Σύγχρονα ελληνικά τοπία

Ο Λόης Λαμπριανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954. Είναι οικονομικός γεωγράφος με σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Sussex (ΜΑ) και στο LSE (PhD). Σήμερα είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και επικεφαλής της Ερευνητικής Μονάδας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής (ΕΜΠΑΠ). Έχει συγγράψει κεφάλαια σε ελληνικά και ξενόγλωσσα βιβλία, καθώς και τα βιβλία: "Η γεωγραφική διάσταση των υπεργολαβικών σχέσεων παραγωγής στη βιομηχανία" (Παρατηρητής, 2003), "Περιφερειακά πανεπιστήμια στην Ελλάδα" (Παρατηρητής, 1993), "Οικονομική γεωγραφία" (Πατάκης, 2001), "Αλβανοί μετανάστες στη Θεσσαλονίκη: Διαδρομές ευημερίας και παραδρομές δημόσιας εικόνας" (σε συνεργασία με την Α. Λυμπεράκη, Πατάκης, 2001), "Η επιχειρηματικότητα στην ευρωπαϊκή ύπαιθρο" (Πατάκης, 2005). Επίσης έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξενόγλωσσα περιοδικά. Τα κύρια επιστημονικά του ενδιαφέροντα αφορούν γνωστικά αντικείμενα όπως: η νέα οικονομική γεωγραφία της υπαίθρου, η χωροθέτηση της βιομηχανίας, τα κίνητρα περιφερειακής ανάπτυξης, τα προγράμματα ανάπτυξης περιοχών, η γεωγραφική διάσταση των υπεργολαβικών σχέσεων, οι επιπτώσεις των περιφερειακών πανεπιστημίων στις τοπικές οικονομίες, οι οικονομικές επιπτώσεις του ανοίγματος των ελληνικών επιχειρήσεων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς και οι συνέπειες της εισροής οικονομικών μεταναστών στην Ελλάδα.

Η Ελισάβετ Θωίδου είναι εντεταλμένη διδασκαλίας στο τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ και στο τμήμα Μηχανικών Πολεοδομίας Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, και από τους βασικούς ερευνητές της Ερευνητικής Μονάδας Χωρικής Ανάπτυξης του ΑΠΘ. Είναι διπλωματούχος αρχιτέκτων μηχανικός (ΑΠΘ, 1983) με μεταπτυχιακό δίπλωμα του Ινστιτούτου Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου (1991) και διδακτορικό στο τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ (2005). Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα, έχει πάρει μέρος σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια, με δημοσιεύσεις στα πρακτικά τους. Έχει δημοσιεύσεις σε συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και το εξωτερικό καθώς και σε επιστημονικά περιοδικά.

Η Χάρις Χριστοδούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1971. Δίπλωμα αρχιτέκτονα μηχανικού από την Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ (1995)), μεταπτυχιακό τίτλο ειδίκευσης στον Αστικό Σχεδιασμό από το Oxford Brookes University (1996), διδακτορικό δίπλωμα από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΑΠΘ (Τομέας Πολεοδομίας, Χωροταξίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης, 2008).

Ο Κωστής Χατζημιχάλης είναι ομότιμος καθηγητής του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου και διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Γεωγραφίας. Έχει διδάξει στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ (1980-1997), στο τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκοπείου (1997-2012) και, ως επισκέπτης καθηγητής, σε πανεπιστήμια της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Αυστραλίας.

O Nίκος Ε. Καραπιδάκης γεννήθηκε το 1955 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Αρχειονομία -Παλαιογραφία στην Ecole Nationale des Chartes. Εργάσθηκε ως αρχειονόμος από το 1982 στο Ιστορικό Αρχείο Κέρκυρας, στα Γενικά Αρχεία της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1993, ως διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους. Από το 1990 διδάσκει μεσαιωνική ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στο συγγραφικό του έργο ασχολείται με την ιστορία των θεσμών, των κοινωνικών ομάδων και την ιστοριογραφία του Μεσαίωνα και της Ενετοκρατίας. (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)

Ο Κώστας Μανωλίδης (Βέροια, 1965) αποφοίτησε από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. το 1989, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και είναι λέκτορας αρχιτεκτονικής σύνθεσης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από το 1993 ασχολείται με μελέτες κτιριακών έργων και δημόσιων χώρων. Έχει συμμετάσχει στη σύνταξη του περιοδικού "Η αρχιτεκτονική ως τέχνη".

Ο Νίκος Μπεόπουλος είναι καθηγητής του τμήματος Αγροτικής Οικονομίας και Ανάπτυξης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Σοφία Σκορδίλη είναι Καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Περιφερειακή Ανάπτυξη από το ΙΠΑ του Παντείου Πανεπιστημίου και διδακτορικό δίπλωμα στην Οικονομική Γεωγραφία από την Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ο Άγγελος Ελεφάντης (1936-2008) γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Στην Ευρυτανία έζησε ως το 1947. Τελείωσε το γυμνάσιο Χαλανδρίου και αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1962. Τη δεκαετία 1964-1974 έζησε στο Παρίσι, όπου σπούδασε ανθρωπολογία και κοινωνιολογία στη Σορβόννη και ιστορία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο σεμινάριο του Geirges Haupt. Το 1968, με τη διάσπαση του ΚΚΕ, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Μετείχε ενεργά στην έκδοση των περιοδικών "Ελληνική Παρουσία", "Πορεία" (όργανο της ΕΠΕΣ, συλλόγου των Ελλήνων φοιτητών του Παρισιού, στο ΔΣ του οποίου υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος), "L' Autre Grece" (αντιδικτατορική έκδοση των Ελλήνων του Παρισιού) και "Αγώνας" (όργανο της οργάνωσης του ΚΚΕ Εσωτερικού στο Παρίσι). Το 1973 παρουσίασε την εργασία του "Le Parti Communiste de Grece devant la resistance". Το 1976 πρωτοεκδίδει και ξεκινάει τη διεύθυνση του περιοδικού "Ο Πολίτης". Το 1976 εξέδωσε επίσης την "Επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης: ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο" (εκδ. "Όλκος", επανέκδοση "Θεμέλιο", 1979 και 2000). Στα χρόνια της μεταπολίτευσης, από τις στήλες του περιοδικού και γενικότερα με τη δημόσια παρουσία του, υπεράσπισε μαχητικά τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς. Μετείχε στην "Κίνηση των 400" και άλλες πρωτοβουλίες ανένταχτων για τη συγκρότηση του χώρου της ανανεωτικής Αριστεράς. Ορισμένα πολιτικά του κείμενα περιλήφθηκαν στη συλλογή "Ο ανεύρετος σοσιαλισμός" (εκδ. "Ο Πολίτης", 1982). Το 1987 εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, του οποίου υπήρξε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και βασικός συνεργάτης της εφημερίδας "Η Εποχή", καθώς και του περιοδικού "Κάπα". Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Η Αυγή", της οποίας διετέλεσε διαδοχικά αντιπρόεδρος, πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. Το 1991 κυκλοφόρησε το έργο του "Στον αστερισμό του λαϊκισμού" (εκδ. "Πόλις"). Επίσης, από τον Ιούλιο του 2000 και μέχρι το θάνατό του επιμελούνταν το ένθετο "Ενθέματα" ("Γνώμες και ιδέες/ λόγος και τέχνες") της "Κυριακάτικης Αυγής". Ο Άγγελος Ελεφάντης υπήρξε υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1985, στο ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) στο νομό Ευρυτανίας, στις εκλογές του 2004, και στις εκλογές του 2007 ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ευρυτανία. Είχε παντρευτεί τη Μαριάννα Δήτσα. Είχε δύο παιδιά, τον Νικόλα και την Άννα. Άλλα βιβλία του είναι: "Διά γυμνού οφθαλμού" (εκδ. "Πόλις", 1998), το οποίο περιλαμβάνει κείμενα που δημοσιεύθηκαν στον "Πολίτη", τον "Δεκαπενθήμερο Πολίτη", την "Εποχή" και την "Αυγή", από το 1976 ως το 1997, "Minima Memorialia: η ιστορία του παππού μου" (εκδ. "Πόλις", 2001), "Μας πήραν την Αθήνα...: ξαναδιαβάζοντας την ιστορία 1941-50" (εκδ. "Βιβλιόραμα", 2002). Μετείχε σε πολλούς συλλογικούς τόμους μεταξύ των οποίων: "Ο Ιανός του εθνικισμού και η ελληνική βαλκανική πολιτική" ("Ο Πολίτης", 1992· "Βιβλιόραμα", 2007), "Των αφανών: τρεις ομιλίες για το βιβλίο της Παγώνας Στεφάνου" ("ΑΣΚΙ"/"Θεμέλιο", 1998). Επίσης, συνέγραψε το κεφάλαιο: "Το αντιστασιακό φαινόμενο" στο πολύτομο συλλογικό έργο "Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, 1770-2000" σε επιμέλεια Βασίλη Παναγιωτόπουλου. Επιμελήθηκε και μετέφρασε πολλά βιβλία και άρθρα. Πέθανε στην Αθήνα, μετά από μάχη με τον καρκίνο, στις 29 Μαΐου 2008, σε ηλικία 72 ετών. (φωτογραφία από το Παρίσι, 1966-1967)

Ο Λεωνίδας Λουλούδης σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ (Αγγλία). Καθηγητής της Πολιτικής Προστασίας Περιβάλλοντος του Αγροτικού Χώρου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε Αντιπρύτανης Οικονομικών (2003-2010), ενώ είχε συμμετάσχει στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Ο Πολίτης" και "Νέα Οικολογία". Συνέβαλε στην ελληνική βιβλιογραφία με την "Πολιτοικολογία" (1986) και, σε συνεργασία, με τα: "Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των τρελών αγελάδων. Διακινδύνευση και αβεβαιότητα" (1999), "Η ελληνική αγροτική κοινωνία στο τέλος του 20ού αιώνα" (2006), "Αγροτικότητα, κοινωνία και χώρος" (2008), "Γεωργία και Αγροτική Πολιτική" (2009).

Ο Ηλίας Α. Κουρλιούρος είναι καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας και Χωροταξίας στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και Σύμβουλος-Καθηγητής Ευρωπαϊκής Γεωγραφίας στο Ε.Α.Π.. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο, Πολεοδομία-Χωροταξία στο ίδιο ίδρυμα (Δρ Μηχ.) και Γεωγραφία στο L.S.E. (Ph.D.). Εργάστηκε ως ερευνητής στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο (Σπουδαστήριο Χωροταξίας και Οικιστικής Ανάπτυξης), ενώ υπήρξε βασικό στέλεχος του προγράμματος σχεδιασμού και ανάπτυξης του Τεχνολογικού Πάρκου Λαυρίου του Ε.Μ.Π. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ερευνητικά προγράμματα-δίκτυα στην Ελλάδα και στo εξωτερικό, καθώς και σε διεθνείς επιστημονικές διοργανώσεις. Πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες του έχουν δημοσιευτεί σε βιβλία και μονογραφίες, επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και εκδόσεις πρακτικών ελληνικών και διεθνών συνεδρίων.

Η Ντίνα Βαΐου είναι καθηγήτρια στον Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας του ΕΜΠ. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα, οι πολυάριθμες δημοσιεύσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και οι εισηγήσεις σε συνέδρια περιλαμβάνουν: τη φεμινιστική κριτική της μελέτης της πόλης, τα μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά των τοπικών αγορών εργασίας, με έμφαση στις λειτουργίες του άτυπου τομέα, τις επιπτώσεις της μετανάστευσης στις πόλεις της νότιας Ευρώπης, ιδιαίτερα της μετανάστευσης γυναικών. Μέλος της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών European Planning Studies, European Journal of Women's Studies, Social and Cultural Geography, Γεωγραφίες.

Ο Βάσιας Τσοκόπουλος είναι ιστορικός. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και σπούδασε ιστορία στην Ecole de Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS) στο Παρίσι. Έχει εκδώσει τα βιβλία: "Πειραιάς 1835-1870· εισαγωγή στην ιστορία του ελληνικού Μάντσεστερ" (Καστανιώτης, 1984· 1999), (μαζί με τον Κ. Κωστή), "Οι τράπεζες στην Ελλάδα, 1898-1928" (εκδ. ΕΕΤ, 1989), "Μεγάλα τεχνικά έργα στην Ελλάδα: τέλη 19ου-αρχές 20ού αιώνα" (Καστανιώτης, 1999), "Ένας αιώνας Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο" (εκδ. ΤΤ, 2001), "Η ομάδα και η πόλη: ο Ολυμπιακός και ο Πειραιάς του Μεσοπολέμου μέσα από ιστορικά τεκμήρια" (Πολύτροπον, 2008), κ.ά. Απά το 1994 επιμελείται την έκδοση των "Απάντων" του Δημοσθένη Βουτυρά (εκδόσεις Δελφίνι/ Στάχυ). Εργάζεται στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας.

Η Αλεξάνδρα Μονεμβασίτου (γ. 1945, Γύθειο) είναι απόφοιτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. (1969). Καθηγήτρια στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Ε.Μ.Π., διδάσκει από το 1971 Κτιριολογία και Αρχιτεκτονική Σύνθεση, ενώ για δύο χρόνια δίδαξε και στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Δ.Π.Θ. Στο Ε.Μ.Π. έχει αναπτύξει πλούσια εκπαιδευτική, ερευνητική και διοικητική δραστηριότητα, με κύρια πεδία διδασκαλίας και έρευνας εκπαιδευτικά θέματα, θέματα κατοικίας και θέματα παραδοσιακού χώρου. Έχει ασχοληθεί επίσης με τη συγγραφή διδακτικών βιβλίων σχεδίου για τους μαθητές του Λυκείου. Από το 1969, έτος αποφοίτησης της, και μέχρι σήμερα εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας. Για μεγάλο διάστημα ασκεί το επάγγελμα ως μέλος του γραφείου χωροταξικών, πολεοδομικών και αρχιτεκτονικών μελετών "Εργαστήριο 66" (1971-1986). Παράλληλα, εργάζεται ατομικά ή σε συνεργασία κυρίως με τον αρχιτέκτονα Γιώργο Αντωνακάκη. Όλα αυτά τα χρόνια έχει ασχοληθεί με τη μελέτη σημαντικού αριθμού δημοσίων και ιδιωτικών έργων, πολλά από τα οποία -κυρίως κατοικίες- έχουν πραγματοποιηθεί. Μελέτες και κτίρια της έχουν βραβευθεί σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, έχουν δημοσιευθεί σε αρχιτεκτονικά περιοδικά και βιβλία και έχουν παρουσιασθεί σε εκθέσεις αρχιτεκτονικού έργου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η 'Ολγα Λαφαζάνη εκπονεί τη διδακτορική διατριβή της στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου με θέμα "Διεθνικές γεωγραφίες της μετανάστευσης". Έχει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στη Χωροταξία και Πολεοδομία από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ, ενώ αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει εργαστεί στο Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών ως σύμβουλος μεταναστών/-τριών και ως επιστημονική υπεύθυνη για δύο προγράμματα της Κοινοτικής Πρωτοβουλίας EQUAL. Ως ερευνήτρια έχει απασχοληθεί στο ερευνητικό πρόγραμμα "Διαπλεκόμενες καθημερινότητες και χωροκοινωνικές μεταβολές στην πόλη: Μετανάστριες και ντόπιες στις γειτονιές της Αθήνας" του Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει δημοσιεύσει άρθρα που αφορούν κυρίως το καθεστώς των ευρωπαϊκών συνόρων, τις πολιτικές ελέγχου της μετανάστευσης και την εμπειρία του συνόρου για τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Ο Δημήτρης Φιλιππίδης (γ. 1938) είναι αρχιτέκτονας (ΕΜΠ, 1962), μετά το 1975 καθηγητής πολεοδομίας και σήμερα ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Εργάστηκε σε διάφορα γραφεία εκπονώντας αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές μελέτες (1964-1995) και διακρίθηκε σε διαγωνισμούς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κριτικές βιβλίων για την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη αρχιτεκτονική, την πολεοδομία και την εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία: "Νεοελληνική αρχιτεκτονική" (1984), "Για την ελληνική πόλη" (1990), "Είκοσι θέσεις για την πολεοδομία" (1990), "Το σκυρόδεμα στην ελληνική αρχιτεκτονική του εικοστού αιώνα" (1992), "Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα" (1994), "Λύσανδρος Καυταντζόγλου" (1995), "Πέντε δοκίμια για τον Κωνσταντινίδη" (1997), "Διακοσμητικές τέχνες" (1998), "Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" (2001), "Προάστια και εξοχές της Αθήνας του '30" (2006), "Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις" (2006), "Νεοκλασικές πόλεις στην Ελλάδα" (2007), "Οικοδομικό τετράγωνο 19 (2009), "Εφήμερη και αιώνια Αθήνα" (2009), "Δημήτρης Πικιώνης" (2009). Έχει επιμεληθεί αφιερώματα και μονογραφίες αρχιτεκτόνων, καθώς και τους έξι πρώτους τόμους της σειράς "Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική" (1980-1988).

Επίκουρος Καθηγητής, πτυχιούχος Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986) και διδάκτορας Γεωλογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδικότητα στη Γεωμορφολογία (1992). Έχει εμπειρία γεωλογικών, γεωτεχνικών και υδρογεωλογικών ερευνών ως μελετητής, ενώ παράλληλα έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα της ΓΓΕΤ και διαφόρων Πανεπιστημίων. Έχει δημοσιεύσει σχετικά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά. Από το 1996 διδάσκει τα μαθήματα Εφαρμοσμένης Οικολογίας και Διαχείρισης του Περιβάλλοντος στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Οικιακής Οικονομίας και Οικολογίας. Τα άμεσα επιστημονικά του ενδιαφέροντα είναι σε θέματα γεωμορφολογίας και ειδικότερα παράκτιας και ποτάμιας γεωμορφολογίας, μορφοτεκτονικής, στρωματογραφίας του Τεταρτογενούς, εφαρμοσμένης γεωμορφολογίας, τεχνικής γεωλογίας, γεωλογίας περιβάλλοντος, διαχείρισης υδατικών πόρων και υδρογεωλογίας.

Ο Σταύρος Σταυρίδης σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ. Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ με θέμα "Η πολιτισμική εξάρτηση της συμβολικής σχέσης με τον χώρο". Μετείχε στην συντακτική ομάδα του περιοδικού "Εφήμερη πόλη" (κριτικός, βιωματικός και φαντασιακός λόγος για το χώρο). Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ουτοπία" (δίμηνη έκδοση θεωρίας και πολιτισμού). Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα με αντικείμενο τη θεωρητική διερεύνηση των προβλημάτων του χώρου και της αρχιτεκτονικής. Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: "Η συμβολική σχέση με τον χώρο", Κάλβος 1990. "Διαφήμιση και το νόημα του χώρου", Στάχυ 1996, "Από την πόλη οθόνη στην πόλη σκηνή", Ελληνικά Γράμματα 2002 (Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου), "Μετέωροι χώροι της ετερότητας", εκδ. Αλεξάνδρεια, 2010, καθώς και σε συνεργασία με τη φωτογράφο Ε. Κώτσου, "Η υφή των πραγμάτων", Ίριδα 1996. Είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Ο δικτυακός σύνδεσμος για τον ανοιχτό χώρο έρευνας και εκπαίδευσης "Κατοικία και πόλη", είναι: http://courses.arch.ntua.gr/housing.htm.

Ο Νίκος Μπελαβίλας γεννήθηκε στον Πειραιά το 1959. Έκανε σπουδές αρχιτεκτονικής και διδακτορική διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου όπου διδάσκει από το 2003, σήμερα στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Έχει διδάξει επίσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Διηύθυνε το Γραφείο Λαυρίου του ΕΜΠ για τη δημιουργία του Τεχνολογικού-Πολιτιστικού Πάρκου και το Βιομηχανικό Μουσείο Ερµούπολης. Ως μέλος του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, συμμετείχε στον σχεδιασμό του Μητροπολιτικού Πάρκου στο Γουδί, του θαλασσίου μετώπου της Ελευσίνας, του Τεχνικού Πανεπιστημίου στη Λεµεσό, των επεκτάσεων του Τραµ στην Αθήνα και Πειραιά, κ.α. Ήταν επικεφαλής της μελέτης του κτιρίου της νέας Ταινιοθήκης της Ελλάδος στην Ιερά Οδό, όπως και των ερευνών του ΕΜΠ για τα Ιστορικά Μεταλλεία στο Αιγαίο, το Μητρώο Ελληνικής Βιομηχανικής Κληρονομιάς, του ιστορικού κέντρου της Πρέβεζας, του Μητροπολιτικού Πάρκου Ελληνικού. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση της Βιομηχανικής Κληρονομιάς - TICCIH, του Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων - ICOMOS και από το 2007 επιστημονικός αξιολογητής του World Heritage List της UNESCO. Έχει γράψει τα βιβλία "Λιμάνια και Οικισμοί στο Αιγαίο της Πειρατείας" και "Τόποι Ανθρώπων - σχόλια για το χώρο και την πολιτική". Συμμετείχε με άρθρα του στους συλλογικούς τόμους "Αιγαίο: διάσπαρτη πόλη" στη 10η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2006, "Αthens-Absolute Realism" στην 8η Biennale Αρχιτεκτονικής Βενετίας 2002, " Ελλάδα της θάλασσας", "Ιστορικός βιομηχανικός εξοπλισμός στην Ελλάδα", "Το ελληνικό τοπίο", "Το Αιγαίο Πέλαγος. Χαρτογραφία και ιστορία, 15ος - 17ος αιώνας", "Ορυχεία στο Αιγαίο 19ος-20ος αιώνας", "Σύγχρονα ελληνικά τοπία" κ.α.