Γιώργος Σισιλιάνος

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας και του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε πιάνο με την Εύα Αναστασιάδου-Στάνγκε (δίπλωμα, 1995) και ανώτερα θεωρητικά με τον Σπύρο Κλάψη (πτυχίο αρμονίας, 1994) και τον Παναγιώτη Αδάμ (πτυχίο αντίστιξης, 1997). Εκπονεί διδακτορική διατριβή με θέμα "Γιώργος Σισιλιάνος: Η ζωή και το έργο του" στο Τ.Μ.Σ. του Πανεπιστημίου Αθηνών, με επιβλέποντα τον Καθηγητή κ. Απόστολο Κώστιο. Έχει λάβει μέρος, ως ενεργό μέλος, σε σεμινάρια πιάνου του Γεωργίου Χατζηνίκου, των Κονσταντίν και Τζούλια Γκάνεφ και του Πάουλ Μπαντούρα-Σκόντα. Συμμετείχε στο ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα: "Κατάρτιση corpus των μουσικοκριτικών σημειωμάτων του Μίνου Δούνια: δημιουργία εργαλείου μουσικολογικής έρευνας και διάδοσης πληροφοριών", με υπεύθυνο τον Καθηγητή κ. Απόστολο Κώστιο. Έχει εργαστεί στη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος "Λίλιαν Βουδούρη" (1996-1998). Από το 1998 είναι καθηγήτρια μουσικής στη Μέση Εκπαίδευση.

Ο Απόστολος Κώστιος σπούδασε Ανώτερα θεωρητικά και Πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο, Τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο, Ιστορία της Τέχνης και Μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Το 1980 αναγορεύτηκε διδάκτορας Φιλοσοφίας (Μουσικολογίας). Τo 1992 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής και το 1998 Καθηγητής Ιστορικής Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Μουσικών Σπουδών, (Μουσικολογίας). Έχει συγγράψει τα έργα: "Τα πενήντα χρόνια της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, 1931-1981", (1981)· "Δημήτρης Μητρόπουλος", (1985)· "Dimitri Μitropoulos", (1993)· "Κείμενα Δ. Μητρόπουλου" - Σχόλια Α. Κώστιου, (1997)· "Κατάλογος έργων Δημήτρη Μητρόπουλου", (1997)· "Το στοιχείο της θεατρικότητας στο έργο του Δ. Μητρόπουλου", (1997)· "Μουσικολογικά Ι", (1999)· "Μέθοδος Μουσικολογικής Έρευνας", (2001) κ.ά. Έχει μεταφράσει λιμπρέτα όπερας και μουσικά συγγράμματα. Έχει επιμεληθεί: Κριτικές εκδόσεις συνθετικών έργων του Μητρόπουλου· τον τόμο Μουσική τής Εκπαιδευτικής Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, ("Εκδοτική Αθηνών")· δισκογραφικές εκδόσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ιδρυτής και επιστημονικός υπεύθυνος της σειράς "Ελληνικές Μουσικολογικές Εκδόσεις" (Μουσικός Οίκος Παπαγρηγορίου - Νάκας). Κέντρο του ερευνητικού ενδιαφέροντος του Α.Κ. αποτελεί η Ελληνική μουσική. Επιστημονικός υπεύθυνος ή επιστημονικός συνεργάτης ερευνητικών προγραμμάτων, όπως: "Έκδοση κειμένων και τεκμηρίων βιογραφίας του Μ. Καλομοίρη"· "Η Ιστορία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών"· "Corpus των μουσικοκριτικών σημειωμάτων του Μ. Δούνια"· "Εντοπισμός και συλλογή κειμένων σε εφημερίδες και περιοδικά σχετικών με την ελληνική μουσική ζωή από τα μέσα του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα"· "Ψηφιοποίηση του Αρχείου της Ε.Λ.Σ." κ.ά. Ο Απόστολος Κώστιος δημιούργησε το "Αρχείο και Κέντρο Τεκμηρίωσης της Ελληνικής Μουσικής- (Α.Κ.Τ.Ε.Μ.)· περιλαμβάνει -μεταξύ των άλλων- τη "Συλλογή Δ. Μητρόπουλος", με τη στήριξη τής οποίας πραγματοποιούνται στην Ελλάδα και σε μεγάλα μουσικά κέντρα του εξωτερικού εκθέσεις με θέμα "Δημήτρης Μητρόπουλος - Ζωή και Έργο", (Αθήνα, Μιλάνο, Βιέννη, Νέα Yόρκη, Ναύπλιο, Βόλος, Μόσχα, Πάτρα κ.ά.). Στον Α.Κ. οφείλεται η αφύπνιση τού ενδιαφέροντος για το συνθετικό έργο του Μητρόπουλου. Είναι μέλος της Τιμητικής Επιτροπής του Διεθνούς διαγωνισμού Διεύθυνσης ορχήστρας και Σύνθεσης "Δημήτρης Μητρόπουλος". Ο Απόστολος Κώστιος έχει συνεργαστεί με το Α΄ και το Γ΄ Πρόγραμμα τής ΕΡΤ, καθώς και με την Αυστριακή Ραδιοφωνία (ORF). Aπό το 1998 εκλέγεται πρόεδρος τού ελληνικού τμήματος του International Μusic Council - UΝΕSCΟ. Από το 1997 ανήκει στην Ολομέλεια τής Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την UΝΕSCΟ. Με δική του πρωτοβουλία θεσπίστηκε το "Ελληνικό Βραβείο Μουσικής - UΝΕSCΟ". Ο Απόστολος Κώστιος διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. τής Ε.Λ.Σ. από το 1999 έως το 2006. Από το 1981 προσφέρει τις υπηρεσίες του ως "Σύμβουλος καθηγητής" (Τμήμα υποτροφιών) του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Τo 1988 το Υπουργείο Παιδείας τής Αυστρίας απένειμε στον Απόστολο Κώστιο τον τίτλο του "Ρrofessor". Tο 2004 αναγορεύτηκε Επίτιμο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών σε αναγνώριση της προσφοράς του στην ελληνική μουσική.

Ο Γιώργος Κουρουπός είναι συνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της Ορχήστρας των Χρωμάτων.

Ο Μιχάλης Σταθόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Γιώργος Σισιλιάνος (Αθήνα 1920 - 2005), θεωρείται μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες της μοντέρνας ελληνικής μουσικής. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών και στη Μουσική Ακαδημία Σάντα Τσετσίλια στη Ρώμη. Συνέθεσε πάνω από 60 έργα για όλα τα μουσικά είδη: όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, χορωδιακά, μουσική μπαλέτου, μουσική υπόκρουση για αρχαίες ελληνικές τραγωδίες, κ.ά. Το 1991 τιμήθηκε με το βραβείο Gottfried von Herder, το 1994 με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και το 2001 με το βραβείο Μαρία Κάλλας από το Γ' Πρόγραμμα της Ραδιοφωνίας. Το 1999 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Μουσικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Νίκος Β. Τσούχλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Γιος του ζωγράφου Βρασίδα Τσούχλου, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πιάνο στο Εθνικό Ωδείο με τη Χρυσή Παρθενιάδη-Φλώρου, θεωρητικά της μουσικής με τον Γιάννη Α. Παπαϊωάννου και διεύθυνση ορχήστρας στη Γαλλία με τον Αλέξανδρο Μυράτ, ενώ μαθήτευσε επίσης για μια τριετία κοντά στον μαέστρο Sergiu Celibidache, στο Μόναχο και το Παρίσι. Είναι διδάκτορας μουσικολογίας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα με την εικοσαετή καλλιτεχνική του σταδιοδρομία ως αρχιμουσικού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ασχολήθηκε συστηματικά με θεωρητικά ζητήματα που αφορούν τη μουσική ερμηνεία. "Η τέχνη των αισθημάτων και των συγκινήσεων" είναι το πρώτο του βιβλίο. Σήμερα είναι Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ενώ έχει εκλεγεί Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ο Δημήτρης Αγραφιώτης είναι διευθυντής ορχήστρας.

Ο Θόδωρος Αντωνίου, από τους πιo διαπρεπείς και πολυγραφότατους σύγχρονους καλλιτέχνες, διάγει λαμπρή καριέρα ως συνθέτης, μαέστρος και καθηγητής πανεπιστημίου, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Σπούδασε βιολί, φωνητική και σύνθεση στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και το Ελληνικό Ωδείο, με περαιτέρω σπουδές στη διεύθυνση και σύνθεση στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου και στο Διεθνές Μουσικό Κέντρο του Ντάρμστατ. Δίδαξε μουσική στα διακεκριμένα Πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας, πριν του ανατεθεί η θέση του καθηγητή σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης το 1978, θέση την οποία κατείχε ως τον Οκτώβριο του 2008, οπότε και ανακηρύχθηκε Ομότιμος Καθηγητής. Οι περισσότεροι Έλληνες συνθέτες της νεότερης γενιάς υπήρξαν μαθητές του. Ως διευθυντής ορχήστρας έχει προσκληθεί να διευθύνει πολλές μεγάλες ορχήστρες και μουσικά σύνολα παγκοσμίως, όπως την Ορχήστρα Δωματίου της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης, τις Ορχήστρες των Ραδιοφωνιών του Βερολίνου, του Παρισιού και της Βαυαρίας, την Ορχήστρα Tonhalle της Ζυρίχης, την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Καμεράτα, την Ορχήστρα του Μουσικού Κέντρου του Μπερκσάιερ στο Τάνγκελγουντ της Μασαχουσέτης κ.ά. Από το 1974 έως το 1985 υπήρξε συνδιευθυντής όλων των δραστηριοτήτων σύγχρονης μουσικής στο Μουσικό Κέντρο του Τάνγκελγουντ. Θερμός υποστηρικτής της σύγχρονης μουσικής, έχει ιδρύσει διάφορα σύνολα σύγχρονης μουσικής, μεταξύ αυτών την ALEA II στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, την ΑLΕA IIΙ στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, το Σύνολο Νέας Μουσικής της Φιλαδέλφειας και το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής. Από το 1989 κατέχει τη θέση του προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Είναι επίσης διευθυντής της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής και του μουσικού τμήματος του Hellenic American University (H.A.U.). Πολλές από τις συνθέσεις του Θόδωρου Αντωνίου είναι παραγγελίες μεγάλων ορχηστρών από όλον τον κόσμο και περίπου 300 έργα του έχουν εκδοθεί από τους οίκους B?renreiter Verlag (Γερμανία), G. Schirmer (ΗΠΑ) και Φίλιππος Νάκας (Ελλάδα). Του έχουν απονεμηθεί πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων υποτροφιών από το Εθνικό Ίδρυμα Επιχορηγήσεων των Τεχνών των ΗΠΑ, καθώς επίσης το "Βραβείο Richard Strauss" της πόλεως του Μονάχου και το "Βραβείο της πόλεως της Στουτγκάρδης" για το έργο Κοντσέρτο για βιολί. Μεταξύ άλλων, του έχουν ανατεθεί συνθέσεις έργων από τα Ιδρύματα Fromm, Guggenheim και Koussevitzky, από την πόλη του Μονάχου για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1972, τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστόνης, καθώς και από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και την Ορχήστρα των Χρωμάτων. Ως συνθέτης έχει τιμηθεί για πολλά χρόνια με το βραβείο ASCAP, ενώ το 1991 του απενεμήθη το "Αριστείο Διδασκαλίας Metcalf" του Πανεπιστημίου της Βοστόνης. Το Δεκέμβριο του 1997 τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς του στη μουσική. Τον Ιανουάριο του 2000 η Ελληνική Ραδιοφωνία του απένειμε για τη μεγάλη συνεισφορά του στη μουσική το βραβείο "Δημήτρης Μητρόπουλος". Το 2004 βραβεύτηκε με το βραβείο Herder (βραβευθέντες μεταξύ άλλων υπήρξαν οι Kodly, Lutoslawski, Kurtag και Penderecki), το οποίο αφιερώνεται στη φροντίδα και την προαγωγή των πολιτιστικών σχέσεων ανάμεσα στους λαούς των κεντρο- και νοτιοανατολικών χωρών της Ευρώπης και απονέμεται σε προσωπικότητες, οι οποίες σχετίζονται με τη διαφύλαξη και την προώθηση της Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Το 2005 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Ιονίου Πανεπιστημίου, ενώ την ίδια χρονιά έλαβε επίσης το βραβείο "Distinguished Faculty Award" του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, ένα από τα πιο διακεκριμένα βραβεία, το οποίο απονέμεται σε μέλη του Πανεπιστημίου για την εξαιρετική τους προσφορά στο χώρο της πανεπιστημιακής κοινότητας. Τα έργα του Θόδωρου Αντωνίου είναι πολυάριθμα και ποικίλης φύσεως και περιλαμβάνουν όπερες, χορωδιακά έργα, έργα μουσικής δωματίου, έργα για σολίστ, συμφωνικά και μουσική για θέατρο και τον κινηματογράφο - τα θεατρικά και κινηματογραφικά έργα μόνον αριθμούν πάνω από 150 συνθέσεις. Από την εργογραφία του εξέχουσα θέση κατέχουν οι καντάτες Νενικήκαμεν και Προμηθέας, το Κοντσέρτο για πιάνο και οι όπερες Βάκχες και Οιδίπους επί Κολωνώ, για την οποία έλαβε το "Βραβείο Μουσικής 1998" της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών. Για την προσφορά του στο χώρο της θεατρικής μουσικής βραβεύτηκε το 1988 με το βραβείο "Κάρολος Κουν" (ήταν ο πρώτος βραβευθείς με το βραβείο αυτό), ενώ επίσης για τη μουσική του δημιουργία στο θέατρο, αλλά και τη συνολική του προσφορά στο χώρο του πολιτισμού βραβεύθηκε το 2006 με το έπαθλο "Δημήτρης Μητρόπουλος", το οποίο του απονεμήθηκε από το Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου - Θεατρικό Μουσείο και την Κριτική Επιτροπή Απονομής Βραβείων σε καλλιτέχνες της σκηνής. Οι πιο πρόσφατες διακρίσεις του για την προσφορά του στον Πολιτισμό και την Εκπαίδευση είναι η απονομή του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας το Φεβρουάριο του 2007 και η αναγόρευσή του ως Επίτιμου Διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το Μάρτιο 2009. Τον Μάιο του 2014 ανακυρήχθηκε Τακτικό Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιουνίου 1930. Γιος του Σταύρου Ιωαννίδη και της Μαργαρίτας (του γένους Κριέζη). Αποτελεί μια σημαντική προσωπικότητα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής και είναι συνθέτης, αρχιμουσικός, μουσικογράφος και καθηγητής μουσικής. Το 1945-1954 ξεκίνησε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με δασκάλους τους Έλλη και Σπύρο Φαραντάτο και θεωρητικά με τους Φ.Οικονομίδη, Θ.Βαβαγιάννη και Γ.Σκλάβο. Συνέχισε το 1956 σπουδάζοντας εκκλησιαστικό όργανο με τον Karl Walter, σύνθεση με τον Otto Siegl και τσέμπαλο με την E.Harrich Schneider στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης από την οποία αποφοίτησε το 1963 με τιμητική διάκριση και βραβείο. Ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα ως καθηγητής και μουσικός διευθυντής στο Αμερικάνικο Κολέγιο θηλέων (Pierce College) από το 1963 έως το 1968. Εκείνη την εποχή ήταν επίσης διευθυντής ορχήστρας και χορωδίας και οργανίστας στην γερμανική εκκλησία. Την ίδια χρονιά εγκαταστάθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας, όπου, ενώ αρχικά εμφανιζόταν ως αρχιμουσικός, τελικά ανέλαβε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας Δωματίου. Το 1969 διορίστηκε καθηγητής σύνθεσης σύγχρονης μουσικής στο Ινστιτούτο του Καράκας Intermusica. Το 1971 υπήρξε μουσικός διευθυντής και καθηγητής σύνθεσης στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Καράκας. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1976 δίδαξε σύνθεση στο Ορφείον Αθηνών μέχρι το 1982. Υπήρξε επίσης καλλιτεχνικός Διευθυντής στα Ωδεία Νίκος Σκαλκώτας, Φίλιππος Νάκας και στο Ωδείο της Μουσικής Εταιρίας Αθηνών (όπου διδάσκει έως σήμερα). Ακόμα, έχει υπάρξει καλλιτεχνικός και διοικητικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (1983-89) και πρόεδρος και καλλιτεχνικός διευθυντής της χορωδίας Αθηνών το 1983. Το 1984 ίδρυσε την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα Νέων, στην οποία εξακολουθεί να είναι διευθυντής. Ήταν Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών ως γενικός γραμματέας (1978-1981) και αντιπρόεδρος (1981-1989). Επιπροσθέτως, υπήρξε μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του Ελληνικού Συνδέσμου Σύγχρονης Μουσικής (1965-1968), πρόεδρος της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής για τις Παγκόσμιες Ημέρες του 1979 και πρόεδρος της ελληνικής επιτροπής εορτασμού του "Έτους Μουσικής 1985".