Οκτώ δοκίμια για το αρχαίο δράμα

Δίδαξε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1990-1997) και, από το 1998, διδάσκει ως Αναπληρωτής Καθηγητής της εμηνείας και της θεωρίας του αρχαίου ελληνικού δράματος, στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις του για το αρχαίο ελληνικό δράμα, κυρίως την τραγωδία, αναφέρονται στην χρήση της μυθολογικής παράδοσης και του ποιητικού λόγου, στις παραστάσεις, στην πολιτική και αισθητική θεωρία του κλασσικού θεάτρου.

0 Μιχάλης Ζ. Κοπιδάκης γεννήθηκε το 1945. Σπούδασε κλασική φιλολονία στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Χαϊδελβέργης. Υπηρέτησε σε όλες τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έως το 1997 και από το 1998 υπηρέτησε ως καθηγητής στο τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τώρα είναι ομότιμος Καθηνητής. Έχει γράψει: "Το Γ΄ βιβλίο των Μακκαβαίων και ο Αισχύλος" (1982)· "Αριάδνη. Σχόλια στον ερωτικό Σεφέρη" (1984)· "Γιώργος Σεφέρης και Μάρω. Αλληλογραφία" (επιμέλεια, 1986)· Λογγίνος, "Περί ύψους" (μετάφραση και σχόλια, 1990)· "Συμωνίδου, Ίαμβος κατά γυναικών" (1994)· "Οίνον επαινώ. Ανθολογία ποίησης για το κρασί" (1995)· "Ιστορία της ελληνικής γλώσσας" (σχεδιασμός και επιμέλεια, 1999)· "Εν λόγω ελληνικώ..." (2003) κ.ά. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα αφορούν τον Αισχύλο, τη μετάφραση των Εβδομήκοντα, την Καινή Διαθήκη (θρησκειολονικο υπόβαθρο, γλώσσα και ύφος), την ελληνόφωνη Ιουδαϊκή γραμματεία, την ιστορία της ελληνικής γλώσσας, την Κρητική διάλεκτο, τη νεοελληνική ποίηση και την ιστορία των Κρητικών επαναστάσεων.

Maitre des conferences στο Departement des Lettres του Πανεπιστημίου της Τουλούζης - Le Mirail, όπου διδάσκει από το 1997. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του αφορούν την ανθρωπολογία των κλασσικών χρόνων, το αρχαιοελληνικό θέατρο και, ειδικότερα, την αριστοφανική κωμωδία και τις κωμικές θεατρικές αναπαραστάσεις των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών της ελληνικής πόλεως,

Η Έλενα Πατρικίου, ιστορικός, σκηνοθέτις και συγγραφέας, ήταν δρ. ιστορίας του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και κλασσικής φιλολογίας. Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η έρευνα και οι δημοσιεύσεις της επικεντρώνονται στην ανθρωπολογική και θεατρολογική ερμηνεία της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, καθώς επίσης σε θέματα πρόσληψης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού από την νεώτερη ποίηση και το θέατρο και στην ιστορία της διαμόρφωσης της νεοελληνικής συνείδησης τον 19ο και 20ό αιώνα. Κόρη του ποιητή Τίτου Πατρίκιου. Έφυγε από τη ζωή στις 6 Μαΐου 2020.

Ο Γ. Μ. Σηφάκης είναι ομότιμος καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και πρώην Alexander S. Onassis Professor της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας και του νεοελληνικού πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (1992-2003). Έχει επίσης διδάξει στα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας, της Θεσσαλονίκης και της Κρήτης. Οι ερευνητικές του δραστηριότητες και δημοσιεύσεις αφορούν στην από σκηνής ερμηνεία του αρχαίου δράματος, στην ποιητική της αφήγησης στην αρχαία, μεσαιωνική και νεώτερη λογοτεχνία, και στην παραδοσιακή λογοτεχνία. Μεταξύ των έργων του: "Parabasis and animal choruses" (1971)· "Για μια ποιητική του ελληνικού δημοτικού τραγουδιού" (1988)· "Aristotle on the function of the tragic poetry" (2003).

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. (1974-78), φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Nanterre-Paris X (1979-80) και αρχαία ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης από όπου πήρε και το διδακτορικό του δίπλωμα (1979-1983). Εργάστηκε ως ερευνητής στα Κέντρα Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών και ως επίκουρος καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Τα δημοσιεύματά του αφορούν την ομηρική ποίηση, το αρχαίο δράμα, την ελληνική μυθολογία και τη θάλασσα στον αρχαίο ελληνικό κόσμο.