Παραδείγματα

Ο Αριστείδης Αντονάς ξεκίνησε τις σπουδές του στο τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τις εγκατέλειψε το 1984 για να αποφοιτήσει ως Αρχιτέκτων Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1988 και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Nanterre. Δίδαξε φιλοσοφία, θεωρία της αρχιτεκτονικής αλλά και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό σε πανεπιστήμια όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Massachussets Institute of Technology και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Από την ηλικία των δέκα ετών (κατά τις θερινές διακοπές, όσο έλειπε από την πόλη) παρουσίασε έντονη αλλεργική δύσπνοια που τον ανάγκαζε να μένει ξύπνιος τις νύχτες. Άρχισε να γράφει στη διάρκεια των μοναχικών αυτών αϋπνιών, στην αρχή θεατρικά έργα και κατόπιν πεζογραφία. Μαζί με τον εικαστικό καλλιτέχνη Ζάφο Ξαγοράρη και την ποιήτρια Φοίβη Γιαννίση (που έζησε μαζί του επί δεκαεπτά χρόνια) εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό "Μαύρο Μουσείο" που κυκλοφόρησε το 1986 με ψευδυπόγραφα κείμενα, διανθισμένα με πλαστά βιογραφικά υποτιθεμένων πεζογράφων: τα δημοσιεύματα παρουσιάζονταν αναμεμειγμένα με αληθινά στοιχεία που φανέρωναν τους πραγματικούς συντελεστές του περιοδικού. Ο συγγραφέας Ε. Χ. Γονατάς (από τους λίγους που αντελήφθησαν τη φάρσα) έγινε ο δάσκαλός του στη γραφή και στην ανάγνωση. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι ο Αντονάς γνώρισε τη φιλοσοφική σκηνή της εποχής και ήρθε σε επαφή με τον Jacques Derrida. Επέστρεψε από την Γαλλία και εργάστηκε ως επαγγελματίας αρχιτέκτων: έκτισε κατοικίες και καταστήματα, σχεδίασε επίσης σειρά κτισμάτων χωρίς εργοδοτική εντολή, προτείνοντας την εγκατάσταση ιδιόμορφων κτιριολογικών προγραμμάτων σε ειδικές τοποθεσίες. Τα λογοτεχνικά του κείμενα χαρακτηρίστηκαν εν σμικρύνσει φιλοσοφικά μυθιστορήματα, αφηγήματα τρόμου, περιπετειώδεις ιστορήσεις, αστυνομικά διηγήματα, οικογενειακά χρονικά, μινιμαλιστικές καταγραφές, αδύνατοι αποχωρισμοί, αποκρυφιστικές αλληγορίες, ηθικές παραβολές.

Ο Ζάφος Ξαγοράρης (1963) σπούδασε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. (1982-1983) και στη συνέχεια στην Α.Σ.Κ.Τ. (1983-1988). Πραγματοποίηση μεταπτυχιακές σπουδές στο CAVS του Πανεπιστημίου MIT της Μασαχουσέτης (1989-1991). Συμμετείχε στην Μπιενάλε του Σάο Πάολο (2006) και στην 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (2007).

Η Μαρίνα Φωκίδη είναι επιμελήτρια εκθέσεων και συγγραφέας με έδρα την Αθήνα. Είναι ιδρυτικό μέλος και καλλιτεχνική διευθύντρια της "Kunsthalle Athena", ενός πρωτότυπου κέντρου τέχνης που ξεκίνησε ως πειραματική πλατφόρμα και έχει αποκτήσει, πλέον, σταθερή μορφή και παρουσία στην πόλη της Αθήνας. Από το 2000 έως το 2008 ήταν η διευθύντρια του "Oxymoron", μη κερδοσκοπικού οργανισμού αφιερωμένου στην προώθηση της σύγχρονης εικαστικής τέχνης στην Ελλάδα και σε διεθνές επίπεδο. Επιμελήθηκε την ελληνική συμμετοχή στην 51η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Βενετίας (2003) και συνεπιμελήθηκε την ελληνική συμμετοχή στην 1η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης των Τιράνων (2001). Επίσης, έχει επιμεληθεί σειρά εκθέσεων, μεταξύ των οποίων οι εξής: "Random Rules", σταθμός με επιλογή καλλιτεχνών από το Youtube που παρουσιάστηκε στο διαδίκτυο και προβλήθηκε στο Pulse Art Fair NY, στη Νέα Υόρκη (2009)· "Midsummer Nights Dream", πρόγραμμα τρίμηνης διάρκειας και προβλήθηκε στο παράλληλο πρόγραμμα της Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας (2009, ως μέρος του "Remap 2 , Her(His)tory")· έκθεση με σημαντικά έργα βίντεο της τελευταίας δεκαετίας που παρουσιάστηκε παράλληλα με τις μόνιμες εκθέσεις του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα (2007)· "Anathena", έκθεση που οργανώθηκε από το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ με βάση τη δράση καλλιτεχνών που ζουν στην Αθήνα, σε απόσταση από την καθιερωμένη σκηνή της τέχνης (2006)· κ.ά. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας της ελεύθερα διανεμόμενης εφημερίδας-free press, "Lifo".

Ο Πάνος Κούρος είναι εικαστικός καλλιτέχνης, επίκουρος καθηγητής στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών. Το έργο του αναπτύσσεται σε διαφορετικές περιοχές που συσχετίζουν κριτικές τέχνης με την αρχιτεκτονική, τον αστικό πολιτισμό και την πολιτική της μνήμης. Περιλαμβάνει προτάσεις, εγκαταστάσεις, επιμελητικές δράσεις και θεωρητικές μελέτες, και έχει παρουσιαστεί και διακριθεί σε πολλές διεθνείς εκθέσεις τέχνης. Είναι διδάκτωρ αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει επιτελέσει ερευνητής στο Κέντρο Ανωτάτων Εικαστικών Ερευνών (C.A.V.S.) του Μ.Ι.Τ. και έχει διδάξει μαθήματα περιβαλλοντικής τέχνης και αισθητικής των ερειπίων στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Μ.Ι.Τ., στη Σχολή Καλών Τεχνών της Μασσαχουσέτης και στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Βοστώνης. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και μελέτες για ζητήματα σύγχρονης τέχνης, εκπαίδευσης και πολιτισμού των μέσων.

Ο Δημήτρης Πολυχρονόπουλος είναι αρχιτέκτων μηχανικός του Ε.Μ.Πολυτεχνείου. Εκπόνησε τη Διδακτορική του διατριβή στη Σχολή Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ (2002). Έχει διδάξει σε προπτυχιακά μαθήματα και στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Σήμερα διδάσκει μαθήματα Αρχιτεκτονικού (2ο και 5ο έτος) και Αστικού Σχεδιασμού (4ο έτος) στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή ερευνητικά προγράμματα με βασικό προσανατολισμό το σχεδιασμό του δημόσιου και αστικού χώρου. Tο 2008-2011 συντόνισε το διεθνές Θερινό Εργαστήριο Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού στη Θάσο «Διαδραστικά περιβάλλοντα και Αρχιτεκτονική» που αφορά σε πολλαπλές προσεγγίσεις της αρχιτεκτονικής με συμβολές από το χώρο της τέχνης, της φιλοσοφίας και των κοινωνικών θεωριών. Από το 1998 μέχρι σήμερα έχει λάβει 2 βραβεία και 4 επαίνους σε Πανελλήνιους και Ευρωπαϊκούς Αρχιτεκτονικούς Διαγωνισμούς ιδεών, ενώ έχει συμμετάσχει σε 9 εκθέσεις αρχιτεκτονικής. Από το 2005 - 2008 υπήρξε μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της περιοδικής έκδοσης (ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ) του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ).

Εδώ και δύο δεκαετίες, ο Νίκος Ζ. Κομνηνός δραστηριοποιείται με επιτυχία στη διοίκηση εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Έχει ζήσει πολλά χρόνια στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει ταξιδέψει στις πέντε ηπείρους, σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Με υπόβαθρο τις σπουδές του στην ψυχολογία, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και στην επιχειρηματικότητα, εμπνέεται αλλά και ανησυχεί για τις αλλαγές που επέρχονται στη ζωή μας και των παιδιών μας από την τεχνητή νοημοσύνη και τις τεχνολογίες αιχμής, θέματα που έχει αναπτύξει σε συνέδρια, όπως το TEDx της Αθήνας. Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, αποφάσισε να περιγράψει τις ανησυχίες του μέσα από μια σειρά μυθιστορημάτων που εκτυλίσσονται στο παρόν και το άμεσο μέλλον. "Η σπίθα" είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς.

Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καλλιτεχνικός σύμβουλος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ. Επιμελήθηκε εκθέσεις σύγχρονης τέχνης και αρχιτεκτονικής, εκδόσεις, μονογραφίες, ειδικά αφιερώματα και δημοσίευσε άρθρα σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και καταλόγους εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.