Τόπος τοπίο

Αρχαιολόγος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο νησί της Λήμνου (1952), σπούδασε Ιστορία, Αρχαιολογία και Συγκριτική Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Wϋrzburg (Γερμανία). Δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στα Μεταπτυχιακά Τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Έκανε ανασκαφές στην Κρήτη, την Πελοπόννησο και σε διάφορα νησιά του Αιγαίου. Το 1985 διορίσθηκε αρχαιολόγος-ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, με ειδικότητα κυρίως το μινωικό και το μυκηναϊκό πολιτισμό. Με την παιδική λογοτεχνία ασχολείται συστηματικά απο το 1987. Έχει γράψει μέχρι σήμερα περίπου εξήντα βιβλία. Το έργο του "Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας" τιμήθηκε το 1989 με το ευρωπαϊκό βραβείο Pier Paolo Vergerio. "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Ο κλέφτης των καρπουζιών" πήραν το ετήσιο βραβείο του ελληνικού παραρτήματος της ΙΒΒΥ το 2000 και το 2003 αντίστοιχα. Το 2000 και το 2011 τα έργα του "Το άγαλμα που κρύωνε" και "Τα πολύτιμα σκουπίδια του κυρίου Νο" αντίστοιχα απέσπασαν το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. Το 2006 τιμήθηκε με το βραβείο "Κώστα και Ελένης Ουράνη" της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2000, το 2007 και το 2010 πήρε το βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για τα βιβλία "Το άγαλμα που κρύωνε", "Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη" και "Η σκυλίσια ζωή του γάτου Τζον Αφεντούλη". Το 2012 το βιβλίο του "Ένα κορίτσι φτερουγίζει στον Κεραμεικό - Μια αντιπολεμική ιστορία στην Αθήνα των κλασικών χρόνων" απέσπασε το κρατικό βραβείο βιβλίου γνώσεων για παιδιά. Υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο H. C. Andersen 2012.

Η Χάρις Καλλιγά κατάγεται από τη Σύμη και γεννήθηκε στο Κάιρο. Σπούδασε αρχιτεκτονική και, εδώ και 30 χρόνια, μαζί με τον Αλέξανδρο Καλλιγά αναστηλώνουν σπίτια στο Κάστρο της Μονεμβασίας. Για την εργασία τους τιμήθηκαν το 1980 με το μετάλλιο της Europa Nostra. Παράλληλα, η Χάρις Καλλιγά μελετά την ιστορία της Μονεμβασίας από την ίδρυσή της ώς τις μέρες μας, καθώς και την ιστορία και άλλων τόπων και μνημείων. Από τον Οκτώβριο του 1995 είναι διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης. Εκτός από τις δημοσιεύσεις που σχετίζονται με την αναστηλωτική και ιστορική δραστηριότητα, έχει εκδώσει άλλη μία συλλογή ποιημάτων, τη Μινώα Άκρα (Αθήνα, Λέσχη 1979) και ένα βιβλίο με ακουαρέλλες για τη Μονεμβασία, τη θάλασσα και τα χταπόδια (με τον Αλ. Γ. Καλλιγά), 8x8+8 (Μονεμβασία, 1991). Έχει κάνει δύο εκθέσεις ζωγραφικής, το 1993 (Αίθουσα Άνεμος, Κηφισιά) και 1995 (Πανεπιστήμιο του Πρίνστον).

Ο Μέμος Φιλιππίδης είναι αρχιτέκτονας, γιος του ομότιμου καθηγητή του ΕΜΠ Δημήτρη Φιλιππίδη. Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές αρχιτεκτονικής θεωρίας στις Η.Π.Α., στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Σήμερα διατηρεί αρχιτεκτονικό γραφείο μαζί με τη γυναίκα του, Μαρίτα Νικολούτσου (M + M Architects). Αρθρογραφεί τακτικά για θέματα αρχιτεκτονικής και αισθητικής στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, και συνεργάζεται με το πρόγραμμα "Megaron Plus" του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, για τη μετάκληση διάσημων αρχιτεκτόνων από όλο τον κόσμο για διαλέξεις στην Ελλάδα.

Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Διδάσκει θεωρία της αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για τον Adolf Loos, τον Le Corbusier, την ακτινοβολία του Παρθενώνα στα νεότερα χρόνια και την ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Το βιβλίο του "Ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής" δημοσιεύθηκε το 1999 στα αγγλικά (MIT Press) και μεταφράστηκε το 2001 στα ισπανικά (Mairea/Celeste). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Διεθνές βραβείο αρχιτεκτονικού βιβλίου του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων και άλλη μια φορά με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Η Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, αρχιτέκτων, ομότιμη καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με γνωστικό αντικείμενο "αρχειακή τεκμηρίωση και αρχιτεκτονική σύνθεση", γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Από το 1974 και μέχρι το 2009 δίδαξε στο ΕΜΠ σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (προστασία μνημείων-συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων και συνόλων), καθώς και σε μεταπτυχιακά σεμινάρια άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε θέματα σχετικά με την πολιτιστική μας κληρονομιά και την αρχιτεκτονική τεκμηρίωση. Είναι υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεώτερη ελληνική αρχιτεκτονική και σε θέματα προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.

Ο Βασίλης Κολώνας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και τελείωσε τις σπουδές του στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ. Συνέχισε τις σπουδές του στους τομείς της Συντήρησης Μνημείων, της Ιστορίας της Τέχνης και της Μουσειολογίας στο Παρίσι, όπου, παράλληλα, εργάστηκε στη Γαλλική Ακαδημία Αρχιτεκτονικής. Από το 1992 είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ. Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικές συναντήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Κύριος άξονας των δραστηριοτήτων του είναι η μελέτη και η έρευνα της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής του 19ου και 20ού αιώνα στην Ελλάδα και τις χώρες της ανατολικής Μεσογείου. Έχει διδάξει στο μεταπτυχιακό σεμινάριο του Τμήματος Ιστορίας της Τέχνης - Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (2000-2002, 2005) και από το 2002 είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Αλέκα Καραδήμου - Γερόλυμπου σπούδασε αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και πολεοδομία στο Παρίσι, όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια σε αρχιτεκτονικά γραφεία. Από το 1976 διδάσκει αστικό σχεδιασμό και ιστορία της πολεοδομίας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται με το σχεδιασμό και την ιστορική έρευνα και έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες για την πολεοδομική ιστορία των οικισμών στην Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Έχει συνεργαστεί σε μελέτες για τη Θεσσαλονίκη και συμμετέχει ενεργά σε κινήσεις και πρωτοβουλίες πολιτών για τη βελτίωση του χώρου της πόλης.

Ο Μάνος Μπίρης αποφοίτησε το 1967 από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ και είναι διδάκτωρ του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου. Σήμερα είναι τακτικός καθηγητής της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ και υπεύθυνος προγράμματος του μεταπτυχιακού τμήματος Αναστηλώσεων Μνημείων. Η ερευνητική και η συγγραφική του δραστηριότητα αφορά κυρίως το χώρο της νεότερης αστικής αρχιτεκτονικής, και ιδιαίτερα τον αθηναϊκό κλασικισμό. Έχει συνεισφέρει στην κατανόηση και την προστασία της αρχιτεκτονικής μας κληρονομιάς, τόσο με τα δημοσιεύματά του (βιβλία, περιοδικά, ημερήσιος τύπος), όσο και με την ενεργό συμμετοχή του σε αρμόδιες επιτροπές.

Ο Αλέξανδρος Ν. Τομπάζης γεννήθηκε στις Ινδίες στις 10 Απριλίου 1939. Σπουδές: Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων Ε.Μ.Π. το 1962, αρίστευσε και τιμήθηκε με το βραβείο Θωμαΐδιο και Χρυσοβέργειο. Επαγγελματική Δραστηριότητα: -1963-65 Επιμελητής Ε.Μ.Π. στην έδρα Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων. -1964-66 Θεωρητικές μελέτες και έρευνα σαν επιστημονικός βοηθός του Κ. Α. Δοξιάδη. -1964-67 Συνεργάστηκε με την αρχιτέκτονα Θ. Σαρτζετάκη. -1963- Ιδρυσε το Γραφείο Μελετών Αλέξανδρου Ν. Τομπάζη. Κριτής, Επιτροπές: -Έχει λάβει μέρος σαν κριτής σε πολλούς διεθνείς και πανελλήνιους διαγωνισμούς. -Μέλος διαφόρων επιτροπών ειδικών σε θέματα εναλλακτικών πηγών ενέργειας και βιοκλιματικού αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. -1994-96 Επισκέπτης εξεταστής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου. -1997-99 2003- Επισκέπτης εξεταστής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Strathclyde, Γλασκώβη. Επισκέπτης εξεταστής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου του Δουβλίνου. Διαλέξεις, Συνέδρια: -Έχει δώσει διαλέξεις στην Ελλάδα και σε περισσότερα από 24 κράτη στο εξωτερικό. Είναι Μέλος: -Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ) -Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ) -Συνδέσμου Ελληνικών Γραφείων Μελετών (ΣΕΓΜ) -International Solar Energy Society (ISES) -American Solar Energy Society (ASES) -Ελληνικής Εταιρείας Ηλιακής Ενέργειας (ΕΛΕΤΗΛΕΝ) -Passive and Low Energy Architecture (PLEA) (Life Fellow) -Αμερικανικού Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΑΙΑ) (Honorary Fellow) -Διοικητικού Συμβουλίου Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής (ΕΙΑ) -Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας Διαγωνισμοί: Έχει τιμηθεί σε περισσότερους από 95 πανελλήνιους ή διαγωνισμούς με πρόσκληση και σε 15 διεθνείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς. Διακρίσεις: -1991 Εκλέχθηκε Επίτιμο Μέλος του Αμερικανικού Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΑΙΑ). -1994 Τιμήθηκε με το Ελληνικό Ευρωπαϊκό Βραβείο EUROSOLAR 1994. -1995 Το Ηλιακό Χωριό 3 βραβεύθηκε με το βραβείο HABITAT II. -1996 Τιμήθηκε με το χρυσό μετάλλιο του τομέα της Παθητικής Ηλιακής Αρχιτεκτονικής στο 4ο Συνέδριο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, Denver, Η.Π.Α. -1997 Βραβείο "Επαγγελματικής Σταδιοδρομίας Μελετητή" από τον Σύνδεσμο Ελληνικών Γραφείων Μελετών (ΣΕΓΜ) -1998 Βραβείο PLEA (Passive and Low Energy Architecture) Εκθέσεις, Δημοσιεύσεις: Έχει δημοσιεύσει άρθρα και έχουν δημοσιευθεί αναφορές στο έργο του σε πολλά βιβλία και περιοδικά τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό. -1991 Κλήθηκε μαζί με τους Δ. και Σ. Αντωνακάκη και Ν. Βαλσαμάκη να αντιπροσωπεύσει την Ελλάδα στη Μπιεννάλε της Βενετίας. -1993 Εκδοση μονογραφίας για τα 30 χρόνια αρχιτεκτονικού έργου του γραφείου (Θέματα Χώρου και Τεχνών 24/1993) και παράλληλα αναδρομική έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. -1999 Προσωπική έκθεση ζωγραφικής στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα -2002 Mονογραφία "Tombazis and Associates Architects. Less is Beautiful" της L' Arca Edizioni. -2003 Ντοκιμαντέρ για το έργο του γραφείου "Το παιχνίδι της Αρχιτεκτονικής" για την εκπομπή Παρασκήνιο της ΝΕΤ.

Ο Τάσης Παπαϊωάννου γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1953 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, από την οποία αποφοίτησε το 1976. Επέστρεψε στη Σχολή το 1982 ως επιστημονικός συνεργάτης και ασχολήθηκε συστηματικά με τη διδασκαλία του μαθήματος της Κτηριολογίας και των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων. Σήμερα είναι καθηγητής του Τομέα 1, της περιοχής των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων, της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Έχει δώσει διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συνεργάζεται με τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Ησαΐα, με τον οποίο διατηρούν αρχιτεκτονικό γραφείο από το 1979. Στο πλαίσιο αυτής της ομάδας, αλλά συνεργαζόμενος και με άλλους αρχιτέκτονες, έχει εκπονήσει πολλές αρχιτεκτονικές μελέτες δημόσιων και ιδιωτικών έργων. Από αυτά, πολλά παρουσιάζονται στην ελληνική και ξένη βιβλιογραφία. Έχει συμμετάσχει σε σημαντικούς πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς με προτάσεις που έχουν αποδώσει μεγάλο αριθμό βραβεύσεων. Οι συμμετοχές του αυτές αποτελούν σημαντικό τμήμα της αρχιτεκτονικής του δουλειάς, αλλά και πεδίο έρευνας και προβληματισμού. Το 2000 το έργο του "Κτήριο Γραφείων στην Αθήνα" κέρδισε το πρώτο βραβείο του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής στην κατηγορία "Έργα επαγγελματικής και κοινής χρήσης". Τον Μάιο του 2003 παρουσίασε με τον ζωγράφο Αλέκο Φασιανό στην "Αθηναΐδα" την έκθεση "Ζωγραφικός και Αρχιτεκτονικός Xώρος". Έχει δημοσιεύσει σειρά άρθρων για θέματα αρχιτεκτονικής σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Έχει συμμετάσχει με έργα του σε εκθέσεις αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει συγγράψει με τον Αλέκο Φασιανό το βιβλίο "Άναρχη πόλη" (Κάκτος, 2004) και έχει συμμετάσχει με άλλους αρχιτέκτονες στη συγγραφή του βιβλίου "Αρχιτεκτονική: Ιδέες που συναντιόνται, ιδέες που χάνονται" (Eκδ. Παπασωτηρίου, 2004). Tο 2005 έγραψε την "Αρχιτεκτονική του καθημερινού". Tο "H αρχιτεκτονική και η πόλη" είναι το τέταρτο βιβλίο του.

Γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ το 1966. Απόφοιτος του Goldsmith's College, University of London, Μ. Βρετανία (Master of Arts στη Φωτογραφία, 1998). Από το 1992 μέχρι το 2002 εργάστηκε ως φωτογράφος αρχαιολογίας σε Ελλάδα, Μ. Βρετανία, Ιταλία, Τουρκία και Γαλλία. Από το 1998 μέχρι σήμερα εργάζεται ως φωτογράφος αρχιτεκτονικής στην Ευρώπη και τη Νέα Υόρκη. Από το 2003 επίκουρη καθηγήτρια Φωτογραφίας Αρχιτεκτονικής στο School of Architecture, Planning and Preservation, Columbia University, NYC, ΗΠΑ.

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1933. Σπουδάζει ζωγραφική με τον Andre Lhote και αφίσα και σχέδιο με τον Paul Colin στο Παρίσι. Το 1955 επιστρέφει στην Αθήνα και εργάζεται στη διαφημιστική εταιρεία "Γκρέκα". Από το 1960 ως καλλιτεχνικός σύμβουλος του ΕΟΤ μαζί με τον Φρέντυ Κάραμποττ θα δημιουργήσει σειρά από αφίσες, προγράμματα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, έντυπα ελληνικών τόπων ή αρχαιολογικών χώρων, εκθετήρια τουριστικής προβολής. Για την επιτυχή προβολή του ελληνικού τουρισμού στο εξωτερικό κερδίζει πολλά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς. Το 1962 ιδρύουν από κοινού με τον Φρέντυ Κάραμποττ το "Διαφημιστικό Κέντρο Αθηνών Κ&Κ". Το 1965 του απονέμεται ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικος για την ξεχωριστή συμβολή του στο ελληνικό design!. Το 1968 γίνεται μέλος της Alliance Graphique Internationale (AGI). Συμμετέχει σε διεθνείς Biennale αφίσας, όπου και διακρίνεται. Το 1974 δημιουργεί το γραφείο "ΑΜΚ Αρχιτέκτονες & Διακοσμητές" που ειδικεύεται σε διεθνές επίπεδο στο σχεδιασμό και τη διαμόρφωση εσωτερικών χώρων, κυρίως κρουαζιερόπλοιων. Παράλληλα αναπτύσσει το ζωγραφικό και γλυπτικό έργο του. Ατομικές εκθέσεις του έχουν γίνει στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει συμμετάσχει και σε πολλές ομαδικές. Έργα του υπάρχουν σε μουσεία και σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Η Δήμητρα Χατζησάββα αποφοίτησε από την αρχιτεκτονική σχολή του ΑΠΘ το 1990. Μεταπτυχιακές σπουδές και επάρκεια ερευνητή στην αρχιτεκτονική σχολή ETSAB Βαρκελώνης με υποτροφία του Υπ. Παιδείας και Υπ. Εξωτερικών. Διδάσκει (ΠΔ 407/80) στα Τμήματα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Σουζάνα Κολοκυθά Αντωνακάκη (1935-2020), μία από τις σπουδαιότερες Ελληνίδες αρχιτέκτονες, γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το διάστημα 1954-1959. Ιδρυτικό μέλος, με το Δημήτρη Αντωνακάκη και την Ελένη Γούση-Δεσύλλα, του αρχιτεκτονικού γραφείου Atelier 66 (1965-1986), που μετονομάστηκε σε Α66 το 1987 όταν προστέθηκαν τα επόμενα χρόνια αρχιτέκτονες ως ισότιμοι συνεργάτες. Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ),1971-1972 και πρόεδρος του τμήματος Αρχιτεκτόνων του Τεχνικού Επιμελητηρίου (1982-84). Έφυγε από τη ζωή στις 5 Ιουλίου 2020, σε ηλικία 85 ετών.

Ο Νίκος Σκουτέλης είναι αρχιτέκτων μηχανικός, επίκουρος καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης.