Μουσεία και εκπαίδευση

Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου έλαβε πτυχία βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών και ιστορίας-αρχαιολογίας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας της μεσαιωνικής και νεότερης τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης (1974-1976). Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο (DEA) από το τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών (1977) και στο Κέντρο Σπουδών Αρχιτεκτονικής A. Palladio στη Vicenza της Ιταλίας (1979). Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο (DEA) από το τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Paris I (Πάνθεον, Σορβόννη) (1988). Από το 1978 εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού, στη Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, την οποία διευθύνει από το 1997. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM), στο οποίο διετέλεσε γενική γραμματέας και πρόεδρος.

Ο Νίκος Ζούρος είναι επίκουρος καθηγητής φυσικής γεωγραφίας στο Τμήμα Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, και διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.

Η Σοφία Δασκαλοπούλου είναι κοινωνική ανθρωπολόγος, καθηγήτρια στο τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει διδάξει στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και στα πανεπιστήμια Δημοκρίτειο Θράκης και Freie Universitaer του Βερολίνου. Ιδρυτικό μέλος και πρώτη πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Ανθρωπολόγων, είναι μέλος της διεθνούς Ένωσης Ανθρωπολογικών και Εθνολογικών Επιστημών (IUAES) και της ΑΑΑ.

Γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε και κατοικεί μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται ως αρχαιολόγος στην ΙΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης. Ανέσκαψε στη Φιλυριά Κιλκίς, στη Ιερισσό και τη Μένδη Χαλκιδικής, στην Πέλλα, στην Αραβησσό, σε ανασκαφές της πόλης της Θεσσαλονίκης, στα Βρασνά, την Αρέθουσα, την Απολλωνία και την Ασπροβάλτα του νομού Θεσσαλονίκης. Κύρια έργα της θεωρούνται η ανασκαφική έρευνα στην ελληνιστική πόλη των Πετρών Φλώρινας και η διαμόρφωση και η ανάδειξη της Αρχαίας Αγοράς Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε με ανακοινώσεις σε διεθνή, πανελλήνια και τοπικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει 56 μελέτες και άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά σχετικά με κεραμική, μεταλλοτεχνία, γλυπτική, νομισματική και επιγραφική της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Αντικείμενο της διδακτορικής διατριβής ήταν οι "Μακεδονικοί βωμοί" των αυτοκρατορικών χρόνων της Θεσσαλονίκης και της Βέροιας. Συμμετείχε σε οργανώσεις εκθέσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και συνεδρίων. Από το 1987 υποστηρίζει γραμματειακά την ετήσια συνάντηση για το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη και επιμελείται την έκδοση των πρακτικών της· παράλληλα και με άλλες επιμέλειες αρχαιολογικών εκδόσεων. Έχει κάνει 25 περίπου διαλέξεις σχετικές με το αντικείμενό της για το ευρύ κοινό, καθώς και επιμορφωτικές ομιλίες στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Θεσσαλονίκης και στη Σχολή Ξεναγών Θεσσαλονίκης. Για την προσφορά της στην επιστήμη της βραβεύτηκε το 1998 από τη Societes des Encouragement au Progres της Γαλλικής Ακαδημίας. Έχει συγγράψει σενάρια αρχαιολογικών ντοκυμαντέρ για την ΕΤ3, ενώ από το Μάρτιο του 1998 έχει εβδομαδιαία εκπομπή για την αρχαιολογία στον 9.58FM. Επί διετία αρθρογραφούσε σε επιφυλλίδες των εφημερίδων "Θεσσαλονίκη" και "Αγγελιοφόρος της Κυριακής". Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη θεωρία και την πράξη του θεάτρου.

Η Στέλλα Χρυσουλάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη Γαλλία και αρχαιολογία στην Αθήνα. Υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στη Σορβόννη το 1981. Ήταν και παραμένει αρχαιολόγος πεδίου, και ευτύχησε να διευθύνει αρχαιολογικές έρευνες στην Κρήτη, μια και ειδικεύτηκε στην αρχαιολογία της εποχής του χαλκού στο Αιγαίο. Είναι προϊσταμένη στο Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και Επικοινωνίας του ΥΠ.ΠΟ.Τ.

Η Τόνια Κουτσουράκη είναι αρχαιολόγος και εργάζεται στο ΥΠΠΟΤ.

Η Κωνσταντίνα Μπεντάνα είναι MSc γεωλόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.

Ο Στάθης Γκότσης σπούδασε ιστορία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάζεται από το 1991 στο Υπουργείο Πολιτισμού, αρχικά στο Κέντρο Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων και από το 2000 στο Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο, όπου από το 2002 είναι υπεύθυνος του Γραφείου Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων.

Ο Ηλίας Βαλιάκος είναι MSc γεωλόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου.

Η Αμαλία Τσιτούρη σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μουσειολογία στο Leicester University της Αγγλίας, με ειδίκευση στη μουσειακή εκπαίδευση. Από το 1991 εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού, στους τομείς του σχεδιασμού, εκθέσεων και εκπαιδευτικών δράσεων για ποικίλες κατηγορίες κοινού, αλλά και εφαρμογών που αξιοποιούν τεχνολογίες αιχμής για την προβολή της πολιτισμικής κληρονομιάς. Είναι εκπρόσωπος του Ελληνικού Τμήματος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων- ICOM στη Διεθνή Επιτροπή Committee for Education and Cultural Action.

Η Αίγλη Δημόγλου γεννήθηκε στον Βόλο το 1965. Σπούδασε αρχαιολογία, ιστορία και οργάνωση αρχείων. Είναι διδάκτωρ του τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Εργάστηκε στο Τοπικό Ιστορικό Αρχείο Θεσσαλίας (σήμερα ΓΑΚ Ν. Μαγνησίας) και από το 1992 διευθύνει το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου. Έχει δημοσιεύσει εργασίες σχετικές με την κοινωνική και οικονομική ιστορία του Βόλου, τη βιομηχανική αρχαιολογία και τη διαχείριση αρχείων.

Η Χρυσάνθη Μαυροπούλου - Τσιούμη γεννήθηκε το 1939. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και ιστορία της τέχνης στη Χαϊδελβέργη. Πήρε το διδακτορικό δίπλωμά της το 1973 από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Η θητεία της στην Αρχαιολογική Υπηρεσία άρχισε το 1965 και διεκόπη για πέντε χρόνια από το 1969 έως το 1975, οπότε εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών και δύο χρόνια στη Γερμανία ως υπότροφος του Ιδρύματος Αlexander von Humboldt. Το 1975 επανήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και το 1981, όταν πέρασαν αποκλειστικά στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων οι αναστηλώσεις των μνημείων της Θεσσαλονίκης μετά τους σεισμούς του 1978, ανέλαβε τη διεύθυνση της Εφορείας και συνέχισε το αναστηλωτικό έργο. Το διάστημα 1986-2006 ήταν καθηγήτρια της αισθητικής παιδείας στο τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 2007 είναι ομότιμη καθηγήτρια του ίδιου πανεπιστημίου. Επιστημονικά ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της βυζαντινής τέχνης, ιδιαίτερα όμως με τη βυζαντινή ζωγραφική.

Η Φωτεινή Παπαντωνίου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Νίκη Νικονάνου είναι επίκουρη καθηγήτρια μουσειοπαιδαγωγικής στο τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σπούδασε γερμανική γλώσσα και φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία DAAD στο Πανεπιστήμιο της Κολονίας.

Ο Πάνος Βοσνίδης είναι αρχαιολόγος (ΜΑ). Εργάζεται στο γραφείο εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.

Η Μαρίνα Παπασωτηρίου είναι επιμελήτρια εκπαίδευσης στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Η Ιουλία Γαβριηλίδου είναι αρχαιολόγος-μουσειολόγος στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού.

Ο Κώστας Κασβίκης είναι Επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας. Το ερευνητικό, διδακτικό και συγγραφικό του έργο αφορά τη διδακτική της ιστορίας, τη μουσειοπαιδαγωγική, την αρχαιολογική εκπαίδευση, την έρευνα των σχολικών εγχειριδίων, τη δημόσια αρχαιολογία και τις πολιτικές του παρελθόντος.

Η Εύα Φουρλίγκα είναι αρχαιολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στη μουσειολογία. Σπούδασε αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Leicester, στη Μεγάλη Βρετανία. Από το 1994 σχεδιάζει και υλοποιεί εκπαιδευτικά προγράμματα. Από το 1998 εργάζεται στα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού.

Η Μπίλη Βέμη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε αρχαιολογία στην Ελλάδα και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Σορβόννη, όπου έκανε το διδακτορικό της. Από το 1990, δίδαξε βυζαντινή αρχαιολογία και βυζαντινή τέχνη, με εφαρμογές στη μουσειακή εκπαίδευση, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία πολύ μικρή, στα δώδεκα χρόνια της. Τα δυο πρώτα της βιβλία, "Νέλτο" (1966) και "Ο κόκορας των θεμελίων" (1971), χαρακτηρίζονται από τον τρόπο θέασης του κόσμου μέσα από τα πηγαία συναισθήματα ενός κοριτσιού. Από το τέταρτο ποιητικό βιβλίο της, "Τοπίο που σε λένε ποίημα" (1987) και μετά πέρασαν στο λόγο της τα μονιμότερα θέματα που την απασχόλησαν, πλουτισμένα από τις συχνές αναφορές σε πρόσωπα και καταστάσεις της αρχαίας και της μεσαιωνικής ιστορίας: η αγωνία για τη συντομία του χρόνου, η έλλειψη πληρότητας του ερωτικού βιώματος, η αίσθηση της οντολογικής μοναξιάς. Εξέδωσε τα βιβλία: "Νέλτο" (1966), "Ο κόκορας των θεμελίων" (1971), "Η σκουριά του Μεγαλέξανδρου" (1978), "Τοπίο που σε λένε ποίημα" (1987), "Φυτά του ύπνου" (2000), "Το δέντρο που το φέραν στο μουσείο" (δίγλωσση έκδοση, 2003). Επίσης, φρόντισε, μαζί με τον εκδότη του περιοδικού Εντευκτήριο, Γιώργο Κορδομενίδη, την έκδοση κειμένων του Κινέζου ποιητή Χι Ουέι, που έζησε στην Ελλάδα (2003). Έφυγε πρόωρα από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 2012. Ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο Δημήτρης Κολιόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Πατρών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη μελέτη των επιστημολογικών και διδακτικών διαστάσεων του μετασχηματισμού της επιστημονικής γνώσης σε σχολική γνώση φυσικών επιστημών σε τυπικά ή μη τυπικά εκπαιδευτικά περιβάλλοντα και στην ανάπτυξη αντίστοιχου διδακτικού υλικού. Επί μακρόν ασχολείται με την επιμόρφωση εκπαιδευτικών οι οποίοι διδάσκουν φυσικές επιστήμες σε διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Ο Μιχάλης Δ. Δερμιτζάκης είναι καθηγητής Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει διατελέσει αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών (2000-2006) και κοσμήτωρ της Σχολής Θετικών Επιστημών (1996-2002). Είναι αριστούχος πτυχιούχος του Τμήματος Φυσιογνωσίας και Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1967) και διδάκτωρ του ίδιου τμήματος (1969). Πραγματοποίησε μεταδιδακτορικές σπουδές και έρευνα στην Ολλανδία (Γεωλογικό Ινστιτούτο Πανεπιστημίου Ουτρέχτης) και στην Αυστρία (Φυσιογραφικό Μουσείο Βιέννης). Εξελέγη υφηγητής γεωλογίας και παλαιοντολογίας (1978). "Εχει αναγορευθεί επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ταυρίδας (Κριμαία) και στο Πανεπιστήμιο του Μοντεβίδεο (Ουρουγουάη) και επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Βουκουρεστίου και Ιασίου (Ρουμανία), του Μεξικού και του Κιέβου (Ουκρανία). Έχει λάβει τιμητική διάκριση από το Αμερικανικό Κογκρέσο για την προσφορά του στην προώθηση της διεθνούς ερευνητικής συνεργασίας, το παράσημο του Χρυσού Σταυρού της Ρωσικής Δημοκρατίας, το μετάλλιο τιμής του Πανεπιστημίου Taras Scevchenko της Ουκρανίας. Μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του "Penrose Foundation" στις ΗΠΑ και πολλών επιστημονικών συμβουλίων και εταιρειών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Εκδότης του περιοδικού "Hellenic Journal of Geosciences" (πρώην "Annales Geologiques des Pays Helleniques"), καθώς επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής επτά ακόμη ελληνικών και ξένων επιστημονικών περιοδικών. Πρόεδρος του Κέντρου Μουσειακών Ερευνών του μεταπτυχιακού προγράμματος Μουσειολογίας και διευθυντής του Μουσείου Παλαιοντολογίας και Γεωλογίας. Έχει λάβει μέρος σε περισσότερα των 200 διεθνή συνέδρια, ενώ το συγγραφικό του έργο αριθμεί 206 πρωτότυπες επιστημονικές μελέτες, 21 μονογραφίες, 21 εκπαιδευτικά συγγράμματα, 70 ανακοινώσεις σε συνέδρια και 49 άρθρα.

Η Τέση (Αναστασία) Σαλή, αρχιτέκτων-αρχαιολόγος δ.Φ., είναι Καθηγήτρια Μουσειολογίας και Πρύτανης του Ιονίου Πανεπιστημίου. Έχει ως κύριο επιστημονικό αντικείμενο την αποκατάσταση και αξιοποίηση μνημείων, ιστορικών κτιρίων και αρχαιολογικών χώρων. Στις ολοκληρωμένες μελέτες που έχει εκπονήσει περιλαμβάνονται πολλά αξιόλογα μνημεία ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος, όπως είναι ολόκληρο το κτιριακό συγκρότημα του Αχίλλειου της Κέρκυρας, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, το Οφθαλμιατρείο Αθηνών και άλλα. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της: "Μουσειολογία 1. Βασικές αρχές τήρησης μουσειακών συλλογών" (2008), "Μουσειολογία 2. Βασικές αρχές έκθεσης μουσειακών συλλογών" (2008), "Μουσειολογία στην πράξη 1, Μουσεία κλειστού χώρου, Γλυπτοθήκη Ταφικής Τέχνης Α΄ Νεκροταφείου Αθηνών", (Αθήνα 2012). Επίσης, στις μονογραφίες της περιλαμβάνεται το "Λεξικό Τεχνικών Μυκηναϊκών Όρων", (Αθήνα 1996) και το "Μυκηναϊκό Μέγαρο με βάση τις πινακίδες Γραμμικής Γραφής Β" , (Αθήνα 1990).

Η Παρασκευή Νίτσιου είναι υποψήφια διδάκτωρ μουσειολογίας του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.

Η Πολυξένη Γεωργάκη είναι αρχαιολόγος-ξεναγός, συσντηρήτρια μνημείων πολιτισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Η Καλλιόπη Ξανθοπούλου είναι αρχαιολόγος-ιστορικός. Υπηρέτησε ως αρχαιολόγος του Υπουργείου Πολιτισμού στη Θράκη, και σήμερα εργάζεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Η Κωνσταντίνα Κόντσα είναι αρχαιολόγος-κοινωνική ανθρωπολόγος, επιμελήτρια του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου Λάρισας.

Η Πόπη Καλκούνου είναι μουσειοπαιδαγωγός, υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος.

Η Γεωργία Κακούρου-Χρόνη είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάκτωρ Φιλοσοφίας του ιδίου Πανεπιστημίου και κάτοχος masters του τμήματος Museum Studies του Πανεπιστημίου του Leicester. Διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Είναι υπότροφος του ιδρύματος Φουλμπράιτ. Έργα της: "Νίκος Καζαντζάκης - Νικηφόρος Βρεττάκος, δύο δημιουργοί συνομιλούν μέσα από το έργο τους" (Εκδόσεις "Φιλιππότης") και "Το αινιγματικό χαμόγελο της Ελένης" (Εκδόσεις "Λωτός"). Επίσης έχει ασχοληθεί με τη φιλολογική επιμέλεια βιβλίων. Πληθώρα άρθρων της, σε θέματα νεοελληνικής λογοτεχνίας και μουσειολογίας, έχει δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά. Εργάζεται ως επιμελήτρια της Εθνικής Πινακοθήκης στο παράρτημα της Σπάρτης.

Η Ματούλα Σκαλτσά (Μεγάλο Πεύκο Αττικής, 1950), ιστορικός τέχνης και μουσειολόγος, καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έχει γράψει βιβλία για την τέχνη και τα μουσεία· έχει δημοσιεύσει άρθρα για τη μουσειολογία, την τέχνη, τα οικονομικά της τέχνης και την εκπαίδευση σε συλλογικές επιστημονικές εκδόσεις, πρακτικά συνεδρίων, επιστημονικά περιοδικά, εγκυκλοπαίδειες τέχνης και καταλόγους εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει οργανώσει εικαστικές εκθέσεις (θεματικές, ομαδικές, ατομικές ή αναδρομικές, Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών), συνεργαζόμενη με δημόσιους και ιδιωτικούς πολιτιστικούς φορείς· ακόμη είχε την εποπτεία σύλληψης και συγγραφής εκπαιδευτικών εικαστικών προγραμμάτων για παιδιά. Έχει συνεργαστεί με τις εφημερίδες "Τα Νέα" και "Το Βήμα της Κυριακής" για θέματα πολιτισμού και μουσειολογίας. Το 1995 ήταν υπεύθυνη Εικαστικών Εκδηλώσεων και συντονισμού του Προγράμματος Εκδηλώσεων Πολιτισμού στον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης "Θεσσαλονίκη 1997". Το 1997 συνέταξε για το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα "Διαχείριση Πολιτιστικών Μονάδων" και έκτοτε μετέχει στην επιστημονική του οργάνωση και παρακολούθηση ως ακαδημαϊκός υπεύθυνος. Ως μουσειολογικός σύμβουλος συμμετέχει σε μελέτες μουσείων, καθώς και στη διαχείρισή τους. Είναι μέλος της AICA, του ICOM και των επιτροπών Εκπαίδευσης και Μουσειολογίας της Museum Association (UK), της American Association of Museums, του Icomos, του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Μουσειακής Πολιτικής του Υπουργείου Πολιτισμού, καθώς και του Δ.Σ. του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.

Ο Ανδρέας Ανδρέου είναι Καθηγητής Ιστορίας και Πολιτισμού στην Εκπαίδευση στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας. Σπούδασε αρχαιολογία, αρχαία ιστορία και βυζαντινολογία στο Πανεπιστήμιο του Mainz της Γερμανίας, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην κλασική αρχαιολογία. Έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και σημαντικό αριθμό άρθρων σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά και συλλογικούς τόμους, με θέμα τη διδακτική της ιστορίας, την τοπική ιστορία και τη μουσειακή εκπαίδευση.