Κινηματογράφος ’94

Ο Αχιλλέας Κυριακίδης γεννήθηκε το 1946 στο Κάιρο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει εκδώσει εννέα βιβλία με διηγήματα, μικρά πεζά και δοκίμια (κινηματογραφικά και φιλολογικά), έχει γράψει τρία σενάρια που γυρίστηκαν σε ισάριθμες κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους, και έχει σκηνοθετήσει επτά ταινίες μικρού μήκους σε δικά του σενάρια. Κυκλοφορούν πάνω από σαράντα πέντε μεταφράσεις του έργων συγγραφέων όπως ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ο Ζορζ Περέκ, ο Ρεϊμόν Κενό, ο Λουίς Σεπούλβεδα, ο Αλφρέντ Ζαρί, ο Ρολάν Τοπόρ, ο Άντριου Κρούμι, ο Ζαν Εσενόζ, ο Κάρλο Φραμπέτι κ.ά. Το 2004 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τις "Τεχνητές αναπνοές", το 2006 με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης, για τη μετάφραση των πεζογραφικών "Απάντων" του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (στην οριστική έκδοση των "Ελληνικών Γραμμάτων" -η απονομή έγινε το 2007), την επόμενη χρονιά με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη Μετάφρασης, στο πλαίσιο των Καβαφείων 2007, και το 2009 με το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Γαλλόφωνης Λογοτεχνίας του ΕΚΕΜΕΛ, για τη μετάφραση του μυθιστορήματος "Στο cafe της χαμένης νιότης" του Πατρίκ Μοντιανό.

Ο Χρήστος Μήτσης είναι κριτικός κινηματογράφου, αρχισυντάκτης, από το 1989, και στη συνέχεια διευθυντής (μετά την αποχώρηση του Γιώργου Τζιώτζιου), μεταξύ 1997-2007, του περιοδικού "Σινεμά". Υπήρξε από τους βασικούς εμπνευστές και διοργανωτές του κινηματογραφικού φεστιβάλ της Αθήνας, "Νύχτες Πρεμιέρας". Επίσης, διετέλεσε υπεύθυνος προγραμματισμού, την περίοδο 2004-2005, του δικτύου αιθουσών "Filmcenter" του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Μετά τον θάνατο του Μπάμπη Ακτσόγλου, το 2007, ανέλαβε τη θέση του κριτικού κινηματογράφου στο περιοδικό "Αθηνόραμα".

Ο Ορέστης Ανδρεαδάκης είναι κριτικός κινηματογράφου, καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας "Νύχτες Πρεμιέρας" που διοργανώνει το περιοδικό "Σινεμά".

Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Πειραιά, στην Καλλίπολη. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Πάντειο, και συνέχισε κάνοντας μια συγκριτική μελέτη ανάμεσα στο αμερικανικό και το ευρωπαϊκό σινεμά, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Τύπου και Πληροφόρησης, στη Σορβόνη. Ξεκίνησε να γράφει κριτική κινηματογράφου στο περιοδικό "Σινεμά", και το 1990 έπιασε δουλειά στην τηλεόραση του Ant1, ως κειμενογράφος σε κινηματογραφική εκπομπή. Έμεινε στον σταθμό αυτό δεκαπέντε χρόνια, δουλεύοντας στην πρωινή ζώνη και στο δελτίο ειδήσεων, ενώ από το 1997 έως το 2001 παρουσίαζε και είχε την επιμέλεια των κινηματογραφικών εκπομπών "Πρώτη Προβολή" και "Σινέ Antenna". Από το 2005 εργάζεται στον τηλεοπτικό σταθμό "Alpha", μιλώντας κυρίως για ταινίες και κάνοντας συνεντεύξεις με σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Γράφει στην εφημερίδα "Lifo" κριτική των νέων ταινιών και τη στήλη "Pulp Fiction", καθώς και άρθρα και συνεντεύξεις στο περιοδικό "Vogue". Στο παρελθόν έχει συνεργαστεί, επίσης, με τις εφημερίδες "Η Καθημερινή", "Έθνος" και "Πρώτο Θέμα", δίνοντας ανταποκρίσεις από ξένα φεστιβάλ και γράφοντας άρθρα για το σινεμά.

Η Σώτη Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε φαρμακευτική στην Αθήνα, ιστορία και πολιτισμούς στο Παρίσι, ιστορία της αμερικανικής πόλης στη Νέα Υόρκη καθώς και γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Έχει γράψει συλλογές διηγημάτων ("Μέρες που έμοιαζαν με μανταρίνι", "Το εναέριο τρένο στο Στίλγουελ", "Άλφαμπετ Σίτυ"), βιβλία για τον κινηματογράφο ("Κινηματογραφημένες πόλεις", "Ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου 1976-1992", "Νέος αγγλικός κινηματογράφος", "Σύγχρονος γαλλικός κινηματογράφος", "Φρανσουά Τριφό", "Τζων Κασσαβέτης". "Μίκαελ Χάνεκε", κ.ά.), μυθιστορήματα ("Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης", 1996, "Αύριο, μια άλλη χώρα", 1997, "Ο υπόγειος ουρανός", 1998, "Το εργοστάσιο των μολυβιών", 2000, "Φτωχή Μάργκο", 2001, "Άλμπατρος", 2003, "Κινέζικα κουτιά", 2006, "Λίγο από το αίμα σου", 2011, "Για την αγάπη της γεωμετρίας", 2012, "Σπάνιες γαίες", 2013, "Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο", 2017), που έγιναν τα περισσότερα μπεστ σέλερ, τις νουβέλες: "Γράμμα από την Αλάσκα", "Θάνατος το ξημέρωμα", "Η φυγή", "Συγχώρεση", "Πιτσιμπούργκο", "Η ταφή της Οφηλίας", "Μηχανικοί καταρράκτες", τα αυτοβιογραφικά βιβλία: "Ο χρόνος πάλι", "Αστραφτερά πεδία", τα βιβλία για παιδιά: "Η Μαριόν στα ασημένια νησιά και τα κόκκινα δάση", "Γράμμα από ένα δράκο", "Η Μιλένα και το φρικτό ψάρι", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού", "Οι αρχαίοι Έλληνες χώνουν τη μύτη τους παντού (ξανά)" και για εφήβους και νέους: "Αφρικανικό ημερολόγιο", "Μιλώντας με την Αλίκη για τη φιλοσοφία και το νόημα της ζωής", "Μιλώντας για την Έκφραση Έκθεση". Μαζί με τον Ηλία Ιωακείμογλου, έγραψαν από κοινού τα βιβλία: "Αριστερή τρομοκρατία, δημοκρατία και κράτος" και "Για τη σημαία και το έθνος". Μόνη της, το βιβλίο "Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση". Τα άρθρα της στην εφημερίδα "Athens Voice" συγκεντρώθηκαν στους τόμους: "Η φοβερή τροπή των πραγμάτων", 2012, "Η ενδέκατη ώρα", 2014, "Ασκήσεις αταραξίας", 2015, "Οι δυσκολίες των πεδιάδων", 2017.

Ο Δημήτρης Κολιοδήμος ασχολείται με τον κινηματογράφο από το 1975, στην αρχή ως σκηνοθέτης δύο μικρού μήκους ταινιών, στη συνέχεια ως αρθρογράφος και κριτικός σε περιοδικά και εφημερίδες, συντάκτης ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών (στην ΕΡΤ), συγγραφέας ή επιμελητής βιβλίων. Εμπνευστής και βασικός συντάκτης της ετήσιας έκδοσης-αλμανάκ της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), "Κινηματογράφος", της οποίας είναι τακτικό μέλος από το 1978 και έχει διατελέσει γενικός γραμματέας και μέλος του ΔΣ της. Μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Ακόμα, έχει διατελέσει μέλος της επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Κινηματογράφου, του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Κινηματογραφίας και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Δίδαξε ιστορία του κινηματογράφου στην κινηματογραφική σχολή Αθανασίου Παπαντωνόπουλου, μεταξύ 1985-1989. Επί είκοσι χρόνια εργάστηκε στην τηλεόραση, όπου διετέλεσε επί μακρόν διευθυντής προγράμματος του Star Channel και διευθυντής τηλεόρασης του Σκάι TV. Είναι συμπαραγωγός της ταινίας "Deep End" (2008), σεναριογράφος και συμπαραγωγός της τηλεοπτικής σειράς "Το σινεμά γυμνό" (2009), και της ομότιτλης ταινίας (2010), και executive producer της ταινίας "Ο θάνατος που ονειρεύτηκα" (2010). Τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας "Παρασκευή+13", έχει γράψει, μεταξύ άλλων, τα βιβλία: "The Greek Filmography: 1914 through 1996" (1999), "Λεξικό ελληνικών ταινιών: από το 1914 μέχρι το 2000" (2001· 2011), "Ο κόμης Δράκουλας στην οθόνη" (2004), "80 χρόνια ξένος κινηματογράφος στην Ελλάδα" (2005), "Η λατρεία του αίματος" (2006), "Η Ελλάδα μετά τα μεσάνυχτα" (2007) και "Cineλόγιο" (2008).

Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και εκδότης Γιάννης Σολδάτος γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1952. Είναι ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου "Αιγόκερως" που έχει στο ενεργητικό του την κυκλοφορία περισσότερων από 200 κινηματογραφικών βιβλίων και περισσότερων από 400 λογοτεχνικών. Ως συγγραφέας, έγραψε τα βιβλία: "Στον αστερισμό του Κριού", "Τρομαχτικές ιστορίες", "Πολεμικές ιστορίες", "Το αίνιγμα", "Εύα, η αγαπημένη των βρικολάκων", "Η πλάνη", "Υποβρύχιος έρωτας", "Ελένη: Λιοσίων 5Α", "Διόνυσος, ο βασιλεύς των ορέων", "Ιερή πόρνη", "Το ερωτευμένο τρένο", "Αλέξης Δαμιανός", "Ζαν-Λυκ Γκοντάρ", "Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου", "Συνοπτική ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου", "Ελληνικός κινηματογράφος: ένας αιώνας", "Ιστορία του γυμνού στον κινηματογράφο", "Ένας άνθρωπος παντός καιρού: Θανάσης Βέγγος", "Οδύσσειες σωμάτων στο έργο του Νίκου Κούνδουρου", κ.ά. Διετέλεσε καθηγητής ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου σε σχολές κινηματογράφου. Έχει σκηνοθετήσει 40 επεισόδια της σειράς "Η περιπέτεια ενός ποιήματος" (ΕΤ2), τις ταινίες: "Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου " (ΕΤ2), "Βήματα" (ΕΤ2), "Το αίνιγμα" (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως, ΕΡΤ, New Star), "Υποβρύχιος έρωτας" (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως), τη μικρού μήκους ταινία "Ένα Σάββαρο βράδυ (Αιγόκερως, ΕΚΚ), πέντε ντοκιμαντέρ με γενικό τίτλο "Καστρολόγος: αναφορά στον Φώτη Κόντογλου" (ΕΤ1), δέκα επεισόδια της σειράς "Παρασκήνιο" (ΕΤ1) και τέσσερα δραματοποιημένα επεισόδια της σειράς "Σελίδες με Θέα" (ΕΤ1). Στο θέατρο έχουν ανεβεί τα θεατρικά του έργα: "Όταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Γεώργιο Βιζυηνό" (Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη, σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη), "Όταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας" (Ανοιχτό Θέατρο, σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη), "Πόε" (Θέατρο της Μεσογείου, σκηνοθεσία Αλμπέρτο Εσκενάζη), "Ιερή πόρνη", κ.ά.

Ο Νίνος Φένεκ Μικελίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1936. Σπούδασε ελληνική και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και κινηματογράφο στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Σκηνοθέτησε τη βραβευμένη σε διάφορα φεστιβάλ (Κάρλοβι Βάρι, Λειψίας και Θεσσαλονίκης) μικρού μήκους ταινία "Κύπρον ου μ' εθέσπισεν..." (1962-63), βασισμένη στα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη "Ελένη" και "Σαλαμίνα της Κύπρος". Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Πρώτα φτερουγίσματα", 1955, "Σερενάτα στη Μεσόγειο", 1959, "Ερωτικός Μάης: Ποιήματα 1963-2000" (συγκεντρωτική έκδοση), Κέδρος, 2002, και "Έκλειψη και άλλα ποιήματα", Μεταίχμιο, 2008. Έγραψε μελέτες για τον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο και εξέδωσε τα "Ημερολόγιο φυλακής", τα οποία κρατούσε κατά τη διάρκεια της σύλληψής του (1955-56) από τις αγγλικές αρχές της Κύπρου. Από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και για μεγάλο διάστημα αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI). Κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" από το 1975. Από το 1999 μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (European Film Academy). Το 1988 ίδρυσε και έκτοτε διευθύνει το φεστιβάλ "Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου", που γίνεται κάθε Οκτώβριο στην Αθήνα.

Γεννήθηκε το 1949, στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1982 συνεργάζεται με τον ποιητή Κώστα Μαυρουδή στην έκδοση του λογοτεχνικού περιοδικού "Το Δέντρο". Έχει γράψει τις συλλογές διηγημάτων: "Αρπακτικά", 1990, "Πρωινή επίσκεψη", 1993, "Σκιές γυναικών", 1996, "Ο ύπνος του Άλφρεντ", 1999, "Η γυναίκα που μιλά", 2002 (κρατικό βραβείο Διηγήματος & βραβείο Διηγήματος του περιοδικού "Διαβάζω"), "Η παρουσία", 2010, το μυθιστόρημα "Οικογενειακές ιστορίες", 2006, και τις μελέτες για σκηνοθέτες του κινηματογράφου: "Όρσον Ουέλς", 1985, "Αφοι Ταβιάνι", 1986, και "Τζων Χιούστον", 1988. Άρθρα του για τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, ειδικές εκδόσεις και εφημερίδες. Aπό το 1998 συνεργάζεται με το ένθετο "Βιβλιοθήκη" της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία", δημοσιεύοντας κυρίως, κριτικές ξένης λογοτεχνίας. Διδάσκει ιστορία του κινηματογράφου στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου. Έχει διδάξει σενάριο σε διάφορες κινηματογραφικές σχολές και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης). Το 2007 σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία "Ο δολοφόνος της λεωφόρου" (15'), μαζί με τον γιο του Βασίλη Γουδέλη, βασισμένη σε διήγημά του από τη συλλογή "Αρπακτικά". Ακολούθησε, το 2008, η μικρού μήκους ταινία "Η συνάντηση" (14'), βασισμένη και πάλι σε δικά του διηγήματα, η οποία απέσπασε τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, για "την πρωτότυπη και σύγχρονη κινηματογράφηση και τη νέα ματιά στην κινηματογραφική γλώσσα". (φωτογραφία: Giovanni Giovannetti, www.ekebi.gr)

Ο Γιώργος Μπράμος (1952-2019) γεννήθηκε στην Τρίπολη. Σπούδασε Νομικά και Κινηματογράφο στην Αθήνα και την Ιταλία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου σε εφημερίδες και περιοδικά. Υπηρέτησε στην ΕΡΤ ως διευθυντής ενημέρωσης, ενώ επί σειρά ετών ήταν διευθυντής του ελληνικού προγράμματος στο Mega. Συνεργάστηκε στα σενάρια των ταινιών "Ήταν ένας ήσυχος θάνατος" της Φρίντας Λιάππα, "Καλή πατρίδα, σύντροφε" του Λευτέρη Ξανθόπουλου, "Κλοιός" του Κώστα Κουτσομύτη, "Ξένια" του Πατρίς Βιβανκός, "Terra Incognita" του Γιάννη Τυπάλδου, κ.ά. Έγραψε δοκίμια για τον κινηματογράφο και εξέδωσε τις συλλογές διηγημάτων "Βρεγμένο ρούχο" (1993), "Άσπρα γένια" (2006) και "Ανάμεσα στους τοίχους" (2017), καθώς και τα μυθιστορήματα "Ότσι τσιόρνιγια (Μαύρα μάτια)" (1999) και "Το ψέμα του λύκου" (2013). Έφυγε από τη ζωή μετά από ξαφνική αδιαθεσία, στις 14 Αυγούστου 2019, σε ηλικία 67 ετών.

Ο Γιάννης Μπακογιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1934. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε stage κινηματογράφου δίπλα στον ιδρυτή της Γαλλικής Ταινιοθήκης Ανρί Λανγκλουά, στο Παρίσι, την εποχή της νουβέλ βαγκ και του περιοδικού "Cahiers du Cinema", του Ζ. Ζενέ, του Σ. Μπέκετ και του Ε. Ιονέσκο στο θέατρο και των Μπαρτ, Φουκό, Λακάν και Ντεριντά στο προσκήνιο της γαλλικής σκέψης. Κινηματογράφησε και συμμετείχε σε ταινίες ντοκιμαντέρ. Υπήρξε μέλος της κινηματογραφικής λέσχης του "Άστυ" που ιδρύθηκε το 1950 από την ΕΚΚΑ, από την Ελένη Βλάχου, τον Μάριο Πλωρίτη και την Αγλαΐα Μητροπούλου-ψυχή της όλης προσπάθειας. Αργότερα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου σε διάφορα περιοδικά, στην "Καθημερινή", στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση ("Κινηματογραφική λέσχη" της ΕΡΤ). Μεταξύ 1993-2004 διετέλεσε Eιδικός Σύμβουλος Kινηματογραφίας του Yπουργού Πολιτισμού. Έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα και μελέτες σε συλλογικά βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και κινηματογραφικά λήμματα σε εγκυκλοπαίδειες.