Ο μακρύς ελληνογερμανικός εικοστός αιώνας

Ο Νίκος Ζάικος είναι επίκουρος καθηγητής διεθνούς δικαίου στο Τμήμα Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης γεννήθηκε στο Άνω Ζερβοχώρι της Νάουσας το 1948, από γονείς πρόσφυγες. Το ακαδημαϊκό έτος 1966-1967 πέρασε με υποτροφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στο Πανεπιστήμιο του Tubingen σπούδασε επί δέκα συνολικά εξάμηνα ιστορία, επί οκτώ εξάμηνα Empirische Kulturwissenschaft - εμπειρική και σύγχρονη λαογραφία, κοντά στο διακεκριμένο καθηγητή και ιδρυτή του τμήματος κ. H. Bausinger και για ένα εξάμηνο πολιτικές επιστήμες. Το Δεκέμβριο του 1989 εκλέχτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. λέκτορας της ιστορίας του ελληνισμού της Ανατολής από τον 15ο αιώνα και εξής. Το 1993 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Παιδαγωγικό Τμήμα Φλώρινας του Α.Π.Θ. Τέλος, το 1997 εκλέχτηκε καθηγητής της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Α.Π.Θ.. Υπήρξε κοσμήτορας της Παιδαγωγικής Σχολής Φλώρινας, μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Α΄ Παγκοσμίου Συμβουλίου του Απόδημου Ελληνισμού, του ΚΕ.ΠΟ.ΜΕ., της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, της Επιστημονικής Επιτροπής του Κέντρου Μελέτης και Ανάπτυξης του Ελληνικού Πολιτισμού της Μαύρης Θάλασσας και της Επιστημονικής Επιτροπής του προγράμματος "Ιάσων" του Α.Π.Θ. για τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Ο Κώστας Λούλος είναι ιστορικός, λέκτορας στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο διδάσκει Σύγχρονη Ιστορία από το 1990. Αρχικά σπούδασε Οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ και Ιστορία και Φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ντύσσελντορφ, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας Νεότερης Ιστορίας. Έχει διατελέσει επιστημονικός υπεύθυνος του Ιστορικού Αρχείου της Αγροτικής Τράπεζας (1983-1998). Έχει διδάξει Νεότερη Ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1986-1989) και, ως επισκέπτης-καθηγητής, στο Τμήμα Βυζαντινής και Νεοελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1995). Έχει γράψει τα βιβλία: "Die deutsche Griechenlandpolitik von der Jahrhundertwende bis zum Ausbruch des Ersten Weltkrieges" (Peter Lang Verlag 1986), "Η Γερμανική Πολιτική στην Ελλάδα 1896-1914" (Παπαζήσης 1991). Παράλληλα έχει δημοσιεύσει δοκίμια και μελέτες σε ξενόγλωσσες ακαδημαϊκές σειρές, όπως το National Socialist Occupation Policy in Europe 1939-1945 τόμ. 1 και τόμ. 8, και σε εξειδικευμένους συλλογικούς τόμους, όπως το 3000 Jahre Griechische Kultur και το Europa unterm Hakenkreuz. Okkupation und Kollaboration. Έχει συμμετάσχει με δημοσιευμένες εισηγήσεις σε συνέδρια και συμπόσια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια, τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν στην Ιστορία των ΜΜΕ, στην ελληνική και αλλοδαπή έρευνα, με έμφαση στις θεωρητικές προσεγγίσεις, τη μεθοδολογία και τις πρακτικές εφαρμογές, ιδίως της Ιστορίας του Τύπου. Αποτέλεσμα αυτών των επιστημονικών αναζητήσεων είναι ιστορικές μελέτες που πραγματεύονται συγκεκριμένη θεματική και εμπνέονται βασικά από τη διεπιστημονική προσέγγιση της Ιστορίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Ο Γιώργος Ανδρίτσος γεννήθηκε το 1968 στην Πάτρα. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακό στο ίδιο τμήμα, με ειδίκευση στη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία. Είναι απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Ο Ανδρέας Στεργίου γεννήθηκε το 1974 στο Βόλο. Πραγματοποίησε βασικές σπουδές στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (1991-1995), μεταπτυχιακές σπουδές (Master και Ph.D.), στη σύγχρονη ιστορία και την πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ της Γερμανίας (1996-2001), μεταδιδακτορικές σπουδές στην Ελλάδα στην Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (2004-2006) και στην Αμερική στην Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Άμχερστ της Μασαχουσέτης (2010). Σήμερα διδάσκει Σύγχρονη Ιστορία και Πολιτική Επιστήμη στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Η Βιολέττα Χιονίδου είναι επίκουρη καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας στο University of Newcastle upon Tyne. Έχει διδάξει στο Southampton, στην Κρήτη και στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και έχει κάνει πολλές δημοσιεύσεις για τη δημογραφική και κοινωνική ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στην Ελλάδα του 19ου και του 20ού αιώνα, αν και πρόσφατα προχώρησε και στο 18ο αιώνα. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα με θέμα την ιστορική δημογραφία, τη δομή των νοικοκυριών, τη μετανάστευση και το λιμό της κατοχικής Ελλάδας. Το βιβλίο της "Famine and Death in Occupied Greece, 1941-1944" δημοσιεύτηκε από το Cambridge University Press και βραβεύτηκε με το βραβείο Edmund Keely. Μετάφραση του στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 2011 από τις εκδόσεις Εστία.

Ο Νίκος Παπαναστασίου είναι διδάσκων νεώτερης ευρωπαϊκής ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Ο Βάιος Καλογρηάς γεννήθηκε το 1974 στην Καρλσρούη της Γερμανίας ως παιδί Ελλήνων μεταναστών. Κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Σπούδασε Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης. Το 2006 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς με θέμα "Κατοχή, Αντίσταση και συνεργασία στη Μακεδονία 1941-1944" (υπό έκδοση). Πήρε μέρος στα συνέδρια του Δικτύου Μελέτης Εμφυλίων Πολέμων που διεξήχθησαν στη Σαμοθράκη (2004), την Πρέβεζα (2005) και την Αίγινα (2007). Άρθρα του δημοσιεύθηκαν στους τόμους "Οι άλλοι καπετάνιοι" (επιμ. Νίκος Μαραντζίδης, εκδ. Εστία) και "Εχθρός εντός των τειχών" (επιμ. Ιάκωβος Μιχαηλίδης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Χάγκεν Φλάισερ, εκδ. Ελληνικά Γράμματα).

Ο Κωνσταντίνος Σ. Παπανικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι διδάκτορας της Νεότερης Ευρωπαϊκής Ιστορίας του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Εργάζεται ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Freie Universitat Berlin (FU Berlin). Έχει διδάξει ελληνική και βαλκανική ιστορία στο ΑΠΘ και στο FU Berlin. Στο παρελθόν εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και την τριετία 2007-2010 εκπροσώπησε το ΑΠΘ στο ευρωπαϊκό δίκτυο CLIOHRES-net στην ομάδα εργασίας "Frontiers and Identities". Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν στην ιστορία των ιδεών, στις σχέσεις των Βαλκανίων με τον γερμανόφωνο χώρο τον 19ο και 20ό αιώνα και στην ιστορία του Μακεδονικού Ζητήματος.

Ο Δημήτρης Κ. Αποστολόπουλος είναι διδάκτωρ του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Βερολίνου.

Η Δέσποινα - Γεωργία Κωνσταντινάκου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Το 2012 αναγορεύτηκε διδάκτορας Νεότερης Ιστορίας του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει λάβει μέρος σε ερευνητικά προγράμματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει στη διδασκαλία μεταπτυχιακών σεμιναρίων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη δεκαετία του ’40, τη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας και την "κληρονομιά" του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Έρευνας και Κατάρτισης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Ανθρωπιστικής Δράσης.

Ο Βασίλης Γ. Μανουσάκης είναι ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο King’s College London. Για τη διδακτορική διατριβή του (ΑΠΘ), με αντικείμενο την οικονομία της Ελλάδας την περίοδο 1940-1944, έλαβε το πρώτο βραβείο από το Ίδρυμα Βασιλικής και Όλγας Σταυροπούλου το 2015. Στα πλαίσια της μεταδιδακτορικής του έρευνας (Πανεπιστήμιο Κρήτης) μελετά τη μαύρη αγορά στην κατεχόμενη Ελλάδα. Έχει δημοσιεύσει κείμενα σε εφημερίδες, περιοδικά και συλλογικούς τόμους, με θέματα που αφορούν την ιστορία του 20ού αιώνα και ειδικότερα την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Διδάσκει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.