Βυζαντινή και νεότερη ελληνική ιστορία και πολιτισμός

Ο Δημήτρης Κ. Φαρμάκης είναι διδάκτορας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του ΑΠΘ. Την περίοδο 1982-1991 εργάστηκε σε κεντρικά φροντιστήρια της Θεσσαλονίκης όπου και απέκτησε πολύτιμη διδακτική πείρα στην προετοιμασία υποψηφίων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Από το 1991, υπηρετεί στη γενική εκπαίδευση ως φιλόλογος.

Ο Αργύρης Πετρονώτης γεννήθηκε το 1924 στην Τρίπολη. ΄Ελαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως αντάρτης του ΕΛΑΣ. Για ανταμοιβή του εξορίστηκε στο κολαστήριο της Μακρονήσου και βασανίστηκε. Σπούδασε και πήρε δίπλωμα Αρχιτέκτονα-Μηχανικού Ε.Μ.Π. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή ΕΚΠΑ και του απενεμήθη πτυχίο του Ιστορικού-Αρχαιολογικού Τμήματος. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία και τελείωσε εκεί ως αριστούχος Διδάκτωρ Μηχανικός (Dr. Ingenieur) στο Πολυτεχνείο του Μονάχου. Εργάστηκε ως επαγγελματίας Αρχιτέκτων και ως συνερευνητής σε ανασκαφές. Υπηρέτησε στο έργο προετοιμασίας αναστήλωσης του Ναού Επικουρίου Απόλλωνος στις Βάσσες Αρκαδίας. Δίδαξε Ιστορία Αρχιτεκτονικής στην Πολυτεχνική Σχολή Α.Π.Θεσσαλονίκης (παράλληλα Αρχιτεκτονική Μορφολογία στην εκεί Σχολή Καλών Τεχνών αμισθί) ως Αναπληρωτής Καθηγητής. Δεν κρίθηκε άξιος προαγωγής στη βαθμίδα Καθηγητού. Έλαβε μέρος σε τοπικά, εθνικά και διεθνή Συνέδρια. Μέλος Επιστημονικών Εταιριών/Ινστιτούτων. Δημοσίευσε εργασίες σχετικές με την ειδίκευσή του. Μελέτησε και κατασκευάζει με οικογενειακές δαπάνες Μνημείο των 603 Πεσόντων Αρκάδων το ΄40. Συνεργάζεται σε κοινοφελή έργα και επιστημονικές έρευνες. Και διδάσκοντας ακόμα, διδάσκεται και ενίοτε αναθεωρεί.

Νομικός, επιστημονικός συνεργάτης Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού.

Ο Αναστάσιος Σινάκος γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική σχολή του Α.Π.Θ. (τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας) με έτος αποφοίτησης το 1990. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές και κατόπιν εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη Βυζαντινή Ιστορία με καθηγήτρια την Α. Σταυρίδου - Ζαφράκα (έτος λήψης διδακτορικού διπλώματος του 2000). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην Ιστορική Γεωγραφία της βυζαντινής περιόδου.

Η Πηνελόπη Α. Καζά γεννήθηκε στην Αμαλιάδα του ν. Ηλείας το 1961 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ελληνική φιλολογία και φιλοσοφία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου ολοκλήρωσε με άριστα τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη φιλοσοφία. Υπηρετεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, είναι διευθύντρια σχολικής μονάδας, συμμετέχει σε πανελλήνια και διεθνή επιστημονικά συνέδρια και παράλληλα αρθρογραφεί σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά. Είναι μέλος Επιστημονικών Πολιτιστικών Συλλόγων. Εκπονεί διδακτορική διατριβή στο Rand Afrikaans University του Johannesburg.

Ο Γεώργιος Τσούτσος σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διοίκηση επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Lavern. Αρθρογράφος στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο ("Ακρόπολις", "Οικ. Ασφαλιστική", "Αυριανή" κλπ.), συνεργάτης εκπομπών (ΕΡΑ 3) επιμελητής και λημματογράφος επιστημονικών εκδόσεων. Από τον Οκτώβριο του 1989 έως τον Ιανουάριο του 1992 υπηρέτησε στον Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού ενώ συμμετείχε σε εκδηλώσεις του ΕΠΥΕΘΑ (2001-2004). Ο ιστορικός ερευνητής και πολιτικός επιστήμων συνεργάστηκε με διάφορες διοικήσεις του Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, με το Κέντρο Μελετών και Σπουδών "Ιωάννης Καποδίστριας" τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και άλλους φορείς σε επιστημονικές δραστηριότητες ενώ είναι γραμματέας του Ινστιτούτου Ελληνοανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών στο πλαίσιο του οποίου συνεξέδωσε το βιβλίο "Sailing Ships in the Medeterranean and the Arabian Gulf".

Η Φωτεινή Β. Πέρρα (Αθήνα 1978), σπούδασε Ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών), ενώ είναι επιστημονική συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο του Johannesburg (Τμήμα Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη των σχέσεων μεταξύ Βυζαντίου και Βενετίας (11ος-15ος αι.), όπως και μεταξύ Βενετίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς της λατινικής κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο (1204-1797). Είναι συνεργάτης του "Εγκυκλοπαιδικού Προσωπογραφικού Λεξικού Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού" (για την ελληνική και την αγγλική έκδοση), και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του περιοδικού "Βυζαντινός Δόμος". Άρθρα και βιβλιοκρισίες της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, καθώς και κεφάλαια της στην πολύτομη "Ιστορία των Ελλήνων". Έχει διδάξει βυζαντινή και μεσαιωνική Ιστορία στο Arcadia Center for Hellenic, Balkan and Mediterranean Studies and Research (2007), καθώς και στα Πανεπιστήμια Αιγαίου και Πελοποννήσου με ανάθεση (ΠΔ. ' 407/80).

Ο Αχιλλέας Π. Δελλόπουλος γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1977. Σπούδασε θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Ludwig Maximilians του Μονάχου. Αναγορεύτηκε Διδάκτωρ του Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ. το 2014. Τα βιβλία του είναι τα εξής: Επόψεις Θεολογικής Γνωσιολογίας, Εικών και Αρχέτυπο, Ονόματα και Πράγματα, Φύση και Γνώμη, εκδ. Αντώνη Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2008, Εν τω φωτί του προσώπου Σου, Θάνατος και Αισθήσεις στην Εξόδιο Ακολουθία, εκδ. Αντώνη Σταμούλη, (δεύτερη έκδοση), Θεσσαλονίκη 2012, Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Υπεράσπιση της αγίας θρησκείας των Χριστιανών κατά του αθέου Ιουλιανού, Λόγοι 1 – 5, Κείμενο – Εισαγωγή – Μετάφραση – Σχόλια Αχιλλέας Δελλόπουλος, εκδ. Αντώνη Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2014, Γυναίκα. Στην ύστερη αρχαιότητα και στο πρώιμο Βυζάντιο. Σπουδή στη θεολογία του αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, εκδ. Αντώνη Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2016, Ρωγμές στη θεολογία των Πατέρων. Ο περί γυναικός λόγος των Πατέρων και άλλα μελετήματα, εκδ. Αντώνη Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2016, Η περί Ειμαρμένης διδασκαλία στη Στωική Φιλοσοφία, εκδ. Αντώνη Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2021. Έχει επίσης συγγράψει σειρά άρθρων και μελετών στα γερμανικά και στα γαλλικά. Τη διετία 2013 – 2014 έδωσε σειρά διαλέξεων στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ορθοδόξων Δογματολόγων (International Association of Orthodox Dogmatic Theologians) (IAODT) και μέλος της Ένωσης Υποτρόφων της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD ALUMNI).

Ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος, ομότιμος καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Louvain, γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1938 στο χωριό Λάλουκα Άργους, όπου και τελείωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση. 1957: τελείωσε την επταετή Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου. 1962: έλαβε το πτυχίο Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1962-1964: υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. 1964: γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1964-1965: εργάστηκε ως μέλος ερευνητικής ομάδας στη Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά για την τακτοποίηση του αρχείου της Μονής. 1966-1967: παρακολούθησε ως υπότροφος στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου ένα ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα: Μεσαιωνική Βαλκανική Ιστορία. 1967 : έλαβε υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν (Βέλγιο) με αντικείμενο το Βυζαντινό κόσμο. 1968 : έλαβε το πτυχίο του Ιστορικού-Αρχαιολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1969 : έλαβε το μεταπτυχιακό δίπλωμα των Ιστορικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. 1972: υποστήριξε τη διατριβή La societe profane dans l’empire byzantin des VIIe, VIIIe et IΧe siecles και ανακηρύχτηκε διδάκτορας ιστορικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. 1972: εκλέχτηκε δόκιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν. 1973: έλαβε το πτυχίο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης (ειδίκευση Βυζαντινή νομισματική) του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. 1973: ονομάστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν. 2005: ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. Στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν δίδαξε Νέα ελληνική γλώσσα, Βυζαντινή Ιστορία, Βυζαντινούς θεσμούς, Νομισματική. Επίσης από το 1977 ως το 1984 δίδαξε νεοελληνική γλώσσα στη Σχολή Μεταφραστών και διερμηνέων του Πανεπιστημίου του Μονς (Βέλγιο). Κατά καιρούς δίδαξε ως προσκεκλημένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας της Ισπανίας. Επί σειρά ετών δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και νεοελληνική λογοτεχνία στο Ινστιτούτο Libre Marie Haps των Βρυξελλών, και νεοελληνική ορολογία στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο Σωτήρης Μητραλέξης είναι εντεταλμένος διδάσκων φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ερευνητικός εταίρος στο Πανεπιστήμιο του Winchester. Έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Πόλεως, Κωνσταντινούπολη-Istanbul Sehir Univ. και έχει εργαστεί ως ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Princeton και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας της Freie Universitat Berlin, διδάκτωρ θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης και διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Μετά από σπουδές φιλολογίας και φιλοσοφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Freie Universitat Berlin. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία "Ever-Moving Repose: A Contemporary Reading of Maximus the Confessor’s Theory of Time" (Oregon: Cascade, 2017), "Μεθοδολογία και Θεωρία της Ιστορίας της Φιλοσοφίας" (Αθήνα: Καρδαμίτσα, 2017), "Σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους" (Αθήνα: Αρμός, 2019), "Ludwig Wittgenstein between Analytic Philosophy and Apophaticism" (επιμ., Newcastle: Cambridge Scholars Publishing, 2015), και "Slavoj Zizek and Christianity" (συνεπιμ., Νέα Υόρκη: Routledge, 2019).