Σλοβενικά διηγήματα

Ο Αντρέι Μπλάτνικ γεννήθηκε το 1963 κι άρχισε την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία ως μπασίστας σ' ένα πανκ συγκρότημα. Πήρε ΜΑ στην αμερικανική λογοτεχνία και για πολλά χρόνια εργάστηκε ως ανεξάρτητος καλλιτέχνης γράφοντας διαφημιστικά, γυρνώντας βιντεοταινίες και ταξιδεύοντας πολύ. Τώρα εργάζεται ως υπεύθυνος εκδόσεων σ' έναν απ' τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Σλοβενίας. Έχει γράψει δύο μυθιστορήματα, δύο συλλογές δοκιμίων για τη σχέση μεταξύ μαζικού και επιλεκτικού πολιτισμού και τέσσερις συλλογές διηγημάτων, μερικά απ' τα οποία θεωρούνται ως κορυφαία επιτεύγματα του είδους στη σλοβένικη γλώσσα. Κέρδισε πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων το Ζλάτα πτίκα, το Βραβείο Ζουπάντσιτς και το βραβείο Πρέζερεν. Τα διηγήματα του Βλάτνικ προβάλλουν τους νομάδες των πόλεων που έχουν χάσει το δρόμο τους στους λαβύρινθους της ποπ κουλτούρας και των περίπλοκων σχέσεων. Δεν παίζει πια μουσική, αλλά εξακολουθεί να ταξιδεύει πολύ -να ζει πάντα λιτά. Έχει γράψει, σε συνεργασία τα "Mlada Proza" ("Νεαρή πρόζα") 1983 και Roslin in Verjanko, 1987. Άλλα έργα του, "Sopki Adama venijo" ("Μαραμένα μπουκέτα για τον Αδάμ"), διηγήματα, 1983, "Plamenice in Solze" ("Δαυλοί και δάκρυα"), μυθιστόρημα. 1987, "Biografije brezimenih" ("Βιογραφίες ανωνύμων"), διηγήματα,, 1989, "Menjava Koz" ("Αλλαγή δέρματος") διηγήματα, 1990. Μεταφράσεις: A. Nιν, "Πουλιά, Βένους Δέλτα", 1987, Σ. Κινγκ "Κοιμητήριο μικρών ζώων", 1989, Σύλβια Πλαθ, "Ο ήχος της καμπάνας", 1991.

Ο Ιγκόρ Μπράτοζ γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου του 1960 στη Λουμπλιάνα της Σλοβενίας. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Λουμπλιάνα συγκριτική λογοτεχνία και κοινωνιολογία του πολιτισμού. Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως μεταφραστής και συγγραφέας και δημοσίευσε εκατό περίπου κριτικές βιβλίων σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευσε μια συλλογή διηγημάτων, το "Pozlata pozabe" ("Επιχρυσωμένη λήθη" το 1988 η οποία κέρδισε το βραβείο Χρυσό Πτηνό) και συμμετέχει στη συλλογή διηγημάτων "Roslin in Vetjanko" (1987). Τα διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στην Αυστρία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ουγγαρία, τις Η.Π.Α., τη Γερμανία, την Κροατία και την Τσεχία. Ο Μπράτοζ έχει μεταφράσει στα σλοβένικα ένα μυθιστόρημα του Ράιμον Τσάντλερ ("Farewell my Lovely"), δύο μυθιστορήματα του Ρίτσαρντ Μπράτιγκαν ("Watermellon Sugar", "Trout Fishing in America"), διηγήματα των Ρέιμον Κάρβερ, Νόναλντ Μπάρτλεμ, Γούντι Άλεν και άλλων, βιβλία του Χάρολντ Μπλουμ ("Anxiety of Influence") και του Μίρτσεα Ελιάντ ("Κόσμος και Ιστορία") καθώς και δοκίμια του Φράνσις Φορκουγιάμα, του Σαλμάν Ρουσντι, του Ζορζ Στάινερ, του Μαρκ Στραντ και του Τζον Ρόουλς.

Ο Έβαλντ Φλίσαρ γεννήθηκε το 1945 κι έχει ταξιδέψει σε περισσότερες από ογδόντα χώρες, στον Τρίτο Κόσμο κυρίως. Ανάμεσα στα ταξίδια του έκανε διάφορα επαγγέλματα, όπως οδηγός στο υπόγειο μετρό του Σίδνεϊ και επιμελητής εκδόσεων στην Επιστημονική Εγκυκλοπαίδεια Μάρσαλ Καβέντις, στο Λονδίνο. Έχει γράψει μερικά ταξιδιωτικά βιβλία που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, το μυθιστόρημα "Ο μαθητευόμενος των μάγων", το οποίο επανεκδόθηκε πέντε φορές, πέντε άλλα μυθιστορήματα, (το ένα γυρίστηκε ταινία για την τηλεόραση), δύο συλλογές διηγημάτων, πολλά έργα για το ραδιόφωνο και δέκα θεατρικά, μερικά από τα οποία έχουν παιχθεί με επιτυχία σε δεκαεφτά χώρες, καθώς και στο Γουέστ Εντ του Λονδίνου. Έχει βραβευτεί με τα μεγαλύτερα κρατικά βραβεία για πρόζα και δραματουργία και είναι αρχισυντάκτης του αρχαιότερου λογοτεχνικού περιοδικού της Σλοβενίας, του "Σοντομπνόστ" ("Σύγχρονη Επιθεώρηση"). Από το 1995 ως το 2002 ήταν πρόεδρος της Εταιρείας Σλοβένων Συγγραφέων. Το πιο επιτυχημένο θεατρικό του έργο ως σήμερα το "Αύριο", περιγράφεται σαν "μια ευφυής παράλογη κωμωδία, η οποία δείχνει τη γένεση της μεταμοντέρνας κοινωνίας" και πολύ πρόσφατα απ' τους αυστριακούς κριτικούς σαν "θεατρικό θαύμα" και "αριστούργημα".

Ο Μπράνκο Γκραντίσνικ γεννήθηκε το 1951 στη Λουμπλιάνα και είναι συγγραφέας, μεταφραστής, σεναριογράφος, επιμελητής εκδόσεων. Σπούδασε ιστορία της τέχνης και κοινωνιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λουμπλιάνα και πήρε Μάστερ από το Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ, στην Αγγλία Τώρα είναι ανεξάρτητος εκδότης στη Λουμπλιάνα όπου και ζει. Έχει βραβευτεί με το βραβείο Πρέζερεν το 1982. Έργα του σε πρόζα: "Cas" ("Χρόνος") διηγήματα, 1977. "Mavricna krila" ("Ιριδίζοντα φτερά") διηγήματα, 1978. "Kerubini" ("Χερουβείμ"), μυθιστόρημα σε συνεργασία με τον Ε. Φίλιπσιτς, 1979. "Zemla, zemla, zemla" ("Γη, γη, γη"), διηγήματα, 1981. "Leta" ("Λήθη"), μυθιστόρημα, 1985. "Misifilecije" ("Απορίες"), πρόζα, 1987. "Nekdo drug" ("Ο άλλος άνθρωπος") μυθιστόρημα, 1990. Έγραψε επίσης σενάρια για ταινίες, όπως το "Leta odlocitve" ("Τα χρόνια των αποφάσεων") σκηνοθεσία Μπ. Βρόβεκ, 1984, και "Nekdo drug" ("Ο άλλος άνθρωπος") σκηνοθεσία Μπ. Βρόβεκ, 1989. Ο Γκραντίσνικ είναι και δόκιμος μεταφραστής, μεταφράζει από τα αγγλικά και τα σερβοκροατικά. Έχει μεταφράσει Π. Πηρς: "Ο κήπος του μεσονυκτίου", 1976, Μαρκ Τουέην "Επίλεκτα διηγήματα", 7977, Α. Χέλεϊ "Ρίζες", 1979, Α. Α. Μίλνε "Το σπίτι του κόκκινου μυστηρίου", 1979, Κ. Βόνεγκατ: "Σειρήνες των Τιτάνων", 1979, "Σφαγείο αριθ. 5",1980, Τζ. Έντορε "Ο βασιλιάς του Παρισιού", Τζ. Κ. Τσέστερτον "Ο Ναπολέων του Νότινγκ Χιλ", 1980. Α. Μπέστερ "Ο κατεδαφισμένος άνθρωπος", Μαρκ Τουέην "Πρίγκιπας και φτωχός", 1982, Κ. Βόνεγκατ "Ο φυλακισμένος", 1982, Τζ. Μ. Κέιν "Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές" 1983. Ντράσκοβιτς "Ο δικαστής", 1983, Α. Κόμφορτ, "Η ηδονή του σεξ", 1984,1985, Μ.Σ. Σμιθ "Γκόρκι Παρκ", 1983. Μπ. Κάουφμαν "Αγάπη", 1986, Τζ. Ντίκυ "Λύτρωση", 1988, και άλλα.

Ο Ντράγκο Γιάντσαρ γεννήθηκε το 1948 στο Μάριμπορ. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Λιουμπλιάνα. Θεωρείται ο κορυφαίος συγγραφέας της Σλοβενίας και είναι ο πλέον γνωστός και μεταφρασμένος στο εξωτερικό. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως δημοσιογράφος, επιμελητής εκδόσεων και σεναριογράφος. Ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στη Γερμανία. Αντιτάχθηκε στο κομμουνιστικό καθεστώς της πατρίδας του και φυλακίστηκε. Ως πρόεδρος του PEN Slovenija την περίοδο 1987-1991, αγωνίστηκε για την έλευση της δημοκρατίας στη Γιουγκοσλαβία και τη Σλοβενία. Τον χαρακτήρισαν μάλιστα "σεισμογράφο μιας χαοτικής ιστορίας". Το πλούσιο έργο του περιλαμβάνει μυθιστορήματα, διηγήματα, νουβέλες, δοκίμια και θεατρικά κείμενα. Έχει τιμηθεί με πολλές και σημαντικές διακρίσεις για τα βιβλία του. Το 2011 του απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας. Με το μυθιστόρημά του "Αυτή τη νύχτα την είδα" (2010) απέσπασε το σλοβένικο Βραβείο Kresnik για τρίτη φορά στην ιστορία του θεσμού και το Βραβείο Καλύτερου Ξενόγλωσσου Βιβλίου στη Γαλλία το 2014.

Ο Ούρος Κάλτσιτς γεννήθηκε στη Λουμπλιάνα το 1951 και είναι συγγραφέας και μεταφραστής. Σπούδασε συγκριτική λογοτεχνία και αγγλικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Λουμπλάνα. Ζει στη Λουμπλιάνα κι εργάζεται ως ανεξάρτητος συγγραφέας. Έργα του: "Mehica" ("Μεξικό") διηγήματα, 1979, "Ko bom velik, bom zaba" ("Όταν θα μεγαλώσω, θα γίνω βάτραχος"). Ένα έργο για το ραδιόφωνο το "Kositni vojak iz plute" ("Ο τενεκεδένιος στρατιώτης από το Κορκ") το 1979, ένα έργο για παιδιά που αναμεταδόθηκε το 1987. "Dokumenti o criekih" ("Τεκμήρια για Γρύλους"), 1987. Μεταφράσεις από τα Αγγλικά: Π. Π. Ρηντ "Ζωντανός" (1975), Μπ. Κόπιτς, "Οι περιπέτειες του Τος", (1980), Κάρλο Καστανέντα: "Αγώνας για το άγνωστο" (1986). Σ. Χόουκινς: "Μια σύντομη ιστορία χρόνου", 1990.

Ο Μίλαν Κλεκ γεννήθηκε το 1954 και είναι συγγραφέας, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Παλαιότερα, δίδασκε ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση, τώρα εργάζεται ως ανεξάρτητος συγγραφέας. Είναι πολύ γνωστός από τις συλλογές διηγημάτων του κι ιδιαίτερα τις εξής: "Τρίχες" (1987), "Η παρέλαση" (1987), "Η ιτιά" (1989) και "Ισορροπία" (1990). Γράφει επίσης έργα για το ραδιόφωνο.

Ο Μαρτ Λέναρντικ είναι διηγηματογράφος. Τα διηγήματά του περιέχονται σε μια συλλογή με τίτλο "Οι γυναίκες μου" (1989). Οι ιστορίες του εγγίζουν τα όρια της φαντασίας κι όμως παραμένουν μια λογική εξερεύνηση του αληθινού κόσμου.

Ο Βίνκο Μοντερντόρφερ γεννήθηκε το 1958 και είναι σκηνοθέτης, δραματουργός, ποιητής και συγγραφέας. Αποφοίτησε από τη σχολή σκηνοθεσίας της Ακαδημίας Θεάτρου, Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης (AGRFT) της Λουμπλιάνα με την παράσταση "Η πρόταση" του Α. Τσέχοφ, το 1982. Σκηνοθετεί για το θέατρο, για την όπερα, καθώς και για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Στα είκοσι τελευταία χρόνια έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 70 παραστάσεις θεάτρου και όπερας. Από το 1992 ως το 2002 σκηνοθέτησε 11 έργα για την τηλεόραση και ντοκιμαντέρ σε δικά του σενάρια. Γράφει δράμα, ποίηση (καθώς και παιδικά ποιήματα), διηγήματα, μυθιστορήματα, έργα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση για μεγάλους και παιδιά. Έχει λάβει αρκετά βραβεία μεταξύ των οποίων το Βραβείο Μπόρστνικ για την καλύτερη σκηνοθεσία (1986, για την παράσταση "Potujose gledalisce Sopalovic" "(Το περιοδεύων θέατρο του Σοπάλοβιτς"), το βραβείο Ζουπάνσιτς της πόλεως της Λουμπλιάνα για τη συλλογή διηγημάτων "Krog male smrti" ("Ο κύκλος του μικρού θανάτου"). Για το βιβλίο διηγημάτων "Nekatere ljubezni" ("Κάποιοι έρωτες") πήρε το βραβείο Πρέζερεν για το έτος 2000. Έλαβε επίσης το πρώτο βραβείο του ανώνυμου διαγωνισμού της Σλοβένικης Ραδιοφωνίας και WDR το 1994 για το πρώτο του έργο για ενήλικες Pokrajina ("Το τοπίο"), το βραβείο Ρόζανκ (2002) για τις καλύτερες συλλογές δοκιμίων "Gledalisce v ogledalu". ("Ένας καρθέφτης για το θέατρο") και πολλά άλλα.

Ο Αντέργ Μόροβιτς είναι μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος που του αρέσει να πειραματίζεται με τη γλώσσα. Η πρόζα του σημαδεύεται από αυτοβιογραφικά στοιχεία, ερωτισμό και εναλλακτική κουλτούρα. Οι πιο γνωστές συλλογές διηγημάτων του είναι: "Ελεύθερος χρόνος" (1986), "Βόμβα πετρελαίου" (1989), "Αλεξιπτωτιστές" (1991) και "Δύτες" (1992).

Η Μάγια Νόβακ γεννήθηκε το 1960. Αποφοίτησε από τη νομική σχολή το 1986, αλλά καθώς δεν μπόρεσε να βρει δουλειά, άρχισε να μεταφράζει από τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα ισπανικά και τα σερβο-κροατικά. Τις μεταφράσεις ακολούθησαν τα πρώτα λογοτεχνικά της εγχειρήματα, τα οποία κορυφώθηκαν με το πρώτο της μυθιστόρημα "Izza kongressa ali umor v teritorialnish vodah", που οι κριτικοί λογοτεχνίας το χαρακτήρισαν σαν το πρώτο αυθεντικό μεταπολεμικό σλοβένικο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Cimre" ("Συγκάτοικοι"), "Karfanaum, Macja kuga" ("Υπουλη πανούκλα") και μια συλλογή διηγημάτων "Zverjad" "(Κτήνη") και αρκετά βιβλία για παιδιά. Σήμερα εργάζεται ως συγγραφέας και μεταφράστρια, ζώντας εναλλακτικά στη Λουμπλιάνα και στη Νόβα Γκορίτσα της Σλοβενίας -στα σύνορα με την Ιταλία. Υπήρξε υποψήφια για αρκετά λογοτεχνικά βραβεία και τιμήθηκε με το βραβείο Preseren Fund Prize το 1997 για το μυθιστόρημα "Cimre" και για τη συλλογή "Zverjad".

Ο Ρούντι Σέλιγκο γεννήθηκε το 1935 στο Σούσακ (σημερινή Ριγιέκα, στην Κροατία). Πήγε σχολείο στο Ζεσενίτσε, όπου κι εργάστηκε για ένα διάσημα σαν εργάτης σε σιδηρουργείο. Σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία στη Λουμπλιάνα. Για πολλά χρόνια σπούδαζε στατιστική και θεωρία των πιθανοτήτων και δίδαξε ως λέκτορας στη Σχολή Οργανωτικών Επιστημών. Από τα τέλη του 1950 ήταν μέλος του συμβουλίου των εκδόσεων των περιοδικών "Ρεβίγια 57", "Περσπέκτιβ" και "Προμπλέμι", τα οποία διώχθηκαν διαδοχικά από το καθεστώς της εποχής. Η ανάμειξη του Σέλιγκο στην πολιτική κορυφώθηκε στο δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του '80, όταν εκλέχθηκε πρόεδρος της Εταιρείας Σλοβένων Συγγραφέων. Υπήρξε επίσης ένας απ' τους ιδρυτές της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Σλοβενίας, βουλευτής στην πρώτη δημοκρατική Βουλή, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Σλοβένικης Ραδιοτηλεόρασης και Υπουργός Πολιτισμού το 2000. Τώρα ζει και εργάζεται ως ανεξάρτητος συγγραφέας.

Η Αλέξα Σούσουλιτς είναι διηγηματογράφος. Έχει γράψει δύο συλλογές διηγημάτων: "Ποιος σκότωσε τα παραμύθια, και άλλες ιστορίες" (1989) και "Αλέξια" (1997). Είναι βαθιά επηρεασμένη από τον Μπόρχες, και εξερευνά τα "ποιητικά χωρία" και τις αρχές της μυθιστοριογραφίας.

Ο Γιάνι Βιρκ γεννήθηκε το 1962 στη Λουμπλιάνα· είναι συγγραφέας, ποιητής και μεταφραστής. Σπούδασε γερμανική και παγκόσμια λογοτεχνία στη Λουμπλιάνα. Τώρα, εργάζεται ως ανεξάρτητος συγγραφέας στη Λουμπλιάνα. Έχει συνεργαστεί για τη συλλογή "Roslin in Verjanco" ("Ρόσλιν και Βερζάνκο"), 1987. Άλλα έργα του: "Preskok" ("Το άλμα"), διηγήματα, 1987, "Rahela" ("Ραχήλ") μυθιστόρημα, 1989, "Teceva cez polje" ("Τρέχοντας στα χωράφια") ποιήματα, 1990, "Vrata" ("Η πόρτα") διηγήματα, 1991.