Ιστορία της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης

Ο Gary McCulloch είναι Καθηγητής της Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Υπήρξε Πρόεδρος της Αγγλικής Εταιρείας των Ιστορικών της Εκπαίδευσης και εκδότης του περιοδικού "Ιστορία της Εκπαίδευσης" ("History of Education").

Ο Αντώνης Χουρδάκης είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης των Παρισίων (Paris-V Rene Descartes, Sorbonne). Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στο χώρο της Ιστορίας της Παιδείας και στην παιδαγωγική προσέγγιση της Ιστορίας. Είναι συγγραφέας δέκα βιβλίων και πολλών μελετών και άρθρων στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, ρωσική, ισπανική και αραβική γλώσσα. Έχει συνεργαστεί σε προγράμματα σχετικά με τη διδασκαλία της Ιστορίας, της Γλώσσας και του Πολιτισμού και στην παραγωγή διδακτικού υλικού για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή και παγκόσμια συνέδρια στην Ελλάδα (ΠΕΕ, WAER, CESE), την Ευρώπη (WHA, IAHE) και τις ΗΠΑ (CIES, AERA). Είναι μέλος της Παγκόσμιας Εταιρείας για την Ιστορία (WHA), της Διεθνούς Ένωσης για την ιστορία της Παιδείας (ΙΑΗΕ), της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος (ΠΕΕ), της Διεπιστημονικής Ένωσης Αρχαίου Θεάτρου (GITA, Montpellier III), της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Ρεθύμνου (ΙΛΕΡ) και άλλων εταιρειών. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Ένωσης των Επιστημών της Αγωγής (Association Mondiale des Sciences de l' Education, AMSE/WAER). Έχει επίσης διδάξει στο Πανεπιστήμιο Saint John της Νέας Υόρκης και συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Ιστορίας και Ιστορίας της Παιδείας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 2004 εξελέγη καθηγητής το Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο οποίο διδάσκει από το 1990.

Ο Μανώλης Δαφέρμος (Αθήνα, 1967) είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Πραγματοποίησε τις βασικές και μεταπτυχιακές του σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου Λομονόσωφ της Μόσχας. Το 1995 ανακηρύχθηκε διδάκτορας Φιλοσοφίας (Ph.D.) του παραπάνω πανεπιστημίου. Η ερευνητική του δραστηριότητα πραγματοποιείται στα πλαίσια του θεωρητικού προγράμματος της διεθνούς Λογικο-Ιστορικής σχολής. Έχει εκδώσει τις μονογραφίες: "Η πολιτισμική-ιστορική θεωρία του Vygotsky" (Ατραπός, 2002), "Περιθωριοποίηση και εκπαιδευτική ένταξη" (Ατραπός, 2006), "Το ιστορικό γίγνεσθαι της Ψυχολογίας. Από τις μυθολογικές αντιλήψεις περί της ψυχής ως την μετατροπή της Ψυχολογίας σε ανεξάρτητη επιστήμη" (Guterberg, 2010), "Rethinking cultural-historical theory. A dialectical perspective to Vygotsky" (Springer, 2018). Εργασίες του έχουν δημοσιευτεί στα ελληνικά, αγγλικά, γερμανικά, πορτογαλικά και ρωσικά. Έχει υπηρετήσει ως μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της International Society of Cultural-historical Activity Research (ISCAR). Είναι μέλος της διεθνούς ερευνητικής ομάδας "Η Λογική της Ιστορίας".

Ο Αλέξης Κ. Δημαράς (1932-2012) γεννήθηκε στην Αθήνα. Γιος του ιστορικού της λογοτεχνίας, των πολιτικών ιδεών και της εκπαίδευσης Κ.Θ. Δημαρά, επέλεξε από νωρίς ανάλογο δρόμο σπουδάζοντας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνεχίζοντας με μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο. Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση, υπηρέτησε ωστόσο την εκπαίδευση και από δημόσιες θέσεις, σημαντικότερες από τις οποίες είναι η θέση του προέδρου του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας και του διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στο οποίο συγχωνεύθηκαν το καταργηθέν Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το Κέντρο Εκπαιδευτικής Ερευνας, το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης και ο Οργανισμός Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών. Για την προσφορά του ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Αθηνών και Πατρών. Έργα του είναι οι τόμοι "Νεοελληνική εκπαίδευση. Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε" (Εστία), "Το εθνικό απολυτήριο" (Ερμής), "Σχολή Μωραΐτη 1936-2006: Ξεφυλλίζοντας 70 χρόνια παιδείας" - το τελευταίο εκδόθηκε από την Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωραΐτη της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Έγραψε άρθρα σε πολλούς συλλογικούς τόμους και περιοδικά ενώ το 2008 δημοσίευσε, μαζί με την Βάσω Βασιλού-Παπαγεωργίου το ιστορικό βιβλίο-λεύκωμα "Από το κοντύλι στον υπολογιστή" (Μεταίχμιο). Σε αυτό αποτυπώνονται οι σημαντικότερες στιγμές της ελληνικής εκπαίδευσης από το 1830 μέχρι το 2000. Πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 80 ετών, τον Ιούνιο του 2012. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του εκδόθηκε το κύκνειο άσμα του, "Ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης: Το 'ανακοπτόμενο άλμα', τάσεις και αντιστάσεις στην ελληνική εκπαίδευση 1833-2000", σε επιμέλεια Βάσως Βασιλού-Παπαγεωργίου (εκδ. Μεταίχμιο, Ιούνιος 2013).

Ο Θεόδωρος Ελευθεράκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Το 2003 αναγορεύτηκε διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Είναι εκπαιδευτικός της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και Διευθυντής του 2ου Δωδεκαθέσιου Δημοτικού Σχολείου Ρεθύμνου από το 2003. Επίσης, από το 2003 διδάσκει στο Διδασκαλείο ΔΕ "Μαρία Αμαριώτου" του Παιδαγωγικού Τμήματος ΔΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στους εξής τομείς: Ιδεολογικά-φιλοσοφικά ρεύματα και πολιτικές θεωρίες, κοινωνιολογία, ιστορία και πολιτική της εκπαίδευσης, ειδικότερα: Σύγχρονα ιδεολογικά ρεύματα (εθνικισμός, παγκοσμιοποίηση κ.ά.), κοινωνιολογία και πολιτική της εκπαίδευσης στον 20ό αιώνα, πολιτική κοινωνικοποίηση και σχολείο, ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης και του γλωσσικού ζητήματος, κοινωνικοϊστορική εξέλιξη της αναπηρίας και της ειδικής αγωγής. Επίσης, δραστηριοποιείται σε ερευνητικά προγράμματα σχετικά με την οργάνωση της σχολικής και της μαθητικής κοινότητας, την κυκλοφοριακή αγωγή, τη συμβουλευτική γονέων και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

Ο καθηγητής Χρήστος Θεοφιλίδης γεννήθηκε στο χωριό Λουβαράς της επαρχίας Λεμεσού. Έε τα ελληνικά Γράμματα στο Απεήτειο Γυμνάσιο Αγρού. Σπούδασε παιδαγωγικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου και στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθηνών. Μετεκπαιδεύτηκε στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια της Μιννεσότα και του Άλμπανυ. Πέρα από το πρώτο πτυχίο, κατέχει τρία πτυχία Masters και Διδακτορικό πτυχίο με ειδίκευση στην Εκπαιδευτική και Δημόσια Διοίκηση και στην Ανάπτυξη και Αξιολόγηση Προγραμμάτων. Κατά την περίοδο 1979-1983 εργάστηκε ως ερευνητής στο Γραφείο Μελετών και Ερευνών του Πανεπιστημίου Άλμπανυ των ΗΠΑ και παράλληλα ως εντεταλμένος επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Επιστημών Αγωγής του ίδιου Πανεπιστημίου. Επέστρεψε στην Κύπρο για υπηρεσιακούς λόγους και κατά την περίοδο 1983-1990 εργάστηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου ως Προϊστάμενος του Τομέα Επιμόρφωσης. Κατά την περίοδο 1991-1992 εργάστηκε ως επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το Σεπτέμβριο 1992 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και ταυτόχρονα Πρόεδρος του Τμήματος Επιστημών Αγωγής, θέση στην οποία εργάστηκε για έξι χρόνια, εδραιώνοντας την εκπαίδευση δασκάλων και νηπιαγωγών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Αναγνωρίζοντας τις σπουδές, την πείρα και το συγγραφικό του έργο, ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης και το Υπουργικό του Συμβούλιο τον διόρισαν Πρόεδρο της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, θέση από την οποία, μαζί με τους συνεργάτες του, επέβαλε την ίση μεταχείριση στις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών και την αξιοκρατία στις προαγωγές τους. Από το Σεπτέμβριο 2005 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας ως Αναπληρωτής Κοσμήτορας στη Σχολή Επιστημών Αγωγής και ως Συντονιστής των Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων, με ιδιαίτερη συμβολή στην αξιολόγηση-πιστοποίηση των Προγραμμάτων Δασκάλων και Νηπιαγωγών και του Μεταπτυχιακού Προγράμματος στις Επιστήμες Αγωγής με τρεις κατευθύνσεις: Εκπαιδευτική Διοίκηση, Θεωρία-Πρακτική και Αξιολόγηση Διδασκαλίας, Ειδική Εκπαίδευση. Δημοσίευσε πληθώρα άρθρων σε διεθνή περιοδικά. Είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων, μερικά από τα οποία χρησιμοποιούνται ως διδακτικά εγχειρίδια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πήρε μέρος σε πληθώρα διεθνών συνεδρίων είτε ως ακαδημαϊκός δάσκαλος είτε ως εκπρόσωπος της Κύπρου. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση και διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Κύπρου και του Εκπαιδευτικού Ομίλου Κύπρου.

Ο Πολύκαρπος Καραμούζης γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα και ζει μόνιμα στη Χαλκίδα. Σπούδασε θεολογία, μεθοδολογία, ιστορία και θεωρία της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στη θρησκειολογία και το 2004 αναγορεύτηκε διδάκτωρ κοινωνιολογίας της θρησκείας από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών. Είναι μέλος της International Society for the Sociology. Είναι επίκουρος καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και συνεργάτης καθηγητής του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων, καθώς και αυτοτελή βιβλία, όπως: "Κριτική φιλοσοφία της θρησκείας" ("Επέκταση", 2005) και "Πολιτισμός και Διαθρησκειακή Αγωγή" ("Ελληνικά Γράμματα", 2007). Έχει διατελέσει ερευνητής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

Ο Μιχάλης Κελπανίδης είναι καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης και της Μεθοδολογίας των Κοινωνικών Επιστημών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Κοινωνιολογία, Φιλοσοφία και Μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης από το 1968 ως το 1973. Στην περίοδο από το 1974 ως το 1985 δίδαξε πρώτα στο ίδιο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ύστερα ως ερευνητής στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο για Διεθνή Παιδαγωγική Έρευνα της Φρανκφούρτης. Το ερευνητικό-συγγραφικό έργο του συμπεριλαμβάνει κυρίως τους τομείς: - Κοινωνιολογική Θεωρία - Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης - Κράτος Πρόνοιας και Εκπαίδευση - Μεθοδολογία της Έρευνας.

Ο Παναγιώτης Κιμουρτζής εινα Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Παιδαγωγικό Τμήμ Δημοτικής Εκπαίδευσης). Διδάσκει Εκπαιδευτική Πολιτική και Ιστορία της Εκπαίδευσης. Προηγουμένως συμμετείχε στην ίδρυση και οργάνωση του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών και διετέλεσε επί 14 έτη επιστημονικός διευθυντής του. Το εαρινό εξάμηνο του 2004 εξελέγη Maitre de Conferences από την Γενική Συνέλευση της Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Από το 2007 είναι Chevalier dans l'Ordre des Palmes Academiques (Υπουργείο Παιδείας της Γαλλίας). Σήμερα διευθύνει το Επιστημονικό Σεμινάριο CineScience, είναι Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Οι δημοσιεύσεις του επικεντρώνονται στα ακόλουθα πεδία και θέματα: εκπαιδευτικές πολιτικές, ιστορία της εκπαίδευσης, επιστημονικά πεδία και επιστημονικές ταυτότητες, οικονομικά της εκπαίδευσης, τελετές-σύμβολα και συμβολικός λόγος στην πολιτική και την εκπαίδευση, κινηματογράφος και επιστήμη, εκπαιδευτικές πολιτικές για τις μειονότητες και τους μετανάστες.

Ο Αναστάσιος Κοντάκος αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία Τρίπολης το 1981 και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Το 1987 απέκτησε τον τίτλο "Magister der Padagogik und der Philosophie" από το Institut fur Philosophie, Padagogik und Psychologie της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στουτγάρδης. Το 1992 πήρε το διδακτορικό του (Dr.Phil.) από το ίδιο πανεπιστήμιο, στο οποίο και δίδαξε από το 1988 έως το 1994. Από το 1992 έως το 1994 διετέλεσε συντονιστής του "Διεθνούς και Διαπολιτισμικού Τομέα" του Λαϊκού Πανεπιστημίου της Στουτγάρδης (vhs). Είναι Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στο γνωστικό αντικείμενο: "Ιστορία της εκπαίδευσης με έμφαση στην αρχαιότητα και την παιδαγωγική αξία των Μύθων". Είναι Διευθυντής του Π.Μ.Σ. "Μοντέλα Σχεδιασμού και Αναπτύξης Εκπαιδευτικών Μονάδων". Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι: Ιστορία της Παιδαγωγικής, Η Εκπαίδευση στα Δωδεκάνησα κατά την Ιταλοκρατία, Η Μη Λεκτική Συμπεριφορά, η Παιδαγωγική των Μέσων, η Ευρωπαϊκή Διάσταση στην Εκπαίδευση, η Εκπαίδευση Ενηλίκων, η Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΛ.Ε.Ι.Ε. και Επιστημονικός Σύμβουλος του έγκριτου Γερμανικού περιοδικού "ZfE".

Η Άννα Τσατσαρώνη είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Σπούδασε Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης στο Institute of Education, University of London (Μsc, 1995, Ph.D. 1991). Απέκτησε διδακτική και ερευνητική εμπειρία εργαζόμενη σε διάφορα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Μ. Βρετανίας και διατηρώντας τις συνεργασίες της με αυτά (Institute of Education, East London, South Bank, Surrey, King's College). Στην Ελλάδα εργάστηκε στα Πανεπιστήμια Ιωαννίνων και Πατρών. Το ερευνητικό της έργο εντάσσεται στην κοινωνιολογία των εκπαιδευτικών γνώσεων, εστιάζοντας στις διαδικασίες αναπλαισίωσης και στον μετασχηματισμό των γνώσεων κατά τη μεταφορά τους σε διαφορετικά γνωστικά και κοινωνικοπολιτικά πλαίσια. Πιο πρόσφατα ενδιαφέρεται να εμβαθύνει στην έννοια της παιδαγωγικής ταυτότητας, ιδιαίτερα στο διεθνοποιημένο περιβάλλον χάραξης εκπαιδευτικής πολιτικής. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει περισσότερες από 80 δημοσιεύσεις, οι 44 εκ των οποίων είναι διεθνείς.

Η Μαίρη Κουτσελίνη - Ιωαννίδου είναι Καθηγήτρια στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστήμιου Κύπρου και Διευθύντρια της Έδρας UNESCO του Πανεπιστημίου Κύπρου για την Ισότητα και Ενδυνάμωση των Φύλων. Έχει σπουδάσει ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Εκπαιδευτική Πολιτική και Ανάπτυξη Προγραμμάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Σχεδιασμό, Ανάπτυξη και Αξιολόγηση Προγραμμάτων στο State University of New York at Albany. Έχει δημοσιεύσει εκτεταμένα, στα ελληνικά και αγγλικά, σε διεθνή περιοδικά στους τομείς της έρευνας και διδασκαλίας της, όπως σε θέματα Εκπαιδευτικής πολιτικής, Ανάπτυξης Προγραμμάτων και Αξιολόγησης, Επιμόρφωσης και Ανάπτυξης των Εκπαιδευτικών και των Εκπαιδευτών. Κατά το διάστημα 2002-2005 συμμετείχε στο Expert Group της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (European Commission) για την πραγμάτωση των στόχων της Λισσαβόνας στο θέμα "Training of Teachers and Trainers". Συμμετέχει στην Επιτροπή Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, στη Μικτή Επιτροπή Ανάπτυξης και Αξιολόγησης του Προγράμματος Προ-υπηρεσιακής Κατάρτισης Καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στη Συμβουλευτική Επιτροπή Αξιολόγησης και Εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, και σε μεγάλο αριθμό τεχνικών επιτροπών αξιολόγησης προγραμμάτων και προσωπικού. Είναι, επίσης, μέλος του Συμβουλίου της Αρχής Ραδιοτηλεόρασης από το 1998 μέχρι σήμερα. Προΐσταται ως συντονίστρια και επιστημονική υπεύθυνη σε ερευνητικά Προγράμματα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας και είναι ενεργό μέλος σε Διεθνείς Ακαδημαϊκές Οργανώσεις - Association for supervision and curriculum development (ASCD-USA), - The curriculum association (U.K.), - International Study Association of teachers' Thinking (ISATT), -European Association for Research on learning and instruction (EARLI), International Association for the Evaluation of the educational Achievement (IEA), Children's Identity and Citizenship in Europe (CICE).

Η Περσεφόνη Α. Σιμενή γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών (1987-1991). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο Τμήμα (1993-1996) και έλαβε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στις Επιστήμες της Αγωγής, με δύο κατευθύνσεις: α) Εκπαιδευτική πολιτική, εκπαιδευτικός σχεδιασμός και διοίκηση, και β) Σχολική Ψυχολογία και Συμβουλευτική. Μετεκπαιδεύτηκε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης (2002-2004). Το 2007 υποστήριξε τη διατριβή της στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών και αναγορεύτηκε διδάκτορας με άριστα. Είναι συνεργάτις του Εργαστηρίου Ιστορικού Αρχείου Νεοελληνικής και Διεθνούς Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστημίου Πατρών και ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης (ΕΛΕΙΕ). Έχει ανακοινώσει ερευνητικές της εργασίες σε συνέδρια και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Ως δασκάλα έχει εργαστεί στην ιδιωτική (1996-1998) και στη δημόσια Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση (από το 1998 έως σήμερα).

Ο Βασίλης Α. Φούκας είναι εκλεγμένος Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης του Τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην ιστορία των παιδαγωγικών θεωριών, στην ιστορία της εκπαίδευσης του Νεοελληνισμού, στην εκπαίδευση και παιδαγωγική κατάρτιση των εκπαιδευτικών, κυρίως, της Μέσης Εκπαίδευσης, στην ιστορία της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και στην έρευνα και στη διδασκαλία της Τοπικής Ιστορίας.

Ο Δημήτρης Κ. Μαυροσκούφης είναι καθηγητής Διδακτικής Μεθοδολογίας και Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το διδακτικό, ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αναφέρεται κυρίως στη Διδακτική Μεθοδολογία, τη Διδακτική Μεθοδολογία της Ιστορίας, την Ιστορία της Εκπαίδευσης, την Ιστορική Παιδαγωγική και την Εκπαιδευτική Πολιτική.. Έχει συγγράψει, εκτός άλλων, τα βιβλία "Η σχολική ιστορία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (1975-1995): η μεταπολιτευτική εκδοχή του σισύφειου μύθου" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 1997), "Εμπειρίες και απόψεις μαθητών και φοιτητών σχετικές με το μάθημα της ιστορίας: θεωρητικά ζητήματα και εμπειρική έρευνα" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 1999) "Ένας στρατιώτης στον Εμφύλιο (1945-1949): η συμβολή της μικροϊστορίας στην ανίχνευση και την ανάλυση των βιωματικών όψεων της καθημερινής ζωής" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 2000) και "Αναζητώντας τα ίχνη της ιστορίας: ιστοριογραφία, διδακτική μεθοδολογία και ιστορικές πηγές" (Θεσσαλονίκη: Αφοί Κυριακίδη 2005).

Ο Σήφης (Ιωσήφ) Μπουζάκης είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ασχολείται με θέματα Ιστορίας Εκπαίδευσης και Συγκριτικής Παιδαγωγικής. Σ' αυτές τις γνωστικές περιοχές έχει δημοσιεύσει άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια. Είναι συγγραφέας πολλών επιστημονικών βιβλίων και διευθυντής δύο επιστημονικών σειρών στις εκδόσεις Gutenberg με τίτλο "Μελέτες Τεκμήρια Ιστορίας Εκπαίδευσης" και "Συγκριτική Παιδαγωγική". Διετέλεσε Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών, Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του ιδίου Πανεπιστημίου, Διευθυντής του ΠΕΚ Πατρών και Πρόεδρος του Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης, Ιδρυτής και Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης και Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Κυπριακής Κυβέρνησης για τη μεταρρύθμιση της κυπριακής εκπαίδευσης. Σήμερα είναι Επόπτης των Πειραματικών Σχολείων του Πανεπιστημίου Πατρών.

Ο Παναγιώτης Κ. Περσιάνης σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παιδαγωγικά στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και Εκπαιδευτικό Προγραμματισμό στο Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ. Διετέλεσε καθηγητής και διευθυντής σχολείων μέσης εκπαίδευσης, επιθεωρητής φιλολογικών μαθημάτων, διευθυντής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου και αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου. Συνέγραψε 18 βιβλία και δημοσίευσε σημαντικό αριθμό επιστημονικών άρθρων σε ελληνικά και ξένα περιοδικά.

Γεννημένος στην Ιεράπετρα της Κρήτης, ο Γιάννης Πυργιωτάκης ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά, που τράφηκε με τα βιώματα της πολυτάραχης και ποικιλότροπα στερημένης αυτής της περιόδου. Είναι καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και διετέλεσε Αντιπρύτανης του ίδιου Πανεπιστημίου για δύο τριετίες. Στο πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται δέκα βιβλία και περί τις πενήντα αυτοτελείς μελέτες και μονογραφίες. Με πρόσκληση του Υπουργού Παιδείας του Γερμανικού κρατιδίου της Έσσης δίδαξε ως επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και είναι τακτικός επιστημονικός συνεργάτης και μέλος της κεντρικής ερευνητικής ομάδας του Γερμανικού Ινστιτούτου για διεθνή Παιδαγωγική Έρευνα. Έχει προσκληθεί και έχει δώσει πολλές διαλέξεις σε διάφορα Πανεπιστήμια στη Γερμανία, την Αγγλία και την Ελβετία. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια, είναι μέλος αρκετών διεθνών επιστημονικών εταιρειών και έχει διατελέσει πρόεδρος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος.

Η Μαρία Αδάμου - Ρασή γεννήθηκε στον Βόλο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Φιλοσοφίας, Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής), όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές κλάδου ψυχολογίας και, παράλληλα, απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της εκπαίδευσης από το ΠΤΔΕ του ΑΠΘ. Είναι σχολική σύμβουλος φιλολόγων Ν. Μαγνησίας και διδάσκει στα παιδαγωγικά τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει συγγράψει το βιβλίο "Το εκπαιδευτικό σύστημα στην υπηρεσία του εθνικού κράτους - Η ελληνική περίπτωση 1950-1976" (εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2002), ενώ μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών", "Σύγχρονη Εκπαίδευση", "Μέντορας", "Νέα Παιδεία", "Ο Πολίτης", "Θέματα Ιστορίας της Εκπαίδευσης" κ.ά. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της αφορούν την ιστορική και κοινωνιολογική διάσταση της εκπαίδευσης και τη διδακτική των κοινωνικών σπουδών.

Ο Χρήστος Τζήκας είναι επίκουρος Καθηγητής της Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται ερευνητικά με την Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα και έχει εισηγηθεί σε συνέδρια θέματα σχετικά με την Ιστορία της Εκπαίδευσης κατά το 19ο και τον 20ό αιώνα.

Ο Γιώργος Κόκκινος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Εργάζεται ως καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Ρόδος), όπου υπηρετεί από το 1997, διδάσκοντας Ελληνική και Ευρωπαϊκή Ιστορία και Διδακτική της Ιστορίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης Νέου Ελληνισμού, της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Historical Association, της International Society for History Didactics και της IRAHSSE, ενώ συνεργάζεται με την Association for Historical Dialogue and Research. Έχει εκδώσει μεταξύ άλλων τα βιβλία: "Η φασίζουσα ιδεολογία στην Ελλάδα" (Παπαζήσης 1989), "Ο πολιτικός ανορθολογισμός στην Ελλάδα" (Τροχαλία 1996), "Από την Ιστορία στις ιστορίες" (Ελληνικά Γράμματα 1998), "Αναζητώντας την Ευρώπη" (Μεταίχμιο 2000), "Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα της Ιστορίας" (Μεταίχμιο 2000, 2η έκδοση), "Επιστήμη, Ιδεολογία, Ταυτότητα" (Μεταίχμιο 2003). Είχε επίσης την επιμέλεια των βιβλίων "Διεπιστημονικές προσεγγίσεις στη Μουσειακή Αγωγή" (Μεταίχμιο 2002, σε συνεργασία με την Ευγενία Αλεξάκη) και "Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας. Ανθολόγιο" (Βουλή των Ελλήνων 2002, σε συνεργασία με την Ελένη Κορομηλά). Άρθρα και βιβλιοκρισίες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Μνήμων", "Σύγχρονα Θέματα", "Θεωρία και Κοινωνία", "Φιλολογική" κ.ά. Η επιστημονική του δραστηριότητα αφορά την ιστορία των πολιτικών ιδεών τον 19ο και τον 20ό αιώνα, τη διδακτική της ιστορίας, την ιστορία των αντιλήψεων για το σώμα και τη σωματική αγωγή και την ιστορία της εκπαίδευσης.