Κυπριακή Δημοκρατία 50 χρόνια

Ο Χριστόφορος Χριστόφορου σπούδασε παιδαγωγικά στη Λευκωσία και στο Παρίσι και Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο ΑΣΠΕ και στο Πανεπιστήμιο Λίλλης όπου πήρε τον διδακτορικό τίτλο. Εργάστηκε ως λειτουργός Τύπου και ως διευθυντής της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης Κύπρου. Είναι καθηγητής Επικοινωνιών στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας. Δημοσίευσε συγγράμματα και άρθρα για τα κόμματα και την εκλογική συμπεριφορά και τα μέσα ενημέρωσης.

Ο Ανδρέας Σοφοκλέους σπούδασε παιδαγωγικά, γεωγραφία, και πολιτικές επιστήμες κι έκανε διδακτορικό στην Επικοινωνία και στα ΜΜΕ. Υπήρξε διευθυντής του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών. Είναι καθηγητής Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και διευθυντής του Ινστιτούτου ΜΜΕ. Εξέδωσε αρκετά βιβλία και δημοσίευσε μελέτες για το κυπριακό πρόβλημα, την επικοινωνία, τη δημοσιογραφία, την ιστορία και τη γεωγραφία της Κύπρου.

Ο Καίσαρ Β. Μαυράτσας γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1963. Σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, απ' όπου απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην Κοινωνιολογία (1993) υπό την επίβλεψη του καθηγητή Πίτερ Μπέργκερ. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου από το 1994 και σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας στο τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και δύο βιβλία για τον ελληνοκυπριακό εθνικισμό (1998) και την ελληνοκυπριακή πολιτική κουλτούρα (2003).

Ο Γιάννης Η. Ιωάννου σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Jean Moulin - Lyon 3. Είναι επίσης κάτοχος του Ανωτάτου Διπλώματος Νέων Ελληνικών του INALCO και διδάκτωρ της Γαλλικής Λογοτεχνίας και Πολιτισμού. Διετέλεσε εντεταλμένος μαθημάτων και βοηθός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Lyon 3 και μορφωτικός λειτουργός στις πολιτιστικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας της Κύπρου. Τώρα είναι αναπληρωτής καθηγητής Γαλλικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών. Έχει εκδώσει βιβλία στην Κύπρο και στην Ελλάδα και πολλά άρθρα στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στην Τουρκία. Διευθύνει από κοινού με τη Fransoise Metral και τη Marguerite Yon (Maison de l'Orient Mediterraneen) το διεπιστημονικό ερευνητικό πρόγραμμα "Chypre et la mediterranee orientale", που διεξάγεται από τα Πανεπιστήμια Κύπρου και Lyon 2.

Ο Τάκης Κονής κατάγεται από τον Άγιο Θεόδωρο Καρπασίας. Σπούδασε Κοινωνική Ψυχολογία στην Αγγλία (1956-59) και Κοινωνική Εργασία στις ΗΠΑ (1964-66). Υπηρέτησε σε όλες τις βαθμίδες του Τμήματος Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας (1960-91) και παράλληλα ανέπτυξε πλούσια δράση στην οργάνωση των κοινωνικών επιστημόνων και επαγγελματιών και στην κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, κυρίως στους τομείς της ευημερίας παιδιών και νέων.

Η Δήμητρα Κάρουλλα-Βρίκκη είναι επίκουρη καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο τμήμα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στην Κοινωνιογλωσσολογία από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Το ερευνητικό της έργο και οι δημοσιεύσεις της επικεντρώνονται σε θέματα ταυτότητας και ιδεολογίας και στη σχέση τους με τη γλωσσική πολιτική στην Κύπρο.

Ο Τάκης Χατζηδημητρίου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1934. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο. Σπούδασε Οδοντιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επαρχιακός Γραμματέας της Παγκύπριας Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΠΕΟΝ) το 1952 γ.γ. της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων Πανεπιστημίου Αθηνών (ΔΕΣΠΑ), το 1955 -57 μέλος της εκδοτικής ομάδας των Κυπριακών Χρονικών 1960-1972. Γ.γ. της Επιτροπής Αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. 1967-1974. Ιδρυτικό μέλος του Σ.Κ. ΕΔΕΚ, βουλευτής, πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας, πρόεδρος της υποεπιτροπής Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι έγγαμος και πατέρας δυο παιδιών.

Ο Αλέκος Μαρκίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1943. Αριστούχος απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Barrister-at-Law. Άσκησε τη δικηγορία από τον Σεπτέμβριο 1971 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1995. Γενικός Εισαγγελέας της Κυπριακής Δημοκρατίας 1995-2003. Μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας Κυπριακού από το 1995 μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης προσχώρησης της Κύπρου στην ΕΕ. Έκτοτε ασκεί και πάλι τη δικηγορία.

Ο Νίκος Τριμικλινιώτης διευθύνει το πρόγραμμα "Societal Conditions for Reconciliation in Cyprus" για το Νορβηγικό Οργανισμό Μελετών για την Ειρήνη στην Κύπρο (PRIO Cyprus Centre). Διευθύνει, επίσης, το Κέντρο για τη Μελέτη της Μετανάστευσης, των Διεθνοτικών και Εργασιακών Σχέσεων (το Κυπριακό Παρατηρητήριο για το Ρατσισμό, την Ξενοφοβία και τα Θεμελιώδη Δικαιώματα). Είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας και κάτοχος διδακτορικού, μεταπτυχιακού "Gender and Ethnic Studies" και διπλώματος "Barrister at Law". Έχει επιμεληθεί συλλογικά βιβλία και περιοδικά και έχει δημοσιεύσει μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά, βιβλία και εκθέσεις για την ΕΕ σε σχέση με συνταγματικά και πολιτικά ζητήματα, το δίκαιο και την κοινωνιολογία της μετανάστευσης και της εργασίας, όπως και το ρατσισμό και την ξενοφοβία, τη συμφιλίωση, την εκπαίδευση, την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων και τις διακρίσεις στην Κύπρο, την Ευρώπη και τη Νότιο Αφρική.

Σπουδές: ΒΑ (Κοινωνιολογία, Οικονομία), ΜΕd (Παιδαγωγικά), ΡhD (Κοινωνιολογία). Έχει δημοσιεύσει κείμενα με θέμα την κοινωνική αλλαγή και τους θεσμούς στην Κύπρο. Είναι ένας εκ των ιδρυτών του Intercollege (1980) και πιο πρόσφατα του Πανεπιστημίου Λευκωσίας (2007), όπου είναι τώρα πρόεδρος του Συμβουλίου. Είναι επίσης ο διευθυντής έκδοσης του επιστημονικού περιοδικού "Cyprus Review".

Ο Άριστος Κάτσης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1946 στη Μόρφου της Κύπρου. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας και το 1969 πήρε το πτυχίο της ιστορίας και αρχαιολογίας. Από το 1970 άρχισε να εργάζεται ως καθηγητής σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης της Κύπρου και το 2001 αφυπηρέτησε πρόωρα ως διευθυντής. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και μελέτες πάνω σε θέματα της νεότερης ελληνικής και κυπριακής ιστορίας. Επίσης από τον Φλεβάρη του 1976 μέχρι τον Ιούλιο του 2001 καθιέρωσε στην εφημερίδα "Φιλελεύθερος" τη στήλη "Επιφυλλίδα του Σαββάτου", που ασχολούνταν με ιστορικά και επίκαιρα θέματα. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: "Από την ανεξαρτησία στην τουρκική εισβολή", α΄ έκδοση Κύπρος 1977, β΄ έκδοση εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 1978, "Από την ΕΟΚΑ στην ανεξαρτησία", εκδόσεις Αργώ, Κύπρος 1981, "Πολιτική Ιστορία της Κύπρου 1959-1987" (ε΄ τόμος της σειράς Κύπρος), α΄ έκδοση εκδοτικός οίκος Διαγόρας, Κύπρος 1987, β΄ έκδοση εκδοτικός οίκος Άγγελου Κυριάκου, Κύπρος 1996, "Οι προεδρικές εκλογές στην Κύπρο (1959-1998)", εκδόσεις Αργώ, Κύπρος 2003, "Από τη Διασκεπτική στην ΕΟΚΑ", εκδόσεις Αργώ, Κύπρος 2005.

Η Σία Αναγνωστοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1959. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών του Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών της Γαλλίας (INALCO). Οι μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γαλλία ολοκληρώθηκαν με ένα μεταπτυχιακό τίτλο στην Ιστορία (DEA από τη Σορβόννη Παρίσι Ι) και ένα διδακτορικό στην Ιστορία από το Πανεπιστήμιο EHESS (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales). Δίδαξε επί εννέα χρόνια στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και από το 2004 διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμκο ως καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας. Εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015. Διατέλεσε αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών και αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ γεννήθηκε στο μεικτό χωριό Ποταμιά της Λευκωσίας. Η οικογένειά του προσφυγοποιήθηκε στη διάρκεια των δικοινοτικών συγκρούσεων του 1963-64 και μετακινήθηκε στο τουρκοκυπριακό γκέτο της Λουρουτζίνας. Σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης στη Γερμανία και εκπόνησε διατριβή σχετικά με το κυπριακό πρόβλημα και τις διεθνείς σχέσεις. Εκλέχθηκε λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου το 1995, όπου εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος μέχρι σήμερα. Το 1997 βραβεύτηκε για την προσφορά του στην προσέγγιση μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο, αλλά και μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, με το βραβείο Αμπτί Ιπεκτσί. Το 2006 βραβεύτηκε από το γαλλικό κράτος με τη διάκριση "Ιππότης του Ακαδημαϊκού Φοίνικα" για την επιστημονική του προσφορά και τον αγώνα του για την ειρήνη στην Κύπρο. Eίναι ο συγγραφέας αρκετών βιβλίων στην ελληνική και την τουρκική γλώσσα, καθώς και πολλών ακαδημαϊκών άρθρων σε διάφορα διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Τα κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντά του είναι η νεότερη Ιστορία της Τουρκίας, το κυπριακό πρόβλημα και ο εθνικισμός. Εκτός της τουρκικής, μιλάει και γράφει την ελληνική, την αγγλική, τη γαλλική και τη γερμανική γλώσσα. Ανάμεσα στα έργα του περιλαμβάνονται: "Κύπρος, το αδιέξοδο των Εθνικισμών" (ελληνικά), "Η Κύπρος στη μέγγενη του Εθνικισμού" (τουρκικά) και "Η ιστορία ενός αγέννητου κράτους: Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία" (τουρκικά).

Ο Μακάριος Δρουσιώτης γεννήθηκε στην Κύπρο το 1959. Ως δημοσιογράφος έχει διετελέσει ανταποκριτής αρκετών ελληνικών εφημερίδων, μεταξύ των οποίων η "Ελευθεροτυπία" και "Τα Νέα". Από το 1990 ασχολείται συστηματικά με την ιστορική έρευνα και συγκεκριμένα με την περίοδο 1944-1974 της νεότερης κυπριακής ιστορίας.

Ο Πόλυς Πολυβίου γεννήθηκε το 1949 στη Λευκωσία και εργάζεται ως δικηγόρος. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και στο Λονδίνο. Το 1973 μελέτησε Διεθνείς και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Princeton των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά την περίοδο 1973-1980 εργάστηκε ως Λέκτορας της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Από το 1981 μέχρι σήμερα εργάζεται ως δικηγόρος στην Κύπρο. Πέραν της άσκησης της δικηγορίας, ο Πόλυς Πολυβίου έχει συγγράψει πέραν των 20 βιβλίων για το συνταγματικό δίκαιο, για το δίκαιο των συμβάσεων, για το εργατικό δίκαιο, και για διάφορα θέματα διοικητικού δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχει επίσης ασχοληθεί εκτενώς με το Κυπριακό πρόβλημα, για το οποίο έχει συγγράψει αριθμό βιβλίων. Τα νομικά του βιβλία έχουν αναγνωριστεί από ξένα και κυπριακά δικαστήρια και αναφέρονται τακτικά σε δικαστικές αποφάσεις. Ως Νομικός, έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο σε σειρά σημαντικών υποθέσεων ενώπιον Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων. Επίσης, έλαβε μέρος στις υποθέσεις «Kosovo» και για το θέμα της Αποικιοκρατίας ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου στη Χάγη, εκπροσωπώντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Από το 1974, προσφέρει αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του, νομικές και άλλες, στην Κυπριακή Δημοκρατία και στον εκάστοτε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχει αναγορευθεί σε επίτιμο Διδάκτορα της Νομικής του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Ο δρ. Μιχάλης Σ. Μιχαήλ γεννήθηκε στον Άγιο Επίκτητο Κερύνειας και μετανάστευσε στην Αυστραλία μετά την προσφυγοποίηση της οικογένειάς του το 1974. Είναι αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Διαλόγου στο Πανεπιστήμιο La Trobe της Μελβούρνης. Διευθύνει ερευνητικά προγράμματα όπως "Ευρώπη και Ασία: Ανάμεσα στο Ισλάμ και τις ΗΠΑ", "Οι από μέρους της Αυστραλίας χειρισμοί εντάσεων που προέκυψαν από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου μεταξύ του Ισλάμ και της Δύσης" και "Προγράμματα διαλόγου με κοινότητες της Διασποράς".

Ο Τουμάζος Τσιελεπής σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου. Συνέχισε με μεταπτυχιακή ειδίκευση στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο και το 1985 έγινε κάτοχος του τίτλου Ρh.D. Έχει δημοσιεύσει πολλά επιστημονικά άρθρα καθώς και πολιτικά κείμενα για επίκαιρα θέματα. Ήταν μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας για το Κυπριακό κατά την περίοδο των συνομιλιών 2003-2004. Από το 2008 είναι μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ο Ανδρέας Φάντης γεννήθηκε στο Καϊμακλί το 1919. Υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες του συνδικαλιστικού κινήματος κι εξελέγη πρώτος ΓΓ της ΠΣΕ (Ιούνιος 1941). Υπήρξε επίσης ιδρυτικό στέλεχος του ΑΚΕΛ (Απρίλης 1941), στις τάξεις του οποίου υπηρέτησε ως μέλος της ΚΕ και του ΠΓ, ως ΚΟΓ και ΒΓΓ (1960-1986). Έχει γράψει σειρά βιβλίων για το Κυπριακό καθώς και για το συνδικαλιστικό κίνημα.

Ο Ανδρέας Κωνσταντίνος (κυπριακής, ουαλικής και γερμανικής καταγωγής) διεξήγαγε έρευνα για την κυπριακή κρίση του 1974 στο Πανεπιστήμιο East Anlglia, όπου, το 2008, ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ιστορίας.

Ο Ανδρέας Πιρίσιης γεννήθηκε στη Λύση. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 1967 με υποτροφία των Ηνωμένων Εθνών παρακολούθησε μαθήματα Διεθνών Σχέσεων στη Γενεύη. Διορίστηκε στη Διπλωματική Υπηρεσία το 1965 με τον βαθμό ακολούθου. Υπηρέτησε ως πρέσβης στην Αυστραλία, στο Ισραήλ και στο Παρίσι. Το 1999 διορίστηκε γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών.

Ο Χάρης Αναστασίου κατάγεται από την Κύπρο. Είναι καθηγητής Διεθνών Μελετών Συγκρούσεων και Ειρήνης στο Portland State University, ΗΠΑ. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικές εργασίες για την Ειρήνη και τις συγκρούσεις, για τον εθνικισμό και τις εθνοτικές διενέξεις για την οικοδόμηση της ειρήνης, την ΕΕ, το Κυπριακό και τις ελληνοτουρικές σχέσεις. Τη δεκαετία του 1990 είχε ενεργό συμμετοχή στις πρωτοβουλίες Ε/Κ και Τ/Κ πολιτών για επαναπροσέγγιση.

Ο Χρυσόστομος Περικλέους σπούδασε παιδαγωγικά, ιστορία και λογοτεχνία και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός. Είχε μακρά και ενεργό ανάμειξη στο αριστερό πολιτικό κίνημα. Δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών για πολιτικά, ιστορικά και ιδεολογικά θέματα, δύο βιβλία για το Κυπριακό, ένα βιβλίο με την ιστορία της Λακατάμιας, της πόλης όπου ζει, και δύο ποιητικές συλλογές.

Ο Γιώργος Βασιλείου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 20 Μαΐου 1931. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Γενεύης, της Βιέννης και της Βουδαπέστης. Είναι κάτοχος του τίτλου του διδάκτορα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Οικονομικών της Βουδαπέστης και ειδικεύτηκε σε θέματα εμπορίας και έρευνας της αγοράς στο Λονδίνο. Κατήλθε ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 1988 και στις 21 Φεβρουαρίου 1988 εξελέγη Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το έργο του ως Προέδρου της Δημοκρατίας την πενταετία 1988-1993 είναι γνωστό. Το 1993 εξελέγη πρόεδρος του νεοϊδρυθέντος κόμματος "Ελεύθεροι Δημοκράτες" και το 1996 εξελέγη βουλευτής. Το Μάρτιο του 1998 ανέλαβε την ευθύνη για την ενταξιακή πορεία της Κύπρου, την οποία έφερε σε αίσιο τέλος το Δεκέμβριο του 2002. Για το τεράστιο αυτό έργο τού απενεμήθη ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Αξίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι η ανώτατη διάκριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στον Γιώργο Βασιλείου έχει απονεμηθεί ο τίτλος του επίτιμου διδάκτορα από τα Πανεπιστήμια της Κύπρου, των Αθηνών, της Βουδαπέστης, του Βελιγραδίου και της Θεσσαλονίκης, καθως και παράσημα και τιμητικές διακρίσεις από πολλές χώρες. Έχει μιλήσει σε πολλά σεμινάρια και διασκέψεις πάνω σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων σχετικών με τις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εξελίξεις.

Ο Χρήστος Ροζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Ιλινόις και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης. Διετέλεσε υφηγητής και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διδάξει στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης, στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Εδιμβούργου, της Λευκωσίας κ.α. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων και σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος της. Έχει επίσης διατελέσει γενικός γραμματέας του ΕΛΙΑΜΕΠ. Στην περίοδο 1996-97 υπηρέτησε υφυπουργός Εξωτερικών. Από το 1987 είναι μέλος αρχικά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και από το 1998 δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Είναι μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου. Πρόσφατα αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θράκης. Έχει επίσης παρασημοφορηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συγγραφικό έργο του αναφέρεται στο διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα του ανθρώπου, τη διεθνή πολιτική και την ελληνική εξωτερική πολιτική. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Ο Παναγιώτης Κ. Ιωακειμίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως πρεσβευτής/εμπειρογνώμων του Υπουργείου Εξωτερικών έχει συμμετάσχει σε όλες τις σημαντικές διαπραγματεύσεις της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των Διακυβερνητικών Διασκέψεων για την επεξεργασία της Ενιαίας Ευρωπαϊκής Πράξης, της Συνθήκης του Maastricht για την Ευρωπαϊκή ��νωση και της Συνθήκης του Amsterdam. Υπήρξε ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διακυβερνητική Διάσκεψη για τη σύνταξη της Συνθήκης της Νίκαιας και αναπλ. μέλος της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης (Convention) για την επεξεργασία του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Είναι μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων του ΕΛΙΑΜΕΠ και του ΟΠΕΚ. Μεταξύ άλλων έχει χρηματίσει Πρόεδρος και Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ), μέλος της Independent Commission for the Comprehensive Review of the Institutions and Procedures of the Union και άλλων επιστημονικών ενώσεων. Έχει γράψει μεγάλο αριθμό βιβλίων και άρθρων για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, τις διεθνείς σχέσεις και την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.

Ο Μιχάλης Ατταλίδης γεννήθηκε στο χωριό της Καρπασίας, Λεονάρισσο, και φοίτησε στο Γυμνάσιο της Κερύνειας. Σπούδασε στην Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου και στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των ΗΠΑ. Έχει διδάξει οτο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Λέστερ της Βρετανίας, και ως επισκέπτης στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Υπηρέτησε ως Πρέσβης της Κύπρου σε αριθμό χωρών, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου και ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών Κύπρου. Σήμερα είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου Λευκωσίας και καθηγητής στο Τμήμα Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διεθνών Σχέσεων. Έχει γράψει για την κοινωνία και την πολιτική της Κύπρου και για το Κυπριακό πρόβλημα.

Ο Συμεών Μάτσης σπούδασε οικονομικά στο London School of Economics (BSc. Econ.) και στο Queen Mary College (M. Sc.). Εργάστηκε στο Γραφείο Προγραμματισμού, στο οποίο έγινε γενικός διευθυντής. Ηγήθηκε ενταξιακών διαπραγματεύσεων Κύπρου-ΕΕ στη γεωργία, στην αλιεία, στο περιβάλλον και στην υγεία, και υπηρέτησε στα Δ.Σ. της Κυπριακής Τράπεζας Αναπτύξεως και άλλων οργανισμών. Έχει συγγραφική εργασία στον Οικονομικό και Κοινωνικό Προγραμματισμό, στη Δημοσιονομική Πολιτική, στο Εργατικό Δυναμικό, στην Ανάπτυξη της Κυπριακής Οικονομίας. Τώρα διδάσκει στην Ακαδημία Δημόσιας Διοίκησης.

Ο Ζήνων Ποφαΐδης γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, από το οποίο έλαβε τον τίτλο Master. Στην περίοδο μετά την τουρκική εισβολή του 1974, εργάστηκε στο Γραφείο Προγραμματισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τώρα διευθύνει ιδιωτική επιχείρηση. Υπήρξε συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών, όπου δημοσίευσε πολλά κείμενα οικονομικού και πολιτικού περιεχομένου.

Ο Νίκος Βάκης γεννήθηκε στην Κισσόνεργα της Πάφου το 1938. Φοίτησε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Πάφου (1950-54) και απεφοίτησε από το Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού το 1956. Είναι πτυχιούχος της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κάτοχος μάστερ του Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας και διδακτορικού του Πανεπιστημίου Φλώριδας. Η διδακτορική του διατριβή αφορούσε στις βιοχημικές και φυσιολογικές πτυχές τροπικών και υποτροπικών φρούτων και λαχανικών μετά τη συγκομιδή. Διετέλεσε Διευθυντής Διοίκησης και Οικονομικών (1991-1999) και Γραμματέας της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής, της Συγκλήτου και του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου Κύπρου. Εργάστηκε στο Ινστιτούτο Γεωργικών Ερευνών Κύπρου (1965-1991) και δημοσίευσε εργασίες του σε εγχώρια και διεθνή περιοδικά. Ως σύμβουλος στο Διεθνές Κέντρο Εμπορίου (International Trade Center, ITC-UNCTAD/WTO) ανέλαβε πέρα των 25 αποστολών σε χώρες της Ασίας, της Αφρικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής στο πλαίσιο εφαρμογής προγραμμάτων τεχνικής βοήθειας. Διετέλεσε πρόεδρος ή μέλος διαφόρων συμβουλίων, φοιτητικών και επαγγελματικών ενώσεων, καθώς και συνδέσμων ή οργανώσεων με κοινωνικούς, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς στόχους. Ήταν μέλος της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής (1988) για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Κύπρου και έχει εκδώσει (2005) βιβλίο του με τίτλο: "Πανεπιστήμιο Κύπρου - Από το όραμα στη λειτουργία". Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑτον Μάρτιο του 1955, αναλαμβάνοντας ποικίλα καθήκοντα και αποστολές στους τομείς Λεμεσού και Πάφου. Συνελήφθη τον Αύγουστο του 1958 και μετά από πολυήμερες ανακρίσεις στο Σπέσιαλ Μπράντς Πάφου (κτήριο "Ευθυβούλου") εγκλείστηκε στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης Πολεμίου και Μάμμαρι μέχρι το κλείσιμο των κρατητηρίων τον Φεβρουάριο του 1959.

Ο Ιάκωβος Ψάλτης, διδάκτωρ επαγγελματικών σπουδών στην Εκπαιδευτική Διοίκηση, είναι επίκουρος καθηγητής του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου και επίτιμος επισκέπτης ανώτερος λέκτορας του Πανεπιστημίου Middlesex. Είναι υπεύθυνος σύνταξης της σειράς "Εκπαιδευτική Διοίκηση" των εκδόσεων "Αφή" και διευθύνων συντάκτης του "Work Based Learning E-Journal". Έχει υπηρετήσει ως εκπαιδετυτικός και ως διευθυντής σχολείων μέσης εκπαίδευσης.

Ο Λευτέρης Παπαλεοντίου σπούδασε νεοελληνική λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1980-1984), όπου συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές (MA 1989, PhD 1994). Από το 1994 διδάσκει στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Εξέδωσε τα βιβλία: "Η κυπριακή λογοτεχνία στον τύπο" (1993), "Τα πρώτα βήματα της κυπριακής λογοτεχνικής κριτικής 1880-1930" (1997), "Λογοτεχνικές μεταφράσεις του μείζονος ελληνισμού: Μικρασία - Κύπρος - Αίγυπτος 1880-1930" (1998). Επιμελήθηκε τις εκδόσεις πεζογραφημάτων της Μ. Ρουσσιά, του Ν. Βραχίμη και του Ε. Φραγκούδη. Είναι συνυπεύθυνος έκδοσης του περιοδικού "Μικροφιλολογικά" (1997 κ.ε.).

Η Ελένη Νικήτα γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε κοινωνικές επιστήμες (Πανεπιστήμιο Γενεύης). Είναι διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης. Εργάστηκε στο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού (1977-2009), των οποίων υπήρξε διευθύντρια από το 2003 έως το 2009. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων. Το βιβλίο της "Χριστόφορος Σάββα, η απαρχή μιας νέας εποχής στην κυπριακή τέχνη" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2009 στην κατηγορία δοκίμιο-έρευνα.

Η Νταϊάνα Μαρκίδη είναι ιστορικός. Mελετά τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου. Μεταξύ πολλών άλλων ιστορικών μελετών, έχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Cyprus 1957-1963: From Colonial Conflict to Constitutional Crisis", Minneapolis: MEEM, 2001, και μαζί με τον Robert Holland το βιβλίο "The British and The Hellenes: Struggles for Mastery in the Eastern Mediterranean 1864-1960", Oxford: Oxford University Press, 2006, το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Runciman.