Ελληνική λαογραφία

Η Μαρία Γκασούκα είναι κοινωνική λαογράφος, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Είναι συγγραφέας βιβλίων πάνω σε θέματα λαογραφίας, κοινωνικού φύλου, κ.ά. που κυκλοφορούν στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Ισπανία και τις ΗΠΑ, και πλήθους ανάλογων επιστημονικών άρθρων. Είναι πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του Παρατηρητηρίου Ισότητας Κύπρου (ΠΙΚ).

Ο Βασίλης Κ. Δαλκαβούκης γεννήθηκε στα Γιάννενα. Σπούδασε Ιστορία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον Tομέα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας και Λαογραφίας με πεδίο έρευνας το Ζαγόρι (2001). Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Μετοικεσίες Ζαγορίσιων (1750-1922). Προσεγγίσεις στις διαδικασίες προσαρμογής μιας τοπικής κοινωνίας στην ιστορική συγκυρία" (Εκδόσεις Ριζαρείου Σχολής, 1999) και από τον Δεκέμβριο του 2004 έχει εκλεγεί λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Η Δέσποινα Δαμιανού είναι λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Ο Κώστας Δημ. Κονταξής γεννήθηκε στο Κουτσελιό Ιωαννίνων. Σπούδασε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία Ιωαννίνων, στη διετή μετεκπαίδευση δασκάλων στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημ. Εκπαίδευσης και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Παρακολούθησε μαθήματα Γαλλικής γλώσσας και πολιτισμού στο Καθολικό Ινστιτούτο του Παρισιού και μεταπτυχιακά μαθήματα: Οικονομικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Παρίσι Ι), Αρχαιολογία Ελληνιστικών χρόνων στην Ecole pratique des Hautes Etudes (Πρακτική Σχολή Ανώτατων Σπουδών) του Παρισιού και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociale (Σχολή Ανώτατων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες). Το 1986 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με βαθμό "άριστα". Από το 1966 μέχρι το 1990 υπηρέτησε ως δάσκαλος και διευθυντής σε δημοτικά σχολεία της περιοχής Αγρινίου και από το 1990 μέχρι το 2003, ως φιλόλογος καθηγητής σε γυμνάσια και λύκεια του Αγρινίου, διευθυντής γυμνασίου και λυκείου και Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων. Υπηρέτησε για πολλά χρόνια, το συνδικαλιστικό κίνημα. Την τετραετία 1983-1987 υπηρέτησε, με απόσπαση, στα ελληνικά σχολεία του Παρισιού. Το Σεπτέμβριο του 2003 εκλέχτηκε μέλος ΔΕΠ στη βαθμίδα του Λέκτορα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, όπου διδάσκει το μάθημα της Λαογραφίας. Εξέδωσε πέντε βιβλία λαογραφικού, κυρίως, περιεχομένου και, για την υποβοήθηση των φοιτητών του, τέσσερα βιβλία Πανεπιστημιακών παραδόσεων. Μελέτες του, ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου, δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς, σε περιοδικά και εφημερίδες. Έλαβε μέρος ως εισηγητής σε πανελλαδικά και διεθνή συνέδρια. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες.

Ο Γιώργος Κούζας γεννήθηκε (1981) και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 2003, με το βαθμό "άριστα". Το 2004, έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις στο Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, ανακηρύχθηκε υπότροφος, και εισήχθη στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας, για ειδίκευση στη Λαογραφία. Το 2006 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και συνέχισε για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, στο ίδιο αντικείμενο, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έργο του: Το αρχείο του "Λαογραφικού Φροντιστηρίου" τον Γ. Α. Μέγα. Αναλυτικός Κατάλογος, Παράρτημα 12 της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (σε συνεργασία με τον Μ. Γ. Βαρβούνη), Αθήνα 2007. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και τιμητικούς τόμους, ενώ έχει λάβει μέρος σε συνέδρια Λαογραφίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας και άλλων επιστημονικών εταιρειών.

Η Χριστιάνα (Χρυσούλα) Κωνσταντοπούλου είναι πτυχιούχος κοινωνιολογίας της Σορβόννης και δημοσίου δικαίου/πολιτικών επιστημών του Εθνικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει τέσσερα μεταπτυχιακά διπλώματα από τη Σορβόννη (1. Κοινωνικής και Πολιτιστικής Ανθρωπολογίας, 2. Πολιτικών Σπουδών, 3. Επιστημών Επικοινωνίας και Πληροφόρησης καθώς και 4. Κοινωνιολογίας του Δικαίου) και δύο διδακτορικά με άριστα (1. 3ου κύκλου στην Κοινωνική και Πολιτιστική Ανθρωπολογία και 2. Doctorat d'etat στην Κοινωνιολογία από το Πανεπιστήμιο Paris V/Sorbonne). Πολλές σχετικές δημοσιεύσεις της υπάρχουν σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Βέλγιο, Βουλγαρία, Βραζιλία, Γαλλία, Ελβετία, Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Τυνησία). Έχει διδάξει ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Rouen (Γαλλία), καθώς και σε όλες τις βαθμίδες Δ.Ε.Π. στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Από τον Οκτώβριο του 2007, διδάσκει στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι μέλος του εκτελεστικού γραφείου της Association Internationale des Sociologues de Langue Francaise από το 1996 ως το 2004 και από το 2008 έως 2012 καθώς και πρόεδρος της Research to Committee "Sociology of Communication, Knowledge and Culture της International Sociological Association από τον Ιούλιο του 2006.

Ο Δημήτρης Λάλλας είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου Κοινωνιολογίας του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού (Πάντειο Πανεπιστήμιο), καθώς και απόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών του Τμήματος της Κοινωνιολογίας "Κοινωνικός Αποκλεισμός, Μειονότητες και Φύλο". Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν τον χώρο του άστεως, την κατανάλωση και τις κοινωνικές διακρίσεις.

Ο Δημήτριος Σ. Μπενέκος σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και από το 1977 διδάσκει την ελληνική γλώσσα στα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών σε δημόσια γερμανικά σχολεία. Κατά το διάστημα 1972-1975 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και αργότερα ανακηρύχτηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1983 αποσπάστηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (Landesinstitut fur Schule Nordrhein- Westfalen) και ανέλαβε τη μετεκπαίδευση των ενταγμένων στο γερμανικό μορφωτικό σύστημα αλλοδαπών (και Ελλήνων) εκπαιδευτικών. Επίσης είναι επιφορτισμένος με τη μετεκπαίδευση όλων των αλλοδαπών εκπαιδευτικών σε θέματα μητρικής γλώσσας και αναγνώρισης της μητρικής γλώσσας ως ξένης στη διοικητική περιφέρεια του Munster. Από το 1993, ως παιδαγωγικός συνεργάτης του Landesinstitut, συμμετέχει στη συγγραφή και στη σύνταξη της σειράς των γλωσσικών βιβλίων με την επωνυμία "Τα Ελληνικά μας", που προορίζονται για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στα παιδιά των Ελλήνων ομογενών. Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής του γερμανικού Υπουργείου Παιδείας της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, επιφορτισμένης με το σχεδιασμό και τη σύνταξη των αναλυτικών προγραμμάτων για τη διδασκαλία της Μητρικής Γλώσσας στις τάξεις 1η-6η και 7η-10η. Διετέλεσε μέλος της επιστημονικής επιτροπής του προγράμματος "Παιδεία Ομογενών - Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση στη Γερμανία", που υλοποίησε το Πανεπιστήμιο Κρήτης κατ' εντολήν του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες λαογραφικού και παιδαγωγικού περιεχομένου και έχει λάβει μέρος σε διάφορα συνέδρια ως εισηγητής, στην Ελλάδα και στη Γερμανία.

Γεννήθηκε στην Τσαριτσάνη Λάρισας το 1965. Μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία Βόλου, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και Μέσης Εκπαίδευσης. Απόφοιτος της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων (1984, υποτροφία Ι.Κ.Υ. 1983-84), του Μαρασλείου Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης (Μείζονα Αγωγή, 1994), του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1996, τιμητική υποτροφία Ι.Κ.Υ. 1993-94), του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του ίδιου Τμήματος στην κατεύθυνση "Διδακτική της Ιστορίας - Πολιτισμική Παράδοση" (1999). Υπότροφος του Ι.Κ.Υ. στην ειδίκευση "Λαογραφία" (1998) και υποψήφιος διδάκτορας του ΠΤΔΕ Αθηνών. Έχει συμμετάσχει σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια με θέματα που αφορούν τον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Γνωρίζει την αγγλική (άριστα) και τη γερμανική γλώσσα (αρκετά καλά).

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες και ειδικεύτηκε στη Λαογραφία στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Π.Τ.Δ.Ε.) του Πανεπιστημίου Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 2001 με βαθμό "άριστα". Το 2002, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, ανακηρύχθηκε πρώτη υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και εισήχθη στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του ίδιου Τμήματος. Το 2003 διορίστηκε, εκ των πρώτων, μετά από εξετάσεις στο Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού, στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το 2005 ολοκλήρωσε αριστούχος τις μεταπτυχιακές σπουδές της. Έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε συνέδρια Λαογραφίας και Πολιτισμού και τώρα είναι αποσπασμένη στον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή. Το 2006 δημοσιεύθηκε το βιβλίο της "Η λειτουργικότητα των λαογραφικών θεμάτων στον επιστολικό λόγο αθηναϊκών πολιτικών εφημερίδων (1974-2005)", Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2006, σσ. 260.

Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.

O Μανόλης Γ. Σέργης γεννήθηκε στη Νάξο το 1957. Σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1975-79) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ίδιου Πανεπιστημίου. Επί 23 έτη εργάστηκε ως φιλόλογος σε δημόσια λύκεια της Δυτικής Αττικής. Τον Σεπτέμβριο του 2003 εξελέγη επίκουρος καθηγητής λαογραφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών. Έχει συμμετάσχει σε πολλά ελληνικά και διεθνή συνέδρια, με αντίστοιχες πρωτότυπες εισηγήσεις, λαογραφικού περιεχομένου. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και πολιτιστικών συλλόγων.

Η Νέλλη Σπαθάρη (Ελένη Σπαθάρη-Μπεγλίτη) γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Είναι πτυχιούχος της Γαλλικής Φιλολογίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ελληνικής Φιλολογίας, τμήματος ΜΝΕΣ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, στον τομέα Λαογραφίας του οποίου εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή («Οι αγγειοπλάστες της Σίφνου. Κοινωνική συγκρότηση, παραγωγή, μετακινήσεις», εκδ. Αρσενίδη, 1992). Συνέχισε μεταδιδακτορικές σπουδές στο Παρίσι, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στους τομείς της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και της Κοινωνικής και Οικονομικής Ιστορίας. Η μελέτη της «Ιστορική και Κοινωνική Λαογραφία της Ανατολικής Θράκης» βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1994 (εκδ. Α. Α. Λιβάνη, 1997). Διορίστηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, δίδαξε στο Πειραματικό Γυμνάσιο και Λύκειο Αναβρύτων, διετέλεσε επί έντεκα έτη Σχολική Σύμβουλος Φιλολόγων, καθώς και Προϊσταμένη Παιδαγωγικής και Επιστημονικής Καθοδήγησης στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής. Δίδαξε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα συγγραφής του τρίτομου διδακτικού εγχειριδίου της Θεματικής Ενότητας «Ο Δημόσιος και ο Ιδιωτικός Βίος των Ελλήνων. Οι νεότεροι χρόνοι ΙΙ» (ΕΑΠ, 2002). Παράλληλα ανέλαβε να συντάξει για την ίδια Θεματική Ενότητα το «Ανθολόγιο Δοκιμίων για το Δημόσιο και Ιδιωτικό Βίο στην Ελλάδα (19ος- 20ος αιώνας)» (ΕΑΠ, 2008). Συνέγραψε το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας με θέμα «Αισθητική Εκπαίδευση και Αγωγή» (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων, 2000). Έχει δημοσιεύσει εκπαιδευτικά εγχειρίδια για τους μαθητές και τις μαθήτριες της Γ΄ Λυκείου («Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας Γ΄ Λυκείου. Επιλογή και ανάλυση ιστορικών πηγών», εκδ. Πατάκη, 2011 και «Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας Γ΄ Λυκείου. Διαγωνίσματα προσομοίωσης», εκδ. Πατάκη, 2017). Έχει πλήθος δημοσιευμένων εισηγήσεων σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, καθώς και άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά. Έχει συμμετάσχει σε εκπαιδευτικά προγράμματα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μια νουβέλα της και δύο διηγήματά της έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, μεταξύ των οποίων και στον 6ο και 7ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ομίλου UNESCO Τεχνών, Λόγου και Επιστημών («Μια καλοκαιρινή παρτίδα σκάκι κι άλλη μία», 2020, και «Στάκα καρδιά μου», 2020). Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση από τη γαλλική γλώσσα κειμένων Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, καθώς και παιδικών βιβλίων.

Ο Μάνος Σπυριδάκης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με γνωστικό αντικείμενο "Κοινωνική Ανθρωπολογία των Εργασιακών Σχέσεων". Έχει λάβει πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίαςτου Πανεπιστημίου Κρήτης και μεταπτυχιακό στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο Durham. Έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στο Sussex European Institute του Πανεπιστημίου του Sussex, ως υπότροφος του ΙΚΥ, και έχει λάβει μεταδιδακτορική υποτροφία από το ΙΚΥ στο ίδιο πάντοτε πεδίο. Έχει υπηρετήσει στη μέση εκπαίδευση και έχει διδάξει στο Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας-Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Συμμετέχει στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Ουτοπία" και "Εθνολογία" και στην επιστημονική γραμματεία του περιοδικού "Κοινωνική Συνοχή και Ανάπτυξη". Είναι συνυπεύθυνος (μαζί τον Χ. Δερμεντζόπουλο) της σειράς "Ετερότητες" των εκδόσεων "Μεταίχμιο" και υπεύθυνος της περιοδικής έκδοσης "Commission of Urban Anthropology του International Union of Anthropological and Ethnological Sciences". Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του εστιάζονται σε ζητήματα ανθρωπολογίας της εργασίας και κοινωνικής πολιτικής, στην έννοια του χώρου, την ποιοτική κοινωνική έρευνα, την οικονομική ανθρωπολογία και προσφάτως την ανθρωπολογία της υγείας. Έχει εκδώσει τις μονογραφίες: "Εξουσία και παρενόχληση στην εργασία" ("Διόνικος", 2009) και "Εργασία και κοινωνική αναπαραγωγή στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία του Πειραιά" ("Παπαζήσης", 2010) και "The Liminal Worker. An Ethnography of Work, Unemployment and Precariousness in Contemporary Greece" (εκδόσεις Ashgate, 2013), ενώ έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους και μεταφράσεις.

Ο Ελευθέριος Χαρατσίδης γεννήθηκε στο ελληνικό χωριό Ιβάνοβκα, περιοχή Τετριτσκάρο, Ε.Σ.Σ.Δ. Γεωργίας. Σπούδασε Ρωσική Φιλολογία στην Αρμενία. Δίδαξε ρωσική γλώσσα και λογοτεχνία στη μέση εκπαίδευση. Παρακολούθησε μαθήματα Εθνογραφίας, Φιλοσοφίας, Ιστορίας, Αγγλικών και πέρασε επιτυχώς τις εξετάσεις στα προαπαιτούμενα αυτά αντικείμενα ως υποψήφιος διδάκτορας. Μετά την δημόσια υποστήριξη διδακτορικής διατριβής με θέμα: "Η οικονομική ζωή και ο υλικός πολιτισμός των Ελλήνων της Αρμενίας κατά το δεύτερο μισό του 19ου - αρχές 20ού αιώνα", πήρε το δίπλωμα του Διδάκτορα της Ιστορίας. Δίδαξε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της πόλης Λενινακάν στην Αρμενία. Το 1992 μαζί με την οικογένεια του εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα. Οι μελέτες του αφορούν εθνογραφικά θέματα της ελληνικής Διασποράς, των λαών της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και θέματα ρωσικής και αρμένικης γλώσσας και πολιτισμού. Πήρε μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια. Πολλές επιστημονικές εργασίες του δημοσιεύτηκαν στα ρωσικά, αρμενικά, γαλλικά, ελληνικά. Από το 2000 και έως σήμερα διδάσκει στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξεινίων Χωρών του Δ.Π. Θράκης.

Επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικής Λαογραφίας, Τομέας Βυζαντινής Φιλολογίας και Λαογραφίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Λευτέρης Αλεξάκης κατάγεται από τη Λακωνία. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία με υποτροφία του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1962-1967) και Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Universite Libre de Bruxelles (1968-1970). Πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα με άριστα από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1980. Από το 1974 είναι μόνιμος ερευνητής και από τον Ιούνιο του 1996 διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Ερεύνης Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Ασχολείται κυρίως με το ελληνικό σύστημα συγγένειας και την Εθνολογία και Εθνοϊστορία των Βαλκανικών λαών. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει γράψει τα σενάρια δύο εθνογραφικών ντοκυμαντέρ, που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών και διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας από το 1992 έως το 1996 και από το 1998 έως το 2000. Έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (1996-1997). Επίσης έχει διδάξει με ανάθεση από τον τομέα "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ανθρωπολογία" στους μεταπτυχιακούς φοιτητές της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1999-2000).

Η Ευρυδίκη Αντζουλάτου-Ρετσίλα είναι Καθηγήτρια Διαπολιτισμικών σπουδών στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Σπούδασε ιστορία, αρχαιολογία, εθνολογία, μουσειολογία και πολιτιστική διαχείριση στην Ελλάδα, Γαλλία και Η.Π.Α. Έχει οργανώσει μουσεία, εκθέσεις και μουσειακά μορφωτικά προγράμματα και έχει διδάξει, εκτός από την Ελλάδα, στην Ιταλία, Η.Π.Α. και Αυστραλία.

Ο Βασίλης Γεργατσούλης είναι δάσκαλος, φιλόλογος και Διδάκτορας Λαογραφίας Πανεπιστημίου Αθηνών με υποτροφία του ΙΚΥ. Έχει επιμεληθεί και προλογίσει πολλά βιβλία. Υπεύθυνος και ανθολόγος της σειράς "Ποιητικές Συμπλεύσεις" των εκδόσεων Εντύποις. Επιστημονικός υπεύθυνος και επιμελητής της σειράς "Παιχνίδια Δημιουργικής Φαντασίας στο 23ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας". Έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε επιστημονικά συνέδρια (λαογραφικά και παιδαγωγικά). Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους και περιοδικά. Μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα και παραμύθια του βραβεύτηκαν σε δεκάδες πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Εργάζεται ως διευθυντής στο 23ο Δημοτικό Σχολείο Νίκαιας. Βιβλία του: - "Η Αναρά" (μυθιστόρημα) - Σύγχρονη εποχή - "Η υστερότοκη" (μυθιστόρημα) - Εντύποις - "Το φάντασμα του Αγησίλαου" (μυθιστόρημα) - Εντύποις - "Πέντε κραυγές" (μυθιστόρημα) - 24 Γράμματα - "Εσύ, αγόρι μου, δε θα μάθεις ποτέ να γράφεις... όμορφες περιλήψεις: 77 μικροδιηγήματα - flash fiction" - Αροθυμία - "Το φάντασμα του Αγησίλαου" (θεατρικό) [μαζί με την Κάτια Κοντεκάκη] - Εντύποις - "Γυμνός και Ελεύθερος" (ποίηση) - Εντύποις - "Καιροί σκεφτικοί. 84 ποιήματα χαϊκού" - 24 Γράμματα - "Ο Μισοκοκοράκος" (λαϊκό παραμύθι) - Ταξιδευτής - "Οι Τραγουδιστάδες" (λαϊκό παραμύθι) - Ταξιδευτής - "Η πρώτη ιπτάμενη γάτα" (παιδικό) - Εντύποις - "Το Τσουκαλάκι, ένα λαϊκό παραμύθι της Καρπάθου" (λαογραφικό) - Πνευματικό Κέντρο Δήμου Καρπάθου - "Η λειτουργικότητα του ανεκδοτολογικού λόγου στην κοινωνία της Καρπάθου: λαογραφικές προεκτάσεις" (λαογραφικό) - Εντύποις

Ο Ιορδάνης Ψημμένος είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνιολογίας και Διευθυντής του Κέντρου Κοινωνικής Μορφολογίας και Κοινωνικής Πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Πάντειου Πανεπιστημίου, στο οποίο διδάσκει Βιομηχανική Κοινωνιολογία και Κοινωνιολογία της Μετανάστευσης. Γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Βιομηχανική Κοινωνιολογία στα Πανεπιστήμια Newcastle και Durham της Μεγάλης Βρετανίας. Ασχολείται με τις ευέλικτες μορφές εργασίας, το μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό και τις επιπτώσεις της απορρύθμισης στην ηθική της εργασίας και την κοινωνική ταυτότητα των εργαζομένων. Πολλά άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι διευθυντής της σειράς "Κοινωνιολογία και Εργασία" (Παπαζήσης). Πρόσφατο βιβλίο του είναι: "Οικιακή εργασία των μεταναστριών και κοινωνική προστασία" (Παπαζήσης, Αθήνα 2008· σε συνεργασία με τον Χρ. Σκαμνάκη). Επίσης, πρόσφατα έχει επιμεληθεί, μεταξύ άλλων, τους συλλογικούς τόμους: "Μετανάστευση εργασίας και κοινωνική πρόνοια" (2000, "Κοινωνική Συνοχή και Ανάπτυξη", ειδικό τεύχος), "Contemporary Social Inequalities" (2011, "Επιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών", ειδικό τεύχος) και το βιβλίο του M. Sandel "Ενάντια στην τελειότητα" (Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2011).