Ελληνικά εγκλήματα 4

Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης γεννήθηκε το 1954 στην Αθήνα και κατάγεται από την Κύπρο. Είναι διδάκτωρ των μαθηματικών του Πανεπιστημίου Pierre et Marie Curie. Από το 1981, διδάσκει μαθηματικά στη μέση εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σχετικά με τη διδακτική των μαθηματικών, την εισαγωγή της πληροφορικής στην εκπαίδευση και τη χρήση της αφήγησης και της ιστορίας στη διδασκαλία των μαθηματικών. Έχει κατά καιρούς συνεργαστεί με τις εφημερίδες "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία", "Ελεύθερος Τύπος" και "Καθημερινή". Έχει μεταφράσει από τα αγγλικά και τα γαλλικά 28 βιβλία, λογοτεχνικά και επιστημονικά, σχετικά μετά μαθηματικά και την ιστορία των επιστημών. Το 2006 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο τού Chevalier dans l' Ordre des Palmes Academiques. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Θαλής+Φίλοι και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημα "Πυθαγόρεια Εγκλήματα" ("Πόλις" 2006) έχει μεταφραστεί σε 6 γλώσσες -ιταλικά, ισπανικά, αγγλικά, κορεάτικα, κινέζικα, γαλλικά, ενώ για το "Αχμές, ο γιος του φεγγαριού" ("Πόλις" 2013) του έχει απονεμηθεί το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συμμετείχε με διηγήματα του στους συλλογικούς τόμους "Ελληνικά Εγκλήματα" 2, 3 και 4 των εκδόσεων "Καστανιώτη", "Είσοδος Κινδύνου" των εκδόσεων Μεταίχμιο, και στη σειρά "Κλέφτες και Αστυνόμοι" του ραδιοσταθμού "902 Αριστερά στα FΜ".

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε επί χρόνια στην εφημερίδα "Καθημερινή" (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού "Ρεύματα" και τη συλλογή διηγημάτων "Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη"(1994). Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα και τρεις συλλογές διηγημάτων, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημα "Μπαρόκ" (2018). Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για το "Γιάντες "(1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των Ανεξάρτητων Καταλανών Εκδοτών για το "Θα ήθελα" (2005) καθώς και το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη "Λαμπερή Μέρα" (2012). Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες. Διδάσκει δημιουργική γραφή στην ΠΥΡΝΑ και στην ARTENS κι έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο "Το μυστικό", με έργα μαθητών της.

Ο Κώστας Μουζουράκης γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα και μεγάλωσε στους Αγίους Θεοδώρους Αλμυρού του νομού Μαγνησίας. Ζει στην Αθήνα και ασχολείται με τη συντήρηση έργων τέχνης, ενώ παράλληλα συμμετέχει ως κιθαρίστας σε μουσικά σχήματα. Κατά καιρούς, έχει εργαστεί ως μπάρμαν, ηλεκτρολόγος, διακοσμητής, αποθηκάριος, πλανόδιος μουσικός, αφισοκολλητής, διανομέας διαφημιστικών φυλλαδίων, ταχυμεταφορέας, σερβιτόρος, μεταφορέας χαλιών και βιβλιοδέτης.

Ο Αργύρης Παυλιώτης γεννήθηκε στο Ακραίφνιο Βοιωτίας, ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση. Στον χώρο της λογοτεχνίας έχουν εκδοθεί τα ακόλουθα βιβλία του: Βουβός μάρτυρας (Τα Χελιδόνια, 1984), Έτσι που λες (Δωρικός, 1986), Το διατηρητέο (Παρατηρητής, 1989), Ο Παπαδιαμάντης δε ζει πια (Παρατηρητής, 1994), Ο ποινικολόγος – Η παράδοξη τροχιά του Υπερίωνα (Παρατηρητής, 1995), Ο ποινικολόγος – Έγκλημα στον Παρατηρητή (Παρατηρητής, 1997), Αρμαγεδών (Πατάκης, 1998), Ολέθριος δεσμός (Νησίδες, 2001), Ο φόνος θέλει τέχνη (Νησίδες, 2002), Το δίχτυ (Νησίδες, 2003), «Γενί Χαμάμ» (Θεατρικό, Μέρι Αμμών, 2005), Το επικηρυγμένο πρόβλημα (Πατάκης, 2006), Παράξενοι ελκυστές (Πατάκης, 2008), Μυστική οργάνωση «Τετρακτύς» (Μεταίχμιο, 2013). Συμμετέχει στη συλλογική έκδοση Είσοδος κινδύνου της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.) με το διήγημά του «Ιχθυοτροφείο» (Μεταίχμιο, 2011), επίσης, στο συλλογικό έργο Ελληνικά εγκλήματα 4 με το διήγημά του «Μαύροι κύκνοι» (Καστανιώτης, 2011), στη συλλογική έκδοση της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα με το διήγημά του «Ματωμένος γάμος» (Καστανιώτης, 2012) καθώς και στη συλλογική έκδοση της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο με το διήγημά του «Οι φόνοι της Χακτζέ Μπινάζ Χανούμ» (Τόπος, 2014). Διηγήματά του είναι αναρτημένα και στην ιστοσελίδα της Ε.Λ.Σ.Α.Λ., της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος. Όλα τα βιβλία του –εκτός από ένα– αλλά και τα διάσπαρτα διηγήματά του έχουν ως τόπο δράσης τη Θεσσαλονίκη και τα πέριξ της (Χαλκιδική), ενώ τα περισσότερα έργα του είναι αστυνομικά, γι’ αυτό και κάποιοι σχολιαστές τον χαρακτηρίζουν ως τον «συγγραφέα της νουάρ Θεσσαλονίκης».

Ο Μανώλης Πιμπλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966 και σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών. Ωστόσο πολύ σύντομα τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Από το 1994 εργάστηκε στην εφημερίδα "Τα Νέα" και από το 1999 έως το 2018 στο πολιτιστικό τμήμα της εφημερίδας, όπου ήταν υπεύθυνος για το ένθετο "Βιβλιοδρόμιο". Διετέλεσε επίσης, συμπαρουσιαστής στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΤ1 "Βιβλία στο κουτί". Από το 1995, οπότε και πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα, με την συλλογή ποιημάτων με τίτλο "Εκποιήματα", παραμένει ενεργός και δραστηριοποιείται στη λογοτεχνική κριτικογραφία και μετάφραση. Διηγήματα του έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους, όπως: "Ελληνικά εγκλήματα 2", "Η απουσία του έρωτα", "Ελληνικά εγκλήματα 4". Το χρονικό διάστημα 2010-2013 συνεργάστηκε με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, για τη σειρά εκδηλώσεων "Λέξεις και Σκέψεις", στο πλαίσιο της οποίας οργανώθηκαν συζητήσεις για λογοτεχνικά αλλά και για μείζονα κοινωνικά θέματα (προσφυγικό, εκπαίδευση, θέση μειονοτικών ομάδων, ανθρώπινα δικαιώματα) με τη συμμετοχή σημαντικών διανοουμένων. Σήμερα εργάζεται στο Κανάλι της Βουλής, όπου διατηρεί την εκπομπή "Βιβλιοβούλιο". Επίσης αρθογραφεί στην Εφημερίδα των Συντακτών και στην Εποχή. Από το 2017 έχει αναλάβει καθήκοντα Διευθυντή της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και υπεύθυνου της ελληνικής παρουσίας σε Διεθνείς Εκθέσεις Βιβλίου του εξωτερικού (Φρανκφούρτη, Μπολόνια, Παρίσι κ.α.), για λογαριασμό του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού. (φωτογραφία: Βάσω Μαραγκουδάκη)

Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1982. Είναι μεταφραστής, συγγραφέας και αφηγητής, ενώ στο παρελθόν έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και φωτογράφος. Ανά τα χρόνια έχει γράψει πληθώρα άρθρων γύρω από τα comics και την κουλτούρα τους, ξεκινώντας από το περιοδικό "9" της Ελευθεροτυπίας. Έχει μεταφράσει, από τα αγγλικά και τα γαλλικά, βιβλία εκλαϊκευμένης επιστήμης, ιστορίας και λογοτεχνίας (μεταξύ των οποίων, "Ο Ιππότης των Επτά Βασιλείων" του George R.R. Martin, τα "Χρονικά της τσακισμένης Θάλασσας" του Joe Abercrombie και τη σειρά με τις "Περιπέτειες του Νεαρού Σέρλοκ Χολμς" του Andrew Lane). Έχει συμμετάσχει με αστυνομικά διηγήματα σε ανθολογίες όπως: "Οικοεγκλήματα", "Είσοδος Κινδύνου", "Ελληνικά Εγκλήματα 4", "Κλέφτες και Αστυνόμοι". Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει σε φεστιβάλ comics της Ελλάδας και του εξωτερικού με αυτοεκδόσεις, σε συνεργασία με τη Βάλια Καπάδαη και τον Παύλο Παυλίδη (Νέκυια, Last Flight of the Swordbreaker κ.α.). Το "Αμόνι που τραγουδά" είναι το πρώτο του βιβλίο.

Ο Γιάννης Ράγκος γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα, όπου και ζει. Επί σειρά ετών έχει εργαστεί ως έμμισθος ή freelance δημοσιογράφος σε περιοδικά, εφημερίδες, ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκιμαντέρ και blog/sites, καλύπτοντας ποικίλα ρεπορτάζ (ναυτιλιακό, ελεύθερο, καλλιτεχνικό, ταξιδιωτικό, πολιτικό, ερευνητικό κ.ά.). Την περίοδο 1987-1998 ήταν υπεύθυνος Τύπου των Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ενώ από το 2001 έως το 2018 επιμελήθηκε την έρευνα και τη σύνταξη των κειμένων για τους έντυπους και ηλεκτρονικούς τουριστικούς-ταξιδιωτικούς οδηγούς του ΕΟΤ. Δημοσιογραφικές του έρευνες έχουν μεταφερθεί στη λογοτεχνία (Γιώργου Πολυράκη, "Δωροθέα ντε Ροπ - Πάθος και υπερηφάνια", Ψυχογιός 2010) και έχουν περιληφθεί σε ιστορικές εκδόσεις (Κώστα Παπαϊωάννου, "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει...", εκδόσεις Καστανιώτη 2008 και Πάολο Τσιάμπι, "Η καραβάνα στον βυθό της θάλασσας", Χρυσή Τομή / ΑΩ Εκδόσεις 2014) και επιστημονικά συγγράμματα (Ναταλίας Ηλία, "Άνθρωποι της διπλανής πόρτας", Οσελότος 2010 και Παναγιώτη Γ. Παπαϊωάννου, "Ανθρωποκτόνοι κατ' εξακολούθηση και κατά συρροή - Το ελληνικό παράδειγμα", Νομική Βιβλιοθήκη 2013). Έχει γράψει τα βιβλία δημοσιογραφικής έρευνας "Η νάρκη: Υπόθεση Γοργοπόταμος, Νοέμβριος 1964" (Εντός, 2000) και "Ξεχασμένα πρωτοσέλιδα" (εκδόσεις Polaris, 2016), τα κείμενα των ταξιδιωτικών-ιστορικών οδηγών "Αθήνα-Αττική" (έκδοση εκτός εμπορίου, ΕΟΤ, α' έκδοση 2004) και "Θεσσαλονίκη" (έκδοση εκτός εμπορίου, ΕΟΤ, α' έκδοση 2015) και τα αστυνομικά μυθιστορήματα "Η στάση του εμβρύου" (Ίνδικτος, 2005) και "Μυρίζει αίμα" (Ίνδικτος, 2008). Αστυνομικά διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στους συλλογικούς τόμους "Είσοδος Κινδύνου" (Μεταίχμιο, 2011), "Ελληνικά Εγκλήματα 4" (εκδόσεις Καστανιώτη, 2011), "Κλέφτες και αστυνόμοι" (Ψυχογιός, 2013), "Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο" (Τόπος, 2014) και "BalkaNoir" (Καστανιώτης, 2018), τον οποίο επίσης συντόνισε και επιμελήθηκε με τον συγγραφέα Βασίλη Δανέλλη, σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχουν μεταδοθεί από τη ραδιοφωνική εκπομπή "Κλέφτες και αστυνόμοι στον 902" (2008-2010). Επίσης, δοκίμιά του για την αστυνομική λογοτεχνία έχουν περιληφθεί σε ειδικά αφιερώματα του Τύπου, καθώς και στην αφιερωματική έκδοση "18 κείμενα για τον Γιάννη Μαρή" (εκδόσεις Πατάκη, 2016). Την περίοδο 2006-2011 είχε την επιμέλεια της σειράς αστυνομικής λογοτεχνίας Verba Obcura των εκδόσεων Ίνδικτος, την περίοδο 2016-2017 ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας της επιθεώρησης αστυνομικής λογοτεχνίας "The Crimes and Letters Magazine" (CLM), ενώ από το 2018 είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού θεωρίας για την αστυνομική λογοτεχνία "πολάρ". Συμμετείχε στη σεναριακή ομάδα της τηλεοπτικής αστυνομικής σειράς "Ίχνη" (MEGA, 2007-2008), ενώ έχει συνεργαστεί στη συγγραφή κινηματογραφικών σεναρίων, καθώς και των κειμένων (με τον συγγραφέα Γιάννη Ζευγώλη) για τις θεατρικές παραστάσεις-performances "RoadTrip2" (Κινητήρας Studio, 2012) και "RoadTrip3" (Κινητήρας Studio, 2015), σε σκηνοθεσία της Βιολέττας Γύρα. Ακόμα, με τον συγγραφέα Δημοσθένη Παπαμάρκο, έκανε τη σεναριακή διασκευή για το grapfic novel "Ερωτόκριτος" (εκδόσεις Polaris, 2016), σε σχέδια του Γιώργου Γούση, το οποίο απέσπασε πέντε βραβεία (Καλύτερο Κόμικ, Καλύτερο Σχέδιο, Καλύτερη Καλλιτεχνική Επιμέλεια, Καλύτερο Σενάριο και Καλύτερο Εξώφυλλο) στα Ελληνικά Βραβεία Κόμικς 2017, καθώς και για το κόμικ "Στα μυστικά του βάλτου" (εκδόσεις Polaris, 2018), σε σχέδια Παναγιώτη Πανταζή. Από το 2017 είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού κόμικ "Μπλε Κομήτης". Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (IFJ), ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ) και μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αστυνομικών Συγγραφέων (IACW).

Ο Ανδρέας Αποστολίδης είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης και μεταφραστής. "Έχει γράψει αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως το "Χαμένο παιχνίδι", τις "Διαταραχές στα Μετέωρα", το "Φάντασμα του Μετρό", τα "Εγκλήματα στην πανσιόν "Απόλλων ", τη "Λοβοτομή", καθώς και τρεις συλλογές διηγημάτων "Ζωγραφικοί πίνακες και ιδιότροπα ζώα", "Αστυνομικές ιστορίες για πέντε δεκαετίες", "Είσαι ο Παπαδόπουλος!". Έχει μεταφράσει βιβλία των συγγραφέων James Ellroy, Chester Himes, P. Highsmith, Jerome Charyn, R. Chandler, D. Hammett, V. Nabokov κ.ά., και έχει συγγράψει εκτενή επίμετρα γιά τα βιβλία τους. Το 2006 δημοσίευσε τη μελέτη "Άρχαιοκαπηλία και εμπόριο αρχαιοτήτων - Μουσεία, έμποροι τέχνης, οίκοι δημοπρασιών, ιδιωτικές συλλογές". Το 2009 εκδόθηκε ο συγκεντρωτικός τόμος "Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος: Δοκίμια για την ιστορία και τις σύγχρονες τάσεις του". Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους και πολλά ντοκυμανταίρ και περισσότερα από εκατό επεισόδια της τηλεοπτικής εκπομπής "Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα".Το "Κύκλωμα", ένα ντοκυμανταίρ έρευνας για το παράνομο εμπόριο ελληνικών αρχαιοτήτων, προκάλεσε το διεθνές ενδιαφέρον. Από τις τελευταίες του δουλειές είναι η σειρά "Δύο φορές ξένος" για τις υποχρεωτικές ανταλλαγές πληθυσμών τον 20ό αιώνα. Το ντοκυμανταίρ του "Ένας τόπος χωρίς ανθρώπους" γιά την εκδίωξη της φυλής των Μασσάι από τα Εθνικά Πάρκα της Τανζανίας απέσπασε έξι διεθνή βραβεία.

O Σέργιος Γκάκας γεννήθηκε το 1957 στην Aθήνα. Σπούδασε θέατρο στο Πανεπιστήμιο PARIS-VIII. Από το 1979 εργάζεται ως σκηνοθέτης. Για αρκετά χρόνια ήταν παραγωγός στο Πρώτο και το Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα για παιδιά. Διηγήματά του περιλαμβάνονται στις συλλογές "Πέντε ζωγράφοι ζητούν συγγραφέα", "Το Χαλάνδρι που γνώρισα", "Ελληνικά εγκλήματα" 2, 3 και 4, "Το τελευταίο ταξίδι", "Είσοδος κινδύνου", "Κλέφτες και αστυνόμοι", "Σκοτεινές υποθέσεις", κ.ά. Το μυθιστόρημά του "Κάσκο" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001) κυκλοφόρησε το 2006 στη Γαλλία από τον εκδοτικό οίκο Liana Levi με τον τίτλο "La piste de Salonique" και από τον εκδοτικό οίκο Crocetti στην Ιταλία με τον τίτλο "Intrigo a Salonicco". Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (ΕΛΣΑΛ). Από τον Σεπτέμβριο του 2014 είναι αντιδήμαρχος πολιτισμού του Δήμου Χαλανδρίου. Το 2017 εκλέχτηκε πρόεδρος της ΕΛΣΑΛ. (φωτογραφία: Giovanni Giovannetti, www.ekebi.gr)

Η Τιτίνα Δανέλλη (Μαρία Χριστίνα) γεννήθηκε στην Αθήνα (-2021). Σπούδασε Ιταλική Φιλολογία στη Νάπολη και στη Ρώμη της Ιταλίας, ενώ ταυτόχρονα παρακολούθησε τη σχολή Διερμηνέων. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος σε πολλά περιοδικά (ΕΝΑ και ΚΑΙ, επί εποχής Παύλου Μπακογιάννη) και σε απογευματινές εφημερίδες στο ελεύθερο αλλά και καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Επίσης έγραψε σενάρια για τηλεοπτικές σειρές και έκανε πολλές μεταγλωττίσεις από ξένες ταινίες. Από το 1985 εργάζεται στην εφημερίδα "Ριζοσπάστης". Πρώτο της έργο το μυθιστόρημα "Ο επιτυχημένος" (1971). Ακολούθησαν το μυθιστόρημα "Αντιπερισπασμός" (1973), οι νουβέλες "Αίθουσα αναμονής" (1974) και "Σερ Γκρέγκορι ή Καπετάν Γρηγόρης" (1986), το μυθιστόρημα "Ένα και Ένα κάνουν όσο θες" (σε συνεργασία με τον Μάνο Κοντολεων, 1981), το θεατρικό έργο "Έρως διατηρητέος έως... "(1996), και τα μυθιστορήματα "Ο θρήνος της Κλεοπάτρας" (2000), "Το παιχνίδι του δικαστή" (2002), "Εκ των πραγμάτων" (σε συνεργασία με τον Θανάση Μπαλοδήμα, 2003), "Η τέταρτη γυναίκα" (2004), και το κατασκοπευτικό μυθιστόρημα "Ο ταγματάρχης" (σε συνεργασία με τον Θανάση Παπαρήγα, 2007). Έχει τιμηθεί με το βραβείο ΥΠΠΟ για το θεατρικό έργο "Έρως διατηρητέος έως... "(1995). Έλαβε μέρος, με διηγήματα της, και στους τέσσερις τόμους των "Ελληνικών εγκλημάτων" (2007, 2008, 2009 και 2011) ενώ συμμετείχε και στον συλλογικό τόμο "Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα - Ο ήρωας του Γιάννη Μαρή σε νέες περιπέτειες" (2012).

Ο Βασίλης Δανέλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982, όπου μεγάλωσε και σπούδασε. Το 2006 το πέρασε στον παγωμένο βορρά της Αγγλίας, ολοκληρώνοντας τις μεταπτυχιακές σπουδές του, και από το 2009 ζει στην Κωνσταντινούπολη. Είναι δημοσιογράφος και έχει δουλέψει σε εφημερίδες, περιοδικά και στο ραδιόφωνο. Έχει γράψει διηγήματα για τη ραδιοφωνική εκπομπή "Κλέφτες & Αστυνόμοι στον 902" και τη συλλογή "Ελληνικά εγκλήματα 3" (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2009). Είναι ιδρυτικό μέλος της Ε.Λ.Σ.Α.Λ. (Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας) και μέλος της συντακτικής ομάδας της επιθεώρησης αστυνομικής λογοτεχνίας The Crimes and Letters Magazine (CLM). Από μικρός ταξίδευε συχνά στο Λος Άντζελες του Ελρόι, στη Νέα Υόρκη του Μπλοκ, στο Μέχικο Σίτι του Τάιμπο, στη Μασαλία του Ιζό, στη Βαρκελόνη του Μονταλμπάν και σε άλλες νουάρ πόλεις του κόσμου. Πάντα όμως πίστευε πως η Αθήνα είναι το ίδιο, αν όχι περισσότερο, σκοτεινή. Έχει γράψει επίσης διηγήματα για συλλογικούς τόμους και για το ραδιόφωνο. Η Μαύρη μπίρα έχει μεταφραστεί στα τουρκικά, ενώ διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα τουρκικά και τα σλοβενικά.

Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα, σε οικογένεια κεφαλονίτικης καταγωγής. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά την Απελευθέρωση, επέστρεψε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε στο γραφείο πρακτόρευσης πλοίων και πετρελαιο-ειδών του πατέρα της Χαρίλαου. Δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στην εφημερίδα "Νεαλόγος" της Πάτρας. Το 1952, στον διαγωνισμό μετάφρασης αμερικανικών διηγημάτων που προκήρυξαν οι εκδόσεις "Ίκαρος" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κ. Θ. Δημαράς, Απόστολος Σαχίνης), η νεαρή Αθηνά κέρδισε βραβείο, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 200.000 δραχμών. Το 1959, έχοντας κατά νου την επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, έγραψε ένα αστυνομικό διήγημα, τοποθετημένο στην Πάτρα του '50, και το έστειλε στην Ελένη Βλάχου, η οποία δεν της απάντησε ποτέ. Το έστειλε έπειτα στον "Ταχυδρόμο", όπου δημοσιεύτηκε με εικονογράφηση του Μποστ. Άρχισε έτσι, να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα με ήρωες τον αστυνόμο Γεράκη, την Τούλα, μια νοικοκυρά, και τον κοσμοπολίτη Νάσο Δαπόντε, υπάλληλο της Ιντερπόλ. Στον "Ταχυδρόμο" υπέγραφε επίσης μεγάλα ρεπορτάζ. Την ίδια εποχή, έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το πρώτο της βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα ("218 ονόματα") εκδόθηκε το 1963 και το δεύτερο ("Αλάτι στα φιστίκια") το 1974, τη χρονιά δηλαδή που εκδόθηκε και το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, "Κυνηγός φαντασμάτων". Εντωμεταξύ ,το 1970 είχε εκδοθεί το νεανικό ιστορικό μυθιστόρημα της "Ο δραπέτης της Αυλώνας". Από το 1976 και επί 15 χρόνια ταξίδευε ανάμεσα στην Ελλάδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία. Άλλα μυθιστορήματα της είναι: "Της τύχης το μαχαίρι", "Με τα φτερά του Μαρίκα", "Η σπορά του ανέμου", "Ο χαρταετός", "Αύριο", "Πριμαρόλια", το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το μυθιστόρημα "Θέκλη" με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005, και το "Ξιφίρ Φαλέρ". Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Με τα χέρια σταυρωμένα". Οι μεταφράσεις της έχουν επανειλημμένως βραβευθεί, ενώ από τα μυθιστορήματά της τα "Πριμαρόλια" τιμήθηκαν με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου και η "Θέκλη" κέρδισε τόσο το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος όσο και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Θανάσης Καρτερός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και ζει στην Αθήνα. Η δικτατορία διέκοψε τη φοίτησή του στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και τον υποχρέωσε με αποφάσεις δύο στρατοδικείων σε άλλου είδους σπουδές στις Δικαστικές Φυλακές Θεσσαλονίκης, στις Φυλακές Ιωαννίνων, στις Εγκληματικές Φυλακές Λευκάδας, στις Φυλακές Αβέρωφ και στις Φυλακές Κορυδαλλού. Στα τέλη του 1970 αποφυλακίστηκε και εντάχθηκε στην παράνομη τότε ΚΝΕ και στο παράνομο ΚΚΕ, ενώ ήταν από τους ιδρυτές του εκδοτικού οίκου "Σύγχρονη Εποχή". Μετά τη μεταπολίτευση συμμετείχε στην περιπέτεια του νόμιμου ΚΚΕ. Συντάκτης του Ριζοσπάστη από τις αρχές του 1980 και στη συνέχεια αρχισυντάκτης και διευθυντής του. Διαγράφηκε από το ΚΚΕ το 1991 και διώχτηκε από την εφημερίδα του. Εργάστηκε από τότε στο ραδιόφωνο του "Σκάι", του οποίου υπήρξε ένα διάστημα διευθυντής, καθώς και σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Από τους βασικούς συντελεστές της δημιουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού 105,5 "Στο Κόκκινο" και πρώτος διευθυντής του από το 2006 μέχρι το 2008. Διατηρεί την καθημερινή στήλη "Της Ώρας" στην Αυγή. Το 2010 δημοσίευσε το βιβλίο "Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια".

Ο Ιερώνυμος Λύκαρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Πήρε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και για πολλά χρόνια μετά υπηρέτησε επαγγελματικά την ιδέα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Κατά καιρούς έκανε διάφορες σχετικές και άσχετες με το γράψιμο δουλειές, περιπλανήθηκε πολύ σε όλο τον κόσμο, και έζησε για μια δεκαπενταετία αυτοεξόριστος στην Αυστραλία. Το 2011 εκδόθηκε το πρώτο του μυθιστόρημα "Το ρομάντζο των καθαρμάτων", στο οποίο αναδεικνύονται ως φάρσες και τραγωδίες οι πολυδαίδαλες σχέσεις του οργανωμένου εγκλήματος με επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και πολιτικούς. Η κριτική το χαρακτήρισε "άρτιο από κάθε άποψη", "αφηγηματικά απολαυστικό", μια "συμβολική βιογραφία της ελληνικής διαφθοράς", "επίκαιρο όσο δεν παίρνει". Ακολούθησε το πολιτικό νουάρ μυθιστόρημα "Μαύρα κουφέτα" (2013), "ένα ρέκβιεμ για τη χαμένη ουτοπία του 20ού αιώνα", το οποίο η κριτική επίσης υποδέχτηκε ως "άρτιο υπόδειγμα αστυνομικού μυθιστορήματος", όπου "το σασπένς βγαίνει από τις κοινωνικές μεταλλάξεις [...] και οι ανθρώπινες συγκρούσεις έχουν ως κινητήρια δύναμη τις ιδεολογικές καταβολές των ηρώων". "Η ζήλια είναι μαχαιριά" (2014) ήταν η πρώτη από μια σειρά μαύρων κωμωδιών, στην οποία κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι κάθε φορά ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. "Το Άπληστε κόσμε, κάλπικε" (2015) ήταν το δεύτερο βιβλίο της σειράς αυτής. Πριν τη έκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος (2011), πρωτοδημοσίευσε κείμενά του στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο τόμο των "Ελληνικών εγκλημάτων" (2008 και 2011).

Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο "Η ιστορία του Αλή Ρέτζο". Δραματουργός, μεταφραστής, μελετητής του έργου τ��υ Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εκτός από τέσσερα θεατρικά έργα, έχει γράψει δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το "Νυχτερινό δελτίο" (1995) και το "Άμυνα ζώνης" (1998) [σ.σ.: ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Ο Τσε αυτοκτόνησε" (2003), "Βασικός μέτοχος" (2006), "Παλιά, πολύ παλιά" (2008), "Ληξιπρόθεσμα δάνεια" (2010), "Περαίωση" (2011), με τη μεσολάβηση της συλλογής διηγημάτων "Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων" (2004)]. Στα μυθιστορήματά του κεντρικός ήρωας είναι ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ένας συντηρητικός ως προς τις ιδέες και τις συνήθειες πενηντάρης, που έχει ως χόμπι την ανάγνωση λεξικών. Πρόκειται για έναν συνεπή επαγγελματία διώκτη του εγκλήματος που πρωταγωνιστεί σε νουάρ ιστορίες. Παντρεμένος με μιαν ήσυχη, απλοϊκή γυναίκα, πατέρας μιας ανήσυχης ερωτικά φοιτήτριας, δεν έχει καμιά σχέση ή ομοιότητα με τον Ηρακλή Πουαρό της Αγκάθα Κρίστι ούτε βέβαια με τον Φίλιπ Μάρλοου του Ρέημοντ Τσάντλερ. Θυμίζει όμως αμυδρά τον αστυνόμο Μαιγκρέ του Ζορζ Σιμενόν και είναι κατά κάποιον τρόπο ο διάδοχος του εμβληματικού αστυνόμου Μπέκα, ήρωα του Γιάννη Μαρή, του εισηγητή της αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα τη δεκαετία του '50, ενός σημαντικού συγγραφέα, άγνωστου στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό. Στα μυθιστορήματα του Μάρκαρη είναι έντονοι οι απόηχοι από την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς κάποιοι ήρωες του, είχαν πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με πρόσωπα των κρατικών μηχανισμών εκείνων των καθεστώτων. Ο Μάρκαρης, όπως και οι άλλοι σύγχρονοι Έλληνες ομότεχνοί του, μέσω της αστυνομικής πλοκής θίγει καίρια ζητήματα της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Τα μυθιστορήματά του αποτελούν μια γοητευτική τοπογραφία της Αθήνας, της υπερτροφικής μεγαλούπολης, όπου συμβιώνουν λίγο πολύ αρμονικά γηγενείς, οικονομικοί μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες από γειτονικές χώρες. Μιλάει για τον κόσμο των αστών και των νεόπλουτων, των επιτήδειων που πλουτίζουν από τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των φοροφυγάδων, μα και των καταστηματαρχών που υποδέχονται με επιφυλακτικότητα στα νησιά τους ντόπιους και αλλοδαπούς επισκέπτες. Σεναριογράφος έργων της τηλεόρασης, άριστος γνώστης των δημοσιογραφικών, καλλιτεχνικών και άλλων παρασκηνίων, προσπαθεί να αποκαλύψει ορισμένες από τις κρυφές πλευρές του κόσμου των μίντια, και να κοινολογήσει τα ευτράπελα που λαμβάνουν χώρα στα πάμπολλα τηλεοπτικά κανάλια. Ακόμα μας ξεναγεί με μαεστρία στον δαιδαλώδη κόσμο των κέντρων διασκέδασης, των νονών της νύχτας και των μπράβων, κάνοντας σαφείς υπαινιγμούς κατά ορισμένων πολιτικών αναμεμιγμένων σε έκνομες δραστηριότητες. Ο τρόπος με τον οποίο αφηγείται ο Μάρκαρης είναι απολαυστικός, οι χαρακτήρες διαγράφονται με ενάργεια, οι περιγραφόμενες καταστάσεις είναι αληθοφανείς, οι ήρωες ζουν μια πραγματική ζωή, τα πάντα είναι άψογα από λογοτεχνική άποψη. Ο Κώστας Χαρίτος πάνω στον οποίο στηρίζει την πλοκή των ιστοριών του, μολονότι έχει ένα αντικομμουνιστικό παρελθόν, γίνεται αμέσως συμπαθής στον αναγνώστη εξαιτίας του αδιάφθορου χαρακτήρα του και ίσως της έντιμης πενίας του, κι αυτό σε μια χώρα όπου οι αστυνομικοί δεν χαίρουν μεγάλης εκτίμησης για πολλούς λόγους, μα κυρίως πολιτικούς. Διότι ο αστυνόμος δεν είναι απλώς ένας ήρωας που εξιχνιάζει εγκλήματα αλλά κι ένας κάπως εκκεντρικός μα συνηθισμένος Έλληνας ο οποίος δεν αρκείται στη δράση: η συναρπαστική περιπλάνησή του στους αθηναϊκούς χώρους συνοδεύεται από ευφυείς παρατηρήσεις. Όλα αυτά επιτείνουν τη σαγήνη του κειμένου που παγιδεύει τον αναγνώστη μέχρι το τέλος της ιστορίας. Μερικές φορές ο συγγραφέας γράφει παρωδιακά και αυτό προφανώς οφείλεται στη διάθεσή του να διακωμωδήσει το αστυνομικό σώμα. Ο Μάρκαρης χρησιμοποιεί ένα σκληρό και ενίοτε προκλητικό χιούμορ κάτι που δείχνει πως επιθυμεί να σκανδαλίσει, αφού προηγουμένως κατορθώνει να κινητοποιήσει τα φαιά κύτταρα του εγκεφάλου των αναγνωστών του. Συμπερασματικά, κινείται με μια ανατρεπτική διάθεση βάλλοντας κατά των κακώς κειμένων που ταλανίζουν την Ελλάδα. Τιμήθηκε στις 29.8.2013 με το "Μετάλιο Γκαίτε 2013" από το γερμανικό κράτος, σε τελετή που διοργανώθηκε στην Βαϊμάρη παρουσία της υφυπουργού Εξωτερικών Κορνέλια Πίπερ, "για την εξαιρετική προσφορά του στη γερμανική γλώσσα και τις διεθνείς πολιτιστικές σχέσεις". Φίλιππος Φιλίππου, συγγραφέας - κριτικός λογοτεχνίας.

Ο Πέτρος Μαρτινίδης είναι ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946, με σπουδές αρχιτεκτονικής, ψυχολογίας, θεωρίας κειμένων, ιστορίας και φιλοσοφίας των επιστημών, δίδαξε στην Πολυτεχνική Σχολή για 35 χρόνια και εξακολουθεί να διδάσκει σε μεταπτυχιακά τμήματα άλλων σχολών. Έχει γράψει πολλά άρθρα και βιβλία σχετικά με τα επιστημονικά του πεδία και 10 αστυνομικά μυθιστορήματα τα τελευταία 20 χρόνια. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια "Συνηγορία της παραλογοτεχνίας" (1982), "Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη" (1990), "Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης" (1990), "Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά" (1992), "Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη" (1997) και "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση" (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία "Κατά συρροήν" (1998), "Σε περίπτωση πυρκαϊάς" (1999), "Παιχνίδια μνήμης" (2001) και "Δεύτερη φορά νεκρός" (2002). Ακολούθησε η τριλογία "Μοιραίοι αντίκατοπτρισμοί" (2003), "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" (2005) και "Ο Θεός φυλάει τους άθεους" (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενο του "Πώς πάνε στον "παράδεισο" του Αρκά. "Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου" και το 2011 το βιβλίο "Κριτική και ευαισθησία". "Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη". Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του "Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση". Έλαβε μέρος, με διηγήματα του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009). (φωτογραφία: Κώστας Μητρόπουλος)

Ο Παύλος Μεθενίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Είναι δημοσιογράφος -έχει συνεργαστεί με περιοδικά, εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ως σχολιογράφος, ελεύθερος ρεπόρτερ, κινηματογραφικός συντάκτης, ερευνητής, σεναριογράφος και σταυρολεξοποιός. Πριν αποφασίσει να βιοποριστεί ως γραφιάς, εργάστηκε σε ναυτιλιακό πρακτορείο, βιβλιοδετείο, σουβλατζίδικο, εκδοτικό οίκο, κατάστημα ενδυμάτων, συνεργείο καθαρισμού, εταιρεία κούριερ και τράπεζα. Μετά θυμήθηκε πως έγραφε καλές εκθέσεις στο Δημοτικό. Είναι παντρεμένος με την Ευάννα Βενάρδου κι έχει ένα γιο.

Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων ("Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι", "Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ", "Άλφαμπετ Σίτυ"), βιβλία για τον κινηματογράφο ("Κινηματογραφημένες πόλεις", "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992", "Νέος αγγλικός κινηματογράφος", "Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος", "Φρανσουά Τριφό", "Τζων Κασσαβέτης". "Μίκαελ Χάνεκε", κ.ά.), μυθιστορήματα ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", 1996, "Αύριο, μια άλλη χώρα", 1997, "Ο υπόγειος ουρανός", 1998, "Το εργοστάσιο των μολυβιών", 2000, "Φτωχή Μάργκο", 2001, "Άλμπατρος", 2003, "Κινέζικα κουτιά", 2006, "Λίγο από το αίμα σου", 2011, "Για την αγάπη της γεωμετρίας", 2012, "Σπάνιες γαίες", 2013, "Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο", 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: "Γράμμα από την Αλάσκα", "Θάνατος το ξημέρωμα", "Η φυγή", "Συγχώρεση", "Πιτσιμπούργκο", "Η ταφή της Οφηλίας", "Μηχανικοί καταρράκτες", τα αυτοβιογραφικά βιβλία: "Ο χρόνος πάλι", "Αστραφτερά πεδία", τα βιβλία για παιδιά: "Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση", "Γράμμα από ένα δράκο", "Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)" και για εφήβους και νέους: "Αφρικανικό ημερολόγιο", "Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής", "Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση". Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: "Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" και "Για τη σημαία και το έθνος". Μόνη της, το βιβλίο "Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση". Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στους τόμους: "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων", 2012, "Η ενδέκατη ώρα", 2014, "Ασκήσεις αταραξίας", 2015, "Οι δυσκολίες των πεδιάδων", 2017.

Ο Φίλιππος Φιλίππου γεννήθηκε στην Κέρκυρα τον Δεκέμβριο του 1948. Έχει εκδώσει συνολικά είκοσι βιβλία. Από το 1968 ως το 1982, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, ταξίδεψε ως μηχανικός σε φορτηγά καράβια. Το πρώτο του βιβλίο, "Οι Κνίτες, τέκνα της ανάγκης ή ώριμα τέκνα της οργής;" εκδόθηκε το 1983. Ακολούθησαν οι μικρές βιογραφίες "Ιδανικοί αυτόχειρες ή ζήτω ο θάνατος" (1984), το αφήγημα "Οι εραστές της θάλασσας ή Το βιβλίο του άγνωστου ναύτη" (1986), τα αστυνομικά μυθιστορήματα "Κύκλος θανάτου" (1987 και 2007), "Το χαμόγελο της Τζοκόντας" (1988) και "Το μαύρο γεράκι" (1996), η μελέτη "Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας" (1996), το επίσης αστυνομικό "Αντίο, Θεσσαλονίκη" (1999), το αφήγημα "Ομόνοια" 2000. "Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας" (2000), το μυθιστόρημα "Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη" (2003), το μυθιστόρημα "Νέα Υόρκη, καλοκαίρι και μοναξιά" (2005), τη βιογραφία "Κωσταντίνος Θεοτόκης, σκλάβος του πάθους" (2006) και τα μυθιστορήματα "Ο θάνατος του Ζορμπά" (2007) και "Ο άντρας που αγαπούσαν οι γυναίκες" (2009), "Ο οργισμένος έφηβος" (2010), "Ο ερωτευμένος Ελύτης" (2011), "Ζωή και θάνατος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου", (2012). Το βιβλίο του "Οι τελευταίες ημέρες του Κωνσταντίνου Καβάφη" μεταφράστηκε στα καταλανικά και στα ρουμανικά. Διηγήματά του έχουν περιληφθεί σε γερμανικές ανθολογίες ενώ άρθρα, δοκίμια και βιβλιοπαρουσιάσεις του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Κέρκυρας και της Λευκωσίας. Στις εφημερίδες "Αυγή" και "Εποχή" και στο περιοδικό "Αντί" έγραφε κείμενα για τον πολιτισμό και τη λογοτεχνία. Τα τελευταία χρόνια δημοσιεύει στην εφημερίδα "Το Βήμα" κριτικές και παρουσιάσεις αστυνομικών βιβλίων. Ζει στην Αθήνα. (φωτογραφία: Γιώργος Φερμελετζής)