Passengers

Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων ("Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι", "Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ", "Άλφαμπετ Σίτυ"), βιβλία για τον κινηματογράφο ("Κινηματογραφημένες πόλεις", "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992", "Νέος αγγλικός κινηματογράφος", "Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος", "Φρανσουά Τριφό", "Τζων Κασσαβέτης". "Μίκαελ Χάνεκε", κ.ά.), μυθιστορήματα ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", 1996, "Αύριο, μια άλλη χώρα", 1997, "Ο υπόγειος ουρανός", 1998, "Το εργοστάσιο των μολυβιών", 2000, "Φτωχή Μάργκο", 2001, "Άλμπατρος", 2003, "Κινέζικα κουτιά", 2006, "Λίγο από το αίμα σου", 2011, "Για την αγάπη της γεωμετρίας", 2012, "Σπάνιες γαίες", 2013, "Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο", 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: "Γράμμα από την Αλάσκα", "Θάνατος το ξημέρωμα", "Η φυγή", "Συγχώρεση", "Πιτσιμπούργκο", "Η ταφή της Οφηλίας", "Μηχανικοί καταρράκτες", τα αυτοβιογραφικά βιβλία: "Ο χρόνος πάλι", "Αστραφτερά πεδία", τα βιβλία για παιδιά: "Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση", "Γράμμα από ένα δράκο", "Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)" και για εφήβους και νέους: "Αφρικανικό ημερολόγιο", "Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής", "Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση". Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: "Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" και "Για τη σημαία και το έθνος". Μόνη της, το βιβλίο "Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση". Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στους τόμους: "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων", 2012, "Η ενδέκατη ώρα", 2014, "Ασκήσεις αταραξίας", 2015, "Οι δυσκολίες των πεδιάδων", 2017.

O Xρήστος Xωμενίδης γεννήθηκε το 1966 στην Aθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και παρακολούθησε μαθήματα νομικών στην Σοβιετική Ένωση και Επικοινωνίας στην Αγγλία. Αρχικά εργάστηκε σε δικηγορικό γραφείο των Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε ως συγγραφέας το 1988, με διήγημά του στο περιοδικό "Playboy". Έκτοτε συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά, με πιο πρόσφατες τις συνεργασίες με "Τα Νέα" και με το περιοδικό "Capital". Tο 1993 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, "Tο σοφό παιδί" (Εστία, 21η έκδοση: Μάιος 2001· Εκδόσεις Πατάκη, 2008), που το 1997 μεταφράστηκε στα γαλλικά ("Le Jeune sage", Seuil) και στη συνέχεια στα ιταλικά και στα εβραϊκά. Ακολούθησε το μυθιστόρημα "Tο ύψος των περιστάσεων" (Εστία, 1995, γαλλικά: "La hauteur des circonstances", Seuil, 1998), η συλλογή διηγημάτων "Δεν θα σου κάνω το χατίρι" (Εστία, 1997), το μυθιστόρημα "H φωνή" (Εστία, 1998, 10η έκδοση: 1999· Εκδόσεις Πατάκη, 2011, γαλλικά: "La voix volee", Seuil, 2003), καθώς και τα βιβλία "Δεύτερη ζωή" (διηγήματα, Εστία, 2000), "Υπερσυντέλικος" (μυθιστόρημα, Εστία, 2003), "Το σπίτι και το κελλί" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2005· 8η έκδοση, 2014), "Λόγια φτερά" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2009), "Στη Δευτέρα Παρουσία ας μας βάλουν απουσία" (διηγήματα, Πατάκης, 2010), "Ο κόσμος στα μέτρα του" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2014), "Νίκη" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2014, Κρατικό βραβείο μυθιστορήματος, Bραβείo μυθιστορήματος του περιοδικού "Αναγνώστης" και Βραβείο μυθιστορήματος Public), "Νεαρό άσπρο ελάφι" (μυθιστόρημα, Πατάκης, 2016). Τα βιβλία του έχουν µεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, τσεχικά, λιθουανικά, τουρκικά και εβραϊκά. Μετέφρασε στα ελληνικά το θεατρικό έργο "The Rope" του Patrick Hamilton (α' παράσταση: Θέατρο Χώρα, 1998), και έγραψε το σενάριο για την ταινία "Μαύρο γάλα" (σκην. Νίκος Τριανταφυλλίδης, 1999) και για την τηλεοπτική σειρά της ΕΤ1 "Η φωνή" (πάνω στο δικό του μυθιστόρημα, σκην. Γιώργος Οικονόμου, 18 επεισόδια, 2001). Για ένα μικρό διάστημα αναμίχθηκε στην πολιτική, ως μέλος της ΚΕ του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ). Μεταξύ 2002-2010 εργάστηκε ως ραδιοφωνικός παραγωγός, με καθημερινή εκπομπή στα ερτζιανά. Σήμερα κατοικεί πάντα στην Κυψέλη και επιµένει να ελπίζει στο καλύτερο.

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή" (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη"(1994). Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα και τρεις συλλογές διηγημάτων, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημα "Μπαρόκ" (2018). Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για το "Γιάντες "(1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των Ανεξάρτητων Καταλανών Εκδοτών για το "Θα ήθελα" (2005) καθώς και το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη "Λαμπερή Μέρα" (2012). Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Διδάσκει δημιουργική γραφή στην ΠΥΡΝΑ και στην ARTENS κι έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο "Το μυστικό", με έργα μαθητών της.

Ο Αλέξης Σταμάτης γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα. Μετά από ένα χρόνο στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο κι έκανε μεταπτυχιακά αρχιτεκτονικής και κινηματογράφου στο Λονδίνο. Το 1998 διάβασε ποίηση στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Ποίησή του δημοσιεύθηκε στο βρετανικό λογοτεχνικό περιοδικό "Modern Poetry in Translation". Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Ο έβδομος ελέφαντας" (Κέδρος, 1998, β' έκδ. Καστανιώτης, 2016) ("The Seventh Elephant") εκδόθηκε στη Μεγάλη Βρετανία από τον εκδοτικό οίκο Arcadia Books και στο Μπαγκλαντές. Το δεύτερο "Μπαρ Φλωμπέρ" (Κέδρος, 2000, β' έκδ. Καστανιώτης, 2012) εκδόθηκε στη Γαλλία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Ισπανία, τη Σερβία και (το 2007) στη Μεγάλη Βρετανία, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, ενώ διασκευάστηκε σε σενάριο στο πλαίσιο προγράμματος του ΕΚΚ, με τη συνεργασία του σκηνοθέτη Βασίλη Δούβλη. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Σαν τον κλέφτη μες τη νύχτα", 2002, "Οδός Θησέως", 2003, "Ζωή", 2005, "Μητέρα στάχτη", 2005, "Αμερικάνικη φούγκα", 2006, "Βίλα Κομπρέ", 2008, "Σκότωσε ό,τι αγαπάς", 2009, "Κυριακή" (2011), "Μπορείς να κλάψεις μες στο νερό;" (2012), "Χαμαιλέοντες" (2013), "Μελίσσια" (2014), "Το βιβλίο της βροχής" (2015). Η "Αμερικάνικη φούγκα" κέρδισε το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και εκδόθηκε στις ΗΠΑ. Η "Μητέρα στάχτη" (2005) εκδόθηκε στις ΗΠΑ και στην Τουρκία. Το πρώτο του παιδικό μυθιστόρημα, "Ο Άλκης και ο λαβύρινθος" (2009), τιμήθηκε με το Πρώτο Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: "Κόσμος γωνία", Σοκόλης, 1992, "Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων", Καστανιώτης, 1993, "Απλή μέθοδος των τριών", Καστανιώτης, 1995, "Πυκνό τώρα", Ελληνικά Γράμματα, 1999, "Όσο πλησιάζω, το μέλλον απομακρύνεται", Το Ροδακιό, 2002 και "Ποτέ δεν είμαστε μόνοι", Καστανιώτης, 2004. Για τη συλλογή του "Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων", του απονεμήθηκε το 1994 από τον Δήμο Αθηναίων το βραβείο ποίησης στη μνήμη Νικηφόρου Βρεττάκου. Η ίδια ποιητική συλλογή, μαζί με την "Απλή μέθοδο των τριών" και το "Πυκνό τώρα", μεταφράστηκαν στα αγγλικά και κυκλοφορούν από τον εκδοτικό οίκο "Dionysia Press" ("Architecture of Interior Space & The Simple Method of Three", 2001, "Dense Now", 2002). Έχει γράψει το λιμπρέτο σε έργα του μουσικού Θοδωρή Αμπατζή, που παρουσιάστηκαν στο Μέγαρο Μουσικής και στο Θέατρο "Χώρα". Ο μονόλογός του "Τελευταία Μάρθα" παίχτηκε το 2008 στο "Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας". Δυο μονόλογοί του με τίτλο "Γένεση" ανέβηκαν το 2009 στο "Θέατρο Χώρα". Το θεατρικό του έργο "Δακρυγόνα" παρουσιάστηκε το 2010 στο "Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας". Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με περιοδικά και εφημερίδες σε θέματα τέχνης και πολιτισμού. Έχει αντιπροσωπεύσει πολλές φορές την Ελλάδα σε διεθνή λογοτεχνικά συνέδρια και έχει διδάξει Δημιουργική Γραφή στο Κολλέγιο Αθηνών-Ψυχικού και στο Μουσείο Ηρακλειδών. Τελευταία αρθογραφεί στην εφημερίδα "Το Βήμα".

Η Έλενα Μαρούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Λογοτεχνία και στις Εικαστικές Τέχνες στο Reading University της Αγγλίας. Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία και το κολάζ. Έχει γράψει τις συλλογές διηγημάτων "Του ύψους και του βάθους", "Οι προδοσίες των ονομάτων", "Οι χυδαίες ορχιδέες" (υποψήφιο για το Βραβείο του περιοδικού Ο Αναγνώστης, για το Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς και για το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος). Το 2009 το μυθιστόρημά της "Μεταξύ συρμού και αποβάθρας" βραβεύτηκε με το Athens Prize for Literature από το περιοδικό (δέ)κατα. Ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Αθήνα.

Ο Κυριάκος Αθανασιάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1963. Aπό το 1986 έως το 2009 έζησε στην Αθήνα. Από τον Ιούλιο του 2017 ζει στην Πράγα. Εργάστηκε για τρεις δεκαετίες στον χώρο του βιβλίου ως επιμελητής εκδόσεων, αναγνώστης πεζογραφίας και στέλεχος εκδοτικού οίκου. Είναι συνιδρυτής του πολιτικού-πολιτιστικού ιστοτόπου και διαδικτυακού ραδιοφώνου Amagi (2012 κ.ε.). Έχει εκδώσει περί τα 30 βιβλία, ανάμεσά τους και αρκετά παιδικά, καθώς και έξι μυθιστορήματα για εφήβους, με διάφορα ψευδώνυμα.

Η Ζέφη Κόλια γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στη Νίκαια. Έχει αρθρογραφήσει σε μια σειρά από πολιτικά, οικολογικά και λογοτεχνικά περιοδικά. Το πρώτο της μυθιστόρημα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2000 και έκτοτε έχει εκδώσει τέσσερα μυθιστορήματα και ένα βιβλίο για μικρά και μεγάλα παιδιά, το "Ποπ Καφέ, το στέκι των παράξενων πλασμάτων". Έχει μεταφράσει για τις εκδόσεις Οξύ μια σειρά διηγημάτων του E. A. Πόε, με τίτλο "Ο μαύρος γάτος και άλλες ιστορίες". Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικές συλλογές, εφημερίδες, περιοδικά και sites. Το πιο πρόσφατο βιβλίο της είναι η βιογραφική μυθιστορία "Λώρα, η τελευταία των Μαρξ", γύρω από τη ζωή και τη διπλή αυτοκτονία του ζεύγους Λώρα Μαρξ και Πωλ Λαφάργκ (εκδ. Μεταίχμιο). Από το 1989 ως 1991 εργάστηκε στην Ελληνική Βουλή, με το κόμμα των Οικολόγων - Πράσινων και είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του οικολογικού κινήματος στην Ελλάδα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Δημήτρης Φύσσας [email protected]. Αθήνα 1956. Νεοελληνική Φιλολογία, Πολιτική Επιστήμη. Στην πιάτσα του ιδιωτικού τομέα με ποικίλα επαγγέλματα από το 1974. Σήμερα κατά κύριο λόγο: συγγραφέας, δημοσιογράφος. Μέλος: ΑΛΕΦ, Ένωση των Άθεων, Εταιρεία Συγγραφέων. Επιπλέον των βιβλίων, εκατοντάδες κείμενα σε περιοδικά, εφημερίδες, διαδίκτυο συν δεκάδες ραδιοφωνικές εκπομπές, για θέματα βιβλίου, λογοτεχνίας, αθηναιολογίας, πολιτικής κι όχι μόνο.

Η Λουκία Δέρβη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε στην Ελβετία Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις. Έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων "Κακός χαρακτήρας" (2004), τη νουβέλα "Ομπρέλες στον ουρανό" (2009), (υποψήφια για το βραβείο νουβέλας/ διηγήματος του περιοδικού "Διαβάζω"), και το μυθιστόρημα "Group therapy" (2013) από τις εκδόσεις Μελάνι. Το τελευταίο βιβλίο της είναι τα διηγήματα "Αλλού, στο πουθενά" (Μελάνι, 2015).

Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος γεννήθηκε στη Χιμάρα το 1988 και μεγάλωσε στη Σκάλα Λακωνίας. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Ανεκπλήρωτοι Φόβοι" από τις εκδόσεις Πολύτροπον (Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2013), το μυθιστόρημα "Η Λάσπη" (υποψήφιο για το Athens Prize of Literature 2015) και τη συλλογή διηγημάτων "Τραμπάλα", από τις εκδόσεις Μελάνι.

Η Μαρία Λιάκου γεννήθηκε το 1960. Σπούδασε Βρεφοκομία και Κοινωνική Εργασία. Εργάστηκε ως κοινωνική λειτουργός στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και μετείχε σε δράσεις έκτακτων κοινωνικών αναγκών και διετέλεσε προϊσταμένη Υπηρεσίας Ηλικιωμένων και Ατόμων με Αναπηρίες. Εργάστηκε επίσης σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης, ως εκπαιδεύτρια σε προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια ενηλίκων από το ΕΚΕΠΙΣ. Έχει εκδώσει τα διηγήματα "Μικρές απώλειες" (Όστρια, 2014) και τη νουβέλα "Οι αφετηρίες" (Βακχικόν, 2015). Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο. Ανήκει στην Συντακτική Ομάδα του fractal.gr.

O Θωμάς Συμεωνίδης (1977, Θεσσαλονίκη) αποφοίτησε από την Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και την Ανωτάτη Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής στο Παρίσι (ENSAPVDS). Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη London School of Economics & Political Sciences και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο όπου και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα την ερμηνεία που επιχειρεί ο Theodor Adorno στο "Τέλος του παιχνιδιού" του Samuel Beckett. Κατά το παρελθόν, εργάστηκε στη δημόσια διοίκηση και συνεργάστηκε με αρχιτεκτονικά γραφεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ζει μόνιμα στο Παρίσι όπου εργάζεται πάνω στο αντικείμενο της φιλοσοφικής και συγκριτικής αισθητικής παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα στη λογοτεχνία και το θέατρο. Είναι μέλος της Ελληνικής Αισθητικής Εταιρείας.