Οι Έλληνες του κόσμου, χρυσοί Ολυμπιονίκες

Η Ελένη Βαροπούλου είναι θεατρολόγος, κριτικός θεάτρου και τέχνης, μεταφράστρια, δοκιμιογράφος. Από το 1974 εργάστηκε ως κριτικός θεάτρου και δημοσιογράφος σε διάφορες ελληνικές εφημερίδες (κυρίως "Το Βήμα") και σε ευρωπαϊκά περιοδικά. Αρθρογράφησε βασικά για ευρωπαϊκά πολιτιστικά θέματα και τις σύγχρονες τάσεις στο διεθνές θέατρο. Μετέφρασε κείμενα των Χάινερ Μύλλερ, Βάλτερ Μπένγιαμιν, Χέρμαν Μπροχ, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γκαίτε. Δίδαξε θεατρολογία στα Πανεπιστήμια Αθήνας και Πάτρας και θεατρολογία στο Institut fur Theater-, Film- und Medienwissenschaft του J. W. Goethe Universitat (Φρανκφούρτη, Γερμανία). Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (1986-1992). Δημιούργησε και διηύθυνε το Φεστιβάλ Άργους (1992-1997). Ως κριτικός τέχνης οργάνωσε εκθέσεις όπως "16 Βιβλία - 16 Απόψεις" 1980, "Πορτρέτο του καλλιτέχνη και κοινωνικός περίγυρος" 1981, Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας, την Ελληνική Συμμετοχή στην "Quatennial of Architecture and Theatre Design", Πράγα 1991, κ.ά. Ειδική σύμβουλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είναι καλλιτεχνική υπεύθυνη της Θερινής Ακαδημίας του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδος. Ειδική συνεργάτις καλλιτεχνικής διεύθυνσης στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδος.

Ο Γιάννης Γουρζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. 1974-1979: σπούδασε Χαρακτική και Τεχνική Φορητών Εικόνων - Τοιχογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα. 1984-1992 εργάζεται ως Χαράκτης στο Νομισματοκοπείο (Τράπεζα Ελλάδος). Απο το 1992 μέχρι και σήμερα διδάσκει Χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα

Η Κατερίνα Κοσκινά είναι Ιστορικός Τέχνης - Μουσειολόγος, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου. Γεννήθηκε στην Kέρκυρα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Eθνικό Kαποδιστριακό Πανεπιστήμιο Aθηνών και Iστορία Tέχνης, Aρχαιολογία, Eλληνική Λογοτεχνία και Φιλοσοφία της Tέχνης στη Σορβόννη στο Παρίσι. Σπούδασε επίσης Μουσειολογία στη Σχολή του Λούβρου. Είναι Διδάκτωρ της ιστορίας της τέχνης. Εργάστηκε για τέσσερα χρόνια ως Ειδικός Σύμβουλος στο Eυρωπαϊκό Πολιτιστικό Kέντρο Δελφών. Έχει επιμεληθεί πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τέχνης και διετέλεσε Εθνική Επίτροπος της 23ης Μπιενάλε του Σάο Πάολο το 1996 και της 51ης Μπιενάλε της Βενετίας το 2005. Έχει επίσης συγγράψει κείμενα σε βιβλία και καταλόγους εκθέσεων, καθώς και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά τέχνης. Eίναι μέλος του ICOM και της AICA Hellas. Από το 2000 έως το 2004 διετέλεσε Καλλιτεχνικός Σύμβουλος της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων / Αθήνα 2004 Α.Ε.. Είναι επίσης μέλος της Επιτροπής Αισθητικής Πλαισίωσης της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε. από το 1998 και Επιμελητής της Συλλογής Έργων Tέχνης της Alpha Bank από το 1992. Aνέλαβε καθήκοντα Προέδρου Δ.Σ. του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης τον Δεκέμβριο του 2008.

Ο Κανάκης Λελεδάκης σπούδασε στο ΕΜΠ και στο London School of Economics. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και από το 2000 είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο χώρο της κοινωνικής θεωρίας και ειδικότερα στη σχέση ατόμου-κοινωνίας. Είναι ο συγγραφέας του Society and Psyche (Berg, 1995) και άρθρων σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά.

Η Λίνα Λυχναρά σπούδασε Θέατρο και Κινηματογράφο στην Αθήνα και Σύγχρονη Λογοτεχνία στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, από όπου και έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα της Σύγχρονης Λογοτεχνίας. Είναι καθηγήτρια στα πανεπιστημιακά τμήματα του Γαλλικού Ινστιτούτου. Δημοσίευσε τα δοκίμια "Οδυσσέας Ελύτης: η μεταλογική των πραγμάτων" στις εκδόσεις "Ίκαρος" και "Το μεσογειακό τοπίο στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και του Οδυσσέα Ελύτη" στις εκδόσεις "Γαβριηλίδη". Δημοσίευσε βιβλιοκριτικές στην εφημερίδα "Το Βήμα". Το πρώτο της παιδικό βιβλίο, "Η Λυδία στη Χώρα των Χρωμάτων", κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις "Καστανιώτη". Ακολούθησαν τα βιβλία "Στο παιχνιδόσπιτο του Άκη", "Το μυστήριο της Γαλάζιας Ακτής", "Έγκλημα στο Λευκό Βουνό", "Κίνδυνος στο νησί", "Απειλή στους αγώνες" από τις εκδόσεις Κέδρος, καθώς και "Τα άλογα της πράσινης κοιλάδας" και "Το κλεμμένο βιολί" από τις εκδόσεις Πατάκη. Για την προσφορά της στο γαλλικό πολιτισμό έχει τιμηθεί από τη γαλλική κυβέρνηση με τον Aκαδημαϊκό Φοίνικα.

Ο Σπύρος Μαρκέτος είναι ιστορικός, διδάσκων στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

Ο Νίνος Φένεκ Μικελίδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1936. Σπούδασε ελληνική και αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και κινηματογράφο στο Λονδίνο και στο Παρίσι. Σκηνοθέτησε τη βραβευμένη σε διάφορα φεστιβάλ (Κάρλοβι Βάρι, Λειψίας και Θεσσαλονίκης) μικρού μήκους ταινία "Κύπρον ου μ' εθέσπισεν..." (1962-63), βασισμένη στα ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη "Ελένη" και "Σαλαμίνα της Κύπρος". Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές "Πρώτα φτερουγίσματα", 1955, "Σερενάτα στη Μεσόγειο", 1959, "Ερωτικός Μάης: Ποιήματα 1963-2000" (συγκεντρωτική έκδοση), Κέδρος, 2002, και "Έκλειψη και άλλα ποιήματα", Μεταίχμιο, 2008. Έγραψε μελέτες για τον ελληνικό και ξένο κινηματογράφο και εξέδωσε τα "Ημερολόγιο φυλακής", τα οποία κρατούσε κατά τη διάρκεια της σύλληψής του (1955-56) από τις αγγλικές αρχές της Κύπρου. Από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) και για μεγάλο διάστημα αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI). Κριτικός κινηματογράφου και θεάτρου της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" από το 1975. Από το 1999 μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (European Film Academy). Το 1988 ίδρυσε και έκτοτε διευθύνει το φεστιβάλ "Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου", που γίνεται κάθε Οκτώβριο στην Αθήνα.

Η Σίσσυ Παπαθανασίου γεννήθηκε στο Αγρίνιο. Σπούδασε νομικά, θέατρο και κινηματογράφο στην Ελλάδα. Συνέχισε τις σπουδές της στην κοινωνική ανθρωπολογία, την ιστορία πολιτισμών και το θέατρο στο Παρίσι στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales και στο Institut d’ Etudes Theatrales της Σορβόννης. Καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Θεάτρου "Αναλόγιο" από το 2005. Διετέλεσε υπεύθυνη του προγράμματος "Αναγνώσεις" του Εθνικού Θεάτρου. Το 2018 διορίστηκε προϊσταμένη στη Διεύθυνση Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού. Δημοσιεύει άρθρα και μελέτες, σκηνοθετεί και μεταφράζει θεατρικά έργα, εισηγείται, παρουσιάζει και επιμελείται την έκδοση λογοτεχνικών κειμένων και εκδόσεων τέχνης. Συμμετέχει με ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και σε σεμινάρια για την πολιτιστική διαχείριση, το θέατρο και τη θεατρική γραφή.

Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου είναι καθηγητής διεθνών σχέσεων και στρατηγικών σπουδών στο τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ). Αποφοίτησε με άριστα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

Ο Γιώργος Δ. Κ. Σαρηγιάννης είναι θεατρικός συντάκτης στην εφημερίδα "Τα Νέα".

Η Μπήλιω Τσουκαλά τελείωσε το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πειραιά και συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Τύπου (I.F.P.) και πήρε μεταπτυχιακό δίπλωμα Πολιτικών Επιστημών (D.E.A.) από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης Paris II. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου, πολιτικής οικονομίας και φιλοσοφίας. Από το 1984 αρθρογραφεί σε περιοδικά και εφημερίδες και εδώ και μία δεκαετία γράφει στο περιοδικό «Madame Figaro». Το 1986 ήταν μέλος της Ομάδας Πρωτοβουλίας για την Ελεύθερη Ραδιοφωνία «Κανάλι 15» και έκανε εκπομπές στον πρώτο δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84», στον TOP FM και στον ANT-1. Εργάζεται στην τηλεόραση από το 1995, παρουσιάζοντας εκπομπές για τον πολιτισμό, όπως το «Συν και Πλην», ένα από τα πρώτα πολιτιστικά μαγκαζίνο της δημόσιας τηλεόρασης και την εκπομπή «Έχει Γούστο».

Ο Γιώργος Φαράκλας γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλοσοφία στο Παρίσι. Έχει διδάξει στο ΕΜΠ, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Είναι αναπληρωτής καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Iστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Άλλα έργα του: "Machiavel. Le pouvoir du prince", PUF, Παρίσι 1997· "Θέση και αλήθεια", Κριτική, Αθήνα 1997· "Αλληλονοηματοδότηση και εις άτοπον απαγωγή", Δευκαλίων 18/2, 2000 ("Donation mutuelle de sens et raisonnement par l' absurde", Fr. Dagognet - P. Osmo (επ.), Autor de Hegel, Vrin, Παρίσι 2000)· "Γνωσιοθεωρία και μέθοδος στον Έγελο", Εστία, Αθήνα 2000. "Αυτό το πράγμα", Νήσος, Αθήνα 2001, "Νόημα και κυριαρχία: Νοηματική συγκρότηση και κριτική της κυριαρχίας", Εστία, Αθήνα, 2007. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα στρέφονται γύρω από την πολιτική φιλοσοφία και την θεωρία της γνώσης.

Η Ελένη Φεσσά - Εμμανουήλ γεννήθηκε στον Βόλο το 1943. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1967) και διδάκτωρ αρχιτέκτων της ίδιας Σχολής (1990). Καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάσκει ιστορία της θεατρικής αρχιτεκτονικής και σκηνογραφίας από το 1994 μέχρι σήμερα. Από το 1980 ασχολείται συστηματικά με την ιστορία της ελληνικής αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα. Περισσότερες από εκατό ερευνητικές και θεωρητικές μελέτες της είναι δημοσιευμένες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων, σε εγκυκλοπαίδειες και σε συλλογικούς τόμους. Έχει συγγράψει οκτώ επιστημονικές μονογραφίες, από τις οποίες οι σημαντικότερες είναι το δίτομο έργο "Η αρχιτεκτονική του νεοελληνικού θεάτρου 1720-1940 (1994, έκδοση με χορηγία του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου και του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών) και οι τρεις δίγλωσσες εκδόσεις (στα ελληνικά και αγγλικά): "Η ιδεολογική κρίση της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, 1827-1940" (1987), "Κτίρια για δημόσια χρήση στη νεότερη Ελλάδα, 1827-1993, (1993, Παπασωτηρίου) και "Δοκίμια για τη νέα ελληνική αρχιτεκτονική (2001, έκδοση με χορηγία του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου). Η τελευταία έκδοση τιμήθηκε με έπαινο της Διεθνούς Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής σε διαγωνισμό που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της 10ης Διεθνούς Τριενάλε Αρχιτεκτονικής (Σόφια, 2003). Το 1991 διετέλεσε αναπληρωτής Επίτροπος της Ελλάδας στην 5η Διεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής στην Μπιενάλε της Βενετίας και υπεύθυνη για την έκθεση με τίτλο "Νέα Δημόσια Κτίρια των Δ. και Σ. Αντωνακάκη, Ν. Βαλσαμάκη και Α. Τομπάζη". Το 2002 επιμελήθηκε επιστημονικά και συνέταξε, σε συνεργασία με την αρχιτέκτονα Τίνα Καραπιπέρη, τα κείμενα της ελληνικής συμμετοχής στο CD-ROM με τίτλο "Η ανακάλυψη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στο Παρίσι, το Λονδίνο και την Αθήνα. Εικονικές και πραγματικές διαδρομές", το οποίο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης "Culture 2000" από την γαλλική εταιρία ARVHA, την αγγλική εταιρία ATAP και την ελληνική Εταρία Αρχιτεκτονικών και Πολεοδομικών Μελετών "Ομάδα 80" - Σωτήρης Παπαδόπουλος.

Ο διεθνούς φήμης έλληνας σκηνογράφος Διονύσης Φωτόπουλος, αδελφός του ζωγράφου και σκηνογράφου Βασίλη Φωτόπουλου, γεννήθηκε το 1943 στην Καλαμάτα. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Γιάννη Τσαρούχη, και συνδέθηκε φιλικά με τους Μόραλη, Εγγονόπουλο, Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Έ. Λαμπέτη, Μ. Μερκούρη και Ο. Ελύτη. Έχοντας περισσότερες από 250 σκηνογραφίες στο ενεργητικό του, έχει συνεργαστεί με όλους, σχεδόν, τους σημαντικούς έλληνες θεατρικούς σκηνοθέτες στο Θέατρο Τέχνης, στο Εθνικό Θέατρο, στο Κ.Θ.Β.Ε., στο Φεστιβάλ Επιδαύρου, στο Μέγαρο Μουσικής, κ.ά., αλλά και με κορυφαίους ξένους σκηνοθέτες του θεάτρου και της όπερας (Πήτερ Χολ, Πέτερ Στάιν -"Ιούλιος Καίσαρ", "Καίσαρ και Κλεοπάτρα", "Άμλετ", "Πενθεσίλεια"-, κ.ά.). Ξεχωριστή περίπτωση στην τέχνη, γοητευτική φυσιογνωμία, πολυτάλαντος και πολυάσχολος καλλιτέχνης, μοναχικός αλλά και με τον τρόπο του κοινωνικός, εραστής του ωραίου και του "χειροποίητου", όπως συνηθίζει να λέει. Φανατικός της Επιδαύρου, ως κάτοικος και ως θεατής ανάλογα με την παράσταση, αλλά και του αθηναϊκού κέντρου (το σπίτι-εργαστήρι του βρίσκεται στο Λυκαβηττό). Το 2002 παρουσιάστηκε, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Σπολέτο, μεγάλη αναδρομική έκθεση των θεατρικών του σκηνογραφιών, η οποία περιόδευσε, στη συνέχεια, στο Λονδίνο, το Βερολίνο, την Πράγα και τη Φλωρεντία. Η ίδια έκθεση φιλοξενήθηκε, στη συνέχεια, από τον Δεκέμβριο 2005 έως τον Μάρτιο του 2006, στη νέα πτέρυγα του Μουσείου Μπενάκη, επί της οδού Πειραιώς, στο πλαίσιο ενός μεγαλύτερου αφιερώματος -αναδρομής στο σύνολο του έργου του.