Δ΄ Διεθνές συνέδριο ελληνο-ανατολικών και ελληνο-αφρικανικών σπουδών

Η Κατερίνα Καραπλή, με σπουδές στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Βασιλείας της Ελβετίας, είναι επίκουρος καθηγήτρια της Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι μελέτες της αναφέρονται κυρίως στο ηθικό και τη διαβίωση του στρατιώτη, καθώς και σε θέματα κατασκευής των βυζαντινών πολεμικών πλοίων.

Η Άννα Ταμπάκη είναι καθηγήτρια θεατρολογίας - ιστορίας του θεάτρου στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. Γεννήθηκε στον Πειραιά. Aπόφοιτος της Eλληνο-Γαλλικής Σχολής "Jeanne d’Arc", πτυχιούχος Ελληνικής και Γαλλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Aθηνών, συνέχισε ως υπότροφος της Γαλλικής Kυβερνήσεως μεταπτυχιακές σπουδές σε γαλλικά πανεπιστήμια (Universite de Clermont II, νυν Universite Blaise Pascal, Universite Paris Sorbonne-Paris IV) και ειδικεύθηκε στους τομείς της γαλλικής, συγκριτικής, και νεοελληνικής φιλολογίας. Υπήρξε μαθήτρια του Κ. Θ. Δημαρά στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης. Έτυχε επίσης υποτροφίας από το Ίδρυμα "Aλέξανδρος Σ. Ωνάσης". Eίναι διδάκτωρ της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (Παρίσι). Yπήρξε Eρευνήτρια στο Kέντρο, σήμερα Τμήμα Nεοελληνικών Eρευνών του Eθνικού Iδρύματος Eρευνών (1980-2000), όπου συμμετείχε σε πολλά ερευνητικά προγράμματα και σε διακρατικές συνεργασίες. Από το 2000 διατηρεί την ιδιότητα του Φιλοξενούμενου Eρευνητή και για την χρονική περίοδο 1997-2012 ήταν Ε.Υ. του ερευνητικού έργου "Nεοελληνικές Mεταφράσεις". Δίδαξε ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου (1995-2000) στο Tμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πατρών. Tο 1999 εξελέγη Aναπληρώτρια Kαθηγήτρια στο TΘΣ του Παν/μίου Aθηνών και το 2004 Kαθηγήτρια στο ίδιο Tμήμα. Από το 2007 είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών και από το φθινόπωρο του 2009 ως τον Σεπτέμβριο του 2014 είχε τη Διεύθυνσή του. Το 2015 εξελέγη Πρόεδρος του Τμήματος. Έχει συνεργαστεί με το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) καταρχήν ως κριτική αναγνώστρια στην α? έκδοση της Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας (2 τ.), και από το ακαδημαϊκό έτος 2010-2011 συνεργάζεται ως Καθηγήτρια-Σύμβουλος στη θεματική ενότητα: Νεοελληνικό θέατρο (1600-1940) - Κινηματογράφος. Από το 2003 ως την Άνοιξη του 2009, υπήρξε μέλος της Προσωρινής Γενικής Συνέλευσης του TΘΣ (Σχολή Kαλών Tεχνών, Nαύπλιο) του Παν/μίου Πελοποννήσου. Aσχολείται με θέματα συγκριτικής φιλολογίας, με έμφαση στην ιστορία των ιδεών, στη μελέτη του μεταφραστικού φαινομένου και ειδικότερα στη συγκριτική δραματολογία και την ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου με έμφαση στον 18ο και 19ο αιώνα. Τα τελευταία χρόνια, τα μελετητικά της ενδιαφέροντα αγκαλιάζουν και τον 20ό, με επίκεντρο ζητήματα πρόσληψης και θεατρικής μετάφρασης. Έχει δημοσιεύσει μόνη ή σε συνεργασία εικοσιτέσσερα (24) αυτοτελή βιβλία (μονογραφίες και συλλογικά έργα) και γύρω στις εκατόν πενήντα (150) εργασίες, βιβλιοκρισίες και δοκίμια σε έγκριτα ελληνικά και διεθνή περιοδικά (Ο Ερανιστής, Ελληνικά, Σύγκριση / Comparaison, Παράβασις / Parabasis, Etudes Balkaniques, Revue des Etudes Sud-Est Europeennes, Synthesis, Neohelicon, Studies on Voltaire and the 18th century, Journal of Modern Greek Studies, κ.ά.), στον ημερήσιο τύπο και σε πολιτιστικά ένθετα (Το Βήμα, Η Καθημερινή, Ελευθεροτυπία).

Ο Μιχ. Σ. Κορδώσης είναι καθηγητής ιστορικής γεωγραφίας στο Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ασχολείται κυρίως με το Βυζάντιο και τις σχέσεις του Ελληνικού κόσμου με την Ανατολή, στους αρχαίους και μέσους χρόνους.

Η Άβεριλ Κάμερον είναι ομότιμη καθηγήτρια Αρχαίας και Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έχει διατελέσει κοσμήτορας του Κολεγίου Κιμπλ. Της έχει απονεμηθεί ο τίτλος της Dame Commander της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Έχει συγγράψει και επιμεληθεί πολλά έργα σχετικά με τη Βυζαντινή και την Αρχαία Ιστορία. Το βιβλίο "Ο Bυζαντινοί" τιμήθηκε με το βραβείο CRITICOS 2006.

Ο Clifford Edmund Bosworth είναι καθηγητής των Αραβικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Manchester.

Ο Δημήτρης Λέτσιος (1910-2008) γεννήθηκε στην Ανακασιά Βόλου. Εργάστηκε από μικρή ηλικία στο οικογενειακό αρτοποιείο της οδού Ιωλκού. Η σχέση του με τη φωτογραφία ξεκίνησε το 1934. Αν κι ο φωτογράφος Μπάμπης Μπασδέκης τού έδειξε μερικά από τα μυστικά της φωτογραφίας, κατά βάση υπήρξε αυτοδίδακτος. Στην Κατοχή ήταν επικεφαλής της ΕΠΟΝ Βόλου. Το 1956 ίδρυσε το παράρτημα της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (ΕΦΕ) στο Βόλο, ενώ διετέλεσε και πρόεδρος της Κινηματογραφικής Λέσχης Βόλου. Μαζί με τον Σπύρο Μελετζή, τον Τάκη Τλούπα και τον Κώστα Μπαλάφα, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής φωτογραφίας τεκμηρίωσης που άνθισε λίγο πριν και λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το πρώτο του λεύκωμα, "Δημήτρης Λέτσιος: Φωτογραφίες", εκδόθηκε μόλις τον Δεκέμβριο του 1987 με πρόλογο του ποιητή Γιάννη Φάτση (εκδ. 'Υψιλον). Ακολούθησαν οι "Γυναίκες της γης", με κείμενα της Μαρούλας Κλιάφα (Κέδρος, 1995), μια σειρά από μικρότερες εκδόσεις, μια σειρά από ημερολόγια των Κοινοτήτων Μακρινίτσας και Στεφανοβίκειου με τίτλους "Κάρλα" (1996), "Κάμπος" (1997), "Μορφές" (1998), "Επαγγέλματα" (1999). Το 2000, η Κοινότητα Μακρινίτσας εξέδωσε το λεύκωμα "Η Μακρινίτσα μέσα από τον φακό του Δημήτρη Λέτσιου" (εκδ. Αίολος). Το 2005, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στο οποίο παραχώρησε το αρχείο του, εξέδωσε το τελευταίο εν ζωή βιβλίο του με τίτλο "Δημήτρης Λέτσιος: Οδοιπορία στο φως και τη σκιά της Ελλάδας", σε επιμέλεια Ηρακλή Παπαϊωάννου. Έφυγε από τη ζωή στις 17 Ιανουαρίου 2008, σε ηλικία 98 ετών.

Ο Γιώργος Κεχαγιόγλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και σπούδασε στη Θεσσαλονίκη (1965-1969) και στο Παρίσι (1977-1979). Από το 1975 διδάσκει Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (όπου από το 1989 είναι καθηγητής α' βαθμίδας). Ασχολείται με ποικίλα θέματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και φιλολογίας από τις αρχές (12ος αιώνας) έως σήμερα, καθώς και με ζητήματα συγκριτικής φιλολογίας. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μελέτη και κριτική αποτίμηση της νεότερης Κυπριακής γραμματείας και λογοτεχνίας.