“Ο δε τόπος… ελαιοφόρος”

Ο Γιάννης Αντ. Πίκουλας είναι καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας - Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ΙΑΚΑ) και εκδότης του διεθνούς αρχαιογνωστικού περιοδικού HOΡOΣ (Όρος). Γέννημα και θρέμμα της Αθήνας (1956) με ισχυρές πελοποννησιακές και προσφυγικές καταβολές. Έχει εκδώσει δέκα μονογραφίες και υπήρξε επιμελητής εκδόσεως δεκαοκτώ τόμων. Οι δημοσιεύσεις του σε ελληνικά και ξένα περιοδικά ή πρακτικά συνεδρίων υπερβαίνουν τις 190. Ασχολείται κυρίως με θέματα Ιστορικής Τοπογραφίας και Επιγραφικής. Επίσης με θέματα υλικού πολιτισμού των αρχαίων, λ.χ. την αμπελοκαλλιέργεια-οινοπαραγωγή και την ελαιοπαραγωγή. H έρευνα του καλύπτει ιδίως την Πελοπόννησο (Aργολιδοκορινθία, Αρκαδία, Λακωνία), Θεσσαλία και Μακεδονία, αλλά και Μ. Ασία.

Η Ευδοκία Ολυμπίτου γεννήθηκε το 1962 στην Καβάλα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εκπόνησε στη συνέχεια τη διδακτορική της διατριβή με θέμα την οργάνωση του χώρου στην Πάτμο (16ος-19ος αι.). Μεταξύ 1994-2003 συνεργάστηκε με το Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, και το 2003 εκλέχθηκε επίκουρη καθηγήτρια εθνολογίας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τα κύρια επιστημονικά της ενδιαφέροντα ήταν η μελέτη του υλικού πολιτισμού των προβιομηχανικών κοινωνιών, η οργάνωση και οι χρήσεις του δομημένου χώρου και της υπαίθρου. Ήταν μέλος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού -περιοδικό "Μνήμων" και της Ελληνικής Επιτροπής για την Προστασία της Βιομηχανικής Κληρονομιάς. Στα έργα της περιλαμβάνονται το "Αρχείο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ/Συλλογή ΑΣΚΙ, κατάλογοι και ευρετήρια", 2000 (σε συνεργασία με τον Δημήτρη Δημητρόπουλο), το "Άνθρωποι και παραδοσιακά επαγγέλματα σε νησιά του Αιγαίου", 2003 (σε συνεργασία με την Κατερίνα Κορρέ-Ζωγράφου), συμμετοχές σε συνέδρια και συλλογικά έργα, καθώς και η επιμέλεια του τόμου με κείμενα του Αντώνη Μπριλλάκη, "Διαδρομές και αναζητήσεις της Αριστεράς μετά τον Εμφύλιο", 2010 (σε συνεργασία με τον Ηλία Νικολακόπουλο). Για πολλά χρόνια πρωτοστάτησε στις τοπικές πρωτοβουλίες και κινήσεις του Χαλανδρίου, της περιοχής όπου ζούσε. Μάλιστα, στις δημοτικές εκλογές του 2010 ήταν υποψήφια με τον συνδυασμό "Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου". Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Μαΐου 2011, σε ηλικία μόλις 49 ετών.

Η Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου είναι διδάκτωρ της Ιστορίας και ειναι Διευθύντρια Ερευνών στον κλάδο της Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο ΙΙΕ/ΚΝΕ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει σπουδάσει στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ιστορικό - Αρχαιολογικό Τμήμα), καθώς και στο πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης (Scuola di Perfezionamento di Storia Medioevale e Moderna). Έχει δημοσιεύσει μελέτες και έχει επιμεληθεί έργα που εντάσσονται στη Νεότερη Κοινωνική και Οικονομική Ιστορία (18ος-20ός αιώνας). Οι κύριες κατευθύνσεις των ερευνών της είναι: η συγκριτική μελέτη της εμπορικής δραστηριότητας, η σχέση των αγορών με τους τοπικούς εμπόρους και την οικονομική μετανάστευση, η επιχειρηματικότητα ως παράγων επιβίωσης και ανάπτυξης της εμπορικής επιχείρησης, καθώς και η αναζήτηση των ερμηνευτικών σχημάτων της νεοελληνικής ιστοριογραφίας που αναφέρεται στο εμπόριο. Έχει πάρει μέρος σε ερευνητικά προγράμματα για τους οικισμούς και την τοπική ιστορία γεωγραφικών περιοχών, όπως η Δυτική Μακεδονία. Άλλες μελέτες της αναφέρονται στην ιταλική ιστορία και ιστοριογραφία στο πλαίσιο των πολιτικών, οικονομικών και πολιτισμικών σχέσεων που αναπτύχθηκαν στη Μεσόγειο.

Ο Παντελής Μούτουλας γεννήθηκε το 1956 στην Αθήνα. Πήρε πτυχίο οικονομίας από το Πανεπιστήμιο New Brunswick του Καναδά καθώς και διδακτορικού διπλώματος στην Ιστορία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τα βιβλία: "Ωρίων-Γιάννης Μιχαλόπουλος: Με την Αριστερά στον Μεσοπόλεμο, στην Εθνική Αντίσταση, στην μεταπολεμική Ελλάδα", Θεμέλιο 1999, "Πελοπόννησος 1940-1945: Η περιπέτεια της επιβίωσης, του διχασμού και της απελευθέρωσης", Βιβλιόραμα 2004, "Σύντομη ιστορία της κατοχής 1941-1944", Διογένης 2006, "Τα Τσίντζινα: Ιστορία του χωριού και του χώρου στον Πάρνωνα", Αλφειός 2010, το "ΕΑΜ στην Ηλεία: Η συγκρότηση της λαϊκής ηγεμονίας: Οργανωτικά πρότυπα και φαντασιακές λειτουργίες", ανέκδοτη διδακτορική διατριβή, Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τη συμβολή: "Η ελαιοκομία τον Μεσοπόλεμο", στο συλλογικό έργο "Το λάδι και η ελιά στην Πελοπόννησο", Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς 2007 και το άρθρο: "Λαϊκά συσσίτια στην Ανδραβίδα Ηλείας", στο περιοδικό "Ηλειακή Πρωτοχρονιά" (2009). τχ. 9, Αμαλιάδα, Βιβλιοπανόραμα 2008. Το μεταφραστικό του έργο περιλαμβάνει τα βιβλία: Πιρέν Ανρί (Pirenne Hennri), "Οι πόλεις του Μεσαίωνα", Βιβλιόραμα 2003 (από τα γαλλικά), Πύλια Μάρθα, "Οι Μοραίτες πρόκριτοι, τέλη 18ου-αρχές 19ου αιώνα: Ρόλοι και νοοτροπίες", ανέκδοτη διαδακτορική διατριβή (από τα γαλλικά) και Χάτσινσον Γκόντφρι (Hutchinson Godfrey), "Ο Ξενοφών και η τέχνη της διοίκησης", Ιωλκός 2008 (από τα αγγλικά).