Δούκισσα της Πλακεντίας

Η Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, αρχιτέκτων, ομότιμη καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με γνωστικό αντικείμενο "αρχειακή τεκμηρίωση και αρχιτεκτονική σύνθεση", γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Από το 1974 και μέχρι το 2009 δίδαξε στο ΕΜΠ σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (προστασία μνημείων-συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων και συνόλων), καθώς και σε μεταπτυχιακά σεμινάρια άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε θέματα σχετικά με την πολιτιστική μας κληρονομιά και την αρχιτεκτονική τεκμηρίωση. Είναι υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεώτερη ελληνική αρχιτεκτονική και σε θέματα προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.

Ο Στάθης Γκότσης σπούδασε ιστορία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάζεται από το 1991 στο Υπουργείο Πολιτισμού, αρχικά στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και από το 2000 στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο, όπου από το 2002 είναι υπεύθυνος του Γραφείου Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων.

Η Αθανασία Λαζαρίδου γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1977 στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας. Κατάγεται από την Καβάλα στην οποία μεγάλωσε και έπαιξε στις αλάνες της. Όνειρό της να πραγματοποιήσει τα όνειρά της. Σαν κοιτάει ψηλά στον ουρανό οι λέξεις της φεύγουν μαζί με τα γλαροπούλια και επιστρέφουν λίγο αργότερα στον υπολογιστή της. Είναι μέλος της εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής το 2005 και 2006 στο "Μικρό Πολυτεχνείο" και το 2018-19 στη "Δημοτική Βιβλιοθήκη Αλίμου" σεμινάρια δημιουργικής γραφής και ανάγνωσης. Βραβεύθηκε το 2011 από το περιοδικό "ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΣ" με τρίτο έπαινο για το διήγημα "Η σύλληψη του Κώστα Λαζάρου", το 2016 με τρίτο έπαινο για το διήγημα "Ασπασία", το 2017 με πρώτο βραβείο για το δοκίμιο "Αμπτουλάχ - Η Μετανάστευση / Απόρριψη και αποδοχή" και το 2019 με τρίτο έπαινο για το δοκίμιο "Ο χρόνος".

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Είναι πτυχιούχος (1998) του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (κατεύθυνση Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης) όπου πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Ιστορίς της Νεώτερης τέχνης και εκπόνησε τη διδακτορικής της διατριβή με θέμα "Η γυναίκα στην ελληνική γλυπτική του 20ού αιώνα: Συμβολισμοί και πραγματικότητες (2009)". Εργάστηκε ως ιστορικός της τέχνης στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπου επιμελήθηκε περιοδικές εκθέσεις και συμμετείχε στο σχεδιασμό και την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Δίδαξε ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα με θέμα τους τη νεότερη γλυπτική, άρθρα σχετικά με την Ιστορία της Τέχνης στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, καθώς και κείμενα σε καταλόγους εκθέσεων πολλών σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών.