Γιάννης Κούκης, Έργα και μελέτες

Ο Τάσος Μπίρης γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1942 στην Αθήνα. Μεγάλωσε σε περιβάλλον αρχιτεκτόνων. Ο πατέρας του Κυπριανός Μπίρης, αρχιτέκτονας και Καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, και ο θείος του Κώστας Μπίρης, επίσης αρχιτέκτονας-πολεοδόμος και γνωστός μελετητής της αρχιτεκτονικής ιστορίας της Αθήνας, οδήγησαν τα πρώτα του βήματα προς την κατεύθυνση της αρχιτεκτονικής. Σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, από την οποία αποφοίτησε το 1966. Τον ίδιο χρόνο δέχτηκε πρόταση του καθηγητή Ιωάννη Δεσποτόπουλου, του οποίου ήταν μαθητής, να υπηρετήσει στην έδρα «Γενικής Κτιριολογίας και Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων» της ίδιας σχολής, ως μέλος του διδακτικού προσωπικού. Δίδαξε στον Τομέα Ι (του οποίου υπήρξε πρώτος διευθυντής προερχόμενος από τη νεότερη γενιά διδασκόντων που εκλέχθηκαν με το Π.Δ. 123) ως Καθηγητής στην περιοχή των αρχιτεκτονικών Συνθέσεων. Κατά την περίπου 40 χρόνων δράση του εκεί διαμόρφωσε και διατύπωσε δημοσίως προσωπικές του θέσεις για το μάθημα των Συνθέσεων (ορισμός εκπαιδευτικού αντικειμένου, θεματολογίας, μεθόδων διδασκαλίας των Συνθέσεων κ.ά). Πολλές από τις απόψεις του αυτές παρουσιάζονται στο πρώτο του βιβλίο "Αρχιτεκτονικής Σημάδια και Διδάγματα. Στο ίχνος της Συνθετικής Δομής" το οποίο δίδεται ως εκπαιδευτικό σύγγραμμα στους σπουδαστές και τις σπουδάστριες των μεγαλύτερων εξαμήνων. Κεντρικά θέματα αυτής της έρευνας του, αλλά και της διδασκαλίας του, αποτέλεσαν έννοιες όπως η «Κεντρική Ιδέα», η «Συνθετική Δομή σε συνάρτηση με τη Μορφή», οι «Αντίρροπες συζυγίες», οι «Αρχέτυπες χωρικές δομές», η σημασία του συσχετισμού θεωρίας και πράξης στο μάθημα των Συνθέσεων κ.ά. Ταυτόχρονα, ο Τάσος Μπίρης δίδαξε ως προσκεκλημένος (άμισθος με δική του επιθυμία) καθηγητής στο νεοσύστατο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΔΠΘ στη Ξάνθη για έξι συνεχή έτη. Κατά το διάστημα αυτό οργάνωσε τις βασικές κατευθύνσεις του μαθήματος των αρχιτεκτονικών Συνθέσεων, το οποίο τώρα εμπλουτίζουν με δικές τους ιδέες νεότεροι εκλεγμένοι διδάσκοντες του Τμήματος. Εξάλλου, υπήρξε εταίρος σε συνεργασία με τον αδελφό του Δημήτρη Μπίρη (αρχιτέκτονα και Επίκουρο Καθηγητή της ίδιας Σχολής, ο οποίος χάθηκε αδόκητα το 2002) του Αρχιτεκτονικού Γραφείου Καθηγητού Κυπριανού Μπίρη και συνεργατών. Στο πλαίσιο αυτής της ομάδας έχει εκπονήσει μελέτες ιδιωτικών και -κυρίως-δημοσίων κτηρίων. Από αυτά τα περισσότερα έχουν υλοποιηθεί και παρουσιάζονται στην ελληνική και ξένη βιβλιογραφία. Η κύρια δράση του στο χώρο της αρχιτεκτονικής εφαρμογής εξακολουθεί να πραγματοποιείται μέσω συμμετοχών και βραβεύσεων σε σημαντικούς πανελλήνιους και διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς (π.χ., Β' βραβείο Διεθνούς Διαγωνισμού για το «Νέο Μουσείο Ακρόπολης», Α' βραβείο Πανελλήνιου Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για το «Νέο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης» και Α' βραβείο Πανελλήνιου Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για το «Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηρακλείου Κρήτης» κ.ά.). Έχει συγγράψει σειρά άρθρων για θέματα αρχιτεκτονικής σε ελληνικά και ξένα βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες και έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης, έχει συγγράψει τρία βιβλία και έχει συμμετάσχει σε ένα συλλογικό τόμο με γενικό αντικείμενο την αρχιτεκτονική. Είναι παντρεμένος με την αρχιτέκτονα και Λέκτορα της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ, Σοφία Τσιράκη, επίσης μόνιμο μέλος της ίδιας αρχιτεκτονικής ομάδας. Μετά την αποχώρηση του από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων το 2009, ο Τάσος Μπίρης συνεχίζει τη δράση του ως ομότιμος Καθηγητής και παράλληλα ως δρων αρχιτέκτων.

Ο Αναστάσιος Μ. Κωτσιόπουλος είναι καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. και, από το 2008, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Σπούδασε στο Α.Π.Θ. (δίπλωμα αρχιτέκτονα, διδακτορικό δίπλωμα και υφηγεσία) και στο University of Edinburgh (Ph.D.). Έχει πολυετή επιστημονική και συγγραφική δραστηριότητα στον χώρο της θεωρίας της αρχιτεκτονικής, με γνωστότερο βιβλίο του το "Κριτική της Αρχιτεκτονικής Θεωρίας", ενώ έχει και εκτεταμένο αρχιτεκτονικό έργο. Κτίριά του έχουν διακριθεί, με σημαντικότερη διάκριση το βραβείο Αρχιτεκτονικής 2000 του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής, και έχουν επανειλημμένως δημοσιευθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως πρόσφατα στους παγκόσμιους άτλαντες "The Phaidon World Atlas of Architecture" και "The Phaidon Atlas of 21st Century World Architecture".

Ο Νικόλαος-Ίων Τερζόγλου είναι αρχιτέκτων, διδάσκωρ Ε.Μ.Π. και διδάσκει Θεωρία της Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Πατρών ως λέκτωρ Π.Δ. 407/80. Έχει διδάξει μαθήματα αρχιτεκτονικού χώρου και επικοινωνίας στο Ε.Μ.Π., έχει δημοσιεύσει δοκίμια σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία, έχει παγματοποιήσει σχεδιαστικές έρευνες γύρω από τη δομή, τον χαρακτήρα και το νόημα του αστικού χώρου και έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια αρχιτεκτονικής και φιλοσοφίας. Η διδακτορική του διατριβή με θέμα "Εννοιολογικές δομές της αρχιτεκτονικής σκέψης: Leon Battista Alberti, Etienne-Louis Boullee, Le Corbusier", τιμήθηκε με το 2ο Βραβείο ICAR-CORA 2007 σε διεθνή διαγωνισμό για την καλύτερη διατριβή στην αρχιτεκτονική θεωρητική έρευνα.

O Κωνσταντίνος Μωραΐτης είναι Αρχιτέκτονας Μηχανικός, με μεταπτυχιακές σπουδές Ηθικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας και Αραβικών και Ισλαμικών Σπουδών. Διδάκτορας ΕΜΠ, με θέμα διατριβής "Το Τοπίο Πολιτιστικός Προσδιορισμός του Τόπου. Παρουσίαση και θεωρητικός συσχετισμός των σημαντικότερων νεότερων προσεγγίσεων της τοπιακής επεξεργασίας του τόπου", διδάσκει ως Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ. Η βασική επαγγελματική του ενασχόληση αναφέρεται στην κτηριακή αρχιτεκτονική. Από την περίοδο του 1996 εντούτοις, ξεκινά μια "εξώγαμη" σχέση του με θέματα που αφορούν τη θεωρία και τις διαμορφώσεις τοπίου. Η σχέση αυτή νομιμοποιήθηκε με την επίσημη διδασκαλία του μεταπτυχιακού σεμιναρίου "Ιστορία και Θεωρία του Τοπίου: Η Σχηματοποίηση κατά την Τοπιακή Ερμηνεία", στη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Στο σεμινάριο αυτό, δεκαεπταετούς παρελθόντος ήδη, το τοπίο εξετάζεται ως κεντρικό πολιτισμικό, πολιτιστικό και πολιτικό υπόβαθρο ανάπτυξης των κοινωνιών και ταυτόχρονα ως σημαντική περιβαλλοντική συνθήκη. Κύρια, όμως, εξετάζεται στο πλαίσιο της συνθετικής του συνάφειας με την κτηριακή αρχιτεκτονική και τον αστικό σχεδιασμό.