Κατοχή, αντίσταση, εμφύλιος

Ο Βαγγέλης Τζούκας γεννήθηκε στην Άρτα το 1974. Είναι πτυχιούχος και διδάκτορας του τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και μέλος ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Το 2003 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο "Οι οπλαρχηγοί του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο 1942-44". Τοπικότητα και πολιτική ένταξη, η οποία εκδόθηκε από την Εστία το 2013. Τη διετία 2005-2006 ήταν μεταδιδάκτορας ερευνητής στο ερευνητικό έργο "Οργανώσεις της ελληνικής Αντίστασης - η περίπτωση του ΕΔΕΣ (ηγεσία, κοινωνική συγκρότηση, μεταπολεμική επιρροή)" στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου. Έχει διδάξει στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών και στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης (ΠΔ 407/80). Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες για τη σύγχρονη ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία, καθώς και για ζητήματα κοινωνιολογίας της βίας.

Ο Στράτος Δορδανάς γεννήθηκε το 1968 στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Είναι Επί­κου­ρος Κα­θη­γη­τής Ιστο­ρί­ας στο Τμή­μα Βαλ­κα­νι­κών, Σλα­βι­κών και Ανα­το­λι­κών Σπου­δών του Πα­νε­πι­στη­μίου Μα­κε­δο­νί­ας. Τα ερευ­νη­τι­κά του εν­δι­α­φέ­ρο­ντα εστι­ά­ζο­νται στη με­λέ­τη των σχέ­σε­ων της Γερ­μα­νί­ας με τις βαλ­κα­νι­κές χώ­ρες τον 19ο-20ό αιώ­να, κα­θώς και σε ζη­τή­μα­τα σχε­τι­κά με την ιστο­ρία του ελ­λη­νι­κού μα­κε­δο­νι­κού χώ­ρου. Ειδι­κεύ­ε­ται στην πο­λι­τι­κή-δι­πλω­μα­τι­κή και κοι­νω­νι­κή ιστο­ρία, στη με­λέ­τη των πο­λε­μι­κών συρ­ρά­ξε­ων και των εμ­φύ­λι­ων συ­γκρού­σε­ων, με ση­μεία ανα­φο­ράς τους δύο πα­γκόσμι­ους πο­λέ­μους.

Η Μαρία Παν. Παναγιωτοπούλου - Μποτονάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958, όπου και έζησε μέχρι το 1991 με ένα μικρό διάλειμμα το διάστημα 1974-1976 οπότε μετακόμισε στη Δράμα (απόφοιτος του Γυμνασίου Θηλέων της πόλης). Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική φιλολογία και ιστορία στη Φιλοσοφική σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ακολούθως με υποτροφία Εσωτερικού του Ι.Κ.Υ στον τομέα της μεσαιωνικής φιλολογίας, εκπόνησε διδακτορική διατριβή με επιβλέποντα καθηγητή τον αείμνηστο Νίκο Παναγιωτάκη. Παράλληλα εργαζόταν σε Μεταλυκειακά Προπαρασκευαστικά Κέντρα διδάσκοντας ιστορία και έκθεση. Από το 1991 εγκαταστάθηκε μόνιμα με το σύζυγό της ιερέα Σπ. Μποτονάκη στη χώρα των ορέων και των υδάτων, την καλλικέλαδο Ευρυτανία. Εργάστηκε για χρόνια (1991-1996) σε σχολεία του νομού, όπως στο Κατσάμπειο Γυμνάσιο Προυσού, στο Τεχνικό Λύκειο Καρπενησίου και στο Γυμνάσιο Ραπτοπούλου. Από τις καλύτερες αναμνήσεις της ως εκπαιδευτικού είναι οι θεατρικές παραστάσεις που ανεβάσανε μαζί με τους μαθητές της και σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους της. Ειδικά την παράσταση του Προυσού την θυμούνται ακόμη πολλοί Καρπενησιώτες. Το έργο "Είμαστε ακόμη ζωντανοί", γραμμένο από τους μαθητές με τη συνεργασία των καθηγητριών τους (της Μ. Παναγιωτοπούλου, της Βάγιας Σπυρέλη και της Μαρίας Μωραΐτου) έμεινε στην ιστορία του μαθητικού θεάτρου. Βραβεύτηκε το 1993 στο Β΄ Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθητικού Θεάτρου με το δεύτερο βραβείο από τους απαιτητικούς κριτές του Θεάτρου Τέχνης "Κάρολος Κουν" και της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας των Αρσακείων Σχολείων. Αργότερα και υπηρετώντας πλέον στα Γενικά Αρχεία του Κράτους καθώς είχε διασώσει ως αρχειακό υλικό τους καρπούς της ανθοφορίας αυτής το εξέδωσε σε βιβλίο το 2005 έχοντας τη φιλολογική επιμέλεια. Από το 1998 υπηρετεί στα ΓΑΚ Ευρυτανίας όπου το 2008 μετάχτηκε στον κλάδο των αρχειονόμων. Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της είναι η επισήμανση, συγκέντρωση, καταγραφή, ταξινόμηση, ευρετηρίαση, του αρχειακού πλούτου του νομού που θα φανεί χρήσιμο στον πολίτη ή στην έρευνα. Παράλληλα μεριμνά για ομιλίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις, για παρουσιάσεις βιβλίων, για επιμέλεια βιβλίων, για εκπομπές λόγου στο τοπικό ραδιόφωνο. Επιπλέον αρθρογραφεί κατά καιρούς σε ευρυτανικές εφημερίδες και περιοδικά, με θέματα ιστορικού, λογοτεχνικού περιεχομένου και άλλα. Επιπροσθέτως λήμματά της για τον ευρυτανικό Τύπο περιέχονται στην "Εγκυκλοπαίδεια Ελληνικού Τύπου" του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Το κυριότερο όμως είναι οι συμμετοχές της με επιστημονικές εισηγήσεις σε συνέδρια για την τοπική ιστορία που ανέρχονται 15 τον αριθμό, με ποικιλία θεμάτων ιστορικά, λογοτεχνικά, αρχειακά. Έχει βραβευθεί από το Δήμο Καρπενησίου 2007 και από το Σύλλογο Γυναικών Ευρυτανίας το 2012. Είναι προϊσταμένη ΓΑΚ - Αρχείων Νομού Ευρυτανίας.

Η Βασιλική Λάζου γεννήθηκε το 1973 στη Λαμία. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο University of Essex στη Μ. Βρετανία, από όπου έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών με ειδίκευση στην προφορική και τη συγκριτική ιστορία. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή το 2010 στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Διετέλεσε μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, όπου εργάστηκε πάνω στην ανάπτυξη καινοτόμων διαδραστικών περιβαλλόντων για τη διάχυση της επιστημονικής γνώσης στο Μουσείο της Πόλης του Βόλου. Στο επίκεντρο των ερευνητικών ενδιαφερόντων της βρίσκονται όψεις του Εμφυλίου Πολέμου στις πόλεις, όπως η απονομή της δικαιοσύνης, το ζήτημα των εσωτερικών προσφύγων και οι δημόσιες τελετές καθώς και η μνήμη της δεκαετίας του 1940, όπως αποτυπώνεται στις προφορικές μαρτυρίες. Έχει λάβει μέρος σε συνέδρια και έχει δημοσιεύσει άρθρα για την περίοδο 1940-1949 σε συλλογικούς τόμους, σε επιστημονικά περιοδικά και στον Τύπο καθώς και Επιμελήτρια των ιστορικών εντύπων των εφημερίδων Ελευθεροτυπία, Ελεύθερος Τύπος, Επενδυτής και της εφημερίδας Ντοκουμέντο . Είναι μέλος της οργανωτικής και επιστημονικής επιτροπής των εκδηλώσεων "Η Αθήνα ελεύθερη. 12 Οκτωβρίου 1944" και επί σειρά ετών μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εταιρείας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων (ΕΔΙΑ).

Ο Λάμπρος Α. Φλιτούρης γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1975. Σπούδασε σύγχρονη ιστορία και ιστορία των διεθνών σχέσεων στα πανεπιστήμια Ιωαννίνων, Στρασβούργου, Θεσσαλονίκης, Παρισίων και Βερσαλλιών. Διδάσκει ευρωπαϊκή Ιστορία στο Τμήμα-Ιστορίας Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Μέλος ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου και επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Βερσαλλιών και Λιμόζ. Τα ερευνητικά και διδακτικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στην ιστορία των διεθνών σχέσεων, την πολιτισμική ιστορία, τη μελέτη του ιμπεριαλισμού, της αποικιοκρατίας και του φασιστικού φαινομένου.

Ο Απόστολος Βετσόπουλος σπούδασε κλασική φιλολογία και ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της Μεσογειακής Ιστορίας στο King’s College του Λονδίνου και ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του UCL του Παν/μίου του Λονδίνου (2002). Από το 2007 υπηρετεί ως Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Αιτωλ/νία (Μεσολόγγι, 2007-2012) & (Αγρίνιο, 2012-2016), ενώ παράλληλα δίδαξε, ως επιστημονικός συνεργάτης στο ΤΕΙ Μεσολογγίου για επτά ακαδημαϊκά έτη (2003-2010), τα γνωστικά αντικείμενα Ελληνικό Συνεταιριστικό Κίνημα, Ελληνική Οικονομία και Συλλογικές δράσεις και Κοινωνικά κινήματα και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) για επτά ακαδημαϊκά έτη (2009-2016) τα γνωστικά αντικείμενα Γενική Ιστορία της Ευρώπης και Κοινωνική και Οικονομική Ιστορία της Ευρώπης. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια και επιμελήθηκε συλλογικούς τόμους συνεδρίων, ενώ έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Είναι συγγραφέας του βιβλίου "Το Σχέδιο Μάρσαλ και η Ελλάδα" (2007, εκδόσεις Gutenberg).

Εκπαιδευτικός Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Μ.Α. στη Διδακτική της Ιστορίας, μέλος Δ.Σ. της EUROCLIO.

Η Έφη Αργυρού αποφοίτησε το 1979 από τη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης (Ιστορικό Τμήμα). Το 1983 έλαβε τον τίτλο του DEA d'Histoire Byzantine et Post Byzantine από το Universite de Paris I - Sorbonne και το 1996 το διδακτορικό δίπλωμα στην Ιστορία από το ίδιο πανεπιστήμιο. Το 1999 απέκτησε το Πιστοποιητικό Μεταπτυχιακής Επιμόρφωσης του Προγράμματος "Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση" της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Έχει εργαστεί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στο υπουργείο Παιδείας (ευρωπαϊκά προγράμματα), στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Γραφείο Ιστορίας). Δίδαξε Νεότερη Ελληνική Ιστορία στην Πανεπιστημιακή Σχολή Αγρινίου (με σύμβαση βάσει του ΠΔ 407/80) και Ευρωπαϊκή Ιστορία στο ΕΑΠ. Οι δημοσιεύσεις της εστιάζουν σε οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά φαινόμενα. Ενδεικτικά: "Η γυναίκα ως εργατικό δυναμικό: Η περίπτωση της κοπέλας, της ψυχοθυγατέρας και της ρογιασμένης στη Λευκάδα τον 18ο αιώνα" [Επετηρίς, τόμ. Ο΄ (Αθήνα 2003), Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών, σ. 69-92], "Μηχανισμοί ενίσχυσης οικογενειών με ανδρικό εργατικό δυναμικό" [Τα Ιστορικά, τχ. 45 (Δεκέμβριος 2006), σ. 281-314], "Συστήματα εισροής ανθρώπινου δυναμικού στις οικογένειες της Λευκάδας του 18ου αιώνα" [Μνήμων, τόμ. 28 (Αθήνα 2006-2007), σ. 49-90, Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού].

Ο Βασίλης Πατρώνης είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Οικονομική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Paris I (Πάνθεον-Σορβόνη), όπου υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται σε θέματα σύγχρονης ευρωπαϊκής και ελληνικής οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας, με έμφαση στους οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς, τις κρατικές πολιτικές και την οργάνωση των συμφερόντων στην Ελλάδα του 20ού αιώνα.

Ο Βασίλης Κ. Δαλκαβούκης γεννήθηκε στα Γιάννενα. Σπούδασε Ιστορία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στον Tομέα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας και Λαογραφίας με πεδίο έρευνας το Ζαγόρι (2001). Έχει δημοσιεύσει το βιβλίο "Μετοικεσίες Ζαγορίσιων (1750-1922). Προσεγγίσεις στις διαδικασίες προσαρμογής μιας τοπικής κοινωνίας στην ιστορική συγκυρία" (Εκδόσεις Ριζαρείου Σχολής, 1999) και από τον Δεκέμβριο του 2004 έχει εκλεγεί λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.