Κύπρος: Η οδύσσεια της ανεξαρτησίας

Ο Γιώργος Κ. Μύαρης είναι φιλόλογος στη Μέση Δημόσια Εκπαίδευση της Κύπρου με επιστημονικά ενδιαφέροντα στην κοινωνική και πολιτική φιλοσοφία.

Ο Κωστής Κοκκινόφτας είναι ερευνητής του Κέντρου Μελετών της Ιεράς Μονής Κύκκου.

Επίκουρος καθηγητής Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου. Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1960 και μέχρι την τουρκική εισβολή του 1974 κατοικούσε στη Λάπηθο της επαρχίας Κερύνειας. Από τον Οκτώβριο του 1974 η οικογένεια του εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της ίδιας σχολής. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι επιστημονικές του δημοσιεύσεις επικεντρώνονται στην ιστορία του κυπριακού ενωτικού κινήματος, με έμφαση στη μελέτη του κυπριακού εθελοντισμού, και στη δεκαετία του 1940 στην Ελλάδα. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες ιστορικές μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και βιβλία.

Ο Μακάριος Δρουσιώτης γεννήθηκε στην Κύπρο το 1959. Ως δημοσιογράφος έχει διετελέσει ανταποκριτής αρκετών ελληνικών εφημερίδων, μεταξύ των οποίων η "Ελευθεροτυπία" και "Τα Νέα". Από το 1990 ασχολείται συστηματικά με την ιστορική έρευνα και συγκεκριμένα με την περίοδο 1944-1974 της νεότερης κυπριακής ιστορίας.

Ο Σωτήρης Ριζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Είναι διευθυντής ερευνών από το 2005 και διευθύνει το Κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Νεώτερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών από το 2016. Διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου το 1992. Έχει διδάξει στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Νεώτερης και Σύγχρονης Ιστορίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Υπήρξε Visiting Research Associate στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του King’s College London (1994-1995), Stanley J. Seeger Visiting Fellow in Research, στο Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών του Princeton University (2004-2005), Ειδικός Μεταπτυχιακός Υπότροφος στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου (1991-1992) και Μέλος του Επιστημονικού Εκπαιδευτικού Συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης (2008-2011).

Ο Ευάνθης Χατζηβασιλείου γεννήθηκε το 1966 στο Δοξάτο Δράμας. Ααποφοίτησε το 1987 από τη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και το 1992 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Ιστορίας Διεθνών Σχέσεων από το London School of Economics. Σήμερα υπηρετεί ως καθηγητής της Ιστορίας του Μεταπολεμικού Κόσμου και πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το έργο του περιλαμβάνει μελέτες και βιβλία για την Ιστορία των Διεθνών Σχέσεων κατά την περίοδο 1870-1991, την ελληνική εξωτερική πολιτική, την ελληνική πολιτική ιστορία του 20ού αιώνα και το Κυπριακό. Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Ιδρύματος της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, μέλος του Ελληνοτουρκικού Φόρουμ και εταίρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών "Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος". Διευθύνει τη σειρά "Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία" των Εκδόσεων Πατάκη και επιμελείται την ιστορική σελίδα της κυριακάτικης Καθημερινής.

Ο Νιαζί Κιζιλγιουρέκ γεννήθηκε στο μεικτό χωριό Ποταμιά της Λευκωσίας. Η οικογένειά του προσφυγοποιήθηκε στη διάρκεια των δικοινοτικών συγκρούσεων του 1963-64 και μετακινήθηκε στο τουρκοκυπριακό γκέτο της Λουρουτζίνας. Σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης στη Γερμανία και εκπόνησε διατριβή σχετικά με το κυπριακό πρόβλημα και τις διεθνείς σχέσεις. Εκλέχθηκε λέκτορας στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου το 1995, όπου εργάζεται ως αναπληρωτής καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος μέχρι σήμερα. Το 1997 βραβεύτηκε για την προσφορά του στην προσέγγιση μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο, αλλά και μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, με το βραβείο Αμπτί Ιπεκτσί. Το 2006 βραβεύτηκε από το γαλλικό κράτος με τη διάκριση "Ιππότης του Ακαδημαϊκού Φοίνικα" για την επιστημονική του προσφορά και τον αγώνα του για την ειρήνη στην Κύπρο. Eίναι ο συγγραφέας αρκετών βιβλίων στην ελληνική και την τουρκική γλώσσα, καθώς και πολλών ακαδημαϊκών άρθρων σε διάφορα διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Τα κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντά του είναι η νεότερη Ιστορία της Τουρκίας, το κυπριακό πρόβλημα και ο εθνικισμός. Εκτός της τουρκικής, μιλάει και γράφει την ελληνική, την αγγλική, τη γαλλική και τη γερμανική γλώσσα. Ανάμεσα στα έργα του περιλαμβάνονται: "Κύπρος, το αδιέξοδο των Εθνικισμών" (ελληνικά), "Η Κύπρος στη μέγγενη του Εθνικισμού" (τουρκικά) και "Η ιστορία ενός αγέννητου κράτους: Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία" (τουρκικά).

Η Εκάβη Αθανασοπούλου είναι επίκουρος καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το ερευνητικό της έργο επικεντρώνεται στη μελέτη της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας όπως και της πολιτικής των ΗΠΑ προς την Ανατολική Μεσόγειο.

Ο Γιώργος Γεωργής γεννήθηκε στο Παραλίμνι της Κύπρου το 1946 και αποφοίτησε από το γυμνάσιο Αρρένων της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Πτυχιούχος και διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρώτος γενικός γραμματέας της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Φοιτητών και Νέων Επιστημόνων (ΠΟΦΝΕ). Δίδαξε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Από το 1976 ως το 1982 εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας και, στη συνέχεια, ανέλαβε Μορφωτικός Ακόλουθος της Κύπρου στην Ελλάδα, 1982-1994 και 1997-2000. Ιδρυτής και πρώτος διευθυντής του Σπιτιού της Κύπρου στην ελληνική πρωτεύουσα (1987-1994, 1997-2000). Από το 1994 μέχρι και το 1997, visiting research associate στο Κing's College του Λονδίνου και συνεργάτης ερευνητής στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Κύπρου. Αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας του Νεότερου Ελληνισμού στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, ασχολείται συστηματικά με την Πολιτική και Διπλωματική Ιστορία του Ελληνικού Κράτους, με την Ιστορία του κυπριακού εθνικού κινήματος, την Πολιτική Ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας 1959-1974 και τον διπλωμάτη Σεφέρη. Έχει τιμηθεί με τον Ταξιάρχη του Φοίνικος της Ελληνικής Δημοκρατίας και με εύφημη μνεία της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει 12 βιβλία και πολλά άρθρα σε συλλογικούς τόμους και περιοδικά. Από το 2005 ώς το 2009 διετέλεσε Πρέσβης της Κύπρου στην Ελλάδα, με παράλληλη διαπίστευση στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Αλβανία.

Ο Πέτρος Λιάκουρας είναι δρ. διεθνούς δικαίου.

Ο Γιάννης Δ. Στεφανίδης είναι επίκουρος καθηγητής διπλωματικής ιστορίας στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είναι διδάκτωρ του London School of Economics. Έχει διατελέσει συνεργάτης του Ι.Μ.Χ.Α. και έχει εργαστεί για την Ελληνική Υπηρεσία του Β.Β.C. Έργα του: "Ο τελευταίος ευρωπαϊκός αιώνας: διπλωματία και πολιτική των δυνάμεων 1871-1945" (εκδόσεις "Προσκήνιο", 1997) "Isle of Discord: Nationalism, Imperialism and the Making of the Cyprus Question" (Hurst & New York University Press, 1999).