Χαιρετισμός στον Κώστα Ε. Τσιρόπουλο

Ο Θανάσης Νιάρχος γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Γαλλική Φιλολογία. Έχει εκδώσει τα βιβλία: Ποίηση: "Εικοσιτέσσερα νυχτερινά τραγούδια" (1970) και "Έρως έρωτας" (1979). Δοκίμια: "Η ανθρώπινη ανησυχία" (1973), "Κατά μέτωπο" (1980), "Ο αόρατος χρόνος" (1988), "Ημερολόγιο μιας διαμαρτυρίας" (1999), "Ο έρωτας για τους άλλους" (1999), "Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής" (1999), "Για τον Άγγελο Τερζάκη" (2002). Συνομιλίες με εκπροσώπους των ελληνικών γραμμάτων με τους τίτλους "Πραγματογνωμοσύνη της εποχής" (1976) και "Τα παιδικά μου χρόνια" (2003). Από το 1981 εκδίδει μαζί με τον Αντώνη Φωστιέρη το λογοτεχνικό περιοδικό "Η λέξη". Έχει την επιμέλεια της σειράς "Σκέψη, Χρόνος και Δημιουργοί" των εκδόσεων Καστανιώτη, στην οποία φιλοξενούνται κείμενα σημαντικών δημιουργών του νεοελληνικού πολιτισμού. Έχει μεταφράσει βιβλία των Κάφκα, Μίλερ, Λούθερ Κινγκ, Κοκτώ, κ.ά. Είναι επίσης συνεργάτης της εφημερίδας "Τα Νέα".

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης (1945-2019) γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας δικαίου στο Παρίσι. Το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο "Το τέλος του τοπίου". Η συλλογή του "Με το φως", 1999, τιμήθηκε ταυτόχρονα με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και με το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω", το 2000. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και αγγλικά και έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό "Harvard Review", στα τεύχη 50, 1998 και 80, 2000. Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει μελοποιήσει ποιήματά του που έχουν κυκλοφορήσει σε CD με τίτλο "Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος Λιοντάκης". Ως μεταφραστής, o Λιοντάκης ασχολήθηκε συστηματικά με τη γαλλική λογοτεχνία, έχοντας μεταφράσει μεταξύ άλλων έργα των Ζενέ, Απολλιναίρ, Μπονφουά, Ελυάρ, Ρεμπώ, Πονζ, Βαλερύ, Σταντάλ και έχοντας επιμεληθεί μια "Ανθολογία γαλλικής ποίησης". Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον ονόμασε Ιππότη της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο Νίκου Καζαντζάκη. Το 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου του. Έφυγε από τη ζωή στις 26 Ιουλίου 2019, σε ηλικία 74 ετών.

Γεννήθηκε το 1933 στο Διδυμότειχο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως φιλόλογος. Μεγάλωσε και μένει στη Χαλκίδα. Σπούδασε φιλολογία στο Παν/μιο Αθηνών, με αρχαιοελληνιστές το Στυλιανό Κορρέ, Αντώνιο Χατζή, Κων/νο Βουρβέρη και Ιωάννη Σταματάκο. Εργάστηκε από το 1959 ως το 1990 στη μέση εκπαίδευση (τα τρία πρώτα χρόνια στην Κύπρο). Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Το λαγούμι", Δόμος, 1979, και "Για το θαλασσινό αηδόνι", Δόμος, 1984 (έκδοση εκτός εμπορίου), τα πεζά "Τρία θαλασσινά ειδύλλια", Δόμος, 1985, ""Επισείουσα Ανέμου"", Δημόσια Βιβλιοθήκη Χαλκίδας, 1989, "Λιμενάρχης Ευρίπου", Κέδρος, 1993, Νεφέλη, 2002, "Ανύπαρχτο λιμάνι", Διάμετρος, 1998, και το "μικτό είδος" "Το βαθύ πηγάδι ή εκρήξεις συναφών φωτοβολίδων", Στιγμή, 1989. Ασχολείται με την έκδοση και τη μελέτη του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη.

Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς είναι φιλόλογος, ποιητής και πεζογράφος. Γεννήθηκε το 1945 στη Μύκονο όπου και διαμένει. Σπούδασε αγγλική και ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε επί μία εικοσαετία ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει δεκαεννιά βιβλία με ποιήματα, διηγήματα, κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της πατρίδας του και έχει μεταφράσει αγγλόφωνη ποίηση. Το πρώτο βιβλίο του "Συρραφή ονείρων" (ποιήματα, 1980) έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μαρίας Περ. Ράλλη και τα "Παραμιλητά Α΄ και Β΄, κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου" (Ίνδικτος 2002) με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας, Και οι "Λοξές ιστορίες που τελειώνουν με ερωτηματικό" (Ίνδικτος 2009) με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Διηγήματος. Άλλα βιβλία του: Λουδοβίκου Ρουσέλ, "Παραμύθια της Μυκόνου", (Ίνδικτος και Δήμος Μυκόνου 2007), και "Μυζήθρα, ζυμήθρα: ένα αληθινό παραμύθι" (Κ.Δ.Ε.Π.Α. Μυκόνου και Εκδόσεις Στεφανίδη 2010).

Ο Δημήτρης Αγγελής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Είναι ποιητής και δοκιμιογράφος, διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής του περιοδικού "Φρέαρ" και συνδιευθυντής της ετήσιας έκδοσης "Ανθίβολα". Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές, δοκίμια, μελέτες και διηγήματα. Έχει τιμηθεί με βραβείο μετάφρασης του Ιδρύματος Corda, με το Βραβείο Λάμπρου Πορφύρα της Ακαδημίας Αθηνών για την ποιητική συλλογή "Επέτειος" (το 2009), και με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή "Ένα ελάφι δακρύζει πάνω στο κρεβάτι μου" (το 2016, από κοινού με το βιβλίο "Η τρίτη γενιά" της Σοφίας Κολοτούρου). Στα ισπανικά έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του "Aniversario" και η ανθολογία ποιημάτων του "Si fuera tu noche".

Ο Διονύσης Κ. Μαγκλιβέρας (1933-2019) γεννήθηκε στην Αθήνα. Διδάκτορας νομικής του Πανεπιστημίου Neuchatel της Ελβετίας. Διευθυντικό στέλεχος στη Δημόσια Διοίκηση και στον ιδιωτικό τομέα. Ασχολήθηκε με την επιστημονική θεμελίωση της Κοινωνικής Επικοινωνίας την οποία δίδαξε σε πανεπιστήμια στα πλαίσια της κοινωνιολογίας. Έγραψε βιβλία για την κοινωνιολογία και την επιστήμη των δημοσίων σχέσεων. Εξέδωσε δεκατρία βιβλία δοκιμίων και δημοσίευσε συνεργασίες του στα περιοδικά "Ευθύνη", "Νέα Εστία", "Φρέαρ", "Κοινωνικές Τομές", "Πειραϊκά Γράμματα" κ.ά. Για τον δοκιμιακό του λόγο βραβεύθηκε δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών (τη δεύτερη φορά με το Βραβείο Ιδρύματος Ουράνη για το βιβλίο του "Η ζωή ως διαδρομή", Εκδόσεις των Φίλων, 2007). Επίσης, του απονεμήθηκαν το βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, το βραβείο δοκιμίου του Pen Club, της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων, το βραβείο δοκιμίου Παναγιώτη Φωτέα και τιμήθηκε για την πνευματική του προσφορά με το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών. Διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος του ΔΣ και αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, μεταξύ 2013-2014, καθώς και πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, μεταξύ 2014-2019. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 27 Ιουνίου 2019, σε ηλικία 86 ετών.

Η Δήμητρα Μήττα γεννήθηκε στη Βέροια το 1959. Σπούδασε φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., όπου έκανε τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές της σπουδές και έρευνα στο ίδιο Πανεπιστήμιο σε θέματα Φιλοσοφίας της Μυθολογίας. Είναι καθηγήτρια φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) και διδάσκει Ιστορία του Αρχαίου Θεάτρου και Δραματολογία σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1989. Έχει συνεργαστεί με τα λογοτεχνικά περιοδικά "Παραφυάδα", "Τραμ", "Πόρφυρας", "Φηγός", "Ρεύματα", "Πάροδος", ενώ μελέτες σχετικά με ζητήματα Μυθολογίας έχει δημοσιεύσει σε πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά. Βιβλιοκρισίες, σχόλια και λογοτεχνική κριτική δημοσιεύει σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και στις ηλεκτρονικές σελίδες του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Ο Γιάννης Παπακώστας γεννήθηκε στο Ριζοβούνι Πρεβέζης το 1939. Είναι Ομότιμος καθηγητής της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε (με υποτροφία) Νέα Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάκτωρ και υφηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει πραγματοποιήσει έρευνα σε βιβλιοθήκες της Κωνσταντινούπολης και του Βουκουρεστίου. Κατά το χρονικό διάστημα 2007-2009 δίδαξε στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Γρανάδα. Έχει συνεργασθεί με τα περιοδικά "Διαβάζω", "Η Λέξη", "Νέα Εστία", «Κ», Ποιητικά και με τις εφημερίδες "Το Βήμα", "Τα Νέα", "Η Ελευθεροτυπία", "Η Καθημερινή". Έχει τιμηθεί τρεις φορές (1985, 1992, 2005) από την Ακαδημία Αθηνών. Έχει διατελέσει μέλος της Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας (1996-1997) και Πρόεδρος αυτής κατά την περίοδο 1998-2001. Από τον Ιούνιο του 2002 είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.

Γεννήθηκε στο Μαλακάτι του νομού Τρικάλων το 1940. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, υφηγητής και καθηγητής του Αστικού δικαίου στο Α.Π.Θ. και ήδη ομότιμος καθηγητής του ίδιου Πανεπιστημίου. Εξελέγη και αναγορεύθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών τον Φεβρουάριο του 2004. Τον Μάρτιο του 2007 του απονεμήθηκε το "Βραβείο Παναγιώτη Φωτέα" για το σύνολο του έργου του. Το συγγραφικό του έργο εκτείνεται -πέραν του Αστικού δικαίου- και στην γενική θεωρία (φιλοσοφία και μεθοδολογία) του δικαίου, καθώς και σε θέματα οριακά του δικαίου, φιλοσοφικά (γνωσιολογικά, ηθικά, αισθητικά) και θεολογικά.

Η Νατάσα Κεσμέτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Σπούδασε Νομικά και Αγγλική λογοτεχνία. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1972 με τη συλλογή διηγημάτων "Τα 7 της Άρκτου". Έχει γράψει μελετήματα για τους Βαφόπουλο, Παπατσώνη, Καρέλλη, Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο, Αγαθοπούλου, Δαράκη κ.ά. Συνεργασίες της βρίσκονται σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

Ο Θεοδόσης Πυλαρινός είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Κέρκυρα), όπου διδάσκει νεοελληνική φιλολογία και ιστορία του γλωσσικού ζητήματος. Έχει δημοσιεύσει μελέτες στα περισσότερα σύγχρονα λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι σύμβουλος έκδοσης και επιμελητής του λογοτεχνικού περιοδικού "Πόρφυρας" και επιστημονικός υπεύθυνος των "Κερκυραϊκών Χρονικών". Επιμελήθηκε διάφορους αφιερωματικούς τόμους και ειδικά τεύχη των περιοδικών "Πόρφυρας" και "Πάροδος". Για το βιβλίο του "Μεθιστορία, μύθος και ιστορία στην ποίηση" του Κυριάκου Χαραλαμπίδη τιμήθηκε στην Κύπρο με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου.

Η Μερόπη Ν. Σπυροπούλου γεννήθηκε το 1939 και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο Θηλέων και σπούδασε Οδοντιατρική στα Πανεπιστήμια Αλεξανδρείας και Αθηνών. Το 1972, αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1976, μετά από μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Michigan των ΗΠΑ, απέκτησε ειδικότητα και Master of Science στην Ορθοδοντική. Το 1978, αναγορεύθηκε Yφηγήτρια της Ορθοδοντικής. Το 1980, εξελέγη Τακτική Καθηγήτρια και Διευθύντρια της Έδρας της Ορθοδοντικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου υπηρέτησε επί 26 χρόνια. Το 2006, μετά από την αποχώρησή της από την ενεργό υπηρεσία, της απενεμήθη ο τίτλος της Ομότιμης Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει προσκληθεί και διδάξει σε Πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης και διετέλεσε Επισκέπτρια Καθηγήτρια των Πανεπιστημίων Karolinska της Σουηδίας, Μichigan και Saint Louis των ΗΠΑ. Έχει τιμηθεί με πολλές διεθνείς και ελληνικές επιστημονικές διακρίσεις. Συγχρόνως με την επιστημονική της δραστηριότητα, έχει επιδείξει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κοινά. Έχει διατελέσει Βουλευτής Επικρατείας. Είναι μέλος πολλών Πολιτιστικών Οργανώσεων και μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, του Ομίλου Φίλων Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας και της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχει δώσει περισσότερες από 400 διαλέξεις, σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, ως προσκεκλημένη ομιλήτρια διαφόρων πολιτιστικών σωματείων, διδάσκει σε Σχολές Γονέων καί αρθρογραφεί σε διάφορα έντυπα για θέματα Παιδείας, Υγείας και Κοινωνικού Προβληματισμού. Επί σειρά ετών, είναι τακτική συνεργάτης του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς καί των περιοδικών "Πειραϊκή Εκκλησία" και "Ευθύνη". Είναι παντρεμένη με τον Ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκο Δ. Σπυρόπουλο και έχουν δύο γιους.

Ο Κωνσταντίνος Λερούνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία, Αγγλική και Λατινική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Reading (Μεγάλη Βρετανία). Συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα, άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους, έχει επίσης ο ίδιος επιμεληθεί συλλογικούς τόμους και στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται περί τις είκοσι εισηγήσεις σε διεθνή συνέδρια. Το πόνημα "Τέσσερα σημεία πρόσβασης στο Σαιξπηρικό έργο" είναι το πρώτο του βιβλίο.

Ο καθηγητής Μόσχος Μορφακίδης - Φυλακτός είναι πρόεδρος του Κέντρου Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών ("Centro de Estudios Bizantinos, Neogriegos y Chipriotas de Granada"/ C.E.B.N.Ch.) του Πανεπιστημίου της Γρανάδας.

Ο Γιώργος Βαρθαλίτης γεννήθηκε το 1972 στην Κόρινθο. Σπούδασε κλασσική και σύγχρονη φιλολογία στα πανεπιστήμια Αθηνών και Χαϊδελβέργης (διδακτορική διατριβή). Είναι ποιητής, μελετητής και μεταφραστής ποίησης από τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα γερμανικά και από τα Ελληνικά του Βυζαντίου (έχοντας μεταφράσει έργα των Πόε, Γέητς, Χόφμαννσταλ, Βαλερύ, Γκεόργκε, Ιωάννη Γεωμέτρη, Χριστόφορου Μυτιληναίου, Μιχαήλ Μάρουλλου, κ.ά.). Επιμελήθηκε το αφιέρωμα του περιοδικού "Πλανόδιον" στον ποιητή Στέφαν Γκεόργκε, του οποίου στη συνέχεια εξέδωσε ανθολογία με ποιήματα και πεζά. Έχει εκδώσει, επίσης, βιβλία με κριτικά μελετήματα για τον Κ.Π. Καβάφη, τον Κωστή Παλαμά και τον Άγγελο Σικελιανό (τον οποίο έχει ανθολογήσει), και έχει δημοσιεύσει άρθρα, βιβλιοκρισίες και μελετήματα σε εφημερίδες και περιοδικά.

Η Βιρχίνια Λόπεθ Ρέθιο γεννήθηκε στη Γρανάδα της Ισπανίας (1975). Φιλόλογος και νεοελληνίστρια, συνεργάστηκε επί χρόνια με το Κέντρο Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γρανάδας και εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα την πρόσληψη του "Ματωμένου γάμου" του Λόρκα στην Ελλάδα ("La recepcion de Federico Garcia Lorca en Grecia. El caso de "Bodas de Sangre"", Centro de Estudios Bizantinos, Neogriegos y Chipriotas, Granada 2008). Το 2001 έγραψε το σενάριο, επιμελήθηκε και σκηνοθέτησε την ταινία "Federico Garcia Lorca en Valderrubio-Testimonios", με μαρτυρίες ανθρώπων που γνώρισαν τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα. Η ταινία γυρίστηκε υπό την αιγίδα του Δήμου του Pinos Puente. Έχει επίσης επιμεληθεί την έκδοση "Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στην Ελλάδα. Σχέδια της Έλλης Σολομωνίδου Μπαλάνου" (2006) και έχει παρουσιάσει σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους μελέτες για την ισπανική λογοτεχνία και το ισπανικό θέατρο. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση ισπανών ποιητών στα ελληνικά. Ζει μόνιμα στην Ελλάδα.

Η Χρυσούλα Σπυρέλη γεννήθηκε στον Άγιο Βλάση Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας (Φλώρινα) Από το 2003 είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ασχολείται με την περίοδο 1920 κι εξής. Έχει δημοσιεύσει τις μελέτες: "Το περιοδικό Νέα Γράμματα του 1924", Ανάτυπο από περ. Αιτωλικά, τχ. 9 (2007). "Η Βίγλα (1923). Ένα λογοτεχνικό περιοδικό στο "ποιητικό'' Μεσολόγγι", Ανάτυπο από περ. Αιτωλικά, τχ. 7 (2006). "Το περιοδικό Διαλεκτική στο Αγρίνιο. Μια πνευματική πρό(σ)κληση στη δεκαετία του '60", περ. Παρουσία, τριμηνιαία έκδοση της Ένωσης Αιτωλ/νων λογοτεχνών τχ. 40 (2007) σσ. 82-86. "Η Ρουμελιώτικη Βίγλα του Θωμά Γκόρπα. Ξεφυλλίζοντας το πρώτο και το τελευταίο τεύχος ενός περιοδικού", περ. Μανδραγόρας (αφιερωματικό τεύχος στο Θωμά Γκόρπα), τχ. 33, Απρ. 2005, σσ. 72. "Το περιοδικό ΓΙΑΤΙ: Μια περίπτωση πολιτισμικής παρέμβασης στο χώρο των Σερρών στη δεκαετία του '70". "Το λογοτεχνικό περιοδικό Μαρτυρίες (1962-1966)". Προλεγόμενα του Αλέξη Ζήρα (έκδοση περ. μικροφιλολογικά τετράδια 9, Λευκωσία 2010),. "Το περιοδικό Πάροδος (1986--2011) του Κώστα Ριζάκη", "Μεγάλη Παρασκευή του 44 στο Αγρίνιο. Η λογοτεχνική επεξεργασία ενός ιστορικού γεγονότος", κ.ά. Δημοσίευσε τα βιβλία: Τα ποιήματα του Αθανασίου Κυριαζή (1887-1950). Συμβολή στην επαναξιολόγηση των ελασσόνων του Μεσοπολέμου. Πρόλογος: Ερατοσθένης Καψωμένος (εκδoσεις Γαβριηλίδης 2007). Ο θεσμός των σχολαρχείων στην Αιτωλοακαρνανία και Ευρυτανία. Ο Ιωάννης Τσαλάκος και ο Σχολάρχης Ιωάννης Κούρος (1854-1912) (Εκδόσεις Πασχέντη 2012). Αγρίνιο: Δήμαρχοι και δημαρχίες 1833 - 2007. Με ανθολογημένα κείμενα τοπικής ιστορίας (σε συνεργασία με την Μ. Μανικάρου), εκδόσεις Το Δόντι & Δήμος Αγρινίου 2009). Για τη σειρά "Νεοέλληνες Αιτωλοακαρνάνες συγγραφείς - Βιβλιογραφία" των εκδόσεων της Παπαχαραλαμπείου Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου συνέγραψε 5 τόμους Εργοβιογραφίας: 1. Αθανάσιος Κυριαζής (1887-1950), 2. Νίκος Αντωνάτος, 3. Ακακία Κορδόση, 4. Αλέξανδρος Ν. Βαρόπουλος και 5. Τάκης Καρβέλης (Χρονολόγιο, εργογραφία, βιβλιογραφία: Από το 1956 έως το 2013. Πρόλογος: Αλέξης Ζήρας (Εκδόσεις γράμμα 2014). Ποιήματά της Χ. Σπυρέλη έχουν περιληφθεί σε ηλεκτρονικές και έντυπες ανθολογίες και παράλληλα έχουν κυκλοφορήσει 4 ποιητικές συλλογές της. Είναι παντρεμένη με τον εκπαιδευτικό Γιώργο Υφαντή και έχει δύο παιδιά.

Η Κατερίνα Κούσουλα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης και είναι υποψήφια διδάκτωρ στην Νεότερη Τέχνη. Εργάζεται ως αρχαιολόγος του Υπουργείου Πολιτισμού, στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης. Έχει επίσης εργαστεί ως καθηγήτρια φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Η πορεία της στα ποιητικά πράγματα άρχισε ουσιαστικά το 2007, με τις πρώτες εκδόσεις ποιημάτων της στο περιοδικό "Πάροδος". Ακολούθησε η έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής "Ζητήματα κυμάτων" από τις εκδόσεις "Έψιλον" και δημοσιεύσεις ποιημάτων της σε λογοτεχνικά περιοδικά. Το τεύχος 45 της "Παρόδου" του Ιουνίου 2011, αφιερώθηκε στην ποίησή της. Το Δεκέμβριο του 2011 εκδόθηκε η ποιητική της συλλογή "Αρμόδιο σώμα", με τον αριθμό 19 της σειράς "Μικρός Αστρολάβος", των εκδόσεων της "Ευθύνης".

Η Ούρσουλα Φωσκόλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986 και εργάζεται ως γραφίστρια. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του λογοτεχνικού περιοδικού Φρέαρ και επιμελείται τη σελίδα του στο διαδίκτυο. Μεταφράσεις και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Ευθύνη, Νέο Επίπεδο, Το Δέντρο, (δέ)κατα, Ένεκεν, manifesto, Ακτή, Θράκα, Πλανόδιον και Φρέαρ. Το βιβλίο της "Το κήτος" (Κίχλη 2016) απέσπασε το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη του περιοδικού Κλεψύδρα / Έναστρον.