Πολιτική επιστήμη, Διακλαδική και συγχρονική διερεύνηση της πολιτικής πράξης

Ο καθηγητής Ι. Θ. Μάζης είναι διπλωματούχος Α.Τ. Μηχανικός του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου. Είναι επίσης Δρ. Γεωγράφος/Γεωπολιτικός, ο οποίος ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Οικονομική Γεωγραφία με τετραετείς σπουδές στο Ανώτατο Μεταπτυχιακό Ινστιτούτο Γεωγραφίας του Universite Aix-Marseille II στο Aix en Provence της Γαλλίας. Είναι εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας Τεχνών του Λονδίνου, μέλος της International Society of Intercommunication of New Ideas (U.S.A.), μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Εταιρείας Οικονομικής Ιστορίας, Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών-Μουσείο Σολωμού, μέλος της Ελληνικής Γεωγραφικής Εταιρείας, μέλος της Αναγνωστικής Εταιρείας Κερκύρας, μέλος του Διαπανεπιστημιακού Κέντρου Αναγνωρίσεως Τίτλου Σπουδών Αλλοδαπής (1994-2000), Σύμβουλος Σπουδών της Σχολής Εθνικής Αμύνης, Πρόεδρος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου, το οποίο διοικεί για 16 συνεχή έτη, και ex officio μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου επί οκτώ έτη, μέχρι σήμερα. Έχει συμμετάσχει και οργανώσει πολυάριθμα διεθνή και ελληνικά διεθνολογικά, γεωπολιτικά και γεωγραφικά συνέδρια και έχει ορισθεί ως εκπρόσωπος της ελληνικής πλευράς σε σημαντικές φάσεις του ευρωϊσλαμικού διαλόγου. Το συγγραφικό του έργο καλύπτει τα ειδικά γνωστικά πεδία της Περιφερειακής Ανάπτυξης όπως και της Γεωπολιτικής με ειδίκευση στη Γεωπολιτική της Μέσης Ανατολής και της Ν/Α Μεσογείου. Είναι ο κατ' εξοχήν ειδικός στη Γεωπολιτική του Ισλαμιστικού Κινήματος και των πολιτικο-πολιτισμικών των εκφάνσεων στο διεθνές περιβάλλον.

Ο Νίκος Φωκάς (1927-2021) γεννήθηκε στην Κεφαλληνία. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία και ιστορία-αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα. Από το 1962 έως το 1972 υπηρέτησε στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC, στο Λονδίνο. Από το 1972 έως το 1974 εργάστηκε στην αγγλική πρωτεύουσα ως ελεύθερος δημοσιογράφος. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1974 εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση και το ραδιόφωνο έως το 1982. Το έτος αυτό ταξίδεψε στις Η.Π.Α. ως προσκεκλημένος του Διεθνούς Προγράμματος Συγγραφέων. Στην επιστροφή του αφιερώθηκε στη συγγραφή και τη μετάφραση λογοτεχνίας, καθώς και τη διδασκαλία δημιουργικής γραφής. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1954 με την ποιητική συλλογή "Κυνήγια από σύγχρονα γεγονότα". Ακολούθησαν οι συλλογές: "Δυό φορές τ' όνειρο", 1957, "Μάρτυρας μοναδικός", 1961, "Προβολή πάνω σε γαλάζιο", 1972, "Συλλυπητήρια σε μια μέλισσα", 1976, "Ο μύθος της καθέτου", 1981, "Προβολέας στα μάτια", 1985, "Γκρίζο χρώμα θερμό", 1989, "Ένα σημείο προσήλωσης", 1993, "Κοχυβαδάκια", 1995, "Στον ποταμό Κολύμα", 1997, "Το μέτρο της κραυγής μας", 2000. Εκδόθηκε, επίσης, το έμμετρο αφηγηματικό ποίημα "Παρτούζα ή Ένα κλείσιμο ματιού", 1991, και το πεζό "Το κάλεσμα της αλεπούς (ένα παραμύθι)", 1991. Το 2002 εκδόθηκε ο συγκεντρωτικός τόμος "Ποιητικές συλλογές 1954-2000" (εκδ. "Ύψιλον"). Δημοσίευσε, επίσης, δοκίμια για τη νεοελληνική λογοτεχνία, και είχε μεταφράσει έργα των: Προσπέρ Μεριμέ, Καίης Τσιτσέλη, Γιάνους Γκλοβάσκι, Τόμας ντε Κουίνσυ, Κάρολου Μποντλέρ, Ιωάννου Μέγεντορφ, Τόμας Χάρντυ, Κώστα Αξελού, Τζόναθαν Καριάρα, Αμαλίας Φλέμινγκ, Ρόμπερτ Φροστ, Σέλμα Λάγκερλεφ, κ.ά.. Έλαβε μέρος σε διάφορα ελληνικά και διεθνή συμπόσια και σεμινάρια για τη λογοτεχνία. Το 2005 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου γεννήθηκε το 1966 στο Δοξάτο Δράμας. Ααποφοίτησε το 1987 από τη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και το 1992 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Ιστορίας Διεθνών Σχέσεων από το London School of Economics. Σήμερα υπηρετεί ως καθηγητής της Ιστορίας του Μεταπολεμικού Κόσμου και πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το έργο του περιλαμβάνει μελέτες και βιβλία για την Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων κατά την περίοδο 1870-1991, την ελληνική εξωτερική πολιτική, την ελληνική πολιτική ιστορία του 20ού αιώνα και το Κυπριακό. Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, μέλος του Ελληνοτουρκικού Φόρουμ και εταίρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος". Διευθύνει τη σειρά "Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία" των Εκδόσεων Πατάκη και επιμελείται την ιστορική σελίδα της κυριακάτικης Καθημερινής.

Ο Γιώργος Βέλτσος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1944. Σπούδασε νομικά και κοινωνιολογία στο Παρίσι. Από τη μεταπολίτευση διδάσκει θεωρία της επικοινωνίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έγραψε δοκίμιο, θέατρο και ποίηση. Θεατρικά έργα του έχουν ανέβει από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό και τη Ρούλα Πατεράκη. Από το 1975 συνεργάζεται με την εφημερίδα "Τα Νέα".

Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της χώρας μας, γενήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933. ΣΠOYΔEΣ 1960. Πτυχίο Iστορικού Tμήματος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών 1965-1967. Yπότροφος του IKY για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι 1972. Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section - Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία. 1976. Eleve diplome της EPHE, IVe Section. AKAΔHMAΪKEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣ 1. Διδασκαλία 1974-1984. Charge de Conferences στην EPHE, IVe Section 1976-1977. Charge de Cours στο Πανεπιστήμιο Paris-IV 1982-1998. Professeur associe στο Πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne. Διεύθυνση DEA και διδακτορικών διατριβών στο πλαίσιο των etudes Doctorales του Πανεπιστημίου Paris I. 1986-1988. Charge de Conferences στην EHESS. 1993-2005. Eβδομαδιαία σεμινάρια στο KNE/EIE με θέμα: "Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, IE'-IΘ'αι." 2. Eρευνητικές δραστηριότητες 1961-1965. Bοηθός έρευνας στο KNE/EIE 1967-1974. Assistant de recherches στην EPHE, VIe Section. 1977-1990. Διευθυντής Eρευνών του Προγράμματος Iστορίας της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδας 1987-1991. Mέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας 1985-1989. 1994-2000 Mέλος της Eπιτροπής Iστορίας του Iστορικού Aρχείου Eλληνικής Nεολαίας 1984-1986. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, IZ'-IΘ' αι. 1988-1990. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Eλλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, IE'-IΘ' αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων. 1988-2003. Διευθυντής ερευνών στο KNE/EIE 3. Άλλες ακαδημαϊκές δραστηριότητες 1983-2005. Συνδιευθυντής του περιοδικού ''Tα Iστορικά''. 1985-1990. Aντιπρόεδρος της Δ. Eπιτροπής του Iονίου Πανεπιστημίου. 2004-2017 Πρόεδρος των ''Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας'' (ΑΣΚΙ) Έφυγε από τη ζωή στις 11 Δεκεμβρίου 2017, σε ηλικία 84 ετών.

Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα. Διδάσκει θεωρία της αρχιτεκτονικής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για τον Adolf Loos, τον Le Corbusier, την ακτινοβολία του Παρθενώνα στα νεότερα χρόνια και την ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Το βιβλίο του "Ιστοριογραφία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής" δημοσιεύθηκε το 1999 στα αγγλικά (MIT Press) και μεταφράστηκε το 2001 στα ισπανικά (Mairea/Celeste). Έχει τιμηθεί δύο φορές με το Διεθνές βραβείο αρχιτεκτονικού βιβλίου του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων και άλλη μια φορά με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Πάνος Καζάκος, 1941, είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Ελλάδα και οικονομικά στη (Δυτική) Γερμανία. Είναι διδάκτωρ του Christan-Albrechts-Universitat Kiel. Την περίοδο 1996-2002 διηύθυνε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών. Έχει διατελέσει ανάμεσα σε άλλα εμπειρογνώμων α΄ του Υπουργείου Εξωτερικών και διευθυντής ερευνών του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών. Η μελέτη του "Θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση" (Ι. Σιδέρης, 1996), βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Άλλες δημοσιεύσεις (επιλογή): "Ανάμεσα σε κράτος και αγορά - Οικονομία και πολιτική στη μεταπολεμική Ελλάδα 1944-2000", "Πατάκης", 2001, "Stabilisierung ohne Reform-Konvergenz und Pfadabhangigkeit im Griechenland der 90er Jahre", ZEI, Bonn 2000, "Η νέα Agenda της αριστεράς και άλλα δοκίμια πολιτικής κριτικής", "Παπαζήσης", Αθήνα 1998, "Greece and EC Membership Evaluated", (co-editor) "Printer", London 1994.

Ο Νίκος Γ. Μοσχονάς είναι Ιστορικός, ομ. Διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και επίτιμος ερευνητής στο Κολλέγιο Royal Holloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Υπήρξε ερευνητής του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας. Έχει ανασυγκροτήσει το Ιστορικό Αρχείο της Κεφαλονιάς και πραγματοποιήσει πολλές ερευνητικές επιστημονικές αποστολές σε αρχεία της Ελλάδας και του Εξωτερικού. Στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, πέρα από την ερευνητική του δραστηριότητα, οργάνωσε και διευθύνει το Φροντιστήριο Ιστορικών Επιστημών με σκοπό τη μετάδοση εξειδικευμένων γνώσεων σε νέους επιστήμονες. Είναι επίσης επιστημονικός υπεύθυνος του προγράμματος "Αρχαιολογία της πόλης των Αθηνών" (www.eie.gr/archaeologia). Δίδαξε στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση. Μελετά τις σχέσεις του βυζαντινού και του νεότερου Ελληνισμού με τη Δύση και στο συγγραφικό έργο του περιλαμβάνονται πολλές επιστημονικές μελέτες και άρθρα στα ελληνικά, ιταλικά, αγγλικά, ενώ μελέτες του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά και γερμανικά. Παράλληλα, ασχολείται με την κριτική εικαστικών τεχνών και το δοκίμιο και έχει μεταφράσει έργα ξένων συγγραφέων (Lorca, Machiavelli, Neruda, Pavese, Pirandello, Prevert, Puppa, Wilde και άλλων). Ξένα θεατρικά έργα σε δική του μετάφραση έχουν παρουσιαστεί από σκηνής. Για το έργο του έχει τιμηθεί από την Ιταλική Δημοκρατία με τη διάκριση του Cavaliere.

Η Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Φοίτησε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι, στην Εcole des Hautes Εtudes en Sciences Sociales και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Paris I - Pantheon - Sorbonne) όπου και υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή το 1990. Το 1994 βραβεύτηκε με το βραβείο Νίκου Σβορώνου για το συγγραφικό και ερευνητικό της έργο. Έχει διδάξει στα Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ιστορίας και Εθνολογίας, Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης και Νηπιαγωγών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Το 2010 ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Από τον Ιούνιο 1999 ανέλαβε το συντονισμό της Επιτροπής Ιστορικής Εκπαίδευσης του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (Θεσσαλονίκη). Τον Ιούνιο 2005 εκδόθηκαν στα αγγλικά, με επιμέλειά της, τέσσερις τόμοι βοηθητικού εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της ιστορίας σε όλες τις βαλκανικές χώρες. Το έργο αυτό έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, σερβικά, αλβανικά, κροατικά, βοσνιακά, τουρκικά και ιαπωνικά. Υπήρξε επιστημονική υπεύθυνη για την ταξινόμηση, ηλεκτρονική καταγραφή και ψηφιοποίηση του Ιστορικού και του Φωτογραφικού Αρχείου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά σχετικά με τη διδασκαλία της ιστορίας, τα σχολικά εγχειρίδια, τη συγκρότηση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας και ιστορικής μνήμης και την ιστορία του αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Νίκος Παπαδάκης είναι Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι Αναπληρωτής Διευθυντής του Κέντρου Πολιτικής Έρευνας & Τεκμηρίωσης (ΚΕΠΕΤ) και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης, όπως και μέλος της Μονάδας Ερευνών Κοινής Γνώμης (ΜΕΚΓ) του Πανεπιστημίου Κρήτης. Είναι International Expert στο European Training Foundation/ ETF ("Skills & VET Governance" project). Έχει διατελέσει Special Adviser στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (2011- 2013). Είναι επίσης μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής του Κοινωνικού Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ, συνεργάζεται ερευνητικά με το ΚΑΝΕΠ/ ΓΣΕΕ, ενώ επίσης συνεργάζεται με το ESRC Research Centre "LLAKES" του UCL-IoE. Διετέλεσε μέλος του Education & Training Coordination Group (ETCG) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2006-2010) και μέλος (2008- 2011) του Advisory Board του UNDP/ RCPAR (Regional Centre for Public Administration Reform). Το εαρινό εξάμηνο του ακαδ. έτους 2011- 2012 ήταν Visiting Professorial Fellow στη Faculty of Policy & Society του University of London/ IoE (σήμερα UCL-IoE). Έχει δημοσιεύσει 102 μελέτες, στα αγγλικά, γαλλικά και ελληνικά, έχει συγγράψει 6 επιστημονικά βιβλία- μονογραφίες και έχει επιμεληθεί άλλους 6 συλλογικούς τόμους. Αγαπάει ιδιαίτερα την Τέχνη, ωστόσο δεν είναι ποιητής ούτε τεχνοκριτικός.

Ο Πάνος Κούρος είναι εικαστικός καλλιτέχνης, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών. Το έργο του αναπτύσσεται σε διαφορετικές περιοχές που συσχετίζουν κριτικές τέχνης με την αρχιτεκτονική, τον αστικό πολιτισμό και την πολιτική της μνήμης. Περιλαμβάνει προτάσεις, εγκαταστάσεις, επιμελητικές δράσεις και θεωρητικές μελέτες, και έχει παρουσιαστεί και διακριθεί σε πολλές διεθνείς εκθέσεις τέχνης. Είναι διδάκτωρ αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει επιτελέσει ερευνητής στο Κέντρο Ανωτάτων Εικαστικών Ερευνών (C.A.V.S.) του Μ.Ι.Τ. και έχει διδάξει μαθήματα περιβαλλοντικής τέχνης και αισθητικής των ερειπίων στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Μ.Ι.Τ., στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μασσαχουσέτης και στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Βοστώνης. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και μελέτες για ζητήματα σύγχρονης τέχνης, εκπαίδευσης και πολιτισμού των μέσων.

Ο Γιώργος Κρητικός είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή (Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (MPhil) στις Ευρωπαϊκές Σχέσεις από το Πανεπιστήμιο του Cambridge (Τμήμα Ευρωπαϊκής Ιστορίας και Διεθνών Σχέσεων). Επίσης, έλαβε διδακτορικό τίτλο σπουδών (PhD) από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας (Τμήμα Ιστορίας και Πολιτισμού). Μελέτες του έχουν δημοσιευτεί τόσο σε συλλογικούς τόμους όσο και σε επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Κώστας Δικαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στην Πάντειο (1987), και στο Εδιμβούργο (PhD 1992). Η διδακτορική του διατριβή σχετίζει έννοιες της νεο-μαρξιστικής θεωρίας του κράτους με τις λειτουργίες του Βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΝHS). Εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας και διοικητικό στέλεχος σε έργα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1995-2000). Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης (ΠΔ 407/80) στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ διδάσκοντας πολιτική υγείας, και οργάνωση και διοίκηση υπηρεσιών υγείας, και το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης (1998-2004). Από τον Δεκέμβριο του 2009 είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ στο αντικείμενο "Πολιτική και Ιστορία των Υπηρεσιών Υγειονομικής Φροντίδας". Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου του ΕΑΠ για την Πολιτική Υγείας. Οι πρόσφατες δημοσιεύσεις του αφορούν θέματα κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής υγείας, κυρίως σχετικά με τον κομματικό ανταγωνισμό γύρω από το ΕΣΥ, και την ιδεολογική διάσταση στην διοίκηση νοσοκομείων.

Ο Γιάννης Καραγιάννης είναι εντεταλμένος ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και έλαβε M.Sc. και Ph.D. στην Αγροτική Οικονομική από το Πανεπιστήμιο Saskatchewan του Καναδά. Έχει εργαστεί στο ΙΟΒΕ και έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Γιώργος Διακουμάκος είναι διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την πολιτική κουλτούρα, τις πολιτιστικές πρακτικές, τις σπουδές φύλου, καθώς και τις ποσοτικές μεθόδους των κοινωνικών ερευνών.