Ιστοριογραφία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας 1933-2002

Η Έφη Αβδελά διδάσκει ιστορία στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστιμίου Αθηνών.

Ο Νίκος Κ. Αλιβιζάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, κατάγεται όμως από την Κεφαλονιά και τη Χίο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και πήρε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Ρaris V. Από το 1980 διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου το 1992 εξελέγη καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου. Τακτικός συνεργάτης του "Βήματος" από το 1986 έως το 2000 και σήμερα των Νέων. Δικηγορεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου. Είναι μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έχει γράψει μεταξύ άλλων: "Οι πολιτικοί θεσμοί σε κρίση. Όψεις της ελληνικής εμπειρίας, 1922-1974" (Θεμέλιο, 1983, γ' έκδ. 1996), "Ο αβέβαιος εκσυγχρονισμός και η θολή συνταγματική αναθεώρηση" (Πόλις, 2001), "Η βασιλική περιουσία στο Στρασβούργο" (Α. Σάκκουλας, 2003) και "Πέρα από το 16: Τα πριν και τα μετά" (Αθήνα: Μεταίχμιο, 2007).

Η Σία Αναγνωστοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1959. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών του Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών της Γαλλίας (INALCO). Οι μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γαλλία ολοκληρώθηκαν με ένα μεταπτυχιακό τίτλο στην Ιστορία (DEA από τη Σορβόννη Παρίσι Ι) και ένα διδακτορικό στην Ιστορία από το Πανεπιστήμιο EHESS (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales). Δίδαξε επί εννέα χρόνια στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου και από το 2004 διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμκο ως καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας. Εξελέγη βουλευτής Αχαΐας με τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015. Διατέλεσε αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών και αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.

Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς, ένας από τους μεγαλύτερους ιστορικούς της χώρας μας, γενήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933. ΣΠOYΔEΣ 1960. Πτυχίο Iστορικού Tμήματος Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών 1965-1967. Yπότροφος του IKY για μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι 1972. Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section - Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία. 1976. Eleve diplome της EPHE, IVe Section. AKAΔHMAΪKEΣ ΔPAΣTHPIOTHTEΣ 1. Διδασκαλία 1974-1984. Charge de Conferences στην EPHE, IVe Section 1976-1977. Charge de Cours στο Πανεπιστήμιο Paris-IV 1982-1998. Professeur associe στο Πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne. Διεύθυνση DEA και διδακτορικών διατριβών στο πλαίσιο των etudes Doctorales του Πανεπιστημίου Paris I. 1986-1988. Charge de Conferences στην EHESS. 1993-2005. Eβδομαδιαία σεμινάρια στο KNE/EIE με θέμα: "Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, IE'-IΘ'αι." 2. Eρευνητικές δραστηριότητες 1961-1965. Bοηθός έρευνας στο KNE/EIE 1967-1974. Assistant de recherches στην EPHE, VIe Section. 1977-1990. Διευθυντής Eρευνών του Προγράμματος Iστορίας της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδας 1987-1991. Mέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Eμπορικής Tράπεζας 1985-1989. 1994-2000 Mέλος της Eπιτροπής Iστορίας του Iστορικού Aρχείου Eλληνικής Nεολαίας 1984-1986. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Φορολογικοί μηχανισμοί και οικονομία στο πλαίσιο των ελληνικών κοινοτήτων, IZ'-IΘ' αι. 1988-1990. Yπεύθυνος ερευνητικού προγράμματος της ΓΓET: Eλλαδικά αστικά συγκροτήματα και ενδοχώρα, IE'-IΘ' αι.: απορρόφηση πλεονάσματος και συστήματα διασυνδέσεων. 1988-2003. Διευθυντής ερευνών στο KNE/EIE 3. Άλλες ακαδημαϊκές δραστηριότητες 1983-2005. Συνδιευθυντής του περιοδικού ''Tα Iστορικά''. 1985-1990. Aντιπρόεδρος της Δ. Eπιτροπής του Iονίου Πανεπιστημίου. 2004-2017 Πρόεδρος των ''Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας'' (ΑΣΚΙ) Έφυγε από τη ζωή στις 11 Δεκεμβρίου 2017, σε ηλικία 84 ετών.

Η Λίνα Βεντούρα σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές κοινωνιολογίας στο Βέλγιο και εκπόνησε τη διατριβή της στην ιστορία στη Γαλλία. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, όπου διδάσκει κοινωνιολογία και ιστορία της μετανάστευσης.

Η Κατερίνα Γαρδίκα είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τµήµα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών. Διδάσκει Νεότερη Ελληνική Ιστορία και έχει γράψει µελέτες σχετικές µε την ελληνική πολιτική ιστορία, µεταξύ των οποίων το βιβλίο "Προστασία και εγγυήσεις", Βάνιας, 1999. Η πρόσφατη έρευνά της επικεντρώνεται στην ιστορία της ελονοσίας.

Ο ιστορικός Richard Clogg γεννήθηκε στο Rochdale της Μ. Βρετανίας το 1939. Αναγνωρίζεται διεθνώς ως αυθεντία στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Είναι Εταίρος στο St Antony's College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ενώ διετέλεσε καθηγητής της νεώτερης ιστορίας των Βαλκανίων στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου μεταξύ 1988 και 1995. Είναι συγγραφέας και επιμελητής πολυάριθμων βιβλίων και άρθρων που αφορούν την ελληνική ιστορία και πολιτική. Το "A Concise History of Greece" έχει μεταφραστεί στα τουρκικά, τα ιαπωνικά, τα γερμανικά, τα ισπανικά, τα σερβικά και τα ιταλικά, και μεταφράζεται στα ρωσικά, τα πολωνικά, τα βουλγαρικά, τα ρουμανικά και τα κινεζικά. Επιδιώκοντας να ολοκληρώσει την ιστορία του ελληνικού κράτους με αυτή της ελληνικής Ανατολής [η καθ' ημάς Ανατολή] και της ελληνικής Διασποράς, ο καθηγητής Clogg τελευταία ασχολείται με μια εκτεταμένη ιστορική περίοδο του ελληνισμού κατά τους νεότερους χρόνους.

Ο Δημήτρης Δημητρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ιστορικός και εργάζεται στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει ασχοληθεί κατά κύριο λόγο με την ιστορία της περιόδου της οθωμανικής κυριαρχίας. Έχει δημοσιεύσει μελέτες με θέματα που αφορούν τη νεότερη ιστορία, καθώς και τα βιβλία "Η Μύκονος τον 17ο αιώνα. Γαιοκτητικές σχέσεις και οικονομικές συναλλαγές", "Ο πληθυσμός των νησιών του Αιγαίου κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας", κ.ά.

Η Ελευθερία Ζέη σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο (Σορβόννη). Διδάσκει νεότερη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο Atelier de Traduction Litteraire-Sciences Humaines του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών. Οι κυριότερες δημοσιεύσεις της αφορούν σε ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας των νεότερων χρόνων (17ος-19ος αιώνας).

O Nίκος Ε. Καραπιδάκης γεννήθηκε το 1955 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Αρχειονομία -Παλαιογραφία στην Ecole Nationale des Chartes. Εργάσθηκε ως αρχειονόμος από το 1982 στο Ιστορικό Αρχείο Κέρκυρας, στα Γενικά Αρχεία της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1993, ως διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους. Από το 1990 διδάσκει μεσαιωνική ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στο συγγραφικό του έργο ασχολείται με την ιστορία των θεσμών, των κοινωνικών ομάδων και την ιστοριογραφία του Μεσαίωνα και της Ενετοκρατίας. (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)

Η Τόνια Κιουσοπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris I-Pantheon-Sorbonne. Οι μελέτες της αφορούν την κοινωνική ιστορία και την ιστοριογραφία του Βυζαντίου. Ανάμεσα σε άλλα, έχει δημοσιεύσει τα βιβλία: - "Ο θεσμός της οικογένειας στην Ήπειρο κατά τον 13o αιώνα", Αθήνα, εκδ. Α. Σάκκουλας, 1990 - "Χρόνος και ηλικίες στη βυζαντινή κοινωνία. Η κλίμακα των ηλικιών από τα αγιολογικά κείμενα της μέσης εποχής (7ος-77ος αι.)", Ιστορικό Αρχείο Ελληνικής Νεολαίας-Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών/Ε.Ι.Ε., Αθήνα 1997. - "Βασιλεύς ή οικονόμος. Πολιτική εξουσία και ιδεολογία πριν την Άλωση", Αθήνα, εκδ. Πόλις, 2007 - Οι "αόρατες" βυζαντινές πόλεις στον ελλαδικό χώρο (13ος-15ος αιώνας)", εκδ. Πόλις, 2013 Έχει επίσης επιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους "1453: Η άλωση της Κωνσταντινούπολης και η μετάβαση από τη μεσαιωνική στη νεώτερη εποχή", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2005 και "Οι βυζαντινές πόλεις, Προοπτικές της έρευνας και νέες ιστοριογραφικές προσεγγίσεις (8ος-15ος αιώνας), Εκδόσεις της Φιλοσοφικής Σχολής, Ρέθυμνο 2012. . Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους και επιστημονικά περιοδικά.

Ο Κώστας Κόμης γεννήθηκε το 1953 στη Σκάλα Μεσσηνίας. Σπούδασε Στατιστική και Οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά και Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο Ανωτάτη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Παρίσι, στη Γεωγραφία (Πανεπιστήμιο Νanterre) και την Ιστορία (Σορβόννη). Από το 1993 είναι λέκτορας στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου διδάσκει τα γνωστικά αντικείμενα "Ιστορική δημογραφία του ελληνικού χώρου, 15ος -19ος αι.", "Μετακινήσεις του ελληνικού πληθυσμού, 15ος-19ος αι", "Οικονομικοί μηχανισμοί και Νοοτροπίες στον ελληνικό Χώρο, 15ος-19ος αι." και "Εισαγωγή στην ιστορία της νεοελληνικής κοινωνίας".

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς γεννήθηκε το 1935 στη Μεσσήνη Μεσσηνίας· εκεί τελείωσε το γυμνάσιο. Το 1959 έλαβε πτυχίο Ιστορίας και αρχαιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1964 έως το 1967 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Lyon και στην τότε Ecole Pratique des Hautes Etudes, στο Παρίσι. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης το 1972 με τη διατριβή "Το εμπόριο της Πελοποννήσου στον 18ο αιώνα". Το 1981 εκλέχτηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών με το βιβλίο "Συγκυρία και εμπόριο στην προεπαναστατική Πελοπόννησο, 1793-1821". Το 1965-1967 διατέλεσε λέκτωρ των νέων ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Lyon. Επί 17 χρόνια εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση (Λύκειο Ζηρίδη και Σχολή Μωραΐτη) και το 1979-1982 δίδαξε ως ειδικός επιστήμων στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 1982 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στο ίδιο Πανεπιστήμιο και το 1987 καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είχε προσκληθεί (professeur invite) δύο φορές σε πανεπιστήμια του Παρισιού. Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Επιτροπής Τέχνης και Πολιτισμού της Βουλής και διευθυντής της αυτοτελούς δημόσιας υπηρεσίας "Αρχεία Πρωθυπουργού, Υπουργών, Υφυπουργών και της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης". Τα ιδιαίτερα επιστημονικά ενδιαφέροντά του ήταν προσανατολισμένα στις οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες του τέλους της Τουρκοκρατίας και του ελληνικού 19ου αιώνα και σε ζητήματα της Επανάστασης του 1821 και των πρώτων δεκαετιών του βίου του ελληνικού κράτους. Έφυγε από τη ζωή στις 12 Νοεμβρίου 2017, σε ηλικία 82 ετών.

O Κώστας Κωστής γεννήθηκε το 1957 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, και οικονομική ιστορία στην Ecole des hautes etudes en sciences socials στο Παρίσι, όπου το 1985 υποστήριξε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα "Economie agricole et banque agraire. Aspects de l' economie de la Grece entre les deux guerres, 1919-1927". Δίδαξε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το 1988 μέχρι το 2003. Από το 2004 είναι καθηγητής οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2006 ως το 2009 κατείχε την Έδρα Σπουδών για τη Νεότερη και Σύγχρονη Ελλάδα στην Ecole des hautes etudes en sciences socials, στο Παρίσι.

Ο Βασίλειος Ν. Μακρίδης είναι τακτικός Καθηγητής Θρησκειολογίας με ειδίκευση στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Erfurt στη Γερμανία.

Ο Γιώργος Μαυρογορδάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Έχει πτυχίο Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών (1967) και Πτυχίο Νομικής (1969) του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μ.Α. Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Purdue (1972). Ph.D. Πολιτικής Επιστήμης Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας, Berkeley (1979). Για το βιβλίο του "Stillborn Republic" τιμήθηκε το 1984 με το Woodrow Wilson Foundation Award, ανώτατη διάκριση της Αμερικανικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης. Δίδαξε Πολιτική Ιστορία και Πολιτική Επιστήµη στο Πανεπιστήµιο Αθηνών και σε διάφορα ξένα πανεπιστήµια ως επισκέπτης καθηγητής.

Η Ρίκα Μπενβενίστε γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1959. Σπούδασε Ιστορία στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και έκανε το διδακτορικό της στη μεσαιωνική ιστορία στη Σορβόννη (Ρaris, Ρantheon-Sorbonne). Δίδαξε στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σήμερα είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Μεσαιωνικής Ευρώπης στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Μελέτες της για τα δικαστικά αρχεία της μεσαιωνικής Γαλλίας, την ιστορική ανθρωπολογία και τις σχέσεις εβραίων και χριστιανών στη μεσαιωνική Δύση έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται επίσης η εβραϊκή ιστοριογραφία και η ιστορία του Ολοκαυτώματος. Το 2015 τιμήθηκε με το "Κρατικό ειδικό βραβείο σε λογοτέχνη του οποίου το βιβλίο προάγει σημαντικά το διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα" για το έργο της "Αυτοί που επέζησαν. Αντίσταση, εκτόπιση, επιστροφή. Θεσσαλονικείς Εβραίοι στη δεκαετία του 1940", εκδόσεις Πόλις.

Η Ευγενία Μπουρνόβα γεννήθηκε στη Λάρισα, το 1958. Σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Lyon II (Maitrise d’histoire, 1981) και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ από το ίδιο Πανεπιστήμιο (1986). Δίδαξε κοινωνική ιστορία στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης την περίοδο 1987-1990 και από το 1990 ως μέλος Δ.Ε.Π. διδάσκει οικονομική και κοινωνική ιστορία στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Ε.Κ.Π.Α. Έχει δημοσιεύσει 3 μονογραφίες και πολλά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά που αφορούν στην ιστορία του πληθυσμού, στην αγορά ακινήτων και στην συγκρότηση του αστικού χώρου. Το ερευνητικό της ενδιαφέρον επικεντρώνεται πλέον στον αστικό χώρο και ιδιαίτερα σε θέματα ιστορίας του πληθυσμού, της δημόσιας υγείας και των κοινωνικοεπαγγελματικών κατηγοριών στην πρωτεύουσα. Συμμετείχε και διεύθυνε πολλά ερευνητικά προγράμματα και παρουσίασε το ερευνητικό της έργο σε πολλά διεθνή συνέδρια. Είναι μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος του ΕΚΠΑ από το 2012, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιστορικού Αρχείου του Ε.Κ.Π.Α. από το 2006 και μέλος της Ε.Γ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Δ.Ε.Π. (ΠΟΣΔΕΠ) για 16 χρόνια εκ των οποίων 8 χρόνια διετέλεσε Γ. Γραμματέας.

Η Κατερίνα Μπρέγιαννη είναι ερευνήτρια του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού (ΚΕΙΝΕ) της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο Σωκράτης Πετμεζάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Είναι καθηγητής οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας των Νεοτέρων Χρόνων στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου διδάσκει από το 1990. Σπούδασε οικονομικά στη Θεσσαλονίκη και ιστορία στο Παρίσι. Υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο: "Recherches sur l'economie et le finances des villages du Pelion, region d'industries rurales, ca. 1750-1850" στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales, στο Παρίσι, τον Οκτώβρη του 1989. Έχει εκδώσει στα ελληνικά, στα γαλλικά, στα αγγλικά και στα ισπανικά πολλά άρθρα σύγχρονης οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας, καθώς και τη μονογραφία με τίτλο: "Η ελληνική αγροτική οικονομία κατά τον 19ο αιώνα: η περιφερειακή διάσταση", Ηράκλειο, 2003 (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Επίσης, επιμελήθηκε τον συλλογικό τόμο "Προλεγόμενα στην ιστορία της ελληνικής αγροτικής οικονομίας του Μεσοπολέμου", Αθήνα, 2012 (εκδόσεις Αλεξάνδρεια).

Ο Ευάγγελος Δ. Πρόντζας σπούδασε Οικονομικά, Πολιτικές Επιστήμες και Ιστορία στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην Οικονομική Ιστορία. Επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου όπου διδάσκει Οικονομική Ιστορία. Αυτοτελή έργα του αποτελούν: "La monetarisation et la differenciation des cultures en Thessalie", (1987), 3 τ.· "Οικονομία και Γαιοκτησία στη Θεσσαλία, 1881-1912", (1992), 2 τ.· "Η αυθεντία του νομίσματος στην νεοελληνική κοινωνία", (1995)· "Οικονομικός προστατευτισμός και βαλκανική συνεργασία", (1996)· "Οικονομική Ιστορία. Ζητήματα μεθόδου και περιεχομένου", (1997)· "Οικονομικός εθνικισμός. Δοκίμιο στη νεοελληνική ιστορία", (1999)· (σε συνεργ. Π. Πετρίδη) "Δίκαιο, Ιστορία και Θεσμοί. Τιμητικό αφιέρωμα στον Νικόλαο Ι. Πανταζόπουλο", (2000).

Η Ευρυδίκη (Ρούρα) Σιφναίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε Ιστορία στην Αθήνα και το Παρίσι. Εργάστηκε εθελοντικά στην Κεντρική Αμερική. Υπηρέτησε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών ως Ερευνήτρια του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών φθάνοντας στον βαθμό της διευθύντριας Ερευνών. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Οκτωβρίου 2015 ύστερα από μακρά ασθένεια, σε ηλικία 58 ετών.

Ο Γιώργος Τόλιας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Είναι διευθυντής ερευνών στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1993), έχει δημοσιεύσει μονογραφίες και άρθρα γύρω από την πρόσληψη του ελληνικού χώρου, την ιστορία της αρχαιολογίας και των ελληνικών σπουδών, την ιστορία της χαρτογραφίας και της γεωγραφικής σκέψης.

Η Τζελίνα Χαρλαύτη αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στα πανεπιστήμια του Κέμπριτζ και της Οξφόρδης. Είναι επίκουρος καθηγήτρια στο Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Είναι συγγραφέας σημαντικού αριθμού άρθρων και βιβλίων ανάμεσα στα οποία το "Greek shipowners and Greece 1945-1975" (1993), "Global markets: The internationalization of sea transport industries since 1850s" (1998), καθώς και το "Ιστορία και ναυτιλία, 16ος-20ός αι." (2001). Έχει διατελέσει επισκέπτρια καθηγήτρια σε πανεπιστήμια του Καναδά και της Αγγλίας, και είναι αντιπρόεδρος της συντακτικής επιτροπής του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού "International Journal of Maritime History".

Η Μαρία Χριστίνα Χατζηιωάννου είναι διδάκτωρ της Ιστορίας και ειναι Διευθύντρια Ερευνών στον κλάδο της Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας στο ΙΙΕ/ΚΝΕ του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Έχει σπουδάσει στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ιστορικό - Αρχαιολογικό Τμήμα), καθώς και στο πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης (Scuola di Perfezionamento di Storia Medioevale e Moderna). Έχει δημοσιεύσει μελέτες και έχει επιμεληθεί έργα που εντάσσονται στη Νεότερη Κοινωνική και Οικονομική Ιστορία (18ος-20ός αιώνας). Οι κύριες κατευθύνσεις των ερευνών της είναι: η συγκριτική μελέτη της εμπορικής δραστηριότητας, η σχέση των αγορών με τους τοπικούς εμπόρους και την οικονομική μετανάστευση, η επιχειρηματικότητα ως παράγων επιβίωσης και ανάπτυξης της εμπορικής επιχείρησης, καθώς και η αναζήτηση των ερμηνευτικών σχημάτων της νεοελληνικής ιστοριογραφίας που αναφέρεται στο εμπόριο. Έχει πάρει μέρος σε ερευνητικά προγράμματα για τους οικισμούς και την τοπική ιστορία γεωγραφικών περιοχών, όπως η Δυτική Μακεδονία. Άλλες μελέτες της αναφέρονται στην ιταλική ιστορία και ιστοριογραφία στο πλαίσιο των πολιτικών, οικονομικών και πολιτισμικών σχέσεων που αναπτύχθηκαν στη Μεσόγειο.