Το παραμύθι από τους αδελφούς Grimm στην εποχή μας

Η Αγγελική Γιαννικοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε λογοτεχνία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παιδαγωγικά στη Σχολή Νηπιαγωγών Αθηνών. Το 1989 πήρε Μάστερ εκπαίδευσης (M.Εd) από το Πανεπιστήμιο του Hull (Αγγλία), ενώ το 1992 απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα από το ίδιο Πανεπιστήμιο με θέμα της διατριβής της, "Οι αισώπειοι μύθοι και η αγωγή των παιδιών με ειδική αναφορά στις ηλικίες τέσσερα έως έξι". Ασχολείται με θέματα εισαγωγής στο γραμματισμό (έχει δημιουργήσει κόμβο με σχετικό εκπαιδευτικό υλικό για νηπιαγωγούς στο http: www.rhodes.aegean.gr/tepaes/ekpaideutiko_iliko.html), πολυγραμματισμών, διαθεματικών προσεγγίσεων και κυρίως με το εικονογραφημένο παιδικό βιβλίο και τη διδακτική της λογοτεχνίας στο νηπιαγωγείο. Αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά και στην Αγγλία κυκλοφορεί το βιβλίο της "Fables and Children: Form and Function". Aσχολείται με θέματα εικονογράφησης παιδικών βιβλίων, με ζητήματα αφήγησης ιστοριών, πρόσληψης και κατανόησης παραμυθιών, καθώς και με θέματα (προ)ανάγνωσης. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο ΤΕΑΠΗ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Άννα Λυδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Ηράκλειο και στην Αθήνα και κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Υπέβαλε τη διδακτορική της διατριβή στην κοινωνική λαογραφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΠΤΔΕ). Σήμερα είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει ποιοτικές μεθόδους κοινωνικής έρευνας και κοινωνική λαογραφία. Έχει γράψει τα βιβλία: "Μπαλαμέ και Ρομά: οι τσιγγάνοι των Άνω Λιοσίων", Αθήνα 1997, "Οι τσιγγάνοι στην πόλη: μεγαλώνοντας στην Αγία Βαρβάρα", Αθήνα 1998, "Ποιοτικές μέθοδοι της κοινωνικής έρευνας", Αθήνα 2001, "Μέσα από την κάμερα. Κινηματογράφος και κοινωνική πραγματικότητα", Αθήνα 2009, 2012. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους, περιοδικά και εφημερίδες. Τα βιβλία της για τους Τσιγγάνους έχουν μεταφραστεί στα ουγγρικά.

Ο Γεώργιος Δ. Παπαντωνάκης γεννήθηκε στην Κρήτη. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Για πολλά χρόνια υπηρέτησε στη μέση εκπαίδευση σε θέση διδακτικού και συμβουλευτικού προσωπικού. Από το 2000 διδάσκει παιδική λογοτεχνία στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, όπου σήμερα κατέχει τη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικής Διαλεκτολογίας, μέλος του νυν Δ.Σ. του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών "Κύματα των Τριών Θαλασσών" (Δ.Κ.Λ.Μ.) που εδρεύει στη Ρόδο, μέλος στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού "Ροδιακά Γράμματα", καθώς και του δίγλωσσου περιοδικού που εκδίδει το Δ.Κ.Λ.Μ., μέλος της Πανελλήνιας Παιδαγωγικής Εταιρείας και τέλος μέλος του Children' s Literature Association των ΗΠΑ.

Η Μένη Κανατσούλη είναι Καθηγήτρια Παιδικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (ΤΕΠΑΕ) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Φιλολογία στο ΑΠΘ και πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα στην ιστορική και κοινωνική ανθρωπολογία από την Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales του Παρισιού. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και ανακοινώσεις της σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και συλλογικά έργα, καθώς και αρκετά βιβλία.

Η Άννα Αγγελοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1951, όπου σπούδασε ελληνική φιλολογία. Από το 1975 ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Είναι κοινωνική ανθρωπολόγος, διδάκτωρ της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Έχει εκδόσει τα βιβλία: "Ελληνικά παραμύθια Α΄ - Οι παραμυθοκόρες" (Εστία, 1991) και τα "Σαρακατσάνικα παραμύθια" (Ίδρυμα Αγγελικής Χατζημιχάλη - Άγρα 2002). Μαζί με την Αίγλη Μπρούσκου έχει δημοσιεύσει τρεις τόμους του "Ελληνικού καταλόγου παραμυθιών" (Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών), οι οποίοι αποτελούν επεξεργασία του Αρχείου Γεωργίου Μέγα. Ο πρώτος τόμος έχει μεταφραστεί στα γαλλικά.

Η Τζένη Μωραΐτη γεννήθηκε στο Συκούριο της Λάρισας. Σπούδασε στη Σχολή Νηπιαγωγών Χανίων, στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Α.Π.Θ. και εκπόνισε διδακτορική διατριβή στο λαϊκό παραμύθι, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως νηπιαγωγός και δίδαδε σε πολλά Π.Ε.Κ. Από το 2002 διδάσκει ως ειδικός επιστήμονας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ενώ το 2003 εκλέχτηκε Σχολική Σύμβουλος 32ης περιφέρειας Προ��χολικής Αγωγής Μαγνησίας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας. Υπήρξε εισηγήτρια σε σεμινάρια και έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και ξένα συνέδρια. Έχει κάνει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και έχει γράψει τα βιβλία: "Η λαϊκή παράδοση στο Νηπιαγωγείο", Μπαρμπουνάκης, 1994 και "Λαϊκή παράδοση και σχολείο. Εκπαιδευτικό πρόγραμμα προσέγγισης των παιδιών του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού Σχολείου στον παραδοσιακό πολιτισμό", Ελληνικά Γράμματα, 1997.

Ο Μηνάς Αλ. Αλεξιάδης είναι καθηγητής λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε το 1948 στις Μενετές Καρπάθου του νομού Δωδεκανήσου. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεότερη Ελληνική Φιλολογία και Λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, απ' όπου αποφοίτησε το 1972 με βαθμό "Άριστα". Σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του ήταν υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Μετά τη στρατιωτική του θητεία (1973-1975) διορίστηκε καθηγητής στο Λύκειο Καρπάθου (1975-1977). Το 1976 πήρε πτυχίο Proficiency στην αγγλική γλώσσα και το 1982 αναγορεύτηκε διδάκτορας Λαογραφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με βαθμό "Άριστα". Έκανε συμπληρωματικές σπουδές Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας, Εθνογραφίας και Λαογραφίας στο University College και στο London School of Economics του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (1982-1983 και 1989-1990). Υπηρέτησε ως βοηθός (1977-1982), επιμελητής και λέκτορας (1982-1986) Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1986 εξελέγη επίκουρος καθηγητής και το 1992 αναπληρωτής καθηγητής στον Τομέα Λαογραφίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1993 εξελέγη και διορίστηκε (1994) αναπληρωτής καθηγητής Λαογραφίας στον Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1997 εξελέγη ομόφωνα και παμψηφεί τακτικός καθηγητής. Το 1982 του απονεμήθηκε το Πανδωδεκανησιακό βραβείο του Ιδρύματος Μοσκόβη για λαογραφική εργασία του, το 1995 ο Χρυσός Σταυρός της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου (από τον Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσου Αμβρόσιο) και το 2000 ο Χρυσός Σταυρός της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου (από τον Αρχιεπίσκοπο Γρηγόριο). Έλαβε επίσης τιμητικές διακρίσεις για το έργο και την προσφορά του από πολιτιστικούς φορείς. Διετέλεσε Honorary Research Associate στον King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (1989-1990) και διευθυντής του Πολιτιστικού Ιδρύματος Δωδεκανήσου (Αθήνα: 1992-1995). Είναι τακτικός εταίρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (Γενικός Γραμματέας του Δ.Σ.), της Αγγλικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Λαογραφικής Εταιρείας, της Ελληνικής Ανθρωπιστικής Εταιρείας, της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Δωδεκανησιακής Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας, της Εταιρείας Καρπαθιακών Μελετών και της Ένωσης Δωδεκανήσιων Καθηγητών Πανεπιστημίου. Συνέγραψε βιβλία και μελετήματα για τον Ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Δημοσίευσε επίσης άρθρα, βιβλιοκρισίες, επιφυλλίδες κ.ά. σε περιοδικά, εφημερίδες, εγκυκλοπαίδειες, προλόγους σε βιβλία και έλαβε μέρος σε Ελληνικά και διεθνή συνέδρια Λαογραφίας και Πολιτισμού. Έδωσε επίσης διαλέξεις και μαθήματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι συνεργάτης των εφημερίδων "Το Βήμα" και "Η Καθημερινή".

Ο Βάλτερ Πούχνερ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1947. Σπούδασε επιστήμη του Θεάτρου (Θεατρολογία) στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1972 απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής, με μια εργασία για το νεοελληνικό θέατρο σκιών. Το 1977 ανακηρύχθηκε υφηγητής, στο ίδιο Πανεπιστήμιο, με μια διατριβή για τη γέννηση του θεάτρου στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Από τότε έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Δίδαξε επί δώδεκα χρόνια Ιστορία Θεάτρου στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 1989 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στην αρχή στο Τμήμα Φιλολογίας και από το 1991 στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, του οποίου διατελεί αντιπρόεδρος. Παράλληλα δίδασκε έως το 2006 Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έχει μετακληθεί πολλές φορές ως επισκέπτης καθηγητής σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια. Το 1994 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και το 2001 παρασημοφορήθηκε για τις επιστημονικές του επιδόσεις με τον "Αυστριακό Σταυρό Τιμής για την Επιστήμη και την Τέχνη". Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 90 βιβλία και 400 μελετήματα για θέματα του ελληνικού και βαλκανικού θεάτρου, της συγκριτικής λαογραφίας, των βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών εν γένει, καθώς και της θεωρίας του θεάτρου και του δράματος.

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

Ο Γεώργιος Ι. Θανόπουλος γεννήθηκε στο Σαρακήνι Ηραίας Αρκαδίας. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νεώτερη ελληνική φιλολογία και λαογραφία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το 1988 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε ως καθηγητής φιλόλογος και διευθυντής Λυκείου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το 1999 συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου "Αγροτική παράδοση και λαϊκή τέχνη", Αθήνα 2000, που προκήρυξε τo Παιδαγωγικό Ινστιτούτο στη σειρά "Τεχνολογικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια". Με το συγκεκριμένο διδακτικό βιβλίο η λαογραφία περιλαμβάνεται για πρώτη φορά ως γνωστικό αντικείμενο στα αναλυτικά προγράμματα της Δ.Ε. Τα έτη 1999-2001 απέκτησε επιστημονική εμπειρία αναφορικά με την "Ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση" και συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου: "Δημόσιος και ιδιωτικός βίος στην Ελλάδα II". Οι νεότεροι χρόνοι τόμος Α'. Ο νεότερος λαϊκός βίος. Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών), Πάτρα 2002. Το 2006 εξελέγη λέκτορας Λαογραφίας στή Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (τομέας Βυζαντινής Φιλολογίας και Λαογραφίας) όπου και διδάσκει. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: Ο προφορικός και γραπτός χαρακτήρας της λαϊκής λογοτεχνίας και παράδοσης. Η ποιητική και τα κοινωνικά συμφραζόμενα του δημοτικού τραγουδιού. Η ποιητική σχέση του Διγενή Ακρίτα Escorial με τα ηρωικά τραγούδια (Ακριτικά). Η σύγχρονη λαϊκή ποίηση (έντυπη και ηλεκτρονική). Ο λαϊκός πολιτισμός στη νεοελληνική λογοτεχνία. Η συνάντηση παράδοσης και νεωτερικότητας.

Ο Κωνσταντίνος Δ. Μαλαφάντης γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Είναι Καθηγητής Παιδαγωγικής και Λογοτεχνίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Σχολής Επιστημών της Αγωγής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι Πρόεδρος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος, Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης και Διευθυντής του Εργαστηρίου Παιδαγωγικών Εφαρμογών και Παραγωγής Εκπαιδευτικού Υλικού. Είναι επίσης επιστημονικός υπεύθυνος του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών "Ψυχοπαιδαγωγική της Ανάγνωσης, Φιλαναγνωσία και Εκπαιδευτικό Υλικό" της ίδιας Σχολής, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της European Educational Research Association (EERA), Διευθυντής Σύνταξης του επιστημονικού περιοδικού Παιδαγωγική Επιθεώρηση της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος, Διευθυντής Σύνταξης του επιστημονικού περιοδικού MusEd, Μουσείο-Σχολείο-Εκπαίδευση, που εκδίδει το "Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης", μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής Εκδόσεως του επιστημονικού περιοδικού Κοινωνία, που εκδίδει η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων και Ειδικός Σύμβουλος Εκδόσεως του περιοδικού Νέα Παιδεία, που εκδίδει η Επιστημονική Ένωση "Νέα Παιδεία". Τα θεωρητικά και ερευνητικά ενδιαφέροντά του είναι η παιδαγωγική διάσταση της λογοτεχνίας, η σχέση του παιδιού με την ανάγνωση, η καλλιέργεια και η ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας, το παραμύθι και η διδασκαλία του, η μουσειοπαιδαγωγική, η ιστορία της Νεοελληνικής Παιδείας και ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Έχει συγγράψει δεκατρία βιβλία και έχει επιμεληθεί πλήθος άλλων. Μελέτες και έρευνές του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και διεθνή παιδαγωγικά και φιλολογικά περιοδικά.

Η Σούλα Οικονομίδου είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία της Σχολής Επιστημών της Αγωγής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, όπου διδάσκει ελληνική και ξένη παιδική λογοτεχνία. Το 2000 εξέδωσε από τις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα" το βιβλίο "Χίλιες και μία ανατροπές: η νεοτερικότητα στη λογοτεχνία για μικρές ηλικίες". Το 2006 επιμελήθηκε μαζί με τη Βασιλική Θεοδώρου και τη Μαρία Μουμουλίδου το βιβλίο: "Πιάσε με, αν μπορείς...: η παιδική ηλικία και οι αναπαραστάσεις της στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο", το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Αιγόκερως". Άλλες δημοσιεύσεις της υπάρχουν σε σχετικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού καθώς και σε πρακτικά συνεδρίων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέρονται επικεντρώνονται στη λειτουργία της ιδεολογίας στα λογοτεχνικά κείμενα για παιδιά καθώς και στα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία.

Ο Νικόλαος Α. Ε. Καλοσπύρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε στο Τμήμα Κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού και Διδακτορικού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κλασική Φιλολογία. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (Μ.ΕΘ.Ε.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα και δημοσιεύματα περιλαμβάνονται η ιστορία της κλασικής φιλολογικής επιστήμης στη νεότερη Ελλάδα και Ευρώπη, η θεωρία και φιλοσοφία της κριτικής και εκδοτικής του κειμένου, ο Αδαμάντιος Κοραής ως κριτικός φιλόλογος, η αρχαία ιατρική (Ιπποκράτης), η ελληνοϊουδαϊκή γραμματεία (μετάφραση των Εβδομήκοντα, Φίλων ο Ιουδαίος), η αρχαία λογοτεχνική θεωρία, η υφολογία και αρχαιογνωσία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Ο Στέλιος Πελασγός (Δρ) ξεκίνησε την αναβίωση της τέχνης της προφορικής λογοτεχνίας και αφήγησης στην Ελλάδα. Σπούδασε και δημιούργησε στα τέσσερα μονοπάτια των παραδοσιακών παραμυθάδων και των σύγχρονων αφηγητών: τη λογοτεχνία / φιλολογία, την παιδαγωγική, το θέατρο και την ψυχολογία. Γνώρισε τους σύγχρονους παραμυθάδες στη Γαλλία. Εγκατέλειψε την Αθήνα αναζητώντας τη σιωπή και το σκοτάδι που κλωσούν τα παραμύθια. Στις μικρές ανθρώπινες κοινότητες και στη Φύση ξαναβρήκε τις ρίζες του. Ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο και την Ευρώπη δίνοντας παραστάσεις αφήγησης για ενήλικες ή παιδιά και διδάσκοντας την πανάρχαια τέχνη της προφορικής αφήγησης.

Η Μαρία Καραΐσκου είναι Λέκτορας στο τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Κρήτης με γνωστικό αντικείμενο "Νεοελληνική Φιλολογία: πεζογραφία και μικρό παιδί". Αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Ξεκίνησε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (King's College), απ' όπου της απονεμήθηκε ο τίτλος του Μaster of Arts στη Νεοελληνική Λογοτεχνία (1996). Στο ίδιο πανεπιστήμιο εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή (ΡΗD) με τίτλο "The Formation of the Modern Greek Short Story: Critical Perspectives and Narrative Practice (1880-1920), 2002. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική πεζογραφία, στη συγκριτική φιλολογία και στην παιδική λογοτεχνία.

Η Δέσποινα Δαμιανού είναι λέκτορας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Η Αργυρώ Μουντάκη γεννήθηκε στα Χανιά το 1977, έζησε όμως και εργάστηκε στον Βόλο σε δύο περιόδους της ζωής της και πέρασε εκεί πολύ όμορφα. Έχοντας τις καλύτερες αναμνήσεις από τον Βόλο και τους ανθρώπους της πόλης έγραψε με πολλή αγάπη αυτό το βιβλίο. Τώρα ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία και είναι καθηγήτρια γερμανικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ασχολείται με τη λογοτεχνία και επιστημονικά, έχοντας ολοκληρώσει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Λογοτεχνία, ενώ εκπονεί διδακτορικό στο τμήμα Φιλολογίας. Είναι επίσης κάτοχος MBA-TQM από το Πανεπιστήμιο Πειραιά. Ασχολείται με την κριτική λογοτεχνικών βιβλίων αρθρογραφώντας σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

Η Χαρίκλεια Τσοκανή είναι μουσικολόγος. Διδάσκει Μουσική και Επικοινωνία στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Στο πεδίο των ενδιαφερόντων της ανήκουν ζητήματα σχετικά με τη μουσική εμπειρία, τη μουσικότητα στην ελληνική γλώσσα και τους τρόπους επικοινωνίας στο χορευτικό τραγούδι. Τα τελευταία χρόνια η ερευνά της εστιάζεται στις σημασίες και τα σύμβολα του ήχου στον αρχαίο και νεότερο ελληνικό πολιτισμό.

Η Σταυρούλα Γ. Τσούπρου (Αθήνα, 1968), δρ. Ελληνικής Φιλολογίας ΕΚΠΑ, είναι νεοελληνίστρια φιλόλογος, πανεπιστημιακός, δοκιμιογράφος, διηγηματογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών όπου και εκπόνησε την βαθμολογημένη με άριστα Διατριβή της (2005). Αρχικά εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως φιλόλογος της ελληνικής, της αγγλικής και της γαλλικής γλώσσας (κατέχει επίσης διπλώματα της Γερμανικής, της Ιταλικής, της Ισπανικής και της Ρωσικής γλώσσας). Κατά τα Ακαδημαϊκά Έτη 2006-2009 δίδαξε (ως Διδάσκουσα Π.Δ. 407/80) τα μαθήματα της "Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", της "Νεοελληνικής Φιλολογίας" και της "Συγκριτικής Γραμματολογίας", στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου / Καλαμάτα, ενώ, παράλληλα, στην διάρκεια των Ακαδημαϊκών ετών 2007-2011, παρέδωσε σεμινάρια σε μεταπτυχιακούς φοιτητές (με αντικείμενο την Θεωρία Λογοτεχνίας) στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης/ Τομέας Ανθρωπιστικών Σπουδών τού Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού Παρευξεινίων Χωρών τού Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Κομοτηνή) και στο Τμήμα Φιλολογίας/ Τομέας Μεσαιωνικών και Νεοελληνικών Σπουδών τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κατά τα Ακαδημαϊκά έτη 2012-2013 και 2013-2014 δίδαξε "Ιστορία Νεότερης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας" στην Δραματική Σχολή "Κεντρική Σκηνή", στην Αθήνα. Από το Ακαδημαϊκό έτος 2014-2015 διδάσκει το μάθημα "Νεοελληνική Φιλολογία: 19ος & 20ός αιώνας", ως μέλος Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Στο ερευνητικό έργο της έχει ασχοληθεί συστηματικά με την Θεωρία τής Λογοτεχνίας και την εφαρμογή της στην Ανάλυση των λογοτεχνικών κειμένων, ενώ έχει συμμετάσχει με Ανακοίνωση σε περισσότερα από 45 Διεθνή Συνέδρια και Διεπιστημονικές Ημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει δημοσιεύσει μελέτες της για μία σειρά παλαιότερων και σύγχρονων πεζογράφων, κυρίως, αλλά και ποιητών, ενώ συνεργάζεται τακτικά με τον ημερήσιο και περιοδικό, έντυπο και ηλεκτρονικό, Τύπο. Είναι μέλος τής Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών και της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών. Έχουν εκδοθεί τέσσερεις συλλογές δοκιμίων της: "Τάσος Αθανασιάδης. Με τα μάτια τής γενιάς μας" (2007), "Οι "παιδιάστικες" ιστορίες τού Κοσμά Πολίτη" (2007), "Δοκιμές Ανάγνωσης" (2013) και "Μεταφραστές και Διακείμενα" (Μελάνι, 2016), ενώ εκδόθηκε και η Διατριβή της, με τον τίτλο "Το Παρακείμενο και η ...-(Δια)κειμενικότητα ως Σχόλιο στο πεζογραφικό έργο τού Τάσου Αθανασιάδη (και στα 21 εγκιβωτισμένα ποιήματα του πεζογράφου)", από το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη (2009). Την Άνοιξη του 2013 κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή διηγημάτων της με τον τίτλο "Σε κοιτούν" και το καλοκαίρι τού 2015 η δεύτερη συλλογή, με τον τίτλο "Οι αντίχειρες των παλαιών θεών", ενώ τον Φεβρουάριο του 2016 εκδόθηκε μία επιλογή από διηγήματά της μεταφρασμένα στην αγγλική γλώσσα, με τον τίτλο "And Tomorrow is Now" (εκδόσεις Ρώμη). Τα δύο τελευταία συστεγάστηκαν στην δίγλωσση έκδοση "Και το αύριο, τώρα είναι" (Γρηγόρης, 2017). Ακολούθησε η συλλογή με τον τίτλο "Βαριετέ" (Γρηγόρης, 2018). Επίσης, η έκδοση "William Shakespeare, Άμλετ. Το κείμενο της παράστασης του "Πειραματικού Θεάτρου" τής Μαριέττας Ριάλδη, 1971-1972", Μετάφραση: Κοσμάς Πολίτης, Επιμέλεια - Σημειώσεις - Επίμετρα: Σταυρούλα Γ. Τσούπρου, εκδόσεις Νεφέλη, 2014, η οποία κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 2014, τιμήθηκε με τον Έπαινο Θεατρολογικού Συγγράμματος 2014 των Κριτικών Θεάτρου, της Ενώσεως Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.

Ο Δημήτρης Προύσαλης γεννήθηκε στην Ολλανδία το 1965. Σπούδασε παιδαγωγικά στη Μυτιλήνη και είναι τελειόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών (2004). Έχει πραγματοποιήσει σπουδές Βιβλιοθηκονομίας και Μετεκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή. Από το 1988 εργάζεται σαν δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση. Έχει τιμηθεί με το βραβείο "Κώστα Δεμερτζή προς τον Έλληνα δάσκαλο" από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2003) για τη συμβολή του στην προώθηση του παιδικού και εφηβικού βιβλίου και της φιλαναγνωσίας. Ασχολείται με τη μελέτη, ανάλυση, συλλογή και καταγραφή του λαϊκού παραμυθιού από το 1999. Έχει μαθητεύσει σε σεμινάρια πάνω στη μυθοπλασία και την τέχνη της αφήγησης, για την παιδαγωγική και θεραπευτική προσέγγιση του παραμυθιού και την αξιοποίηση του για χρήση μέσα στην τάξη και σε χώρους θεραπευτικής παρέμβασης. Έχει πραγματοποιήσει εκδόσεις, δημοσιεύσεις σε περιοδικά και εισηγήσεις σε συμπόσια και διεθνή συνέδρια με θέμα το λαϊκό παραμύθι κι έχει συντονίσει εργαστήρια μετά από προσκλήσεις μορφωτικών οργανισμών και σχολικών συμβούλων. Έχει συγκεντρώσει πάνω από 50 λαϊκά παραμύθια με τους μαθητές του. Σαν αφηγητής μοιράζεται από το 2003 τα παραμύθια που αγαπά με παιδιά κι ενήλικους κι έχει αφηγηθεί σε πολλούς διαφορετικούς χώρους και σε κοινά ποικίλης σύνθεσης. Πρόθεση του είναι να συμβάλει ώστε να ξαναμπεί το παραμύθι στο κέντρο του ενδιαφέροντος του κόσμου και να δημιουργηθούν εστίες αφήγησης παντού αναδεικνύοντας τη σημαντικότητα του για την ανθρώπινη ψυχή και τον πολιτισμό. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, του Κέντρου Μελέτης και Διάδοσης Μύθων και Παραμυθιών, του ΠΟΦΑ (Πανελλήνιου Ομίλου Φίλων της Αφήγησης) καθώς και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ελληνικό τμήμα της ΙΒΒΥ).

Ο Γιώργος Κούζας γεννήθηκε (1981) και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, απ' όπου αποφοίτησε το 2003, με το βαθμό "άριστα". Το 2004, έπειτα από επιτυχείς εξετάσεις στο Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, ανακηρύχθηκε υπότροφος, και εισήχθη στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Φιλολογίας, για ειδίκευση στη Λαογραφία. Το 2006 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές και συνέχισε για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, στο ίδιο αντικείμενο, στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έργο του: Το αρχείο του "Λαογραφικού Φροντιστηρίου" τον Γ. Α. Μέγα. Αναλυτικός Κατάλογος, Παράρτημα 12 της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας (σε συνεργασία με τον Μ. Γ. Βαρβούνη), Αθήνα 2007. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και τιμητικούς τόμους, ενώ έχει λάβει μέρος σε συνέδρια Λαογραφίας. Είναι μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας και άλλων επιστημονικών εταιρειών.

Ο Δημήτριος Ράπτης γεννήθηκε στο Μυρόφυλλο Τρικάλων το 1952. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Παν/μίου Ιωαννίνων (1970-1974). Με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον Τομέα Λαογραφίας του ιδίου Πανεπιστημίου και το 1989 αναγορεύτηκε διδάκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Παν/μίου Ιωαννίνων. Υπηρέτησε ως καθηγητής Φιλολογίας σε Γυμνάσια και Λύκεια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και τώρα είναι Λέκτορας στο Τμήμα Νηπιαγωγών του Παν/μίου Ιωαννίνων. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα επιστημονικά συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα λαογραφικού περιεχομένου σε επιστημονικά περιοδικά και αφιερωματικούς τόμους. Είναι μέλος της ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και άλλων επιστημονικών και πολιτιστικών σωματείων.

Εκπόνησε διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο (ΗΠΑ) και στο Πανεπιστήμιο της Πίζα (Ιταλία). Είναι λέκτορας της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DΑΑD) στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: Λογοτεχνία και Ιστορία του Πολιτισμού του 18ου και του 19ου αιώνα, Διδακτική της Λογοτεχνίας.

Η Κατερίνα Καρακάση γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Γερμανική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2001 ολοκλήρωσε το διδακτορικό της με θέμα "Φραντς Κάφκα: Ιωσηφίνα: η τραγουδίστρια ή ο λαός των ποντικών". Από το 2000 έως το 2005 εργάστηκε στο Πανεπιστήμιο του Essen-Duisburg, Γερμανία, στο τμήμα Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας ως επιστημονικός συνεργάτης. Από το 2005 είναι λέκτορας και από το 2010 επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας με αντικείμενο την Γερμανική Λογοτεχνία και την Συγκριτική Γραμματολογία. Από το 2006 είναι μέλος ΣΕΠ στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα για την γερμανική λογοτεχνία του 18ου και του 20ου αιώνα, συγκριτολογικά και θεωρητικά γραμματολογικά ζητήματα, για την σχέση σώματος και λογοτεχνίας στον Διαφωτισμό και τον Μοντερνισμό κ.α. Μεταξύ του 2010 και 2012 ήταν υπότροφος της Humboldt-Stiftung στο Πανεπιστήμιο της Konstanz, Γερμανία καλεσμένη του καθ. κ. Koschorke. Από το 2011 συμμετέχει στο ερευνητικό πρόγραμμα Θαλής "Χρυσαλλίς" με επιστημονική την. κ. Ταμπάκη. Έχει συμμετάσχει σε αρχαιολογικά συνέδρια στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, με αντίστοιχες δημοσιεύσεις. Λαμβάνει μέρος στις ανασκαφές στο νησί Δεσποτικό, δυτικά από την Αντίπαρο, υπό την ευθύνη του αρχαιολόγου της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων Γιάννου Κουράγιου.

Ο Κωτόπουλος Η. Τριαντάφυλλος είναι Καθηγητής "Δημιουργικής Γραφής και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", Διευθυντής και Επιστημονικός Υπεύθυνος του Κοινού Διαπανεπιστημιακού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών "Δημιουργική Γραφή" (Π.Δ.Μ. - Α.Π.Θ.) και του Κοινού Διαπανεπιστημιακού Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών "Δημιουργική Γραφή" (Ε.Α.Π. - Π.Δ.Μ.) -το δεύτερο με τη μέθοδος της Ανοικτής και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης. Είναι πτυχιούχος και διδάκτορας νέας ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Το συγγραφικό του έργο και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν τη μελέτη και τη διδακτική της Δημιουργικής Γραφής, της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και της Θεωρίας της Λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει οκτώ (8) επιστημονικά συγγράμματα: "Μίμης Σουλιώτης, ο ποιητής των στιγμών και των λέξεων" (Gutenberg 2020), "Μιλώντας για την Τέχνη, τον Πολιτισμό, τη Δημιουργική Γραφή...με τον Θάνο Μικρούτσικο" (Πατάκης 2017), "Η Θεσσαλονίκη στο έργο των Θεσσαλονικέων πεζογράφων" (Κώδικας 2006, Επίκεντρο 2013), "Σκηνικό - Χαρακτήρες - Πλοκή" (Ίων 2011), "Τα Ετεροθαλή. Μελέτες για την Παιδική, τη Νεανική και τη Λογοτεχνία για Ενήλικες" (Ίων 2012), "Η Δημιουργική Γραφή στο Νηπιαγωγείο" (Επίκεντρο 2013), "Προσαρμογές των Αναλυτικών Προγραμμάτων για το μάθημα της Γλώσσας στο Γυμνάσιο. Διαθεματικό πλαίσιο και σχέδια διδασκαλίας" τ.Α΄. Υποστηρικτικό υλικό και τ.Β΄ (ΥΠΕΠΘ-Π.Ι. 2008). Περισσότερα από εκατό (100) άρθρα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικούς τόμους, ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά διεθνών συνεδρίων. Έχει διοργανώσει τέσσερα (4) διεθνή συνέδρια "Δημιουργικής Γραφής", έχει επιμεληθεί εκδόσεις βιβλίων και συλλογικών τόμων και έχει συμμετάσχει σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα. Είναι μέλος πολιτιστικών φορέων και διεθνών εταιρειών, επιστημονικός υπεύθυνος του Patras World Poetry Festival και της ιστοσελίδας Culture Book, πρόεδρος της επιτροπής βραβείων ποίησης "Jean Moreas", υπεύθυνος για την έκδοση του ηλεκτρονικού περιοδικού ΛΕΞΗtanil. Προκρίνει όμως, ανεπιφύλακτα, όλων τη συμμετοχή του ως ιδρυτικό μέλος στην πολιτιστική ομάδα του Πανελληνίου Συλλόγου Παραπληγικών - παράρτημα βόρειας Ελλάδας. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται πέντε (5) ποιητικές συλλογές: "Πορτολάνος" (Παρατηρητής 1999), "Εδουάρδοι και Αλφρέδοι" (Μανδραγόρας 2012), "Άνω τελείες και τέτοια" (Μανδραγόρας 2013), "Σημαδούρες" (Δίγαμμα 2015), "Οι 40, παλιές, Εκκλησιές" (Μανδραγόρας 2020) και μία (1) συλλογή διηγημάτων: "Μία νουβέλα σε 11 Μικρές και μεγάλες ιστορίες" (Γραφομηχανή 2015). Έχει συγγράψει τους στίχους (και έχουν μελοποιηθεί ποιήματά του) στο cd Γραφή Καθαρή (Μετρονόμος 2016). Έχει οργανώσει, επιμεληθεί επιστημονικά και παρουσιάσει δύο (2) τηλεοπτικές εκπομπές για την τέχνη της συγγραφής: i. "Δίγαμμα" στην ΕΡΤ3 (2016-2017, 18 επεισόδια) και ii. "Γραφή Καθαρή" στην ΕΡΤ2 (2019, 12 επεισόδια).

Επίκουρη Καθηγήτρια Κοινωνικής Λαογραφίας, Τομέας Βυζαντινής Φιλολογίας και Λαογραφίας, Τμήμα Φιλολογίας, Φιλοσοφική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου, kαθηγήτρια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Υπηρέτησε ως μέλος τού Τομέα Κλασικής Φιλολογίας τής Φιλοσοφικής Σχολής από το 1973 μέχρι και το 2016. Δίδαξε "Αρχαία Ελληνική Φιλολογία" στα Τμήματα Φιλολογίας, Ιστορίας - Αρχαιολογίας και Αγγλικής και Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα σχετίζονται με την Αρχαία Ελληνική Λογοτεχνία (Όμηρος. Λυρική Ποίηση. Ηρόδοτος. Ελληνιστική Ποίηση) και με τη Νέα Ελληνική Ποίηση (Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Τάσος Λειβαδίτης). Έχει συμμετάσχει σε διεθνή και ελληνικά Επιστημονικά Συνέδρια, πολλές δε από τις ανακοινώσεις της έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα Επιστημονικά Περιοδικά. Μερικές αντιπροσωπευτικές δημοσιεύσεις της είναι: "Ακόντιος και Κυδίππη", "Τοπωνύμια της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης", "Σαπφώ και Θεόκριτος. Η φύση στο έργο τους", "Έρωτας και εξουσία. Μια νουβέλα τού Ηροδότου και ο απόηχός της στο ελληνικό θέατρο και τον ξένο κινηματογράφο", "Η παρουσία των θεών στο έργο τής Σαπφούς", "Ο έρωτας στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου", "Ο θάνατος του Οδυσσέα (Από το αρχαιοελληνικό έπος στο νεοελληνικό θέατρο)", "Το παραμυθικό στοιχείο στην ιστορία τού Λυδού βασιλιά Κανδαύλη". Το κύριο συγγραφικό, επιστημονικό της έργο φέρει τον γενικό τίτλο "Η φύση στο έργο τού Θεοκρίτου" και αποτελείται από 3 βιβλία, τα οποία εκδόθηκαν από το "Ινστιτούτο τού Βιβλίου Α. - Καρδαμίτσα" κατά τα έτη 2014, 2015, 2016. Το 2007, εκδόθηκε η πρώτη Ποιητική της Συλλογή με τίτλο "Θυμάσαι;". Το 2014, ακολούθησε η δεύτερη Ποιητική Συλλογή της με τίτλο "Έρωτος Ένεκεν", και το 2017 η "Μυθολογία, Μούσα μου". Σύντομα πρόκειται να εκδοθεί ένα ακόμη ποιητικό έργο της. Επίσης, αρθρογραφεί στο διαδίκτυο, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν δημοσιευθεί περί τα 130 άρθρα της σχετικά με την ελληνική και την παγκόσμια ποίηση, τη μουσική, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Είναι μέλος τού Δ.Σ. και Κοσμήτωρ τού μη κερδοσκοπικού Συλλόγου Λόγου, Μουσικής και Τέχνης "Λίνος". Είναι, επίσης, μέλος τής "Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας", της "Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων", της "Ελληνικής Ανθρωπιστικής Εταιρείας" και της "Πνευματικής Εστίας Παπάγου".