Για μια Ευρώπη των κοινωνικών δικαιωμάτων

Ο Χαράλαμπος Θ. Ανθόπουλος σπούδασε Νομικά στη Θεσσαλονίκη και τη Ρώμη. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Ο Γεράσιμος Δ. Αρσένης (1931-2016) γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στα οικονομικά στο Τεχνολογικό Ίδρυμα της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) των ΗΠΑ. Διατέλεσε Διευθυντής του Τμήματος Οικονομικών Μελετών του Κέντρου Ερευνών του ΟΟΣΑ (1964-1966), στέλεχος και αργότερα Διευθυντής του Οργανισμού του ΟΗΕ για νομισματικά θέματα και χρηματοδότηση του εξωτερικού εμπορίου (UNCTAD) (1967-1980). Ως διευθυντικό στέλεχος των Ηνωμένων Εθνών, ανέλαβε πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο και υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της προσπάθειας για μια "Νέα Διεθνή Οικονομική Τάξη" (New International Economic Order, NIEO), η οποία δεν ευοδώθηκε. Το 1981 επέστρεψε στην Ελλάδα και ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως υπεύθυνος του οικονομικού προγράμματος της πρώτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου. Αρχικά τοποθετήθηκε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος (3 Νοεμβρίου 1981 - 20 Φεβρουαρίου 1984). Τον Ιούλιο του 1982 εισήλθε στην κυβέρνηση ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας (5 Ιουλίου 1982 - 26 Ιουλίου 1985, διατηρώντας τη θέση του διοικητή της ΤτΕ), Οικονομικών (27 Μαρτίου 1984 - 26 Ιουλίου 1985) και Εμπορικής Ναυτιλίας (5 Ιουνίου 1985 - 26 Ιουλίου 1985). Το 1985 παραιτήθηκε από υπουργός, διαφωνώντας σε θέματα οικονομικής πολιτικής, και στη θέση του ΥΠΕΘΟ τοποθετήθηκε ο Κώστας Σημίτης. Τον Μάρτιο του 1986 διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ επειδή ασκούσε κριτική στην κυβερνητική πολιτική. Το ίδιο έτος ίδρυσε το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ) το οποίο απέτυχε εκλογικά. Επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ το 1989. Με την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ανέλαβε υπουργός Εθνικής Άμυνας (13 Οκτωβρίου 1993 - 25 Σεπτεμβρίου 1996). Τον Ιανουάριο του 1996 διεκδίκησε την ηγεσία του κόμματος, την οποία έχασε από τον Κώστα Σημίτη. Στη συνέχεια, διετέλεσε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (25 Σεπτεμβρίου 1996 - 13 Απριλίου 2000) στην πρώτη κυβέρνηση Σημίτη, για να αντικατασταθεί από τον Πέτρο Ευθυμίου. Εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην εκλογική περιφέρεια Α’ Αθηνών το 1985 και επανεξελέγη τον Απρίλιο του 1990, τον Οκτώβριο του 1993, τον Σεπτέμβριο του 1996 και τον Απρίλιο του 2000. Τον Σεπτέμβριο του 2006 κατέλαβε την βουλευτική έδρα του Κώστα Σκανδαλίδη ως πρώτος επιλαχών του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ στην Α' Αθηνών, μετά την παραίτηση του τελευταίου. Ήταν παντρεμένος με τη Λούκα Κατσέλη, καθηγήτρια του Οικονομικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην διευθύντρια του ΚΕΠΕ (1982-1986), υπουργό Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας (2009), και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (2010-2011) και μετέπειτα πρόεδρο του ΔΣ της Εθνικής Τράπεζας (Μάρτιος 2015- ), με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 19 Απριλίου 2016, ένα μήνα πριν από τη συμπλήρωση των 85 ετών του.

Μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της Φτώχειας.

Ο Κώστας Β. Βεργόπουλος γεννήθηκε το 1942 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόννη. Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών (Doctorat d' Etat) του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Επισκέπτης καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Διεθνής εμπειρογνώμων στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί και διδάσκονται σε δέκα γλώσσες. Έργα του ιδίου:"Το Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα" (Εξάντας, 1975)."Ο Δύσμορφος Καπιταλισμός" (σε συνεργασία με τον Samir Amin, Παπαζήσης, 1975). "Κράτος και Οικονομική Πολιτική στον 19ο αιώνα" (Εξάντας,1978). "Εθνισμός και Οικονομική Ανάπτυξη" (Εξάντας, 1979). "Η Ελλάδα σε εξέλιξη" (διεύθυνση, Εξάντας, 1985). "Οι Νέες Τεχνολογίες στην Ευρωπαϊκή Οικονομία Τροφίμων" (Βρυξέλλες, 1986). "Η Απο-ανάπτυξη σήμερα" (Εξάντας, 1987), κ.ά. Εκδόσεις των έργων του κυκλοφορούν επίσης στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ιταλικά, ολλανδικά, κινέζικα. Έφυγε από τη ζωή στις 9 Νοεμβρίου 2017 στο Παρίσι, σε ηλικία 75 ετών.

Η Μαριέττα Γιαννάκου γεννήθηκε το 1951 στο Γεράκι Λακωνίας. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέλος της ΚΕ της ΝΔ, από το 1993 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής Α' Αθήνας, ενώ έχει εκλεγεί ευρωβουλευτής τρεις φορές (το 1984, το 1989 και το 1999). Έχει διατελέσει υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1990-1991) και υπουργός παιδείας το 2004. Το 2002, ορίστηκε εκπρόσωπος του ελληνικού κοινοβουλίου στη ''Συντακτική Συνέλευση για το Μέλλον της Ευρώπης'' που ασχολείται με τη θεσμική μεταρρύθμιση της ΕΕ. Έχει τιμηθεί με το ανώτατο παράσημο"Bernando O'Higgins" της Δημοκρατίας της Χιλής.

Η Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου (Κέρκυρα 1917- Αθήνα 2018) ήταν Ομότιμη καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου, Προέδρος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Επίτιμη Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Γυναικών και του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Ήταν η πρώτη γυναίκα Πρύτανης στην Ελλάδα. Το 1976 εξελέγη τακτική καθηγήτρια Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο όπου διετέλεσε και πρύτανης (1979-1980 & 1983-1984). Το 2008 ίδρυσε την Ελληνική Εταιρία Εγκληματολογίας της οποίας υπήρξε και Πρόεδρος ενώ υπήρξε αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Από το 1978 ήταν πρόεδρος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που είχε ιδρύσει ο σύζυγός της, Γεώργιος Μαραγκόπουλος, πρώην πρόεδρος του Συμβουλείου της Επικρατείας. Έφυγε από τη ζωή στις 31 Αυγούστου 2018, σε ηλικία 101 ετών.

Η Μαρία Δαμανάκη είναι Ελληνίδα πολιτικός, πρόεδρος του κόμματος του Συνασπισμού από το 1991 έως το 1993 και αργότερα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Το 2010 διορίστηκε Ελληνίδα επίτροπος της Ε.Ε. αρμόδια για Θέματα Ναυτιλίας και Αλιείας. Γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης το 1952. Σπούδασε χημικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, λαμβάνοντας ενεργό μέρος στην εξέγερση του Νοεμβρίου 1973 ως "φωνή" του σταθμού των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Με την καταστολή της εξέγερσης συνελήφθη από τη χούντα, βασανίστηκε και φυλακίστηκε μεταξύ Νοεμβρίου 1973- Ιουλίου 1974. Ανάμεσα στο 1977 και το 1993 εκλέχθηκε αδιαλείπτως βουλευτής σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, στην Β΄ Περιφέρεια Αθηνών, πρώτα με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και μετά με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου. Κατά την πρώτη της εκλογή, το 1977, σε ηλικία 25 ετών, αποτέλεσε το νεότερο μέλος στην ιστορία της Ελληνικής Βουλής. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής μεταξύ 1986-1990 (πρώτη γυναίκα σ' αυτή τη θέση). Το 1991 εκλέχθηκε πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, πρώτη γυναίκα πρόεδρος πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1993, μετά την αποτυχία του κόμματος να μπει στη Βουλή, καθώς δεν συγκέντρωσε το 3% των ψήφων στις γενικές εκλογές. Διετέλεσε υποψήφια για τον Δήμο Αθηναίων, το 1994, με τον Συνασπισμό, και το 1998 με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού. Ηττήθηκε όμως από τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας, και τέθηκε επικεφαλής της δημοτικής αντιπολίτευσης. Το 2000 επανεξελέγη βουλευτής Αθηνών με τον Συνασπισμό. Διαφώνησε, όμως, με τις θέσεις του κόμματός της στο θέμα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Το 2003 παραιτήθηκε από τον ΣΥΝ και από τη βουλευτική της έδρα. Μετά την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί του και εξελέγη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, διαδοχικά, το 2004, το 2007 και το 2009. Διετέλεσε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνη για την Παιδεία (2004-2006), τις Κοινωνικές Υποθέσεις (2006-2007) και τον Πολιτισμό (2008-2009). Επίσης, διετέλεσε επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ στις Επιτροπές Κοινωνικών Υποθέσεων, Παιδείας, Πολιτισμού και Περιβάλλοντος. Το 2010 διορίστηκε Ελληνίδα επίτροπος στην Ε.Ε., αρμόδια για θέματα Θαλάσσιας Πολιτικής και Αλιείας. Είναι διαζευγμένη και έχει αποκτήσει τρία παιδιά: τον Θοδωρή και την Ελένη με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Δανίκα, και τη Μαριάννα με τον ηθοποιό Γιώργο Κιμούλη.

Η Λούκα Τ. Κατσέλη είναι βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, πολιτική εκπρόσωπος σε θέματα Οικονομίας και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου. Από το 1987 είναι καθηγήτρια στοΤμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών (σε αναστολή καθηκόντων). Διετέλεσε γενική διευθύντρια του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ (2003-2007) και επιστημονική διευθύντρια του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών- ΚΕΠΕ (1982-1986), μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και ειδική οικονομική σύμβουλοςτου πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου (1993-1996). Σπούδασε Οικονομικά (Smith College, ΒΑ, 1972) και είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην Οικονομική Επιστήμη (Princeton, Ph.D., 1978). Ως επίκουρη και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Yale University (1977-1985) έλαβε το 1980, τιμητική διάκριση ως η καλύτερη νέα διδάσκουσα, καθώς και υποτροφία από το German Marshall Fund (1982-1984). Δίδαξε, επίσης, ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Birkbeck του Λονδίνου (1986) και έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Έχει διατελέσει μέλος πολλών έγκριτων επιτροπών, όπως η Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Επιτροπή Σοφών για την Αναθεώρηση της Κοινωνικής Χάρτας της Ευρώπης και η Επιτροπή Αναπτυξιακής Πολιτικής (CDP) του ΟΗΕ.

O Κωνσταντίνος Κρεμαλής γεννήθηκε στο Βόλο το 1947. Πραγματοποίησε νομικές σπουδές στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Μονάχου και Βιέννης. Είναι Δικηγόρος παρ' Aρείω Πάγω ειδικευμένος σε θέματα Εργατικού Δικαίου, Κοινωνικού Δικαίου, Ασφαλιστικού Δικαίου και Δικαίου της Υγείας. Κατέχει θέση Διαχειριστή Εταίρου στην ΚΡΕΜΑΛΗΣ Δικηγορική Εταιρεία, που είναι μέλος της Ένωσης δικηγορικών γραφείων Ius Laboris Global Human Resources Lawyers. O καθηγητής Κρεμαλής είναι Διευθυντής του Εργαστηρίου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Υγείας και Πρόνοιας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2002- ) και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δικαίου Υγείας (2004- ). Είναι, επίσης, μέλος του Σώματος Μεσολαβητών-Διαιτητών του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (1990- ) και Εθνικός εκπρόσωπος της διεθνούς επιστημονικής εταιρείας European Institute of Social Security. Του απονεμήθηκε διδακτορικό δίπλωμα με τιμητική διάκριση στο Εργατικό Δίκαιο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1976) για τη διατριβή του "Το ενοχικό μέρος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας". Μετά την υφηγεσία του με θέμα "Η κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων-Διαμορφωτικές επιδράσεις Εργατικού Δικαίου" (1982) έγινε επίκουρος καθηγητής (1983), αναπληρωτής καθηγητής (1987) και καθηγητής στο Tμήμα Nομικής του Πανεπιστημίου Aθηνών (1991- ). Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Δημόσιας Διοίκησης (1994) και υπότροφος Ερευνητής του Ιδρύματος Φουλμπράιτ στα Πανεπιστήμια Πόρτλαντ και Ιλινόι των Η.Π.Α. (1994). Σήμερα διδάσκει Εθνικό, Ευρωπαϊκό και Διεθνές Δίκαιο Κοινωνικής Ασφάλειας, Υγείας και Πρόνοιας στο Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, ενώ έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Catholic University of Leuven, Universite de Paris II (Pantheon-Assas), Universita di Roma, Ludwig-Universitat-Munchen, University of Tilburg, University of Edinburgh, Kansai University of Osaka/Japan κά. Έχει εκπονήσει διδακτικά συγγράμματα, όπως: "Tο δικαίωμα για προστασία της υγείας" (1987), "Διεθνές και Eυρωπαϊκό Δίκαιο Kοινωνικής Aσφάλειας" (1996), "Γνωμοδοτήσεις Κοινωνικού Δικαίου" (2000), πολυάριθμες ολοκληρωμένες μονογραφίες και πάνω από τριάντα ειδικές επιστημονικές εργασίες. Πολλές από αυτές έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί στην αλλοδαπή. Ο καθηγητής Κρεμαλής έχει μετάσχει σε διάφορες νομοπαρασκευαστικές επιτροπές για μεταρρυθμίσεις του εργατικού, του ιδιωτικού ασφαλιστικού και του δικαίου κοινωνικών ασφαλίσεων. Συμπράττει τακτικά, ως πανεπιστημιακός εμπειρογνώμων, στη νομική συμβουλευτική υποστήριξη διάφορων υπουργείων και οργανισμών, ενώ είναι αρμόδιος για τις εθνικές εκθέσεις, ως ανεξάρτητος εμπειρογνώμων, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος TRESS αναφορικά με την "εκπαίδευση και δικτύωση στον Ευρωπαϊκό Συντονισμό των κοινωνικό-ασφαλιστικών συστημάτων".

Ο Αντώνης Μανιτάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944, όπου μεγάλωσε και σπούδασε νομικά. Διδάκτωρ νομικής του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, εξελέγη, το 1982, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (διαδεχόμενος τον Αριστόβουλο Μάνεση), όπου δίδαξε, έκτοτε, τα μαθήματα του Συνταγματικού Δικαίου, της Πολιτειολογίας, των Συνταγματικών Ελευθεριών και του Δικαστικού Ελέγχου της Συνταγματικότητας των νόμων, σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, ως τη συνταξιοδότησή του, τον Σεπτέμβριο του 2011. Δίδαξε, επίσης, ως επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Μονπελιέ (1987), του Παρισιού Χ (1989), της Ρώμης (1994), της Ναντ (2002) και εργάστηκε ως επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον στις ΗΠΑ (1998-99). Επίσης, δίδαξε από το 2004 έως το 2010 στα θερινά σεμινάρια της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου των Μονπελιέ, θέματα Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου. Έχει ασκήσει καθήκοντα αναπληρωτή Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (1997-1999) και συμμετέχει ενεργά στις δραστηριότητες του Ευρπωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Πολιτών Θεσσαλονίκης για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και πρόεδρος του Ομίλου Συνταγματολόγων "Αριστόβουλος Μάνεσης". To 2007 τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το Βραβείο Εξαίρετης Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας που απονέμεται στη μνήμη των καθηγητών Ξανθόπουλου και Πνευματικού, υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Στις 17 Μαΐου 2012 διορίστηκε υπηρεσιακός Yπουργός Eσωτερικών στην κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου, που ανέλαβε τη διεξαγωγή των γενικών εκλογών. Τον Ιούνιο του 2012, μετά από πρόταση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΗΜΑΡ), συμμετείχε στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Άσκησε τα καθήκοντά του έως την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, τον Ιούνιο του 2013.

Η Παρούλα Νάσκου - Περράκη είναι Kαθηγήτρια. Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Οργανισμών στο Τμήμα Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και διευθύντρια τους Έδρας UNESCO Διαπολιτισμικής Πολιτικής.

Η Σούλα Παναρέτου γεννήθηκε στον Βόλο. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από τα νεανικά της χρόνια εντάχθηκε στο αριστερό κίνημα. Υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ, του οποίου αναδείχθηκε μέλος της ΚΕ στο 13ο Συνέδριό του. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως Γραμματέας του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου και μέσω αυτού σπούδασε στην Μόσχα, στο Ινστιτούτο Πούσκιν. Από τα ιδρυτικά μέλη του Συνασπισμού, μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΝ από το ιδρυτικό του Συνέδριο και για πολλά χρόνια μέλος της Πολιτικής και της Εκτελεστικής Γραμματείας. Υποψήφια βουλευτής και δημοτική σύμβουλος σε πολλές εκλογικές μάχες. Ηγετική φυσιογνωμία του γυναικείου κινήματος, υπεύθυνη και στέλεχος του Τμήματος Ισότητας των δύο Φύλων του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Αρθρογραφούσε στην "Αυγή" (2003-2014) με το ψευδώνυμο Μελίνα Βολιώτη. Έφυγε από τη ζωή στις 4 Αυγούστου 2014.

Ο Ζήσης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1939 στους Γόννους της Λάρισας. Σπούδασε αρχικά Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Δυτικού Βερολίνου (Technische Universitat Berlin) και στη συνέχεια Κοινωνιολογία στο Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Αναγορεύτηκε διδάκτορας Φιλοσοφίας (Dr. Phil) του Πανεπιστημίου Johann Wolfgang von Goethe της Φρανκφούρτης του Μάιν. Όντας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου υπήρξε στέλεχος της γερμανικής Σοσιαλιστικής Φοιτητικής Ένωσης (SDS) και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960. Παράλληλα με τη συμμετοχή του στους πολιτικούς αγώνες στη Γερμανία, ανέπτυξε, μέσα από τις γραμμές του λαϊκού κινήματος, σημαντική δράση ενάντια στη Χούντα των Αθηνών. Συνιδρυτής του παραρτήματος της διεθνούς πολιτικής οργάνωσης "Trikontinentale" στο Αμβούργο, συνέβαλε θεωρητικά και πρακτικά στην ενίσχυση των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των λαών του Τρίτου Κόσμου. Ειδικεύτηκε στη Βιομηχανική Κοινωνιολογία και εργάστηκε για 12 περίπου χρόνια (1974-1985) ως ερευνητής στο διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας της Φρανκφούρτης, γνωστό και ως "Κριτική Σχολή της Φρανκφούρτης". Το ερευνητικό του έργο αφορά τον τεχνολογικό και οργανωτικό εκσυγχρονισμό και συγκεκριμένα την εφαρμογή της πληροφορικής (ηλεκτρονικοί υπολογιστές, συστήματα επεξεργασίας στοιχείων, ρομποτική κ.λπ.) σε επιλεγμένους κλάδους της γερμανικής βιομηχανίας (βιομηχανία χάλυβα, αυτοκινητοβιομηχανία, βιομηχανία παραγωγής εργαλειομηχανων και ηλεκτρικών συσκευών κ.ά.), καθώς και στο τραπεζικό σύστημα. Παράλληλα με τις ερευνητικές του δραστηριότητες δίδαξε επί 10 χρόνια, με την ιδιότητα του εντεταλμένου διδασκαλίας, Βιομηχανική Κοινωνιολογία στο Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης. Το Δεκέμβριο του 1984 εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής Γενικής Κοινωνιολογίας. Από το χειμερινό εξάμηνο 1985-1986 μέχρι και τη συνταξιοδότηση του (31-8-2006) δίδαξε Γενική και Πολιτική Κοινωνιολογία στο προπτυχιακό, καθώς και Πολιτική Επιστήμη στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Διατέλεσε επισκέπτης ερευνητής (Research Fellow) στο Πανεπιστήμιο Tohoku της Ιαπωνίας, προσκεκλημένος από την Ιαπωνική Εταιρεία Προώθησης των Επιστημών (Japan Society for the Promotion of Science). Χρημάτισε για μια τριετία (1993-1996) επισκέπτης καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών της Αθήνας με διδακτικό αντικείμενο την Κοινωνιολογία της Εργασίας, καθώς και για μια οκταετία στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης (ΔΟΣΑ) του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή, όπου δίδαξε Γενική Κοινωνιολογία, Βιομηχανική Κοινωνιολογία και Πολιτική Επιστήμη. Μετά το 1995 ασχολήθηκε με θέματα ξενοφοβίας, ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού. Μετά τη συνταξιοδότησή του, του απονεμήθηκε ομόφωνα από τη Σύγκλητο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή. Πολιτικά και κοινωνικά δραστήριος, χρημάτισε για μια τετραετία νομαρχιακός σύμβουλος του νομού Θεσσαλονίκης (1998-2002), συμμετείχε δε ως υποψήφιος βουλευτής στις εθνικές εκλογές του 1996 με το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ) και το 2007 με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ). Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο στα ελληνικά, τα γερμανικά και τα αγγλικά, ενώ μεταφράσεις εργασιών του δημοσιεύτηκαν επίσης στα ιταλικά και τα ιαπωνικά. Έφυγε από τη ζωή στη Θεσσαλονίκη την 1η Οκτωβρίου 2015, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, γεννήθηκε στο Saint Paul της Minnesota, στις ΗΠΑ, στις 16 Ιουνίου 1952. Σπούδασε στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Amherst, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, και στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης πάνω σε θέματα μεταναστών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης στο London School of Economics και σε θέματα διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Γ. Παπανδρέου, είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του από το 1984. Ξεκίνησε την κοινοβουλευτική του δραστηριότητα ως βουλευτής Αχαΐας του ΠΑΣΟΚ, όπου εκλέχθηκε στις εκλογές του 1981, 1985, 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), του 1990, του 1993 και του 2007, βουλευτής Α΄ Αθηνών στις εκλογές του 1996 και του 2000 και Α' Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2004. Επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού (1985-1987), υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1988-1989 και 1994-1996), υφυπουργός Εξωτερικών (1993-1994), αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1996-1999) και στη συνέχεια υπουργός Εξωτερικών, έως και τον Φεβρουάριο του 2004. Στις 8 Φεβρουαρίου 2004 εξελέγη ομόφωνα πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη τον Νοέμβριο του 2007, επικρατώντας του Ευάγγελου Βενιζέλου. Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004 διετέλεσε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έως την επικράτηση του κόμματος στις βουλευτικές εκλογές της 6ης Οκτωβρίου 2009, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας. Ταυτόχρονα, διατήρησε ο ίδιος το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου εξωτερικών. Τον Νοέμβριο του 2011 παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία, ώστε να επιτρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (από τον Ιανουάριο του 2006), αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Ολυμπιακής Εκεχειρίας, ιδρυτικό μέλος του Helsinki Citizens Assembly και της Πρωτοβουλίας για τη Συνεργασία στα Βαλκάνια, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών, αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών και Αυτομόρφωσης, μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Γεωργίου Παπανδρέου. Τιμήθηκε με βραβείο από το Ίδρυμα Μπότση για τους αγώνες του υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας (1988), από την οργάνωση "SOS Ρατσισμός" για την προσφορά του ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία (1996) και με το βραβείο Ιπεκτσί για τη δραστηριότητά του υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης ως Υπουργός Παιδείας κατά το διάστημα 1995-1996. Επίσης αναγορεύθηκε Μέγας Σταυροφόρος του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου και του απονεμήθηκε ο Μεγαλόσταυρος από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διόδωρο Α΄. Έχει γράψει τα βιβλία "1974-90: στην τροχιά της Ιστορίας" και "Το δέντρο και το δάσος". Είναι παντρεμένος με την Άντα Παπαπάνου, με την οποία έχουν μια κόρη και έναν γιο.

Ο Θοδωρής Πελαγίδης είναι καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και NR Senior Fellow, Brookings Institution. Ήταν επίκουρος καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει διδάξει επίσης ως επισκέπτης επικ. καθηγητής στο Π.Σ.Ε. "Διαχείριση Ανθρωπίνων Πόρων και Διοίκηση" του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διατελέσει ερευνητής SPES των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και P.D. Fellow στο Center for European Studies, στο Πανεπιστήμιο Harvard. Στις διεθνείς δημοσιεύσεις περιλαμβάνονται το βιβλίο "Welfare State and Democracy in Crisis" (with L. Katseli and J. Milios, Ashgate Publ.) καθώς και άρθρα στα περιοδικά "Challenge", "The Magazine of Economic Affairs", "Industrial Relations", "Economy and Society", "Review of International Studies", "Cambridge Journal of Economics" κ.λπ.

Ο Στέλιος Ε. Περράκης είναι καθηγητής διεθνών και ευρωπαϊκών θεσμών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι επίσης: κάτοχος της έδρας Jean Monnet ad personam "Δημοκρατία και Δικαιώματα του Ανθρώπου στην Ε.Ε.", διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Έρευνας και Κατάρτισης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Ανθρωπιστικής Δράσης, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων, μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (ΕCRI) του Συμβουλίου της Ευρώπης (2003 - ), μέλος της International Humanitarian Fact-finding (2002- ), μέλος της Επιτροπής Έρευνας για το Λίβανο του Συμβουλίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ (Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 2006). Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Υπουργείου Εξωτερικών (Φεβρουάριος 1996 - Μάιος 2000). Επισκέπτης Καθηγητής και διαλεκτής σε Πανεπιστήμια και άλλα ιδρύματα του εξωτερικού. Διδάσκει στις Ανώτατες Σχολές των Ενόπλων Δυνάμεων και της Αστυνομίας (ΣΕΘΑ, Ναυτική Σχολή Πολέμου, Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, Σχολή Εθνικής Ασφάλειας κ.λπ.) και στη Διπλωματική Ακαδημία του Υπουργείου Εξωτερικών. Έχει δώσει στην Ελλάδα και το εξωτερικό εκατοντάδες διαλέξεις και είναι συγγραφέας 260 μελετών (βιβλία, άρθρα, σχόλια κ.λπ.) που δημοσιεύθηκαν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, πάνω σε θέματα Διεθνούς Δικαίου, Κοινοτικού Δικαίου και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Διεθνούς προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου και Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.

Η Φωτεινή Σιάνου είναι τ. Πρόεδρος της Επιτροπής Γυναικών της Συνομοσπονδίας των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και Πρόεδρος του ΚΕΔΕ.

Ο Παύλος Τσίμας γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1953. Σπούδασε Νομικά, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δοκίμασε για λίγο τη δικηγορία και, από το 1980, βρήκε καταφύγιο στην δημοσιογραφία. Ήταν για δέκα χρόνια πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας Ριζοσπάστης και αργότερα διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού "902" και της εφημερίδας "Πρώτη". Γράφει στην εφημερίδα "Τα Νέα" από το 1992, κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές από το 1986 και, στην τηλεόραση, παρουσίασε την πρώτη του εκπομπή το 1993. Έχει επιμεληθεί και παρουσιάσει εκπομπές λόγου ("Μετρό" στον "ΣΚΑΪ", "Μήλον της Έριδος" στο "MEGA", "Μετά" στη "ΝΕΤ") και εκπομπές έρευνας ("Video" στο "MEGA", "Μαύρο Κουτί", με τους Αλέξη Παπαχελά και Τάσο Τέλλογλου, στο "MEGA" και "Κόκκινο πανί" στον "ANT1") καθώς και μία αθλητική εκπομπή, στη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων, στη "ΝΕΤ". Για έκτη χρονιά φέτος, παρουσιάζει την "Έρευνα" στο "MEGA".

Ο Μιχάλης Παναγιώτη Χατζηπροκοπίου γεννήθηκε το 1937 στην Αγιάσο της Λέσβου. Εκεί μεγάλωσε και πήγε σχολείο. Το 1955 μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο έφυγε στην Αθήνα και γράφτηκε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Μετά το πτυχίο και το στρατό δούλεψε για ένα διάστημα στην Πειραϊκή-Πατραϊκή και από το 1965 στο ΚΕΠΕ. Το 1967 έφυγε με υποτροφία στην Αμερική για να συνεχίσει τις σπουδές του. Πήρε το Μ.Α. και το Ph.D. στα οικονομικά από τα Πανεπιστήμια του Rochester, N.Y., και του State University of New York at Binghamton, N. Y., αντίστοιχα. Δίδαξε για λίγο στις ΗΠΑ και τον Καναδά και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1974 αρχικά ως Επισκέπτης Καθηγητής στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης (από το 1990 Πανεπιστήμιο Μακεδονίας). Εξελέγη Τακτικός Καθηγητής στην έδρα της Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών και διορίστηκε το Δεκέμβρη του 1975 στην παραπάνω Σχολή. Δίδαξε Ιστορία Οικονομικών Θεωριών, Οικονομική Ιστορία της Ευρώπης, Μικροοικονομική και Μακροοικονομική Θεωρία. Έγραψε βιβλία και πολλά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων. Διετέλεσε αντιπρύτανης (1978-1979 και 1991-1997), Πρύτανης (1979-1980, 1982-1984 και 1997-2000) και Προπρύτανης (1980-1981) στην ΑΒΣΘ και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Το 1998 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή "Ορεινό Καταφύγιο - Ταξίδι". Είναι παντρεμένος με τη Φωτεινή κι έχει μια κόρη και δυο γιους.

Ο Γεράσιμος Σαπουντζόγλου είναι οικονομολόγος, διδάκτωρ της Οικονομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Dijon και διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής και Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ιονικής & Λαϊκής Τράπεζας της Ελλάδος, καθώς επίσης Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της "Ιονική Επενδύσεων Α.Ε." και της "Ιονικής Finance A.E". Υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, καθώς και μέλος του Δ.Σ. της "ΔΙΑΣ Α.Ε. - Διατραπεζικά Συστήματα". Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα και το συγγραφικό του έργο κινούνται στο χώρο της Τραπεζικής Οικονομικής, της Δημοσιονομικής Πολιτικής και της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ολοκλήρωσης.