Ιστορία και πολιτική στο έργο του Παντελή Βούλγαρη

Ο ποιητής, μεταφραστής, θεωρητικός του κινηματογράφου και δοκιμιογράφος, Αντρέας Παγουλάτος (1948-2010) γεννήθηκε και έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του στην Αθήνα. Από το 1970 έως το 1988, στο Παρίσι, συμμετείχε ενεργά στη γέννηση και την εξέλιξη του ποιητικού γλωσσοκεντρικού κινήματος. Τα βιβλία ποίησής του, "Επίμαχα" (1973), "Κορμί κείμενο" (1975) και ποιήματά του, που δημοσιεύτηκαν σε γνωστά περιοδικά ("Change", "Perimetres", "N.R.S.", "Change International", "Les Temps Modernes", κ.ά.), θεωρούνται από τα πρώτα γλωσσοκεντρικά κείμενα. Το 1973 ιδρύει το περιοδικό "Χνάρι" (πρώτη περίοδος 1973-1976) και ακολουθούν τα "Χνάρια", το 1985, που συνδιευθύνει μαζί με το ζωγράφο Γιώργο Λαζόγκα. Υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνος του τομέα ποίησης στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. Διηύθυνε μαζί με το Νάνο Βαλαωρίτη το περιοδικό "Συντέλεια" (εκδ. Εξάντας), και συνδιηύθυνε μαζί του τη "Νέα Συντέλεια" (εκδ. Άγκυρα), ως το τέλος της ζωής του. Δημοσίευσε δοκίμιά του σε περιοδικά και εφημερίδες και σε ειδικές εκδόσεις των Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (στο πλαίσιο, ιδιαίτερα, των εκδηλώσεων "Κινηματογράφος και πραγματικότητα", τις οποίες εγκαινίασε μαζί με τον Β. Σπηλιόπουλο). Εργάστηκε στις βασικές ομάδες των εκπομπών: "Χρώματα" (Ε.Τ.1), "Ψηφιδωτό" (Ε.Τ.2), "Νέες εικόνες", "Η τέχνη της φωτογραφίας", ως ερευνητής - σεναριογράφος. Πάνω στην (ή με) την ποίησή του έγιναν ταινίες (Καπλανίδης, Πλαϊτάκης κ.α.) και βιντεο-ποιήματα (Σαντοριναίος). Παρουσίασε στο Centre Georges Pompidou ποιητικά του δρώμενα καθώς και μια επιλογή ελληνικών ντοκιμαντέρ ("Ελληνικός Πολιτιστικός Μήνας", 1981). Διοργάνωσε στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Κύπρο, ποιητικές και άλλες εκδηλώσεις, και εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στο εξωτερικό, στις συναντήσεις "Διεθνές Φεστιβάλ Καινούργιας Ποίησης" (Παρίσι, 1983), "Διεθνείς Συναντήσεις Ποίησης" (Cogolin, 1985), "Polyphonix" (Παρίσι, 1986) και "Φωνές της Μεσογείου" (Lodeve, 2005). Ποίησή του μελοποίησαν οι συνθέτες Θωμάς Σλιώμης, Χάρης Ξανθουδάκης, Πάρις Παρασχόπουλος, Ηλίας Βαμβακούσης. Εξέδωσε, εν όλω, τις ποιητικές συλλογές: "Όργια και εμπόδια" (Εξάντας), "Προς, Στοιχειώσεις, Πόροι" (Μαραθιά), "Επίμαχα, Κορμί κείμενο" (β' έκδοση, Μαραθιά) και "Πέραμα" (Μανδραγόρας). Για την ποίησή του έγραψαν δοκίμια, άρθρα και μελετήματα οι Ζαν-Πιερ Φάυ, Ανδρέας Μπελεζίνης, Μαντώ Αραβαντινού, Νάνος Βαλαωρίτης, Τάκης Σινόπουλος, κ.ά. Πέθανε απροσδόκητα στην Αθήνα, τη Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010, από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Μόλις τρεις μέρες πριν, είχε λάβει μέρος στις εκδηλώσεις της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης στο Bacaro, διαβάζοντας μεταφράσεις του των ποιητών Κάρλος Ντρουμόντ ντε Αντράδε και Φερνάντο Πεσόα.

Η Εύα Στεφανή γεννήθηκε το 1964. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κινηματογράφο στην Ecole Varan, στο Παρίσι, στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (Μ.Α. in Cinema Studies) και στο National Film and Television School στη Βρετανία όπου ειδικεύτηκε στη σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ. Το 1997 τελείωσε τη διδακτορική της διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθέτης, μεταξύ άλλων, των ταινιών ντοκιμαντέρ: "Αθήναι", 1995, "Letters from Albatross", 1995, "Επισκέψεις στο σπίτι του Ε. Χ. Γονατά", 1998, "Ακρόπολις", 2001, "Αβραάμ και Ιάκωβος", 2002, "Το κουτί", 2004, "Η άδεια", "Συγκάτοικοι", "Τι ώρα είναι;", 2007, κ.ά. Τα "Μαλλιά του Φιν" (Πόλις, 2014) είναι το πρώτο της λογοτεχνικό βιβλίο.

Ο Βασίλης Βαμβακάς είναι επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και Μ.Μ.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο οποίο διδάσκει από το 2012. Γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Αθήνα (ΕΚΠΑ), έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Goldsmiths College). Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2000. Από το 2002 μέχρι το 2007 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. στο ΕΚΠΑ. Το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Εκλογές και επικοινωνία στη Μεταπολίτευση. Πολιτικότητα και θέαμα", από τις εκδόσεις Σαββάλα. Το 2010 συνεπιμελήθηκε (με Παναγή Παναγιωτόπουλο) τον συλλογικό τόμο Η Ελλάδα στη δεκαετία του ’80. Κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό λεξικό, εκδόσεις "Το Πέρασμα", που κυκλοφόρησε σε νέα έκδοση το 2014 από το "Επίκεντρο". Οι δημοσιεύσεις του αφορούν ζητήματα κοινωνιολογίας της δημοφιλούς κουλτούρας, της ιδεολογίας και της πολιτικής επικοινωνίας.

Ο Στάθης Βαλούκος ξεκίνησε ως σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους και ντοκιμαντέρ, μια εκ των οποίων τιμήθηκε με το βραβείο ποιότητας του ΥΠΠΟ 1983 (Ενθύμια από τη Βαϊμάρη). Στη συνέχεια, έγραψε σενάρια σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, συνεργάστηκε στο γράψιμο σεναρίων σε κινηματογραφικές ταινίες, ενώ σατιρικά θεατρικά του μονόπρακτα παίχτηκαν σε παράσταση αθηναϊκού θιάσου. Έγραψε ακόμα τα βιβλία: Φιλμογραφία του ελληνικού κινηματογράφου (οδηγός ταινιών), Το φιλμ νουάρ (μονογραφία), Να σκοτώσεις το διάβολο (αστυνομική νουβέλα), Ο ήρωας της επόμενης σελίδας (διηγήματα), Λεξικό σκηνοθετών του παγκόσμιου κινηματογράφου (σε 4 συμπληρωμένες, ανά τριετία, εκδόσεις), Η ελληνική τηλεόραση (ιστορία και παρουσίαση του δραματοποιημένου προγράμματος της περιόδου 1968-1998), και, τέλος, Το σενάριο (1997), μια μελέτη της δομής και της τεχνικής συγγραφής ενός κινηματογραφικού έργου, βιβλίο που επιλέχτηκε ως πανεπιστημιακό βοήθημα και διδάσκεται σε δύο πανεπιστημιακές σχολές (Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Πάντειος Σχολή). Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

Ο Λευτέρης Ξανθόπουλος (1945-2020) γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18.2.1945. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, χωρίς να δώσει πτυχιακές εξετάσεις, και κινηματογράφο στο Λονδίνο. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές "Αντίψυχα" (1972, β' έκδ. Ανδρομέδα 1982, γ' έκδ. Μετρονόμος 2017), "Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων" (Νεφέλη, 1981), "Το κόκκινο δωμάτιο" (Παρασκήνιο, 1988), "Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα" (Δελφίνι, 1995), "Η ορμή του νερού και των υδάτων" (Στιγμή, 1998), "Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή" (Κέδρος, 2002), "Η έβδομη βροχή" (Γαβριηλίδης, 2010), "Οι εχθροί και οι φίλοι μου" (Γαβριηλίδης, 2014), "Κάτι τρέχει" (Γαβριηλίδης, 2015), "Άνθρωπος μηδενικών αποχρώσεων" (Γαβριηλίδης, 2018), το αφήγημα "Άγγελος των πρώτων ημερών" (Λιβάνης, 1999, β' έκδ. Γαβριηλίδης, 2016), καθώς και τη συλλογή διηγημάτων "Γάτες αλλού" (Γαβριηλίδης, 2011). Σκηνοθέτησε τις ταινίες μεγάλου μήκους "Καλή Πατρίδα Σύντροφε (Beloiannisz)", δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ, 1986· "Ο δραπέτης", μυθοπλασία, 1991, τις τηλεταινίες "Ο γάμος", 1994· "Χωρίς άλλοθι", 1993, και τα ντοκιμαντέρ "Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης", 1978, "Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα", 1979, "Στα Τουρκοβούνια", 1982, "Επί Κολωνώ", 1983, "Διαδρομές (Παύλος Ζάννας)", 1988, "Η μεγάλη πομπή (Αλέξης Πανσέληνος)", 1988, "Παραδοσιακή τυπογραφία (Αιμίλιος Καλλιακάτσος)", 1989, "Ποιος είναι ο τρελός λαγός (Μίλτος Σαχτούρης)", 1992, "Σκοτεινός συνωμότης (Μιχάλης Κατσαρός)", 1998, "Κληρονόμος πουλιών (Μίλτος Σαχτούρης)", 2004, "Ο κήπος με τ' αμέτρητα παράθυρα (Νίκος Εγγονόπουλος)", 2005, "Ευλογημένα χέρια (Χρήστος Καπράλος)", 2006, "Σπίτι δίπλα στη θάλασσα (Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος)", 2007, "Η μουσική των Κενταύρων (Ο μουσουργός Αλέκος Ξένος)", 2009, "Η πικρή ιστορία του Αντρέι Γκορένκο", 2010, "Μαρία Κεχαγιόγλου - Μαρία Σκουλά", 2011, "Πάρε τα δώρα... Κική Δημουλά και Τίτος Πατρίκιος", 2011, "Οι συλλέκτες", 2011, κ.ά. Έλαβε μέρος με κείμενά του σε συλλογικές εκδόσεις, όπως τα βιβλία "Οι τέσσερις εποχές του Νίκου Κούνδουρου" (με τον Λάκη Παπαστάθη και τον Δημήτρη Φύσσα, εκδ. Γαβριηλίδης, 2014) και "Καμύ: Η ευτυχία και το παράλογο αχώριστα παιδιά της ίδιας γης" (με τον Νίκο Μπακουνάκη και τη Φωτεινή Τσαλίκογλου, εκδ. Καστανιώτη, 2014). Κριτικές του για θέματα λογοτεχνίας δημοσιεύτηκαν στα "Νέα", στο "Εντευκτήριο" και στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.oanagnostis.gr. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα, στις 19 Ιουνίου 2020, κατά τη διάρκεια επέμβασης για την αντιμετώπιση καρδιολογικού προβλήματος.

Ο Πολυμέρης Βόγλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο. Είναι αναπληρωτής καθηγητής κοινωνικής ιστορίας στο τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Παναγής Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στο Παρίσι το 1971. Αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1993. Το 1994 απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα (DEA) κοινωνιολογίας από την Ecole et Sciences Sociates (Παρίσι), όπου υπό την επίβλεψη του καθ. Μ. Wieviorka μελέτησε τη σχέση Εγκλεισμού και ιδεολογίας με παράδειγμα την εμπειρία των Ελλήνων κομμουνιστών. Η διδακτορική του διατριβή (2000) στη φιλοσοφία, που εκπόνησε υπό τη διεύθυνση του καθ. E. Balibar στο Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre, έχει θέμα την κομμουνιστική ηθική στα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης. Έχει διατελέσει λέκτορας σύγχρονης πολιτικής θεωρίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Σχολής Ν.Ο.Π.Ε. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, όπου δίδασκε από το 2000. Είναι λέκτορας Κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και σε συλλογικά έργα.

Η Αθηνά Καρτάλου σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με ειδίκευση στη γλωσσολογία, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην επικοινωνία στο Πανεπιστήμιο του Leeds (Μ. Βρετανία) και είναι διδάκτορας Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου (τίτλος διδακτορικής διατριβής: "Το ανεκπλήρωτο είδος: οι ταινίες κοινωνικής καταγγελίας της Φίνος Φιλμ"). Είναι σύμβουλος επικοινωνίας με ειδίκευση στο χώρο του κινηματογράφου και των οπτικοακουστικών μέσων και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα, για τα οποία αρθρογραφεί και στον Τύπο, αφορούν τον κινηματογράφο -ελληνικό και μη-, την τηλεόραση και ευρύτερα την επικοινωνία.

Η Ιωάννα Λαλιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε ιστορία στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1987-1992) και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Birmingham της Μ. Βρετανίας (M.Soc. Sc. in Cultural Studies, 1993) και στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο στη Φλωρεντία (Ph.D. in History and Civilization, 1998). Το βιβλίο της με τίτλο "Transatlantic Subjects. Acts of Migration and Cultures of Transnationalism between Greece and America" (Chicago: Chicago University Press, 2004· ελλ. έκδ. "Διασχίζοντας τον Ατλαντικό: Η ελληνική μετανάστευση στις ΗΠΑ κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα", Πόλις 2006), αφορά την ιστορία της συγκρότησης του μετανάστη ως κοινωνικού υποκειμένου στο πλαίσιο των διατλαντικών πολιτισμικών και πολιτικών σχέσεων και ανταλλαγών. Είναι επίσης επιμελήτρια, από κοινού με τις Luisa Passerini, Enrica Capussotti και Dawn Lyon συλλογικού βιβλίου με τίτλο "Women Migrants From East to West: Gender, Mobility and Belonging in Contemporary Europe" (London: Berghahn Books, 2007). Πρόσφατα ολοκλήρωσε τη μελέτη "Ιστορία του Μέλλοντος. Πώς ο Εικοστός Αιώνας Φαντάστηκε έναν 'Άλλο Κόσμο';" (Αθήνα: Open Book Press, Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης/ΕΚΤ, 2017). Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Αντιπρύτανης Διεθνών και Δημοσίων Σχέσεων του ίδιου Πανεπιστημίου. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ιστορία της μετανάστευσης και της διασποράς, διεθνικές σπουδές, ιστορία της υποκειμενικότητας, διαπολιτισμικές σχέσεις, φύλο, πολιτισμική ιστορία, πολιτισμική θεωρία και κριτική, ιστορία της ουτοπίας και της έννοιας του μέλλοντος.

H Μαρία Κομνηνού είναι πτυχιούχος στην ψυχολογία, κοινωνιολογία και στα οικονομικά (P.S.E Brunell University) και διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του London School of Economics (1984). Αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου έχει συμβάλει στη δημιουργία του εργαστηρίου οπτικοακουστικών μέσων του τμήματος. Ταμίας και Μέλος της Δ.Ε. της Ταινιοθήκης της Ελλάδος. Υπεύθυνη για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα κατάρτισης στην προστασία της κινηματογραφικής πολιτιστικής κληρονομιάς "Archimedia" για την Ελλάδα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν τη Θεωρία της Επικοινωνίας, την Πολιτική Επικοινωνία, τη Θεωρία του Κινηματογράφου και τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο (με έμφαση στον ελληνικό). Σημαντικότερα έργα της: "Κοινωνία, εξουσία και ΜΜΕ" (επιμ. με τον Χ. Λυριντζή, 1988), "Κοινότητα, κοινωνία και ιδεολογία" (επιμ.με τον Ε. Παπαταξιάρχη, 1990) και "Από την αγορά στο θέαμα: Η συγκρότηση της δημόσιας σφαίρας και του κινηματογράφου στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία 1950-1996" (2001).

Η Γιάννα Αθανασάτου γεννήθηκε στη Ραφήνα το 1959. Οι σπουδές της στα νομικά ολοκληρώθηκαν το 1981 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και στη συνέχεια ξεκίνησε έναν κύκλο σπουδών σκηνοθεσίας του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου (1981-1983) και μεταπτυχιακή υποτροφία στον τομέα Επικοινωνίας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθήνας (1987-1992). Στο διάστημα αυτό ασχολήθηκε συστηματικά με την έρευνα, τη μελέτη και τη φροντιστηριακή διδασκαλία θεμάτων πολιτικής ανάλυσης και πολιτισμού, με έμφαση στον ελληνικό κινηματογράφο, δουλεύοντας παράλληλα σαν δικηγόρος. Το 1995 παρέμεινε σαν επισκέπτρια επιστήμων στο Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Ohio. Το 1999 ολοκλήρωσε τη συγγραφή της μελέτης της για τον ελληνικό μεταπολεμικό κινηματογράφο και τη σχέση του με όψεις της μετεμφυλιακής ιδεολογίας. Εργάσθηκε στο Ελληνικό Γραφείο του προγράμματος Media της ευρωπαϊκής ένωσης για την ανάπτυξη της οπτικοακουστικής παραγωγής. Το 2000, κ.έ., δίδαξε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης το μάθημα "Κινηματογράφος και πολιτική κουλτούρα". Σήμερα διδάσκει ιστορία κινηματογράφου στο Τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. και είναι επιστημονική συνεργάτις του Προγράμματος Φύλου και Ισότητας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και εκδότης Γιάννης Σολδάτος γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1952. Είναι ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου "Αιγόκερως" που έχει στο ενεργητικό του την κυκλοφορία περισσότερων από 200 κινηματογραφικών βιβλίων και περισσότερων από 400 λογοτεχνικών. Ως συγγραφέας, έγραψε τα βιβλία: "Στον αστερισμό του Κριού", "Τρομαχτικές ιστορίες", "Πολεμικές ιστορίες", "Το αίνιγμα", "Εύα, η αγαπημένη των βρικολάκων", "Η πλάνη", "Υποβρύχιος έρωτας", "Ελένη: Λιοσίων 5Α", "Διόνυσος, ο βασιλεύς των ορέων", "Ιερή πόρνη", "Το ερωτευμένο τρένο", "Αλέξης Δαμιανός", "Ζαν-Λυκ Γκοντάρ", "Ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου", "Συνοπτική ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου", "Ελληνικός κινηματογράφος: ένας αιώνας", "Ιστορία του γυμνού στον κινηματογράφο", "Ένας άνθρωπος παντός καιρού: Θανάσης Βέγγος", "Οδύσσειες σωμάτων στο έργο του Νίκου Κούνδουρου", κ.ά. Διετέλεσε καθηγητής ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου σε σχολές κινηματογράφου. Έχει σκηνοθετήσει 40 επεισόδια της σειράς "Η περιπέτεια ενός ποιήματος" (ΕΤ2), τις ταινίες: "Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου " (ΕΤ2), "Βήματα" (ΕΤ2), "Το αίνιγμα" (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως, ΕΡΤ, New Star), "Υποβρύχιος έρωτας" (ταινία μεγάλου μήκους, παραγωγή: Αιγόκερως), τη μικρού μήκους ταινία "Ένα Σάββαρο βράδυ (Αιγόκερως, ΕΚΚ), πέντε ντοκιμαντέρ με γενικό τίτλο "Καστρολόγος: αναφορά στον Φώτη Κόντογλου" (ΕΤ1), δέκα επεισόδια της σειράς "Παρασκήνιο" (ΕΤ1) και τέσσερα δραματοποιημένα επεισόδια της σειράς "Σελίδες με Θέα" (ΕΤ1). Στο θέατρο έχουν ανεβεί τα θεατρικά του έργα: "Όταν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης συνάντησε τον Γεώργιο Βιζυηνό" (Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη, σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη), "Όταν ο Σκαρίμπας κήρυξε τον πόλεμο κατά της Χαλκίδας" (Ανοιχτό Θέατρο, σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη), "Πόε" (Θέατρο της Μεσογείου, σκηνοθεσία Αλμπέρτο Εσκενάζη), "Ιερή πόρνη", κ.ά.