Πέρα από τη λιτότητα

Η Αντιγόνη Λυμπεράκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Σπούδασε οικονομικά και ανάπτυξη στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Σάσεξ. Είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Οικονομικών και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Κρήτης, Αθηνών και City University of New York (Queen' s College). Έχει εκδώσει άρθρα και βιβλία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό γύρω από θέματα βιομηχανικής αναδιάρθρωσης και πολιτικής, μικρομεσαίων επιχειρήσεων και απασχόλησης. Έχει συντονίσει τα Εθνικά Σχέδια για την Απασχόληση 2001, 2002 και 2003 και είναι μέλος του ΔΣ του ΙΣΤΑΜΕ.

Ο Κυριάκος Σουλιώτης είναι Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Υγείας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (Κόρινθος). Επιπλέον διδάσκει μαθήματα σχετικά με την πολιτική και οικονομία της υγείας και τη διοίκηση υπηρεσιών υγείας στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας. Έχει διατελέσει Επιστημονικός Σύμβουλος στη Διοίκηση του ΙΚΑ (2000-2001) και στο Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας (2002-2004), Τακτικό Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Α΄ ΠΕΣΥΠ Αττικής (2002-2004), Προϊστάμενος του Τμήματος Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο (2002-2006) και Διοικητικός Διευθυντής στο Μητέρα-Όμιλος Υγεία (2006-2007). Από το 2007 μέχρι το 2010 ήταν Διευθύνων Σύμβουλος Σχεδιασμού και Ανάπτυξης και επικεφαλής της Ομάδας Έργου για τη Βιωσιμότητα του Ταμείου Υγείας του Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας (ΤΥΠΕΤ). Από τον Μάιο του 2010 έως τον Δεκέμβριο του 2011 ήταν Πρόεδρος του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ), ενώ από τον Μάιο του 2011 έως τον Σεπτέμβριο του 2012, Αντιπρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ). Είναι Μέλος της Εθνικής Επιτροπής Δεοντολογίας για τις Κλινικές Μελέτες και της Συντονιστικής Επιτροπής για τις Σπάνιες Παθήσεις. Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται 22 βιβλία και περισσότερα από 150 άρθρα σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά με κριτές, στα πεδία της πολιτικής και της οικονομίας της υγείας, της οργάνωσης και διοίκησης των υπηρεσιών υγείας, των ανισοτήτων στην υγεία, της ενδυνάμωσης των ασθενών κ.ά. Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε πάνω από 300 επιστημονικά συνέδρια και είναι μέλος συντακτικών επιτροπών και κριτής άρθρων σε πλήθος διεθνών επιστημονικών περιοδικών.

Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε τη διδακτορική του διατριβή στην Κοινωνιολογία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld στη Γερμανία. Για περισσότερο από δύο δεκαετίες εργάστηκε ως ειδικός επιστήμονας για την απλούστευση της νομοθεσίας και των διοικητικών διαδικασιών στο Υπουργείο Προεδρίας. Συμμετείχε στις σημαντικότερες διοικητικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων τριών δεκαετιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Δίδαξε στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης από το 1989 ως το 2015. Το 2015 ήταν βουλευτής Επικρατείας με "Το Ποτάμι" και, στη συνέχεια, Γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του. Έχει συμμετάσχει, ως εμπειρογνώμονας πολλών διεθνών οργανισμών και κυβερνήσεων, σε δεκάδες μελέτες και έρευνες για τη Διακυβέρνηση και τη δημόσια διοίκηση. Το 2003 του απονεμήθηκε από την Αμερικανική Ένωση Δημόσιας Διοίκησης το "Senator Peter Boorsma Award" και τo 2012 το "Διεθνές βραβείο Δημόσιας Διοίκησης" για το σύνολο της προσφοράς του στην καλλιέργεια της διοικητικής επιστήμης. Το 2010 ίδρυσε το Ινστιτούτο Έρευνας Ρυθμιστικών Πολιτικών (ΙΝΕΡΠ), με σκοπό την προαγωγή της έρευνας και του διαλόγου για θέματα της διοικητικής επιστήμης και πρακτικής. Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης έχει δημοσιεύσει (στην ελληνική, αγγλική και γερμανική γλώσσα) πέντε μονογραφίες, πολλές μελέτες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και πλειάδα άρθρων και σχολίων στον ημερήσιο, περιοδικό, έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Μελέτες του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αραβικά, κινεζικά, κορεατικά, ιταλικά, αλβανικά και ρωσικά.

Ο Πλάτων Τήνιος είναι οικονομολόγος, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Σπούδασε οικονομικά στο Καίμπριτζ (Μ.Α. 1978, Ρh.D. 1984) και στην Οξφόρδη (Μ. Ρhil. 1980). Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εργαστεί στα Υπουργεία Οικονομίας και Βιομηχανίας, καθώς επίσης και στην Εμπορική Τράπεζα. Διετέλεσε ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού από το 1996 ως το 2004. Την περίοδο 1999-2004 υπήρξε μέλος της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει δημοσιεύσει μελέτες στον χώρο των συντάξεων και της κοινωνικής προστασίας. Διδάσκει κοινωνικές ασφαλίσεις, οικονομική της ασφάλισης και γήρανση του πληθυσμού και οικονομία. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται με τον χώρο των συντάξεων, της κοινωνικής πολιτικής, της κατοικίας και των οικονομικών επιπτώσεων της πληθυσμιακής γήρανσης. Με το SHARE ασχολείται εξαρχής ως αναπληρωτής συντονιστής της ελληνικής ομάδας. Η έρευνά του αφορά τα πεδία της φτώχειας, των άτυπων δικτύων συνοχής και κατοικίας όπως και τις διασυνδέσεις αυτών των θεμάτων με θέματα υγείας.

Ο Γιάννης Κατσουλάκος είναι καθηγητής οικονομικής επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ) από το 1994, διευθυντής μεταπτυχιακών σπουδών του Τμήματος Οικονομικής Επιστήμης του ΟΠΑ, καθώς και αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού του ΟΠΑ από τον Σεπτέμβριο του 2007. Υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής του ΟΠΑ κατά το διάστημα 1990-1993 και του Πανεπιστημίου του Liverpool κατά το διάστημα 1985-1992. Έχει διδάξει στα πανεπιστήμια Bristol, Southampton και στο London School of Economics. Πήρε το διδακτορικό δίπλωμά του από το London School of Economics το 1984. Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από πενήντα άρθρα σε διεθνώς αναγνωρισμένα περιοδικά με κριτές και έχει συγγράψει επτά βιβλία. Υπήρξε επισκέπτης καθηγητής από το πανεπιστήμιο του Pittsbourgh (1992-1993) στο Centre of Economic Research and Graduate Education Charles University της Πράγας και, επίσης, διετέλεσε visiting research fellow (άνοιξη 1994) στο Κέντρο Οικονομικών Ερευνών και Στατιστικής στο CREST-ENSAE (Παρίσι). Το ερευνητικό και συμβουλετικό έργο του επικεντρώνεται στα εφαρμοσμένα μικροοικονομικά και ειδικότερα στη βιομηχανική οργάνωση, στα οικονομικά της τεχνολογικής αλλαγής, στα οικονομικά δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών, στην πολιτική του ανταγωνισμού και στη βιομηχανική πολιτική. Διδάσκει Βιομηχανική Οργάνωση και Χρηματοοικονομικά σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Υπήρξε σύμβουλος του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά διάφορα χρονικά διαστήματα, από το 1986, και πρόεδρος του Ινστιτούτου Μελετών Οικονομικής Πολιτικής (ΙΜΟΠ) το διάστημα 1993-1995. Από το 1992 είναι μέλος του Editorial Board του Journal of Evolutionary Economics, ερευνητικός εταίρος του Centre of Economic Policy Research (CEPR) του Λονδίνου, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της International Schumpeter Society και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του European Association for Research in Industrial Economics. Υπήρξε επίσης εθνικός εκπρόσωπος στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το πρόγραμμα "Στοχοθετημένη κοινωνικο-οικονομική έρευνα" (1994-1998). Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Επιτροπής Ανταγωνισμού από το 1995. Είναι μέλος της Επενδυτικής Επιτροπής του Ταμείου Νέας Οικονομίας (ΤΑΝΕΟ).

Ο Νίκος Βέττας (Ph. D. University of Pensylvania, 1994) είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολείται με θέματα Βιομηχανικής Οργάνωσης, Θεωρίας Παιγνίων, Μικροοικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής Ανταγωνισμού.

Ο Γκίκας Α. Χαρδούβελης είναι καθηγητής στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και οικονομικός σύμβουλος και επικεφαλής έρευνας του ομίλου Eurobank EFG. Είναι επίσης ερευνητικός εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου και επικεφαλής του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στα Οικονομικά από το Berkeley - Καλιφόρνια USA (1983) και Master of Science και Bachelor of Arts στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Harvard - Μασαχουσέτης ΗΠΑ (1978). Έχει διατελέσει επίκουρος καθηγητής στο Barmard College, Columbia University (1983-1989) και αναπληρωτής και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής στο Rutgers University - Νέα Υερσέη (1989-1993). Την τετραετία 2000-2004 διετέλεσε διευθυντής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε κεντρικές τράπεζες και στον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα: Υπήρξε ο οικονομικός σύμβουλος του ομίλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), οικονομικός σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995) όπου υπήρξε αναπληρωτής του διοικητή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και σύμβουλος Ερευνών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993). Το επιστημονικό του έργο έχει δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά κύρους: American Economic Review, Journal of Finance, The Review of Financial Studies, The Quarterly Journal of Economics, The Journal of Monetary Economics, The Review of Economics and Statistics, κ.ά. Στο παρελθόν (1989-1995), οι βιβλιογραφικές αναφορές στο επιστημονικό του έργο τον ανέδειξαν στους 50 κορυφαίους στον κόσμο στον ευρύτερο τομέα της εφαρμοσμένης οικονομετρίας (βλ. Badi H, Baldagi, "Applied Econometric Rankings: 1989-1995 Journal of Applied Econometrics, 1999). Επίσης, οι εργασίες του στο θέμα των υποχρεωτικών καταβολών ασφάλειας (margin requirements) συνέβαλαν ουσιαστικά στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σε δείκτες μετοχών στις ΗΠΑ.

Ο Αρίστος Σ. Δοξιάδης γεννήθηκε το 1951, μεγάλωσε στην Αθήνα, και σπούδασε κοινωνικές επιστήμες και οικονομικά στo Χάρβαρντ και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με μελέτες δημόσιας πολιτικής για το ελληνικό κράτος και για διεθνείς οργανισμούς. Συμμετείχε σε πιλοτικά προγράμματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την καταπολέμηση της φτώχειας σε όλη την Ευρώπη, και στη συνέχεια διοίκησε εταιρίες συμβούλων επιχειρήσεων. Από το 1995 εργάζεται σε Εταιρείες Επιχειρηματικών Συμμετοχών (venture capital) για μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Έχει αξιολογήσει εκατοντάδες επιχειρηματικά σχέδια, και έχει συνεργαστεί από κοντά με δεκάδες επιχειρηματίες. Από το 2010 γράφει άρθρα για την κρίση και τους θεσμούς στην ελληνική οικονομία. Ιστολογεί στο aristosd.wordpress.com. Το "Αόρατο ρήγμα" είναι το πρώτο του βιβλίο.

Ο Κώστας Αζαριάδης είναι καθηγητής Οικονομικών στην έδρα Mallinckrodt του Πανεπιστημίου Washington στο Saint Louis και σύμβουλος της εκεί Ομοσπονδιακής Τράπεζας. Έχει δημοσιεύσει μελέτες σε θέματα συμβολαίων εργασίας, πολλαπλών ισορροπιών, παγίδων υπανάπτυξης και οικονομικής πολιτικής.

Ο Δημήτρης Βαγιανός είναι καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο London School of Economics, όπου και διευθύνει το κέντρο Paul Woolley για τη μελέτη των δυσλειτουργιών των αγορών κεφαλαίου. Πριν έρθει στο LSE το 2004, είχε διδάξει στα Πανεπιστήμια Στάνφορντ και ΜΙΤ. Διευθύνει το πρόγραμμα Χρηματοοικονομικών στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου, και είναι Ερευνητικός Εταίρος στο National Bureau of Economic Research των ΗΠΑ, Associate Editor του Review of Economic Studies και Journal of Financial Intermediation, και σύμβουλος στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα κύρια ερευνητικά του ενδιαφέροντα βρίσκονται στα χρηματοοικονομικά και τη μικροοικονομία.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης είναι καθηγητής Οικονομικής στην Εδρα Neubauer του Πανεπιστημίου Tufts στη Βοστώνη. Προηγούμενα δίδαξε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στα Πανεπιστήμια Brown, Boston και Virginia Tech. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 80 μελέτες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.

Ο Χριστόφορος Α. Πισσαρίδης είναι καθηγητής στην έδρα Νόρμαν Σόσνοου Οικονομικών στο London School of Economics. Το 2010 τιμήθηκε με το Νόμπελ Οικονομικών, για την εργασία του στα οικονομικά της απασχόλησης και πιο συγκεκριμένα της ανεργίας, μαζί με τους Ντέιλ Μόρτενσεν και Πίτερ Ντάιαμοντ. Το 2005 τιμήθηκε με το βραβείο IZA για τα Οικονομικά της Εργασίας (μαζί με τον Ντέιλ Μόρτενσεν). Συγγραφέας, ανάμεσα σε άλλα, του σημαντικού έργου Equilbrium Unemployment Theory. Εκλεγμένο μέλλος (Fellow) της Βρετανικής Ακαδημίας και των Econometric Society, European Economic Association (πρόσφατα πρόεδρός του) και Society of Labor Economists. Είναι ο πρόεδρος του Δ.Σ. του επιστημονικού περιοδικού "Economica" του LSE. Επιστημονικός συνεργάτης του Centre for Economic Policy Research.

Ο Μιχάλης Χαλιάσος κατέχει την έδρα των Μακροοικονομικών και Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φραγκφούρτης από το 2004. Είναι Διευθυντής του Κέντρου Χρηματοοικονομικών Μελετών (Center for Financial Studies - CFS), συντονιστής του νέου αγγλόφωνου μεταπτυχιακού προγράμματος Master in Money and Finance και Κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Διοίκησης υπεύθυνος για τις διεθνείς σχέσεις. Είναι επίσης Ερευνητικός Εταίρος του Center for Economic Policy Research (CEPR) του Λονδίνου και του ερευνητικού δικτύου NETSPAR (Ολλανδία), καθώς και Καθηγητής Έρευνας στο Ινστιτούτο Ερευνών ΜΕΑ του Πανεπιστημίου του Mannheim (Research Institute on the Economics of Aging). Υπήρξε στο παρελθόν Αναπληρωτής Κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστήμιου Κύπρου και μέλος του Συμβουλίου και της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κύπρου. Σήμερα είναι μέλος της Επιτροπής Αναγνώρισης Ιδιωτικών Πανεπιστημίων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Μιχάλης Χαλιάσος γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών το 1978 και κατόπιν ολοκλήρωσε τις πτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο (BA, 1981; MA in Economics, 1986), και τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο Yale των ΗΠΑ (MA, 1982, M. Phil., 1984 και Ph.D., 1987), όπου και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή υπό την εποπτεία του Νομπελίστα James Tobin. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Maryland, ΗΠΑ (Επίκουρος Καθηγητής, 1987-93), στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (1993-2004), και στο Πανεπιστήμιο Γκαίτε της Φραγκφούρτης (2004-Σήμερα). Διατέλεσε επανειλημμένα Επισκέπτης Καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο (EUI) στη Φλωρεντία και επισκέπτης ερευνητής στο CSEF (Center of Studies in Economics and Finance) της Ιταλίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στα Μακροικονομικά και τα Χρηματοοικονομικά με έμφαση στα περιουσιακά στοιχεία και χρέη των νοικοκυριών. Διατέλεσε πρόσφατα σύμβουλος του δικτύου Household Finances and Consumption της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που δημιουργεί εκτενή βάση δεδομένων για τα περιουσιακά στοιχεία των νοικοκυριών στην Ευρωζώνη.