον τραπεζίτη αδερφό της μητέρας του και κατόπιν στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Αλέξανδρο Πάλλη και τον Δ.Π.Πετροκόκκινο και εντάχτηκε στον πυρήνα του δημοτικιστικού κινήματος. παράλληλα υπήρξε ενεργό μέλος του ελληνικού φιλολογικού συλλόγου Λόγιος Ερμής του Μάντσεστερ, πραγματοποίησε ομιλίες, μελέτησε τους αρχαίους έλληνες κλασικούς, καθώς επίσης άγγλους και γάλλους λογοτέχνες και μπήκε σε λόγιους και λογοτεχνικούς κύκλους. Η εμπορική του σταδιοδρομία στην Αγγλία υπήρξε επιτυχημένη και σύντομα άνοιξε κατάστημα με τη δική του επωνυμία. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 1870-1880 προσλήφθηκε στον εμπορικό οίκο των αδελφών Ράλλη και εγκαταστάθηκε στο Λίβερπουλ. Εκεί παντρεύτηκε την Ελισσάβετ Γκράχαμ. Στα πλαίσια της επαγγελματικής του δραστηριότητας ταξίδεψε σε διάφορες πόλεις της Αγγλίας και στη Βομβάη των Ινδιών με έξι ενδιάμεσες επισκέψεις στην Ελλάδα ως το τέλος της ζωής του. Το 1891 επισκέφτηκε το Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με τον Ψυχάρη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του κλονίστηκε η ψυχική υγεία του και αποσύρθηκε στο Cab d' Antibes της Γαλλίας, όπου πέθανε σε ηλικία 74 χρόνων. Η είσοδος του Εφταλιώτη στο χώρο της λογοτεχνίας τοποθετείται χρονικά γύρω στο 1869 με μεταφράσεις ποιημάτων και συγγραφή πρωτοτύπων ποιητικών έργων σε λογοτεχνικά περιοδικά όπως η Ελληνική Βιβλιοθήκη. Ακολούθησαν μεταφράσεις έργων των Μπάιρον και Μακώλεϋ. Το 1889 με προτροπή του Αλέξανδρου Πάλλη που στάθηκε στενός φίλος και πνευματικός οδηγός του πήρε μέρος στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό με τη συλλογή του Τραγούδια ξενιτευμένου, που τιμήθηκε με έπαινο. Τον επόμενο χρόνο πήρε ξανά μέρος στον ίδιο διαγωνισμό με τις συλλογές Ο καθρέφτης του πύργου μου και Αγάπης λόγια, δε βραβεύτηκε ωστόσο, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση μεταξύ άλλων και του Παλαμά, ο οποίος επαίνεσε το έργο του Εφταλιώτη, απέδωσε την αδικία κατά του ποιητή στο ότι η γλώσσα του ήταν δημοτική και εναντιώθηκε στον τότε εισηγητή της κριτικής επιτροπής του Φιλαδέλφειου Άγγελο Βλάχο. Ο Εφταλιώτης συνέχισε να γράφει ποιήματα, όχι όμως συστηματικά. Από το 1891 στράφηκε συστηματικά προς την πεζογραφία, καλλιεργώντας τη δημοτική γλώσσα και εμμένοντας θεματικά στον πόνο της ξενιτιάς και τη λαχτάρα των ξενιτεμένων για την πατρίδα. Το πιο χαρακτηρηστικό πεζογράφημά του είναι οι Νησιώτικες ιστορίες, που εκδόθηκαν το 1894 και αποτελούν συλλογή ηθογραφικών διηγημάτων που δημοσίευε από το 1889 στην Εστία. Το 1900 εξέδωσε τη Μαζώχτρα και το Βουρκόλακα το μοναδικό θεατρικό έργο του (εμπνευσμένο από το τραγούδι Του νεκρού αδελφού και με στόχο την ανανέωση της νεοελληνικής δραματουργίας με θέματα από τη σύγχρονη ιστορία). Στη Μαζώχτρα ο Εφταλιώτης αποπειράται ένα πέρασμα από την απλή ηθογραφία στην ψυχογραφική διείσδυση. Έγραψε επίσης ένα μυθιστόρημα το Ο Μανόλης ο Ντελμπεντέρης. Παράλληλα από το 1892 ασχολήθηκε με τη διδακτική πεζογραφία και τις ιστορικές μελέτες, εκδίδοντας την Ιστορία της Ρωμιοσύνης (1901) και τα Ιστορικά ξεγυμνώματα (1908). Το 1914 ξεκίνησε να μεταφράζει την Οδύσσεια του Ομήρου, έργο που έμεινε ανολοκλήρωτο λόγω του θανάτου του. Τη συνέχισή του (ραψωδίες φ΄ - ω΄) ανέλαβε ο Νικόλαος Ποριώτης. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Αργύρη Εφταλιώτη βλ. Γιαλουράκης Μανώλης, «Εφταλιώτης Αργύρης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ., Θωμαΐδου- Μώρου Μάρθα , «Εφταλιώτης Αργύρης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Μερακλής Μ.Γ., «Αργύρης Εφταλιώτης», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.262-265. Αθήνα, Σοκόλης, 1977 και Παγανός Γ.Δ. «Αργύρης Εφταλιώτης», Η παλαιότερη πεζογραφική μας παράδοση · Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο Η΄ (1880-1900). Αθήνα, Σοκόλης, 1997. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Ο Νίκος Δεληγιάννης γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Σμύρνη Μ. Ασίας. Παρακολούθησε μαθήματα Νεοελληνικής λογοτεχνίας και γαλλικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Λυών και στη συνέχεια στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Επίσης παρακολούθησε μαθήματα βιβλιοδεσίας Τέχνης στον ΕΟΜΕΧ στην Αθήνα. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές: Εύθυμη Καταστροφή, Μικροί Παράδεισοι, Εφευρέτης Αισθήσεων, Απόπλους στο Φως, Μικροί παράδεισοι (βιβλίο ΙΙ), Μικρό Ερωτικό Αλφαβητάριο, Το αιωνόβιο λουλούδι του έρωτα, Σώμα και Όνειρο, Άγγελος Πολιορκητής, Μέσα από τα βάθη του χρόνου, Μυστικά θεμέλια, Κοφτερός ορίζοντας, Τα ανάγλυφα ίχνη του έρωτα, Τα πικρά λόγια της γης, Θαλάσσιο τόξο. Συνέγραψε τα κείμενα για εννέα βιβλία «Ελληνικής Μυθολογίας» για παιδιά. (Οι θεοί του Ολύμπου, Ηρακλής, Θησέας, Ιάσονας, Τρωικός πόλεμος, Οδυσσέας, Τιτανομαχία, Δαίδαλος και Ίκαρος, Προμηθέας.) Επίσης σε δική του απόδοση εκδόθηκαν δύο τόμοι με τους Μύθους του Αισώπου.Σε δική του μετάφραση εκδόθηκαν ταΧρυσά έπη του Πυθαγόρα. Εξέδωσε ακόμα τα βιβλία: 7 Γάλλοι Λογοτέχνες, 7 Στοχασμοί για την ποίηση, 7 Στοχασμοί για τη ζωή και τον έρωτα, 7 Στοχασμοί για την πολιτική και τον πολιτισμό, Πνοές σε κόσμους σιωπηλούς. Ποιήματα και κείμενά του, καθώς και κριτικές αναφορές για το έργο του έχουν δημοσιευθεί σε αρκετά περιοδικά και εφημερίδες. Ασχολείται με την κριτική λογοτεχνίας, την επιμέλεια βιβλίων, τη δημιουργική γραφή και τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, συνεδρίων, συμποσίων και ημερίδων. Ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Ίδμων και είναι συνιδρυτής των εκδόσεων Πνοές Λόγου & Τέχνης. Εκδίδει και διευθύνει τα περιοδικά λόγου και τέχνης ίαμβος (iamvosart), Πνοές λόγου και τέχνης, Επύλλιον καθώς επίσης και την πολιτιστική εφημερίδα Πνοές Πολιτισμού-Ιδεόπνοον. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ιδρυτικό μέλος του Πανελλήνιου Πνευματικού Ομίλου, ενώ είναι συνιδρυτής και αντιπρόεδρος της Εταιρείας Λόγου, Τέχνης και Πολιτισμού «Ιδεόπνοον».

Η Αρετή Γκιωνάκη γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει με την οικογένειά της στην Πετρούπολη. Με τα γράμματα ασχολήθηκε από πολύ νεαρή ηλικία. Σπούδασε Λογιστικά και Οργάνωση Γραφείου. Παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου σε εργαστήριο ελευθέρων σπουδών και γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά και Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές. Παράλληλα, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια για το Ιστορικό Μυθιστόρημα, την Ελληνική και Ξένη λογοτεχνία, την Ιστορία της Τέχνης, τη Διαχείρηση Πολιτιστικής/Πολιτισμικής Κληρονομιάς και τη Δημιουργική Γραφή. Είναι Πρόεδρος της Λογοτεχνικής - Συγγραφικής Ομάδας "Ιδεόπνοον", εκδότρια - διευθύντρια των Εκδόσεων/Λογοτεχνικού Περιοδικού "Πνοές Λόγου & Τέχνης", καθώς επίσης και της εφημερίδας "Πνοές Πολιτισμού - Ιδεόπνοον". Κείμενά της και κριτικές δημοσιεύονται σε αρκετά έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά και έχει βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Είναι Υπεύθυνη Λεσχών Ανάγνωσης και Δημιουργικής Γραφής Πετρούπολης - Ιλίου - Περιστερίου "Ιδεόπνοον", καθώς και των Λογοτεχνικών Περιοδικών "Πνοές Λόγου & Τέχνης" και "iamvosart", ενώ, συγχρόνως, ασχολείται με τη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, συνεδρίων, ημερίδων, συμποσίων, την κριτική λογοτεχνίας και την επιμέλεια βιβλίων. Επίσης εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Το 2007 - 2008, διετέλεσε Διοικητική Σύμβουλος του Πολιτιστικού Κέντρου Πετρούπολης, ενώ στις δημοτικές εκλογές του 2010 συμμετείχε ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος στο Δ. Πετρούπολης. Έχει εκδώσει έξη βιβλία, ενώ έχει συμμετοχές σε Λογοτεχνικές Ανθολογίες και Ημερολόγια.

Ο Χρήστος Χαρατσάρης έχει σπουδάσει Φυσικοθεραπεία στην Ανώτατη Σχολή Φυσικοθεραπείας και Οπτική στην Ανώτατη Σχολή Οπτικής. Κατοικεί στην Αθήνα και ασχολείται με τη λογοτεχνική συγγραφή και την αρθρογραφία, ενώ γράφει και στίχους για τραγούδια. Παράλληλα, ασχολείται με τη ζωγραφική και έχει ήδη δύο ατομικές εκθέσεις στο ενεργητικό του.

Ο Θανάσης Σάλτας γεννήθηκε στον Πειραιά 4 Ιουλίου 1976. Πραγματοποίησε σπουδές στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής και μεταπτυχιακές σπουδές στο Nottingham Trent University στον τομέα της Διοίκησης Επιχειρήσεων καθώς και στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τομέα Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού. Ασχολείται με την λογοτεχνία από το 1996 όπου πραγματοποίησε τις πρώτες του δημοσιεύσεις. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα θεάτρου, συγγραφής κειμένων και σεναρίων. Έχει γράψει θεατρικά κείμενα, διηγήματα, ποιητικές συλλογές, στίχους για τραγούδια και επιστημονικά, καλλιτεχνικά και δημοσιογραφικά άρθρα. Έχει κερδίσει σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία σε όλα τα είδη λόγου. Ενδεικτικά: - Α΄ Βραβείο σε Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης, Διηγήματος, Δοκιμίου ,Θεατρικού Έργου για έργο του "Δίστομο Τότε, Δίστομο Τώρα..", από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων, στο σπίτι της Κύπρου (Κυπριακή Πρεσβεία) (2013) -Α΄ Έπαινο Διηγήματος σε Διεθνή Διαγωνισμό από τον Ομάδα Φίλων Ελληνικού Πολιτισμού Στουτγκάρδης (2013) - Α΄ Βραβείο Διηγήματος στον 8ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Λογοτεχνικής Συγγραφικής Ομάδας ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ-ΠΝΟΕΣ ΛΟΓΟΥ &ΤΕΧΝΗΣ-ΙΑΜΒΟΣ ΑRT για το Διήγημα "Ο Ταχυδρόμος της Κερύνειας" (2013) - A΄ Βραβείο Διηγήματος στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ για το διήγημα "Ικαρία" (1998). - Α΄ Βραβείο Στίχου σε Διεθνή Διαγωνισμό Τραγουδιών που διενεργήθηκε στον Βόλο με καλλιτέχνες από Ελλάδα, Ευρώπη και Αυστραλία για το τραγούδι "Φονικό" (2008). -Β΄ Βραβείο Διηγήματος και Τιμητική Διάκριση Ποίησης για τα έργα του "Καφενείον ο Νόστος" και "Ιούλης 74" από τη Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού , Λεμεσός (2013). Καθώς και πάρα πολλές άλλες διακρίσεις για ποιήματα και στίχους τραγουδιών του στην Ελλάδα , όπως 10 καλύτερα τραγούδια στο Φεστιβάλ Νικόλας Άσιμος, Κοζάνη (2008) με το τραγούδι "Αναγέννεσις", 2ος διαγωνισμούς Music Heaven 2012 με το τραγούδι "Χρώματα", κλπ. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς πολιτιστικούς συλλόγους και καλλιτεχνικές ομάδες. Ενδεικτικά: - Το 1998 έγινε μέλος του Καλλιτεχνικού Καφενείου των Ιδεών και των Σύγχρονων Ελλήνων Ποιητών . - Το 2001 συνεργάσθηκε με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Θεάτρου "Θεατρομάθεια'' σε παραστάσεις και θεατρικά δρώμενα με χορηγό επικοινωνίας την ΝΕΤ. - Το 2004 κυκλοφόρησε στη δισκογραφία το έργο "Ανάμεσα στο Φως και στη Βροχή" με προσωπικούς του στίχους σε συνεργασία με το συνθέτη Γιώργο Παπαδόπουλο. - Το 2006 συνεργάστηκε με την Καλλιτεχνική Ομάδα Melody Spirit παρουσιάζοντας το λιμπρέτο "Ζωγραφιά". - Το 2007 έγινε μέλος της Κινηματογραφικής Λέσχης Κορυδαλλού του Σινέ-Παράδεισος και μέλος της άτυπης Επιτροπής Πολιτισμού του Δήμου Κορυδαλλού. Εκ τότε πραγματοποιεί εισηγήσεις-αναλύσεις κινηματογραφικών ταινιών και αρθρογραφεί στο κινηματογραφικό περιοδικό "Μοντάζ". - Το 2011 συνεργάστηκε με ομάδα Εκπαιδευτικών Εικαστικών (απόφοιτων της σχολής Καλών Τεχνών) όπου έγραψε στίχους πάνω στα εικαστικά έργα τους τα οποία εκτέθηκαν στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, και από τη συνεργασία αυτή προέκυψε η τελευταία του ποιητική συλλογή με τίτλο "Φωνές στον Ελικώνα", μια ποιητική συλλογή μελοποιημένη από τη συνθέτρια Χρυσάνθη Οικονομάκη. Τέλος το 2013 κυκλοφόρησε το παραμύθι "Το Περιβόλι της Χαράς και της Λύπης", επίσης μελοποιημένο από τη συνθέτρια Χρυσάνθη Οικονομάκη. Από το 2004 είναι Μέλος της ΑΕΠΠΙ και από το 2013 Μέλος του ΟΣΔΕΛ, ενώ από το 2008 είναι καταχωρημένος στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια προσωπικοτήτων Who is Who.

Ο Δημήτρης Α. Δημητριάδης γεννήθηκε το 1955 στο Τέμενος Παρανεστίου Δράμας. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά κι εφημερίδες λόγου και τέχνης και με τις επιθεωρήσεις πολιτικής και πολιτιστικής παρέμβασης "Κοινωνική Επιθεώρηση" και "Πολίτες". Αντιπροσωπευτικά ποιήματά του περιλαμβάνονται σε διάφορες ανθολογίες και συλλογικές εκδόσεις στα Γαλλικά, Ιταλικά, Πολωνικά και Αγγλικά. Άρθρα και μελέτες του μεταδίδονται από το ραδιόφωνο. Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές και τιμήθηκε για το έργο του από το Δήμο Θεσσαλονίκης και τον Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδος.

Η Μαρία Κολοβού-Ρουμελιώτη γεννήθηκε στη Βουλιαγμένη Ηλείας. Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Πάτρα όπου σπούδασε και παντρεύτηκε και δημιούργησε τη δική της οικογένεια. Εργάστηκε για είκοσι τρία χρόνια στον τομέα της Υγείας ως Νοσηλεύτρια σε μονάδα νεογνών. Απ’ τη νεανική της ηλικία ασχολείται με τη ζωγραφική και τη συγγραφή. Έχει παρακολουθήσει ανελλιπώς τέσσερα χρόνια μαθήματα σχεδίου και χρώματος σε ιδιωτικά καλλιτεχνικά εργαστήρια πλάι στον αείμνηστο γλύπτη και ζωγράφο Χαράλαμπο Θεμιστοκλέους, στον Κλεομένη Κωστόπουλο και στη Δήμητρα Βαγενά. Έχει μελετήσει Παιδική Ψυχολογία και Ιστορία της Τέχνης. Είναι ενεργό μέλος λογοτεχνικών περιοδικών, της Διεθνής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και Καλλιτεχνών, της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας, του Ελληνο-Αυστραλιανού Συνδέσμου Μελβούρνης, των Νέων Καλλιτεχνών Πάτρας και του Φυσιολατρικού Συλλόγου Πατρών. Έχει λάβει μέρος σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς καθώς και σε διαγωνισμούς ζωγραφικής όπου λογοτεχνικά και εικαστικά της έργα έχουν πάρει τιμητικές διακρίσεις, επαίνους, μετάλλια και βραβεία.

Η Βασιλική Δραγούνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ευρωπαϊκή Συγκριτική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης (Βέλγιο) και έχει μεταπτυχιακό στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές Πανεπιστημίου Πειραιώς. Εργάζεται στον αεροπορικό χώρο. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν βραβευθεί σε Πανελλήνιους και Διεθνείς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν εκδοθεί σε συλλογικές ανθολογίες ποίησης και διηγημάτων καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Ποιήματα και κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευθεί στο διαδίκτυο σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες και σε ψηφιακά λογοτεχνικά περιοδικά.

Ο Γιώργος Μεταξάς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ρώμης, Αρχιτεκτονική Τοπίου στην Γένοβα και Περιφερειακή Ανάπτυξη στην Πάντειο. Εργάστηκε στα πολεοδομικά γραφεία της Σαντορίνης, της Ερμούπολης και της Άνδρου ως αρχιτέκτων. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά: Νήσος Άνδρος, Θεωρείο, Παράδοση, Διιπετές, Δαυλός, Παναιγύπτια κ.ά. Το 2015 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή "Μυθολογικά".

Ο Νίκος Λιανός είναι συγγραφέας, στιχουργός, αρθρογράφος, ποιητής. Γεννήθηκε στο Μοσχάτο το 1971. Έχει καταγωγή από ένα ορεινό χωριό της Αιτωλοακαρνανίας, το Λαμπίρι. Τελείωσε το 1ο ΤΕΛ Πειραιά, στο τμήμα Β. Οικονομίας και Διοίκησης. Γράφει απλά σε καθημερινή γλώσσα, ώστε να γίνεται αντιληπτός από πολλούς. Όπως λέει και ο ίδιος: "Γράφει τις ελεύθερες σκέψεις του μυαλού του, οι οποίες δίνουν χρώμα στη βούληση της ψυχής του". Έχει συμμετοχή και με άλλους συγγραφείς σε 42 βιβλία-περιοδικά από τις εκδόσεις "Πνοές λόγου & τέχνης", όπου παρουσιάζονται ερωτικές ανθολογίες, διηγήματα, άρθρα, ελεύθερο θέμα. Είναι μέλος της Ένωσης Μαγνησίας Μ. Ασίας, μέλος της Ιωνικής Λέσχης Ανάγνωσης, μέλος της UNESCO ιστορίας, τέχνης και θεάτρου, μέλος του Κύκλου Φίλων της Λογοτεχνικής Συγγραφικής Ομάδας Ιδεόπνοον και του περιοδικού Πνοές Λόγου & Τέχνης. Κείμενα και ποιήματά του δημοσιεύονται στα περιοδικά Πνοές Λόγου & Τέχνης και iamvosart (Ίαμβος). Είναι επίσης, μέλος της ομάδας Όμορφη Μέρα Pitsos, η οποία έχει σκοπό να βοηθάει ανθρώπους που έχουν πραγματικά ανάγκη (Χαμόγελο του παιδιού, Ανθρώπινοι Άνθρωποι, Ηλιαχτίδα, κλπ.) Αρθρογραφεί στο περιοδικό BSH NEWS, κάνοντας γνωστή τη δράση της ομάδας, "Όμορφη Μέρα Pitsos". Έχει παρακολουθήσει κύκλο σεμιναρίων, όπως: Μικρασιατικής Ιστορίας της Ένωσης Μαγνησίας Μ. Ασίας, Υγιεινής και Ασφάλειας της Academy Skills, Κόστους και Ποιότητας του Ινστιτούτο Εμπορίου και Υπηρεσιών (ΙΝ.ΕΜ.Υ), Πυρασφάλειας της Π.Υ., Ιατρικής Βοήθειας του Ε.Σ.Υ, Ταχυδακτυλουργών στον Μάγο Κρίστοφερ, Λειτουργίες Ανυψωτικών Μηχανημάτων στο Σωματείο Χειριστών (Νομαρχεία Πειραιώς), Χειρισμό και λειτουργία Η.Υ. στην Παιδαγωγική Πειραιά.

Ο Τάκης Κούρβας γεννήθηκε στα Φοναΐτικα Ηλείας. Κατάγεται από πολυμελή αγροτική οικογένεια. Σε ηλικία δεκατριών ετών, μαζί με την οικογένειά του, μετακόμισε στην Αθήνα. Έκανε σπουδές στη Διπλάρειο Σχολή και πήρε το πτυχίο του Μηχανοτεχνίτη. Αργότερα, πήρε και το πτυχίο του Εργ. Μηχανολόγου Οχημάτων, ενώ αρκετά αργότερα, φοίτησε στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, με σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό. Εξάσκησε το επάγγελμα του Τεχνικού Οχημάτων. Δίδαξε ως αναπληρωτής καθηγητής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, για περισσότερο από δέκα χρόνια, στη Σιβιτανίδειο Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων. Η αγάπη του για τη γενέτειρά του, τον ώθησε να μελετήσει, όσο μπορούσε και με τον δικό του τρόπο, την ιστορία του τόπου του. Μετά από πολλά χρόνια, καταθέτει το έργο αυτό, με ανάμικτα συναισθήματα, προκειμένου να το μοιραστεί με όσους αγαπούν τον τόπο τους, έχουν τις ίδιες ανησυχίες και δείχνουν σεβασμό στην ξεχωριστή προσωπικότητα και τα πιστεύω του καθενός μας.

Η Ιωάννα Μαστοράκη είναι συγγραφέας θεατρικών έργων και διηγημάτων, ηθοποιός και σκηνοθέτις. Έχει γράψει θεατρικά έργα, σενάρια, διηγήματα και δημοσιογραφικά άρθρα. Είναι διευθύντρια θεάτρου του Όμιλου για την Unesco Πειραιώς και Νήσων. Έχει βραβευτεί για την προσφορά της στον πολιτισμό, ως συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτις. Έχει γράψει το σενάριο του ντοκιμαντέρ "Λειψοί, το διαμάντι της Δωδεκανήσου" το οποίο έχει κυκλοφορήσει σε τουριστικούς οδηγούς τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το βραβευμένο θεατρικό της έργο "Βλέπε και φεύγα" μια ηθογραφία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα των κρατικών πορνειών των Βούρλων Δραπετσώνας παρουσιάστηκε με επιτυχία στο θέατρο επί 3 συνεχόμενες χρονιές και με χορηγό επικοινωνίας την ΕΡΤ. Για το θεατρικό της έργο "Βλέπε και φεύγα" και για την σκηνοθεσία της στο παιδικό θεατρικό έργο "Δόνα Γη και Δον Αστέρης" του Θανάση Σάλτα, έλαβε τις καλύτερες κριτικές από τον κ Νίκο Μπατσικανή, κριτικό Θεάτρου (μέλος Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών - Θεατρικά Βραβεία Κάρολος Κουν κι Ευρωπαϊκά Βραβεία Θεάτρου - Χορού). Το διήγημά της "Θαλασσινές Διαδρομές" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύμα στην συλλογή διηγημάτων "Ιστορίες της Θάλασσας".

Η Αλεξία Αθανασίου είναι κερκυραία και ζει μόνιμα στο Νησί των Φαιάκων. Έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα επ. φαντασίας και δημοσιεύσει δεκάδες διηγήματα σε περιοδικά του φανταστικού. Η πρώτη προσωπική ποιητική συλλογή της “Της Μουσικής και του Έρωτα” κυκλοφόρησε το 2019 από τις εκδόσεις 24γράμματα. Ποιήματά της δημοσιεύονται σε περιοδικά.

Η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη είναι καθηγήτρια Αγγλικών γεννημένη στην Αθήνα με ρίζες από Ζάκυνθο και Κρήτη. Μεγάλωσε στην Κω, ενώ σπούδασε στη Ρόδο. Διαμένει στην Κω, όπου εργάζεται σε κέντρο ξένων γλωσσών. Έχει διακριθεί και βραβευτεί σε Πανελλήνιους και Διεθνείς Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς Ποίησης και Διηγήματος από αρκετούς πολιτιστικούς και λογοτεχνικούς συλλόγους όπως: NOSSIDE, ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, Π.Ε.Λ., ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ ΛΕΜΕΣΟΥ, Ε.Π.Ο.Κ., ΑΜΦΙΚΤYΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΚΕΛΑΙΝΩ, ΚΕΦΑΛΟΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΤΥΠΟ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ, ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΙ ΕΔΕΣΣΑΣ, ΖΩΟΦΙΛΙΑ ΛΑΜΙΑΣ, Bonsaistories, Koalakia, Eyelands, ενώ έχει επιτελέσει κριτής σε Πανελλήνιους Διαγωνισμούς Διηγήματος. Έργα της έχουν φιλοξενηθεί σε λογοτεχνικούς διαδικτυακούς ιστοτόπους, ανθολογίες, E-books, ηλεκτρονικές και έντυπες εγκυκλοπαίδειες. Το πρώτο της λογοτεχνικό εγχείρημα είναι μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Οι σκέψεις έστησαν χορό» και εκδόθηκε το 2019 από τις Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ.