Μικρασιατικός πόλεμος: Η ανάμιξη των ξένων δυνάμεων

Ο Ιάκωβος Μιχαηλίδης υπηρετεί ως Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας. Την ακαδημαϊκή χρονιά 2012-2013 υπηρέτησε ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιου της Κύπρου. Tην ακαδημαϊκή χρονιά 2019-2020 έλαβε υποτροφία από το Ίδρυμα Fulbright και υπήρξε Επισκέπτης Ερευνητής στο George Washington University. Την ίδια χρονιά υπήρξε Ακαδημαϊκός Επισκέπτης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εργασθεί ως Εμπειρογνώμονας για τα Δυτικά Βαλκάνια στην Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προϊστάμενος του Ερευνητικού Κέντρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και μέλος πολλών ελληνικών και ευρωπαϊκών επιστημονικών δικτύων και οργανώσεων, όπως το ευρωπαϊκό θεματικό δίκτυο ιστορίας Clioh/Cliohnet. Ήταν ιστορικός σύμβουλος (μαζί με τον καθηγητή Θάνο Βερέμη) της τηλεοπτικής σειράς του ΣΚΑΙ «1821», του ιστορικού ντοκιμαντέρ "Twice a Stranger" που προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΝΕΤ και του ιστορικού ντοκιμαντέρ "Η δεκαετής εξόρμηση της Ελλάδας 1912-1923" το οποίο προβλήθηκε από το Cosmote History. Έχει, επίσης, επιμεληθεί τα ιστορικά αφιερώματα του ραδιοφώνου του ΣΚΑΙ 100,3 με θέμα τους Βαλκανικούς Πολέμους, την Μικρασιατική Εκστρατεία, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο.

Ο Μάικλ Λιουέλλυν Σμιθ γεννήθηκε το 1939 και μεγάλωσε στην Αγγλία. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο New College της Οξφόρδης και έκανε τη διατριβή του στο St Anthony's College. Έχει ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής του στην Ελλάδα. Υπηρέτησε, ως μέλος της Βρετανικής Διπλωματικής Υπηρεσίας, στη Μόσχα, στο Παρίσι, στη Βαρσοβία και δύο φορές στην Αθήνα. Ήταν πρέσβης της Βρετανίας στην Πολωνία (1991-1996) και στην Ελλάδα (1996-1999). Εκτός από το "Όραμα της Ιωνίας" έχει γράψει ένα βιβλίο για την Ελλάδα ("The Great Island: A Study of Crete") καθώς επίσης και το "Οι Ολυμπιακοί του 1896 στην Αθήνα. Η γένεση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων". Έχει επίσης δημοσιεύσει μια ιστορία του παλαιού κτιρίου της βρετανικής πρεσβείας στην Αθήνα (πρώην οικία Ελευθερίου Βενιζέλου) καθώς και πολλά άρθρα και ομιλίες. Ζει με τη γυναίκα του Κολέτ στο Όξφορντσαϊρ και έχει δυο ενήλικα παιδιά. Περισσότερες πληροφορίες περιλαμβάνονται στην ιστοσελίδα του: www.michaelllewellynsmith.co.uk.

Ο Μανώλης Γλέζος (9 Σεπτεμβρίου 1922- 30 Μαρτίου 2020), ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, πολιτικός, γεννήθηκε στην Απείραθο της Νάξου. Το 1940 εισάγεται στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Κατά τη ναζιστική Κατοχή αναπτύσσει έντονη απελευθερωτική δράση. Τη νύχτα της 30ης Μαΐου μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατεβάζουν τη σβάστικα και καταδικάζονται ερήμην σε θάνατο. Στην Κατοχή φυλακίζεται, βασανίζεται, καταδικάζεται και αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή. Η ποινή δεν εκτελείται, ύστερα από διαμαρτυρίες του ελληνικού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης. Αποφυλακίζεται το 1954. Το 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέγεται βουλευτής με την ΕΔΑ. Το 1981 εκλέγεται βουλευτής Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ και το 1984 ευρωβουλευτής. Στις εκλογές του 1985 επανεκλέγεται βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Στις βουλευτικές εκλογές του 2000 ήταν υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού. Το 2002, διαμόρφωσε την πολιτική ομάδα Ενεργοί Πολίτες. Η πολιτική αυτή ομάδα σε συνεργασία με τον Συνασπισμό και άλλα μικρότερα κόμματα της Αριστεράς, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές του 2004. Στις 6 Μαΐου 2012 εξελέγη βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το διάστημα 2014 - 2015 διετέλεσε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας της ΛΑ.Ε στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015. Εκτός από την αρθρογραφία του σε ελληνικές και ξένες εφημερίδες και περιοδικά, ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια, μελέτες, δοκίμια και συνεντεύξεις του δημοσιεύθηκαν σε τουλάχιστον 16 βιβλία Επίσης, έχει εφεύρει ένα σύστημα για την αποτροπή των πλημμυρών, την καταπολέμηση της διάβρωσης και τη συντήρηση του υπόγειου νερού, το οποίο λειτουργεί με τη συλλογή του νερού της βροχής μέσα σε φρεάτια προκειμένου να το κατευθύνει στα υδροφόρα στρώματα. Μεταξύ άλλων διακρίσεων: Τιμήθηκε το 1958 με το Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας και το 1959 με το χρυσό μετάλλιο Ζολιό Κιουρί του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Το 1962 βραβεύτηκε από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Το 1996 αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πατρών. Επίτιμο μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού. Επίτιμος Δημότης 38 Δήμων της Ελλάδας. Έφυγε από τη ζωή στις 30 Μαρτίου 2020, σε ηλικία 98 ετών, σε κλινική της Αθήνας.

Αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Tubingen (1998). Από το 1999 έως το 2008 δίδαξε νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2008 είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας και διεθνούς πολιτικής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεώτερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία, στην ιστορία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, των διατλαντικών σχέσεων και του ψυχρού πολέμου. Email: [email protected]

Ο Ιωάννης Παπαφλωράτος γεννήθηκε το 1973. Εισήχθη μεταξύ των πρώτων στη Νομική Σχολή Κομοτηνής, το 1992. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εργάστηκε ως ερευνητής στο Ελληνικό Ίδρυμα Αμυντικής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛ.Ι.ΑΜ.Ε.Π.) και η εργασία του υπό τον τίτλο "Οι αποφάσεις των διεθνών οργανισμών επί της Γιουγκοσλαβικής κρίσεως (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση), 1991 - 1996" (η οποία εκπονήθηκε υπό την επίβλεψη του καθηγητή κ. Ιωάννη Βαληνάκη) εκδόθηκε υπό την μορφή Background Paper σε 4 τόμους για τις διπλωματικές μας υπηρεσίες. Το 1997, έλαβε το πτυχίο του και την ιδία χρονιά μετέβη στην Ολλανδία για μεταπτυχιακές σπουδές. Το 1998, απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο εξειδίκευσης στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σχέσεις από το Amsterdam School of International Relations. Το 1999, άρχισε την εκπόνηση της διεπιστημονικής διδακτορικής διατριβής του υπό την επίβλεψη του καθηγητή και ακαδημαϊκού κ. Κωνσταντίνου Σβολοπούλου. Το 2004, αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών με "άριστα". Κατόπιν, εργάστηκε ως ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών επί διετία. Τον Ιανουάριο του 2009, ανεδείχθη τακτικός εταίρος κατόπιν προτάσεως του Διοικητικού Συμβουλίου της "Εταιρείας των Φίλων του Λαού", ενός εκ των παλαιοτέρων επιστημονικών σωματείων, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρος της Ελλάδος. Τον Σεπτέμβριο του 2009, υπήρξε διαλέκτης στο Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Επιχειρήσεων Υποστηρίξεως Ειρήνης του ΝΑΤΟ. Σήμερα, διδάσκει στην Σχολή Εθνικής Αμύνης (Σ.ΕΘ.Α.), την Σχολή Εθνικής Ασφαλείας (Σ.Ε.Α.), την Σχολή Διοικήσεως Επιτελών Αεροπορίας και το Λαϊκό Πανεπιστήμιο, ενώ έχει διδάξει στην Σχολή Ικάρων, την Σχολή Μετεκπαιδεύσεως και Επιμορφώσεως της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.) και την Σχολή Νομικών Συμβούλων. Τον Δεκέμβριο του 2010, βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύγγραμμά του υπό τον τίτλο "Η ελληνοϊταλική κρίση του 1923 - Το επεισόδιο Tellini/Κερκύρας". Είναι μέλος της "Εταιρείας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας", της "Εταιρείας Μελέτης Έργου Ιωάννη Καποδίστρια" και της "Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων". Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε 21 διεθνή και ελληνικά επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες, καθώς και ως συγγραφέας σε 6 συλλογικά έργα. Έχουν ήδη εκδοθεί 11 βιβλία του, καθώς και περισσότερα από 230 άρθρα του σε εφημερίδες και περιοδικά.