Σκληρός Απρίλης, του 2020 μ.Χ.

Ο Κώστας Ευαγγελάτος είναι ζωγράφος, εικαστικός performer και θεωρητικός της σύγχρονης τέχνης. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ζωγραφική και αισθητική θεωρία της σύγχρονης τέχνης στο Μανχάτταν τής Νέας Υόρκης (University The New School) στις τάξεις τού Allen David και της Pearl Ehrlich. Από το 1986 έως το 1993 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της γκαλερί DADA στην Αθήνα, ενώ το 1990 ίδρυσε την ομάδα τέχνης Art Studio "EST". Παράλληλα με τη ζωγραφική έχει ασχοληθεί διεθνώς με την Performance, Body Art, Happening και Mail-art. Έχει παρουσιάσει ενότητες έργων του σε ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρότζεστερ, Νέα Υόρκη, Αρέτσο, Αβινιόν, Σαντιγί, Παρίσι, Γλασκώβη, Άμστερνταμ, Λευκωσία κ.α. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και διεθνείς εικαστικές συναντήσεις στη Βαρκελώνη, τη Βαρσοβία, τη Σέρατζ, το Γκέτενμποργκ, το Σαντιάγκο, το Μπουένος Άιρες, τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, την Αμιένη, τη Ρώμη, την Μπολώνια, τη Μόσχα, τη Βοστώνη κ.α. Είναι μέλος επιστημονικών, εκπαιδευτικών και καλλιτεχνικών οργανισμών και από το 1991 του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος. Γράφει ποιήματα από το 1973. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του με τίτλο "Ποιήματα ’73-’75" εκδόθηκε στην Αθήνα το 1975 και επανεκδόθηκε με την προσθήκη νέων ποιημάτων το 1976. Ακολούθησε η έκδοση της ποιητικής σύνθεσης "Η Τολμηρή επίλυση, Α΄ γραφή" το 1977. Το 1978 εκδόθηκε μία σύνοψη ποιητικών αποφθεγμάτων του με τίτλο "Γραφήματα ’77". Το 1980 κυκλοφόρησε σε έκδοση τέχνης το ποίημά του "Το Δωμάτιο", που το 1981 μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Κίμωνα Φράιερ. Μεταξύ φίλων κυκλοφόρησε το 1983 το "Μυθογράφημα". Το 1993 έγινε μία συνοπτική έκδοση των ποιημάτων του από το 1977 έως το 1984, χρονιά που σταμάτησε να γράφει ποίηση, και κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Τετραλογία της υγρασίας", εκδόσεις Χάος & Κουλτούρα. Το 1996 εκδόθηκε από την Απόπειρα η συλλογή "Οθόνη των ονομάτων", η οποία περιελάμβανε ανέκδοτα ποιήματά του από το 1977 έως το 1979 (οι "Διαπιστώσεις" α, β, δημοσιεύτηκαν στη Νέα Εστία το 1981, τχ. 1288) και τα ποιήματα που έγραψε το Μάιο του 1994, βασισμένα σε ονόματα φίλων του, κατά την παραμονή του στη μικρή πόλη της Νότιας Γαλλίας Menerbes. Το 1997 εκδόθηκε η Ιδεογραφική σμίλη, με θεωρητικά και κριτικά κείμενά του περί τέχνης, εκδόσεις Συλλογές. Στη "Ροπή της μνήμης" δημοσιεύονται ποιήματα και ρήσεις που έγραψε από το 1996 έως τις αρχές του 1999. Το 2002 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση του ποιητικού του έργου με τίτλο "Αλέα προσομοίων", ενώ το 2003 εκδόθηκαν ποιήματά του στην αγγλική γλώσσα, "In the Small Mirror" (Πρόλογος: Matthew Jennett. Μεταφράσεις: Al Poulin Jr, Kimon Friar). Τo 2004 κυκλοφόρησε στη γαλλική γλώσσα στο Παρίσι σε αριθμημένη λιθογραφική έκδοση το ποίημά του "Το Δωμάτιο / La Chambre" (Μετάφραση: Benoit Haudrechy). Η συλλογή "Η Ελεγεία των Εκβατάνων" περιλαμβάνει ποιήματα από το 2002 έως το 2006. Στην "Εγκάρσια πτήση" δημοσιεύονται ποιήματα από το 2006 έως το 2010, καθώς και το ομότιτλο με τη συλλογή ποίημα, που η πρώτη γραφή άρχισε το 1992 και ολοκληρώθηκε το 2008. Παράλληλα, έχουν κυκλοφορήσει εκδόσεις τέχνης, λευκώματα και εικαστικά ημερολόγια, που αναφέρονται στο εικαστικό και λογοτεχνικό του έργο, καθώς και θεωρητικά δοκίμιά του περί εικαστικών θεμάτων.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Κροκεές Λακωνίας. Είναι γιατρός διδάκτωρ της Ιατρικής. Εργάζεται σε Νοσοκομείο του ΙΚΑ. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο αγοριών. Από την έναρξη της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας συμμετέχει ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα στο χώρο της Υγείας και γενικότερα στους κοινωνικούς αγώνες του λαού μας. Έχει εκλεγεί σε αρκετούς συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς φορείς. Είναι μέλος του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες ιατροκοινωνικού περιεχομένου. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Το Μάνααα.... είναι το πρώτο βιβλίο της που εκδίδεται.

Ο Νικόλας Μιτζάλης είναι αρχιτέκτονας μηχανικός από το πανεπιστήμιο της Βενετίας (I.U.A.V.) και διδάκτορας πολεοδομίας και χωροταξίας (Ε.Μ.Π.). Εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας και επιμελητής του ένθετου "Τα νέα της αρχιτεκτονικής" στη μηνιαία εφημερίδα "Τα Νέα της τέχνης". Είναι συντάκτης του διαδικτυακού περιοδικού www.greekarchtects.gr με προσωπική στήλη τα "Επιλεγόμενα" ενώ αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Τα κείμενά του σε επιστημονικά περιοδικά και μη, προσεγγίζουν με κριτική ματιά την αρχιτεκτονική και τον αστικό χώρο σε μια προσπάθεια εντοπισμού και ανάλυσης των μεταλλαγών που υπόκειται η πόλη και μαζί της η αρχιτεκτονική.

Ο Γεώργιος Ηρακλέους είναι δρ. κοινωνιολογίας της θρησκείας.

Γεννήθηκα στη Λαμία το 1960. Η μάνα µου, µου χάρισε απλόχερα ό,τι πλούτο είχε καταφέρει να συνάξει... Τα τραγούδια και τα παραμύθια του τόπου µας καθώς και τις ιστορίες της απ' τον Εμφύλιο... Ο πατέρας µου τα στιχάκια του... Σκωπτικά τις περισσότερες φορές, άλλοτε πάλι γεμάτα παράπονο. Σε κείνον τον ξηρό κάμπο, σε κείνη την άνυδρη εποχή, κάπου στα σύνορα της Θεσσαλίας µε τη Ρούμελη, έσμιξαν μέσα µου οι θρύλοι, οι μύθοι και οι αλήθειες. Σπούδασα τα Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Παντρεύτηκα τον Παύλο Βαλαή κι έχω δύο παιδιά, την Αλεξάνδρα και τον Τίμο. Είμαι καθηγήτρια και εργάζομαι στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Το "Εμένα µου το 'παν τα πουλιά" είναι το πρώτο µου μυθιστόρημα. Γεννήθηκε σαν ανάγκη και χρέος. Στους γεννήτορες και στα παιδιά µου... Και σ' όσους έφυγαν νωρίς...

Ο Αλέκος Α. Χατζηκώστας γεννήθηκε στη Βέροια το 1960. Είναι δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας "Η άλλη άποψη" και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του δημοσιεύονται εδώ και δεκαετίες σε εφημερίδες, περιοδικά και site, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει τα εξής βιβλία εκτός εμπορίου: "Η Εθνική Αντίσταση στον Νομό Ημαθίας" (2003), "Η Ημαθία από τη Βάρκιζα στον Εμφύλιο" (2004), "Δυτικά του Αλιάκμονα" (Διηγήματα 2012). Έχει διακριθεί με Α' Έπαινο στον 40 Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό "Δημήτριος Βικέλας" το 2011. Το διήγημά του "Η Κυριακή της... Ορθοδοξίας" που περιέχεται στη συλλογή "Σχεδία μνήμης" έχει αποσπάσει τον Β' Έπαινο του 6ου Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού "Δημήτριος Βικέλας" το 2014. Η "Σχεδία μνήμης" (Ars Poetica, 2014) αποτέλεσε ουσιαστικά την πρώτη του εντός εμπορίου συλλογή διηγημάτων. Το 2016 κυκλοφόρησε τη νουβέλα "Το παρελθόν κρατά πολύ" (εκδ. Εντύποις).

Ο Νίκος Σουβατζής γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1977. Έχει γράψει μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Αναχώρηση.

Ο Σπύρος Ζαχαράτος γεννήθηκε το 1951 στην Κεφαλληνία. Αποφοίτησε από το Κοργιαλένειο λύκειο Αργοστολίου. Από το 1973 ζει στην Αθήνα. Παρασκευαστής φαρμάκων στον "Ηράκλειτο" του Κώστα Μανωλκίδη. Για βιοπορισμό σταδιοδρόμησε στα πετρελαιοειδή. Έχει βραβευθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ιδιαίτερα σε διαγωνισμούς στίχου για τραγούδι. Έχει επαινεθεί από διαλεκτούς κριτικούς και άλλους λογοτέχνες. Θήτευσε δίπλα σε λόγιους. Έχει συνεργασθεί με σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Αντιπρόεδρος της επιτροπής κρίσης νέων μελών (ΕΚΝΜ) και της ΑΕΠΙ δημιουργών Ελληνικού τραγουδιού.

O Νίκος Λάμπρου είναι γεννημένος το 1975. Έχει σπουδάσει προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών και ασχολείται με το γράψιμο, το θέατρο, τον ερασιτεχνικό κινηματογράφο και τα ηχογραφημένα βιβλία. Με το Κάστρο της Αυγής έχει κυκλοφορήσει τα, "Παιδιά σε δράση", "Με τα φτερά της φαντασίας", "Βάρβαροι", "Έγκλημα και τιμωρία" αλλά και μια συλλογή παιχνιδιών φαντασίας με τον τίτλο "Αφηγηματικό Σύστημα Παιχνιδιών" και με το Dark Side τα, "Νύχτα των Άστρων" και μια χιουμοριστική εφημερίδα τη Shelzar Times. Από το 2006, ασχολείται με το θέατρο. Το 2011, διακρίθηκε με το βραβείο Video Art για τη θεατρική παράσταση "Πρόσωπα που καίγονται" του Βασίλη Κατσικονούρη στο φεστιβάλ θεάτρου Κορίνθου. Ασχολείται με το ραδιοθέατρο και σε συνεργασία με την Ηχομυθία, έχει κυκλοφορήσει ή συμμετάσχει ως ηθοποιός σε 7 έργα. Το 2015 διακρίθηκε στον διαγωνισμό Ασημένια Σελίδα I των εκδοτικών οίκων: Μωραίτης και Εντύποις, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στην κατηγορία "Διήγημα" με το "Αποθήκη 1042".

Η Βαγγελιώ Καρακατσάνη κατάγεται από το Μοχό και σήμερα ζει στο Αστρίτσι Ηρακλείου. Είναι παντρεμένη με το Νίκο Λουτράρη από τις Αρχάνες. Είναι Αρχιτέκτων Τοπίου και έχει ασκήσει το επάγγελμά της στον Ιδιωτικό Τομέα. Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ν. Λέσβου "Νέο Εμπρός" και στη συνέχεια ως διευθύντρια σύνταξης στο παγκρήτιο περιοδικό "Οικοδομώ", ενώ συνεργάζεται με διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικές σελίδες. Διηγήματά της δημοσιεύονται στην ηλεκτρονική σελίδα ΑΤΕΧΝΩΣ και ποιήματά της στη "Φωνή Λογοτεχνών" της "ΑΠΕΛ-Σ" καθώς και στα ιστολόγια της. Ανέπτυξε έντονη κοινωνικοπολιτική δράση από τα σπουδαστικά της χρόνια, διετέλεσε Πρόεδρος Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου και σήμερα είναι Πρόεδρος Δ.Σ. του Σωματείου ενάντια στην προκατάληψη για τις ψυχικές διαταραχές Υπέρβαση, με το οποίο εκδίδουν την περιοδική εφημερίδα" ΥΠΕΡΒΑΣΗ" που ανατυπώνεται σε 5.000 αντίτυπα και διανέμεται με την εφημερίδα "Πατρίς". Είναι επίσης Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Αρχανών μέλος της ΟΓΕ. Συμμετέχει στο Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Αρχανών Αστερουσίων, ενώ για τρία χρόνια παρακολούθησε μαθήματα Φωτογραφίας στο Σύλλογο Φίλων Τέχνης Αρχανών. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα "Στη ρίζα τ’ αετού", το παραμύθι "Το Άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι", συμμετέχει στην ποιητική ανθολογία "Γράμματα της ποίησης". Την ποιητική συλλογή "Τα’ αναγκαία". Της αρέσει το διάβασμα, τα ταξίδια και η δημιουργική συζήτηση με γνωστούς και άγνωστους.

Ο Αντώνης Μπουντούρης γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1960 στην Ερμούπολη της Σύρου. Κατοικεί μόνιμα στην Αθήνα.

Γέννημα Αθήνας, θρέμμα ηρωικής Μεγαλονήσου. Μεγάλωσε με αγάπη, κρητική διατροφή, Καζαντζάκη και μουσικές του Ξυλούρη, του Φουσταλιέρη & του Μουντάκη. Σπουδές στο χώρο της Επικοινωνίας και των Δημοσίων Σχέσεων και εργασία στο χώρο της πληροφορικής. Είχε την τιμή να φιλοξενηθεί κατά καιρούς σε ηλεκτρονικούς χώρους όπως: 24γράμματα, Βibliotheque, στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Ιnner & στο ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ του Γιώργου Ιατρίδη. Συμμετείχε στην έντυπη έκδοση: "Mια εικόνα…...χίλιες λέξεις" (tovivlio.net-2016) Συμμετείχε επίσης σε συλλογικές δουλειές στα e-books: "Το γραμμόφωνο" [Eπιμέλεια: Γιώργος Ιατρίδης] "Μια ιστορία αγάπης | 15+1 bloggers" [Επιμέλεια έκδοσης: Γιάννης Φαρσάρης] "Ένας πίνακας... δυο ιστορίες: Αντανάκλαση - Παραμορφωτικός καθρέφτης" [Εκδόσεις: 24γράμματα] "25th hour project" [Eπιμέλεια έκδοσης: Γιώργος Ιατρίδης] "Η Σοφίτα" [Επιμέλεια έκδοσης: Μαρία Νικολάου] "Το μυστήριο του καφενείου" [Επιμέλεια έκδοσης: Μαρία Νικολάου] Κείμενά της ερμηνεύτηκαν στη θεατρική παράσταση "DEADlivery boy",της ομάδας εκπαιδευτικών: ΠΟΛΥΔΡΑΣΗ, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων (Ιούλιος 2014).

Η Σοφία Κλουβάτου-Μελά γεννήθηκε στον Κινίδαρο, ένα ορεινό χωριό της Νάξου, στις 17 Αυγούστου 1951. Είναι το πέμπτο και τελευταίο παιδί του Νικόλαου και της Αικατερίνης Κλουβάτου. Τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό της και πήγε στην Πρώτη τάξη του Γυμνασίου της Τραγαίας (ή Χαλκείου) της Νάξου. Την επόμενη χρονιά μετακόμισε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το 16ο Λύκειο. Στον εργασιακό στίβο απασχολήθηκε ως μισθωτή γνωρίζοντας από πολύ νωρίς την εργασιακή εκμετάλλευση. Το καλοκαίρι το 1972, ενώ εργαζόταν στην εταιρία "ΤΥΠΟΣ", ένα γραφείο ενημέρωσης μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών με αποκόμματα του ημερήσιου και εβδομαδιαίου τύπου, προσλήφθηκε ως διοικητική υπάλληλος στην Τεχνική Διεύθυνση της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Όντας εργαζόμενη εκεί, συμμετείχε στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 1974 και μπήκε στο τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Παράλληλα, είχε ενεργό συμμετοχή στο συνδικαλιστικό κίνημα των υπαλλήλων της Ολυμπιακής μέσα από το σωματείο των διοικητικών υπαλλήλων της Ο.Α. Το πρώτο έτος της φοίτησής της γνώρισε τον Παναγιώτη Μελά, μηχανικό του Ε.Ν., με τον οποίο συνδέθηκε. Παντρεύτηκαν το 1975 κι απέκτησαν δυο παιδιά. Απέκτησε το πτυχίο της το 1979 και εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικής τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο Τομέα ως ωρομίσθια και αναπληρώτρια μέχρι το 1983, οπότε προσλήφθηκε ως καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης στο Δημόσιο. Εργάστηκε αδιαλείπτως επί 27 χρόνια στο 1ο Τεχνικό και Επαγγελματικό Λύκειο του Πειραιά, που αργότερα μετονομάστηκε σε ΕΠΑΛ, μέχρι το 2010, οπότε συνταξιοδοτήθηκε. Κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως λειτουργού Μέσης Εκπαίδευσης συμμετείχε ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα των δημοσίων υπαλλήλων μέσω της τοπικής ΕΛΜΕ. Ασχολείται, παράλληλα, επί πολλά χρόνια με τη ζωγραφική και το χορό. Το βιβλίο αυτό είναι η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια.

Ο Γιάννης Γερογιάννης γεννήθηκε στην Αιτωλοακαρνανία, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Εργάζεται στην εκπαίδευση, σε δημόσιο σχολείο του Ψυχικού. Θεωρεί ότι: "Με παλιές φόρμες και φθαρμένα ίσως υλικά, προσπαθώ να ανακυκλώσω, σκέψη αρχέγονη για το περιβάλλον και τον άνθρωπο". Έργα του: "Μαραθώνιος δρόμος, δρόμος Ειρήνης και πολιτισμού" "Αμαδρυάδα" ποιητική συλλογή, εκδόσεις Δρόμων (2016) "Η Αμαδρυάδα και τα ιερά δάση της Ελλάδος" (2017) κείμενα για το περιβάλλον. Ποιητικά κείμενα φιλοξενούνται στα "Αιτωλικά", "Αμφικτυονία Ελληνισμού", "Επτανησιακή Λογοτεχνία", "Μαρμάρων Παλινόστησις". Βραβεύσεις: Έτος 2017: Πρώτο βραβείο ΕΠΟΚ. Έπαινος σε Διεθνή Διαγωνισμό για το Ν. Καζαντζάκη Παγκόσμιο βραβείο για τη φύση, έβδομη θέση σε Διεθνή Διαγωνισμό Β΄ βραβείο Αμφικτυονίας Ελληνισμού στον 6ο παγκόσμιο διαγωνισμό. Β΄ έπαινος στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Εστίας Ρουμλουκιωτών (Αλεξάνδρεια Ημαθίας). Έτος 2016: Βραυρώνια 2016, έπαινος. 1ος Διεθνής Ποιητικός Διαγωνισμός UNESCO Ζακύνθου, πρώτο βραβείο. Διεθνής Λογοτεχνικός Διαγωνισμός για τον Αριστοτέλη, Βραβείο (ΕΛΒΕ). Ψηφιακό ιδεοδρόμιο 2016, βραβείο ποίησης. Βραυρώνια 2015, έπαινος. Δ΄ παγκόσμιος Διαγωνισμός Αμφικτυονίας Ελληνισμού, β΄ βραβείο.

Ο Νικόλας Κακατσάκης γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1970 στα Χανιά, όπου ζει μόνιμα από το 2004, ύστερα από σπουδές και εργασία στην αρχιτεκτονική σε Παρίσι και Αθήνα. Ασχολείται με τα εικαστικά, την ποίηση και τον πεζό λόγο, πειραματιζόμενος με διάφορους τρόπους έκφρασης όπως τα μικροδιηγήματα. Αρθρογραφεί στον τοπικό Τύπο και διατηρεί ιστολόγια. Το 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Αρχιτέκτονας αυτοβιογραφείται" και το 2019 ακολούθησαν δύο συλλογές από 8 Μικρές ιστορίες με 121 λέξεις. Διαβάζει και γράφει αναζητώντας το ηχόχρωμα του ποιήματος, για να κερδίσει λίγο περισσότερο χρόνο από κάθε στιγμιαία εντύπωση που προσλαμβάνει.