Η Οθωνική Ελλάδα και η συγκρότηση του ελληνικού κράτους

Ο Γιάννης Βελούδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951. Σπούδασε φιλολογία (ειδίκευση γλωσσολογίας) στην -ενιαία τότε- Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ με υποτροφία του ΙΚΥ. Τις σπουδές του συνέχισε στην Αγγλία, στο Πανεπιστήμιο του Essex (μεταπτυχιακό δίπλωμα στη θεωρητική γλωσσολογία) και στο Πανεπιστήμιο του Reading (διδακτορική διατριβή), με την οικονομική ενίσχυση του ΙΚΥ πάντα. Από το 1997 διδάσκει σημασιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή και, από την ίδρυσή του, στον Τομέα Γλωσσολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του ΑΠΘ.

Ο Θεόδωρος Π. Παπαθεοδώρου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1965, όπου τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο και στο Πρότυπο Κλασικό Λύκειο Πατρών. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986) και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος (DEA) Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Poitiers (Γαλλία). Στο ίδιο Πανεπιστήμιο ανακηρύχθηκε Διδάκτορας Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών με τη διάκριση "Άριστα" το 1992 και έλαβε το Δίπλωμα Διεύθυνσης Ερευνών (1992). Το 1994 έλαβε Υποτροφία Επιστημονικής Αριστείας από το Δίκτυο Γαλλόφωνων Πανεπιστημίων. Το 1994 εξελέγη Maitre de Conferences (Επίκουρος Καθηγητής) Ποινικού Δικαίου και Εγκληματολογικών Επιστημών στην Νομική Σχολή της La Rochelle (Γαλλία). Παράλληλα, από το 1995 μέχρι το 1998, διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Γαλλόφωνων Νομικών Σπουδών (Centre d’Etudes Juridiques Francophones) του Πανεπιστημίου της La Rochelle και ακαδημαϊκός υπεύθυνος Διεθνών Σχέσεων του ιδίου Πανεπιστημίου. Το διάστημα 1999-2003 δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Το 2003 εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ του Τμήματος Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, όπου σήμερα είναι καθηγητής Συγκριτικής Αντεγκληματικής Πολιτικής, ενώ διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος μεταξύ 2008-2009 και πρύτανης του ίδιου Πανεπιστημίου μεταξύ 2009-2012. Δίδαξε, επίσης, μετά το ακαδημαϊκό έτος 2005-2006, ως Επισκέπτης Καθηγητής στα προγράμματα Masters των γαλλικών Πανεπιστημίων του Poitiers, της La Rochelle και της Pau και εκλέχτηκε Προσκεκλημένος Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Bordeaux IV μεταξύ 2006-2011 (επί τέσσερα ακαδημαϊκά έτη). Από το 2014 διδάσκει αντεγκληματική πολιτική ως επισκέπτης καθηγητής στη Νομική Σχολή του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Μεταξύ Ιουνίου 2012-Ιουνίου 2013 διετέλεσε Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού στην κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 εκλέχτηκε βουλευτής Αχαΐας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Αριστερά). Κύρια έργα του είναι: "Η έννοια της τιμωρίας: Μια συνέντευξη του Μ. Φουκώ", Αντ. Ν. Σάκκουλας, 1990, "La perception des textes penitentiaires europeens par les droits francais et grec", Ant. N. Sakkoulas, 1995, "Le code penitentiaire hellenique: Etre et Connaitre", 1997, "Δημόσια ασφάλεια και αντεγκληματική πολιτική", Νομική Βιβλιοθήκη, 2002, β΄έκδ. 2005, "Η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία", Νομική Βιβλιοθήκη, 2006, "Νομικό καθεστώς αλλοδαπών: Ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία", Νομική Βιβλιοθήκη, 2007, β' έκδ. 2010, γ΄έκδ. 2015, "Επιτηρούμενη Δημοκρατία: Η ηλεκτρονική παρακολούθηση στην κοινωνία της διακινδύνευσης", εκδ. Βιβλιόραμα, 2009, "Ο νόμος 4009/2011 για τα ΑΕΙ", Νομική Βιβλιοθήκη, 2011, "Η χώρα που πληγώναμε: Κρίσεις μέσα στην κρίση", Ποικίλη Στοά, 2017. Επίσης, έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και επιστημονικές μελέτες σε ελληνικά και διεθνή νομικά περιοδικά. Ιδιαίτερα, έχει ασχοληθεί στην Ελλάδα και σε ευρωπαϊκές χώρες (Γαλλία, Βέλγιο) με ζητήματα εγκληματικότητας, διεθνούς συνεργασίας και αποκέντρωσης της αντεγκληματικής πολιτικής, καθώς και εφαρμογών της μεταναστευτικής πολιτικής. Είναι μέλος πολλών διεθνών και εθνικών επιστημονικών ενώσεων και οργανισμών, και υπήρξε εμπειρογνώμονας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εκπρόσωπος της Ελλάδας κατά την περίοδο 2000-2004 για θέματα ευρωπαϊκής διαπανεπιστημιακής συνεργασίας (Προγράμματα κινητικότητας Διδασκόντων και Φοιτητών). Tο 2003 ορίστηκε από το Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας εξωτερικός αξιολογητής για τις Νομικές και Πολιτικές Επιστήμες γαλλόφωνων Πανεπιστημίων στην Ανατολική Ευρώπη. Επίσης, διετέλεσε εμπειρογνώμονας του Συμβουλίου της Ευρώπης για θέματα ευρωπαϊκών πολιτικών για την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού και τη λειτουργία της Δικαιοσύνης για τους ανήλικους και διευθυντής της Ευρωπαϊκής Ομάδας Έρευνας για την Ποινική Δικαιοσύνη, μεταξύ 1997-2008. Το 2003 τιμήθηκε από τη Γαλλική Δημοκρατία με το παράσημο της Τάξης του Ακαδημαϊκού Φοίνικα.

Η Μαριλένα Ζ. Κασιμάτη γεννήθηκε στην Αθήνα και ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θηλέων Pierce College. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου Ιστορία της Τέχνης, Αρχαιολογία και Φιλοσοφία από όπου αποφοίτησε με διδακτορικό δίπλωμα. Εργάστηκε επί διετία στα Κρατικά Βαυαρικά Μουσεία. Από το 1984 εργάζεται ως Επιμελήτρια στην Εθνική Πινακοθήκη. Αντικείμενο έρευνάς της είναι η δυτικοευρωπαϊκή ζωγραφική, η χαρακτική, τα σχέδια και η φωτογραφία στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης. Έχει εκδώσει φωτογραφικό λεύκωμα αφιερωμένο στο έργο της φωτογράφου Μαρίας Χρουσάκη και κατάλογο με τα χαρακτικά της Εθνικής Πινακοθήκης, στα οποία πρέπει να προστεθεί και η έρευνά της για τη ζωγραφική του 19ου αιώνα. Έχει διδάξει Ιστορία της Τέχνης στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αθήνας. Διετέλεσε εκπρόσωπος του Υπουργείου Πολιτισμού στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι. Συνεργάστηκε σε ελληνικά και γερμανικά λεξικά τέχνης. Έχει διοργανώσει εκθέσεις στην Εθνική Πινακοθήκη, μεταξύ άλλων: "Αθήνα-Μόναχο, Τέχνη και Πολιτισμός στη Νεώτερη Ελλάδά" σε συνεργασία με βαυαρικά και ελληνικά κρατικά μουσεία, στα παραρτήματα της Εθνικής Πινακοθήκης στην Κέρκυρα και το Ναύπλιο καθώς και στην Κύπρο. Διετέλεσε καλλιτεχνική διεθύντρια της Δημοτικής Πινακοθήκης Χανίων. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε συνέδρια και επιστημονικές ημερίδες Ιστορίας της Τέχνης στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Είναι μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδάς "Εθνικές Ταυτότητες - Διεθνείς Πρωτοπορίες" υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Association International des Critiques d'Art - ΕΛΛΑΣ και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης.

Αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός της πολεοδομίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1956. Μετεκπαίδευση στο Παρίσι στην Πολεοδομία. Διδάκτωρ μηχανικός του Πολυτεχνείου Charlottenburg του Βερολίνου 1972. Καθηγητής της Ιστορίας της Πολεοδομίας στο μεταπτυχιακό κέντρο "Raymond Lemaire" του Πανεπιστημίου της Louvain (1975-1985). Προσκεκλημένος καθηγητής των Πολυτεχνείων Στουτγάρδης (1981-1982) και Μονάχου (1996-1997). Μέλος του Συμβουλίου Ιστορικών Τοπίων και Πόλεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974-1977). Εμπειρογνώμων της UNESCO και του Κέντρου HABITAT για την συντήρηση των ιστορικών πόλεων. Εκπόνησε σημαντικές πολεοδομικές, χωροταξικές μελέτες για την Χίο (1968), το νησιωτικό σύμπλεγμα Μυκόνου, Δήλου και Ρηνείας (1973-1974) και την παλαιά πόλη των Χανίων (1978). Εξειδικευμένος ερευνητής σε θέματα προστασίας και ανάπλασης των ιστορικών πόλεων. Χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ως μελετητής της πολεοδομικής ιστορίας των νεωτέρων Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Συγγραφέας 12 βιβλίων σε ελληνική, γαλλική, αγγλική και γερμανική γλώσσα και πλέον των 60 άρθρων με αντικείμενο την ιστορία της πολεοδομίας και την προστασία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος. Κυριώτερες δημοσιεύσεις: "Intergration Urbaine" (1970)· "Delos, etudes urbaines sur une ville antique" (1981)· "Stadtplanung, Entwicklungslinien" 1945-1980 (1984)· "Hauptstadt Athen, ein Stadtgedanke des Klassizismus" (1994)· "Athens: The ancient heritage and the historic cityscape in a modern metropolis" (1995)· "Αθήνα, δοκιμές και θεωρήσεις" (1997)· "Εδουάρδος Σάουμπερτ 1804-1860" (1999)· "Ο Leo von Klenze στην Ελλάδα" (2000).

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. 1972-1980 προπτυχιακές σπουδές στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στη Νεότερη Οικονομική και Κοινωνική Ιστορία. Την ίδια περίοδο μαθήματα στην Κοινωνιολογία και την Ανθρωπογεωγραφία στο Πανεπιστήμιο VIII του Παρισιού. 1981-1984, Διδακτορική διατριβή στην Νεότερη Ελληνική οικονομική και κοινωνική Ιστορία στην ΕΗΕSS με θέμα : Μισθοί και εισοδήματα στην Ελλάδα 1841 - 1923. Από τον Δεκέμβριο του 1986 διδάσκει τα μαθήματα σχετικά με την ιστορία του Ελληνικού Κράτους, εκλεγμένος στην βαθμίδα του Λέκτορα στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Του Αύγουστο του 1989 εκλέχτηκε στο ίδιο Τμήμα στην βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Τον Ιούνιο του 1993 εκλέχτηκε Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Τον Δεκέμβριο του 1998 εκλέχτηκε Καθηγητής Α' βαθμίδας στο ίδιο Τμήμα. Από το 1998 διευθύνει στο Τμήμα Ιστορίας το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών "Ιστορία και τεκμηρίωση στα σύγχρονα ζητήματα" το οποίο από το 2008 εξελίχθηκε με τον τίτλο Ιστορική έρευνα, Διδακτική και Νέες τεχνολογίες με το Τμήμα Πληροφορικής.

Ο Αντώνης Μακρυδημήτρης είναι καθηγητής της διοικητικής επιστήμης στο τμήμα πολιτικής επιστήμης και δημόσιας διοίκησης της νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία εξωτερικού του ΙΚΥ στο London School of Economics and Political Science και το University College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Ως υπότροφος του ιδρύματος Fulbright διετέλεσε το 1992 επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Princeton των ΗΠΑ, καθώς και στα Πανεπιστήμια Cambridge και Λονδίνου της Αγγλίας. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 1955, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με τη φιλόλογο Αυγή-Άννα Μάγγελ και έχει δυο παιδιά. Έχει γράψει βιβλία, μελέτες και άρθρα σε θέματα δημόσιας διοίκησης, δημόσιας πολιτικής, ιστορίας και κοινωνικής θεωρίας. Στο χώρο της λογοτεχνίας, έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές "Η νύχτα των αγαλμάτων" (Αχαϊκές εκδόσεις, 1991), "Δύσκολη υποχώρηση" (Γαβριηλίδης, 1999), "Μαρτυρία" (Πατάκης, 2005). Το 1994 κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις "Πρόσπερος", σε δική του μετάφραση, τα "300 ερωτικά ποιήματα" της Ιζούμι Σικίμπου. Άλλες μεταφράσεις του, που έχουν δημοσιευτεί, περιλαμβάνουν δύο θεατρικά έργα ("Βουνίσια γλώσσα", "Το πάρτυ") και ποιήματα του Χάρολντ Πίντερ, "Το ονειρόδραμα" του Στρίντμπεργκ, καθώς και ποιήματα των Φίλιπ Λάρκιν, Αντόνιο Ματσάδο, Ομάρ Πάουντ, Ουώλτ Ουίτμαν, Στήβεν Σπέντερ, Πήτερ Λήβι, Τσέσλαφ Μίλος και Ντέρεκ Μάον.

Ο Ευάγγελος Δ. Πρόντζας σπούδασε Οικονομικά, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην Οικονομική Ιστορία. Επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου όπου διδάσκει Οικονομική Ιστορία. Αυτοτελή έργα του αποτελούν: "La monetarisation et la differenciation des cultures en Thessalie", (1987), 3 τ.· "Οικονομία και Γαιοκτησία στη Θεσσαλία, 1881-1912", (1992), 2 τ.· "Η αυθεντία του νομίσματος στην νεοελληνική κοινωνία", (1995)· "Οικονομικός προστατευτισμός και βαλκανική συνεργασία", (1996)· "Οικονομική Ιστορία. Ζητήματα μεθόδου και περιεχομένου", (1997)· "Οικονομικός εθνικισμός. Δοκίμιο στη νεοελληνική ιστορία", (1999)· (σε συνεργ. Π. Πετρίδη) "Δίκαιο, Ιστορία και Θεσμοί. Τιμητικό αφιέρωμα στον Νικόλαο Ι. Πανταζόπουλο", (2000).

Ο Μιχάλης Τσαπόγας είναι διδάκτωρ νομικής του Πανεπιστημίου του Μονάχου, μέλος της "Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου" και ειδικός επιστήμονας στο Συνήγορο του Πολίτη.